คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : จับมือ
“ย...” ู่ๆบยอล็เอ่ยเรียื่อนที่อยู่ในอ้อมอึ้น
ยอนเียบไปพันึ เหมือนะำลันึอยู่...
“หื้มม อะไร...”
บยอลานรับในะที่ายั้ออยู่ที่ห้ออทีวี
“ะเหยิบเ้ามาใล้ยหน่อยสิะ”
นี่ยอนเธอำลัอ้อนัน บ้าไปแล้วววว...
“อะ อะไ้ๆๆ .......ใล้พอมั้ย ?” บยอลยับเ้าไปใล้ยอน ใล้นะนั่ทับันแล้ว
เมื่อหนัำเนินเรื่อไปถึอนที่แรอลและทรีสำลัหวีผมให้ันและทัู้่มอาันผ่านระ สัมผัสถึวามรู้สึที่เิึ้นผ่านแววาที่ส่อประายออมา แรอลและทรีสเธอไ้ทำในสิ่ที่ใทั้สอปรารถนาในัวึ่ันและัน วามหลใหล และวามหอมหวนอายยามสัมผัสัน ่าเป็นาโรแมนิ เลิฟีนไ้ีทีเียว...
ัมาที่นนัู่หนัทั้สอ...ที่นั่ัวแ็ทื่อ
ไม่ระุระิ าทั้สอนนั่้อมาที่ออย่าทำัวไม่ถู ถึแม้ยอนเธอเป็นเ้าอหนัเรื่อนี้็าม
แ่เธอไม่เยเปิูมา่อนเพียเพราะรีบๆหยิบแผ่นหนัมาาอนโ
เมื่อหนััถึา 18+
ยอนไ้ยินเสียน้าๆลืนน้ำลาย ึหลุำออมา ทำให้บรรยาาศหายึเรียึ้นหน่อย
“ฮ่ะฮ่าๆๆๆ บยอลลล เ็บอาารหน่อยนะะ”
ยอนเอาหัวุที่ไหล่อบยอลถูๆไปมาเหมือนหมาน้อยำลัอ้อน แมหยอ แมเล่น
“ย...อย่าล้อิ” บยอลเอามีลูบหัวัวเอ
“ั้นเี๋ยวบยอลมานะ ไปโโ้มาให้ิน”
“หื้มมๆๆ โอเรร.....โอ๊ยยยย” ราวนี้เป็นเสียร้ออยอน
เหมือนบรรยาาศพาไปหรืออะไรบันาล ึทำให้าอบยอลไม่มีเรี่ยวแรลุเิน
อาเพราะนั่เร็ูหนัเป็นระยะเวลานาน็เป็นไ้
บยอลนอนทับัวอยอนอยู่นั้นเอ !!
ใบหน้าห่าันเพียมูั้น สัมผัสไ้ถึวามร้อนอลมหายใ ิมา มานสัมผัสไ้ยินเสียในหัวใที่เ้นรั่วราวะหลุออมาา อ อย่าใอย่านั้น
ยอนหลับาปี๋หลัาใที่น้าๆู่เิาอ่อนและล้มทับเธอะั้น และสัพัเหมือนสถานาร์เียบล ยอน่อยๆลืมาึ้นมา อันเป็น้นหลับาลอีรอบเมื่อยอนเธอเห็นสายาอบยอลำลั้อมาที่ริมฝีปามพูอเธออยู่
ยอนเธออมอใบหน้าอบยอลอีอยู่เนิ่นนาน นานนเธอเริ่มสัมผัสถึวามรู้สึที่ีึ้นมาภายในายอเธอเอ...
“บยอล....ถ้าวันนี้เราทำอะไรที่ามใัวเอ ามวามรู้สึในใอเราเอ พรุ่นี้บยอลว่า เราะเป็นอะไรที่มาว่าเพื่อนันไ้มั้ย? เป็นนรัันในรูปแบบที่รอบรัวเรา่าไม่เ้าใ ในรูปแบบที่สัมทุวันยัิว่ามันประหลา แล้วเราะบอฮานิยัไ แล้วระ เราาาา______”
เสียพูอยอนถูลืนหายเ้าไปในปาอนที่อยู่้าบน เหมือนำที่ยอนพูะยิ่ระุ้นให้บยอล้อทำอะไรสัอย่า่อนที่ะเสียโอาสีๆแบบนี้ไป
สัมผัสที่เรียว่า ูบ ที่บยอลมอบให้ยอน ่าเป็นสัมผัสที่นุ่มนวล และน่าถะนุถนอม เป็นสัมผัสที่เนิ่นนานไม่วู่วาม ให้เราทั้สอ่อยๆูื่ม่วเวลาที่แสนหวานนี้ไป้วยัน
“หยุพูไ้แล้วบยอล ันเ็มใ
และัน็รู้ีว่าเธอ็เ็มใเ่นัน
เรามาใ้่วเวลาอ่ำืนนี้ที่เหลือไป้วยันเถอะ ันรัเธอนะบยอล”
“บยอลรัยนะ และ่อไปนี้อะไระเิ อให้เราับมือันเหมือนอนนี้ที่บยอลับมือยอยู่ในอนนี้นะะ”
ทัู้่สอสายาประสานัน และ่อยๆลระยะห่าเ้าใล้ๆันเรื่อยๆ
และสัมผัสอันนุ่มนวล
แสนหวานและเนิ่นนานไ้ส่ผ่านเป็นภาษาายอทั้สอใน่ำืนอันแสนอบอุ่นนี้
----บอน----
“บะ บบยอล ยรับบยอลนะะ อ๊าส์~~”
่ำืนที่แสนหวาน ับำพร่ำพรรนาำรั
ที่ทั้สอมอบให้ัน
ับสัมผัสอันแสนหวาน นุ่มนวล และแฝวามเสน่หา
ลิ่นน้ำหอมใๆในโลนี้ไม่สามารถทัเทียมลิ่นายอยอนในอนนี้ไ้
อีทั้ลิ่นเหื่อที่เิาิรรมอันเร่าร้อนที่เพิ่ผ่านๆไปไม่นานนี้
“ยะ ย....บยอลไปเ้าห้อน้ำ่อนนะ”
“อื้มมมะ? ว่าไะบยอล?” ยานรับ้วยเสียแหบพร่า
“บยอลปวี่่ะ ะไปเ้าห้อน้ำ”
หาบยอละลุาเียเพื่อไปเ้าห้อน้ำามปิ็ย่อมไ้ ถ้าไม่ใ่ในอนนี้ที่ยอนนอนหนุนแนอบยอลอยู่นั่นเอ
“ุ๊บ!!...แฟนใระเนี่ย น่ารััเลย”
บยอลออาห้อน้ำและเินรมาที่เียนอนนา 6 ฟุ
ที่มีนรัอเธอนอนอยู่
“อยเป็นแฟนหรือออยั อย่ามาโมเม เออเอนะะ”
ำพูอยอนทำให้อีฝ่ายที่ำลัยิ้มหน้าบาน ลับ้อสลล
วามริทั้สอยัไม่เยอันและันเป็นแฟน
หรือั้สถานะใๆในวามสัมพันธ์เลย
เพียแ่ในอนนี้่าฝ่ายทำามวามรู้สึที่มีอัวเอ็เท่านั้น
บยอล่อยๆสอัวเ้าไปนอน้าๆยอย่าเียบ
ในสมออนนี้บยอลิโน้นนี่เยอะมา เยอะนทำให้นที่ำลันอนมอ้อัวลใไม่่าัน
“บยอละ...?”
“หื้มม ว่าไะ...?”
“อยหน่อยสิะ”
“ไม่เห็น้ออเลยนิะย ยัไบยอล็ไม่ปิเสธอยู่แล้ว”
ทัู้่นอนอัน ภายใ้ผ้าห่มบา ไร้เสื้อผ้าอาภร์ใๆลั้นลาระหว่าเราสอน
แม้่ำืนนี้อาาศภายนอะหนาวเย็นเพียใ สัมผัสเพียอุ่น็ทำอุ่นไปไ้ทั้ใ
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น