คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 - Learn
Chapter 5
Learn
1 อาทิย์ผ่านไปสำหรับารเปิเทอมมหา'ลัย
อนนี้านยอลสามารถทำอะไรหลายๆอย่าไ้้วยัวเอ
โทรศัพท์ที่เ้นนั้นเปย์มา็ใ้เป็นแล้ว
วันที่ใ้เป็นวันแรานยอลโทรหาแบทั้วัน แม้ว่านัวสูะอยู่บนั้นสออบ้านแล้วแบฮยอนนัู่ทีวีอยู่้าล่า็ามที
วันนี้เป็นวันเสาร์แบฮยอนะ้อไปื้ออินเ้าบ้าน
เาัสินใวนานยอลไป้วย าเล็เินึ้นไปที่ห้ออนเอ
เมื่อเปิประูเ้าไป็เห็นานยอลนอนโทรศัพท์อยู่บนเีย
"านยอลอ่า ไปื้ออัน"
สายามเหลือบมามอแบฮยอน
แล้วลับไปมอโทรศัพท์เหมือนเิม
"ี้เียเิน"
าที่ยืนอยู่หน้าประูเยๆ
แบเินเ้าไปที่เียอย่ารวเร็วแล้วึโทรศัพท์ไปามืออานยอล
มันทำให้นัวสู้อมวิ้วทันที าที่เยนอนอยู่็ลุึ้นนั่แล้ว้อหน้าแบฮยอน
"นายิโทรศัพท์เินไปแล้วนะ"
"แล้วนายะให้ันทำอะไรล่ะ
นาย็ออไปนเียวบ่อยแล้ว แ่นี้ทำไม้อเอาันไป้วยล่ะ"
"็ถ้าวันนึันไม่ไ้ลับบ้านนายะไ้ไปหาอะไรินเอไ้ไ"
านยอลใ้แนแร่โอบเอวเล็ไว้แล้วึลมานั่บนัอัวเอ
แบใมา มือเล็ันัวอานยอลให้ออห่า พยายามะลุึ้นแ่พยายามิ้นแ่ไหน
านยอล็ยิ่ระับอ้อมแนมาึ้นนัวอทั้สอเือบะิัน
"ันไม่ยอมให้นายห่าันหรอ.."
แบฮยอนมอเ้าไปในาอานยอลที่้อมาที่ัวเาเ่นัน
ไม่รู้ว่าทำไมถึไม่มีแรผลันัวให่ออเลย แ้มาว่อยๆึ้นสีแทีละน้อย
ใบหน้าอานยอลยับเ้ามาใล้ึ้นเรื่อยๆ หัวใแบเ้นรัว
เมื่อมูอทัู้่แะัน ทุอย่าเหมือนหยุเลื่อนไหว แบรู้สึลมหายใอุ่นๆอานยอลทันที
มือเล็ำเสื้ออนัวสูไว้แน่น ทันในั้นานยอล็ยิ้มึ้นแล้วหัวเราะเบาๆ
"เสียหัวในายเ้นไม่เป็นัหวะเลยนะแบฮยอน"
านยอลเลื่อนัวออแล้วปล่อยแบฮยอนให้ลุึ้น
แบฮยอนหายใเ้าลึๆแล้วพ่นลมหายใออ้าๆ มือเล็ับที่ใบหน้าร้อนผ่าวอัวเอ เมื่อี้เหมือนถูานยอลสะิยัไยัั้น
มันทำให้เาพูอะไรไม่ออเลย
"ั้น...ไปื้ออันเหอะ"
านยอลยันัวลุึ้นาเียแล้วเินไปที่ประู
ในะที่แบยัยืนนิ่อยู่ านยอลหันมามอแล้วยิ้มึ้น
"ไปันไ้รึยัรับุแฟน"
แบฮยอนไ้ยินอย่านั้น็สะุ้แล้วหันไปมอที่านยอล
หัวใเล็ๆที่พยายามสบลับเ้นแรอีรั้
"ย๊าา!! ปาร์ านยอล!!"
"ร้าบๆ ไปื้ออันเถอะ
ันไปรอ้าล่านะ"
านยอลเินลไป้าล่าแล้ว
แ่แบฮยอนยัยืนทบทวนสิอัวเออยู่ ทำไมนแปลหน้าที่เารู้ัยัไม่ถึเือนทำให้เารู้สึหวั่นไหวแบบนี้
แบฮยอนเยิว่าเารู้ัานยอลีแล้ว
แ่เหุาร์เมื่อี้มันทำให้รู้สึว่าเายัรู้ัไม่ถึรึ่อานยอล้วย้ำไป
.
.
.
.
.
.
.
ุปเปอร์ที่อยู่ไม่ไลาบ้านแบฮยอนมานั
านยอลเหมือนะสนุับรถเ็นมา นัวให่เ็นไปเ็มมารอบุปเปอร์
ส่วนแบฮยอน็พยายามทำเป็นไม่รู้ัานยอล แ่ทำไม่ไ้เพราะว่า
"แบฮยอนอ่า อันนี้ืออะไรหรอ?"
"นั่นแรอท"
"อันนี้อะ?"
"หัวหอม"
ผู้นในละแวนั้นมอมาที่ทั้สอน แบฮยอนรู้สึเหมือนแม่พาลูมาเินุปเปอร์รั้แร
านยอลเหมือนะหยิบทุอย่าที่เาอยารู้ัใส่รถเ็นและแบฮยอนะเป็นรหยิบสิ่ที่ไม่ำเป็นออ
"แบฮยอนๆ ไอ้าวๆในวนั่นืออะไรอะ?"
แบฮยอนมอไปามที่านยอลี้
ึ่มัน็ือนมยี่ห้อ่าๆที่วาอยู่บนั้นแ่เย็นนั่นเอ
"เาเรียว่านม เออ ้อไปื้อนมนี่"
ทั้สอเินไปที่ั้นวานมนั้น
านยอลมอแบอยู่้าหลั นัวเล็เลือนมอยู่นานนไ้มา4วให่
"เออแบ.."
"อะไรอีล่ะ"
"นมมันไม่ใ่อันนี้หรอ?"
แบำลัะหันลับไปมอานยอล แ่โนมือให่ที่สอเ้ามาใ้แนอเา
ับเ้าที่หน้าออัวเอะ่อน
ท่าแบบนี้มันไม่่อยเหมาะับารอยู่่อหน้านเยอะๆเอาะเลย
นที่ยืนเลือนมอยู่้าๆหัวเราะเบาๆแล้วเินออไป
แบรีบิ้นออามืออานยอลแล้วรีบเินไป่ายเินทันที
เมื่อเินออมาาุปเปอร์
แบ็ถือโอาศโวยวายเสียั
"ทำไมทำแบบบนั้นห๊ะ!!!"
นัวเล็ปล่อยให้านยอลถืออทั้หมนเียว
ึ่็ถือว่าเป็นารทำโทษ
แ่เ้าัวูเหมือนอพวนั้นะไม่ทำให้รู้สึหนัแ่อย่าใ
"็เพื่อนที่มหา'ลัยเอาหน้าสือเล่มนั้นมาใหู้แล้วบอว่านั่นน่ะือนม"
"นละนมโว้ย!!!"
"อ้าว ั้น็โทษที"
"อีอย่านึนะ
เมื่อวันนั้นิยัไถึอบว่าันเป็นแฟนนาย"
"ไม่รู้สิ มันทำไมอะ?"
"ำว่าแฟนมัน้อใ้ับนสำัอนายเท่านั้น"
"็นายไ.."
แบฮยอนเียบไป ใบหน้าเริ่มแึ้นอีรั้
านยอลพูอะไรออมายัไม่รู้วามหมายริๆอำนั้น
"่ามันเถอะ
นายยัไม่เ้าใเรื่อนี้หรอ"
ระหว่าที่เินๆอยู่านยอล็หยุเินระทันหัน
แบึเยหน้ามอานยอล สายาอเามอรไป้าหน้า
และสายานั้นูื่นระหนเหมือนวันที่เาเอานยอลวันแร
แบึหันไปมอทาเียวับานยอล มันทำให้เารู้ว่านที่านยอลมออยู่นั้น
ือร่าสูอีน ผมสีเทาับเสื้อสีาวและาเายาว ำลัเินมาทาพวเา
"เฮุน..."
Talk
มาแร้วๆ วันนี้เอาฟินๆมาฝา มีนบอมาว่าานยอลอเราไม่เหลือราบวามเป็นมอนสเอร์555555
ยัไ็อนนี้เรียวามมอนสลับมาไ้ันิแหละมั้ สนุมั๊ย เป็นไบ้า เม้นบอัน้วยนะะ
ไรท์รออ่านอยู่^^
อลเร็วหน่อยนะะ พรุ่นี้ไปทำธุระ
#แฟนผมเป็นัวประหลา #MONS
ความคิดเห็น