คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : อย่ายุ่งกับคนของผม
“แม่!!!!!” เสียงตะโกนลั่นบ้านเรียกหาผู้เป็นแม่ด้วยความร้อนใจ
“อะไร!! มึงจะแหกปากทำไมไม่รู้หรือไงว่าคนจะนอน!”
“แม่รู้ไหมว่าวันนี้ฉันไปเจอใครมา”
“ฉันจะรู้ไหม”
“วันนี้ฉันบังเอิญเจอพี่กัสที่ห้าง เขามากับผู้ชายตัวสูงๆ หล่อๆ ทางท่าจะรวยมากด้วยแม่ พี่กัสนี่เปลี่ยนไปเป็นคนละคนเลยแต่งตัวดีเสื้อผ้าก็มีแต่แบรนด์ราคาแพงๆ ทั้งนั้น แถมยังมีผู้ติดตามมาด้วย"
"แล้วยังไงมันให้เงินแกมาใช้อีกหรือไง เอามาแบ่งให้กูนี่ไอ้กัสมันลูกกู" กันยาว่าพร้อมแบมือขอแบ่งเงินจากลูกสาว
"ได้เงินที่ไหนกันล่ะผู้ชายคนนั้นไล่ฉันอย่างกับหมูกับหมา" เพราะเธอตื้ออีริคจนรำคาญแถมยังจะประจานพี่ชายต่างพ่อกลางห้าง มีเหรอว่าอีริคจะทนไหว ไล่ตะเพิดหญิงสาวออกมาจนแทบประจำทางกลับบ้านไม่ถูก
"แม่นะแม่จะขายพี่กัสแล้วให้ไปอยู่สุขสบายขนาดนั้นทำไมแม่ไม่ขายฉันให้เขาบ้าง” ลูกแก้วยังคงนึกเสียดาย ถ้าแม่ขายเขาให้ผู้ชายคนนั้นป่านนี้คงอยู่สุขสบายไปแล้ว
"ไอ้กัสมันถามถึงฉันบ้างไหม"
"ไม่ถามถึงใครเลยแม่ เขาทำท่ารำคาญฉันจนเดินหนีไปเลย"
"หึ! ไปอยู่สุขสบายแล้วลืมกำพืดตัวเองทิ้งแม่ทิ้งน้องไอ้ลูกเนรคุณ"
"ถ้าแม่ขายฉันให้เขานะแม่คงอยู่สุขสบายไปแล้ว ป่านนี้คงได้นอนเป็นคุณนายอยู่ในคฤหาสน์หลังโตวันๆ ไม่ต้องทำอะไร"
"ฉันจะขายแกให้เขาได้ยังไง ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกมันเป็นใครอยู่ๆ ก็มาเสนอเงินตั้งมากมายให้ฉันเพื่อแลกกับตัวไอ้กัส เป็นแกแกจะไม่เอาหรือไงเงินตั้งมากมายขนาดนั้น แต่พี่แกน่ะมันสันดานไม่ดี ไปอยู่สุขสบายแทนที่จะนึกถึงครอบครัว หึ! กูไม่น่าเลี้ยงมันให้เปลืองข้าวสุกเลยจริงๆ "
"ว่าแต่แกเถอะฉันอุตส่าห์ส่งให้เรียนหนังสือเข้ามหาลัยกับพวกคนรวยหวังให้จับลูกเศรษฐีมาทำผัว มีลูกเศรษฐีคนไหนสนใจแกบ้างหรือยัง"
"มีที่ไหนล่ะแม่พวกคนรวยๆ เขาก็คบกันเองหมด"
"นังโง่! แกก็สร้างโอกาสให้ตัวเองสิวะ เข้าไปคุยเข้าไปทำความรู้จักสักวันเดี๋ยวเขาก็สนใจแกเองนั่นแหละ เร็วๆ เข้าก่อนที่เงินก้อนนี้จะหมดแล้วพวกเราจะลำบาก แล้วพ่อแกมันหายหัวไปไหนเนี่ย! กับข้าวกับปลาเสร็จหรือยังฉันจะรีบไปบ่อน"
“คิดอะไรอยู่” เสียงเข้มเอ่ยทำลายความเงียบเมื่อเห็นร่างบางยืนอยู่ริมระเบียง
"ผมกำลังคิดว่าตอนนี้แม่จะเป็นยังไงบ้าง ลูกแก้วบอกว่าแม่ถูกจับคงจะโดนจับที่บ่อนอีกตามเคย"
"นายพูดเหมือนเป็นเรื่องปกติ"
"ครับแม่โดนจับหลายครั้ง แต่ก็ยังคงไปที่นั่นเป็นประจำ" กัสพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่ แล้วจ้องมองหน้าอีริคอย่างใช้ความคิด
"มีอะไรหรือเปล่า"
"ผมว่าบางทีการอยู่บ้านเฉยๆ มันก็ทำให้ผมคิดฟุ้งซ่าน คุณพอจะมีงานให้ผมช่วยไหมครับ"
"อยากทำงานเหรอ"
"ครับ" ร่างบางพยักตอบพร้อมกับรอลุ้นว่าอีริคจะอนุญาตไหม
แต่ยังไม่ทันได้คำตอบเหมก็เดินเข้ามาขัดจังหวะด้วยท่าทางรีบร้อน
"บอสครับคุณตรัยคุณกับคุณมัทนามาขอพบครับ"
"เร็วดีนี่ คงจะกลัวว่าลูกชายหัวแก้วหัวแหวนนอนคุกนอนตารางหลายวันถึงได้กล้าแบกหน้ากลับมาหาฉัน ทั้งที่เคยเอ่ยปากว่าจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก"
"บอกเขารอสักครู่เดี๋ยวฉันจะตามไป"
"ใครมาเหรอครับ"
"พ่อฉันกับเมียใหม่เขา ไปด้วยกันสิฉันจะแนะนำให้รู้จัก"
อีริคจูงมือกัสลงมาชั้นล่าง ทันทีที่ชายสูงวัยและภรรยาที่นั่งข้างๆ เห็นเข้าก็แทบไม่อยากเชื่อสายตา บ้านที่ลูกชายหวงแหนไม่ให้ใครมาเหยียบบัดนี้ได้ปรากฏร่างเด็กหนุ่มที่ลูกชายกำลังเดินจูงมือตรงมาหา
“มีธุระอะไรเหรอครับ”
“ใครเหรออีริค” ตรัยคุณ พ่อบังเกิดเกล้าของอีริคมองกัสด้วยความสงสัยใช้สายตามองสำรวจเด็กหนุ่มตรงหน้าตั้งแต่หัวจรดปลายเท้า
“เขาเป็นใครไม่สำคัญหรอก ว่าแต่พ่อเถอะมีเรื่องอะไรถึงได้กล้าย่างเท้ากลับมาเหยียบที่นี่ ทั้งที่เคยบอกว่าจะไม่กลับมาอีกแล้ว”
“เรื่องมันผ่านมานานแล้วแก่จะเก็บไปใส่ใจทำไม”
“ทุกคำพูดที่พ่อเคยพูดผมไม่เคยลืม เพราะฉะนั้นรีบพูดธุระของพ่อมาเถอะผมมีงานต้องทำ”
“คุณแจ้งตำรวจจับไซม่อนคุณทำได้ยังคุณอีริค” เมื่อผู้เป็นสามีไม่ยอมพูดสักทีมัทนาที่นั่งรออยู่นานก็เริ่มหมดความอดทน ลูกชายเธอถูกจับเข้าคุกแถมตำรวจก็ไม่ยอมให้ประกันตัว คนเป็นแม่อย่างเธอถึงได้เดือดเนื้อร้อนใจยอมรบเร้าสามีให้แบกหน้ามาที่นี่เพื่อขอความช่วยเหลือ
“ที่จริงผมไม่ได้แจ้งจับไซม่อนลูกชายของคุณ จะพูดให้ถูกคือผมแจ้งตำรวจจับพนักงานที่ยักยอกเงินคลินตันบาร์ ถ้าลูกชายของคุณไม่ได้ทำผิดตำรวจจะจับไปทำไมล่ะครับ”
“ก็คุณไงใส่ร้ายเขา”
“ถ้าผมจะทำแบบนั้นคงทำไปตั้งแต่อาทิตย์แรกที่คุณให้คุณพ่อเอามันมาฝากทำงานที่ร้าน แต่เป็นเพราะสันดานเสียๆ ของลูกคุณเองต่างหากที่ยักยอกเงินผมไป!”
“อยากมากล่าวหาลูกฉันนะ!”
“คงถูกตามใจจนเคยมันทำผิดขนาดนี้ยังจะปกป้องมันอีก”
“ถือว่าช่วยน้องหน่อยละกันนะลูก ไซม่อนยังเด็กอาจจะยังไม่รู้ผิดชอบชั่วดี”
“ก็จริงสินะ ขนาดพ่ออายุปูนนี้แล้วยังแยกแยะผิดถูกไม่ได้เลย”
“อีริค!!”
“5 ล้านหามาคืนผมแล้วผมจะถอนแจ้งความ” อีริคพูดเสียงแข็งอย่างไม่ยอม จะมาขอให้ช่วยฟรีๆ ได้ยังไงเขาเสียหายไปตั้งเท่าไหร่
“มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ เงินตั้งเยอะฉันไปหามาจากที่ไหน” มัทนาได้ยินถึงกับตกใจรีบพูดสวนขึ้นทันที
“ไม่ลองถามลูกชายคุณดูล่ะว่ายักยอกเงินผมไปเยอะขนาดนั้นทำไม ลำบากพ่อแม่ต้องมาตามล้างตามเช็ด ก็อย่างว่าล่ะลูกคุณมันคนดีอยู่แล้วจะทำอะไรก็คงไม่ผิด”
“อีริคถือว่าพ่อ…”
“5 ล้านแล้วทุกอย่างจะจบ” อีริคประกาศกร้าวไม่มีทีท่าว่าจะใจอ่อน
“แล้วพ่อหนุ่มนี่เป็นใคร” เมื่อตรัยคุณเห็นว่าลูกชายคงไม่ใจอ่อนง่ายๆ เลยเปลี่ยนเรื่องคุยโดยพุ่งเป้าไปหากัสที่นั่งอยู่ข้างๆ อีริคแทน
“กีรติเป็นคนของผม ถ้าพ่อยุ่งกับเขารับรองว่าแม้แต่หน้าไอ้ไซม่อนพ่อก็จะไม่ได้เห็น”
“คุณโอเคไหมครับ” สองมือน้อยแตะเบาๆ ลงบนบ่าแกร่งก่อนจะออกแรงนวดให้อีริคได้ผ่อนคลาย หลังจากตรัยคุณและภรรยากลับไปอีริคก็เอาแต่เก็บตัวทำงานอยู่ในห้อง
“เข้ามาทำไม”
“ผมมาตามคุณไปทานข้าว”
“งานฉันยุ่งนิดหน่อยเลยลืมดูเวลานายหิวแล้วใช่ไหม” อีริคพูดทั้งยังหลับตาปล่อยตัวปล่อยใจผ่อนคลายไปกับแรงบีบเคล้นเบาๆ
“ครับ ผมหิวแล้ว” เสียงหวานกระซิบตอบข้างหูเบาๆ
“อืม เดี๋ยวฉันบอกเหมยกมาให้กินบนนี้”
“แต่แม่บ้านตั้งโต๊ะแล้วนะครับ”
“หึ! ก็ช่างแม่บ้านสิ”
ความคิดเห็น