คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ความคิดที่คิดถึงกัน
วามิถึะมี่า ็่อเมื่อเราิเหมือนัน...
1 ั๋วโมที่ยาวนาน...อนที่รอ
“ายๆๆ ไอ้บยอล แพูอะไรออไป
ยอนเธอไม่วรมาในเวลานี้!!”
มุนบยอลเินออ ยี้ผมที่มัหลวมๆไว้ เินวนไปวนมาภายในห้อ้วยวามระวนระวาย
บ่นพรึมพรำับัวเอ ิอีรั้เธอ็ไม่อยาให้ยอนมา
เพราะอนนี้มันเวลาเือบเที่ยืนแล้ว และอีอย่าันเอยัวบุมหัวใที่รุ้สึับยอนอนนี้ไม่ไ้เลย
รัแรพบ น่ะหรอ ... ั้แ่เล็นโมุนบยอลเธอไม่เยมีวามรัมา่อน
เลยไม่รู้ว่าวามรัริๆมันเป็นอย่าไร
มันเร็วไป...ที่ะเป็นวามรั
ยัิถึเหุผลยัไ็ไม่เ้าใวามรู้สึ้าในนี้...
มุนบยอลส่ายหน้าเพื่อัวามิที่ไม่รู้ำอบสัทีอัวเอ
ริ๊ ริ๊ๆๆๆ เสียโทรศัพท์อเ้าอห้อัึ้น
มุนบยอลเินไปหยิบโทรศัพท์และูหน้าอแสื่ออนโทรมาหาน
“ย”
ใ่แล้ว ย หมายถึ ยอนนั่นเอ ...
“ฮัลโหล ...เอ่อ ฮัลโหล” บยอลรับสาย
แ่ปลายสายไม่มีารอบรับ
“ย ยอน !!” มุนบยอละโนใส่ปลายสายอีที
แ่เหมือนเรียสินปลายสายให้อบลับมา
“ฮะ ฮะโหล บยอล ...” ยอนหลุาภวั์
อบลับ้วยวามใ
“บยอลใหม นึว่าเป็นอะไร มาถึแล้วหรอ?”
“อะอื้มม ใ่ อยู่้าล่านะ ลมารับหน่อย
ทามันมือ่ะ ันลัว”
“ไ้สิ แปบนะ”
“รอนะ...” ยอนวาสาย
และยืนรอน้าบนลมารับเธอ
ในระหว่าที่รอ
....บ้าริ ันทำอะไรลไป ับรถร่วมั่วโมเพื่อมาที่นี่...แ่แเป็นนอยาเอนะยอน..
ระหว่ารอยอนเธอิทบทวนในารระทำให้ัวเอ ว่าสมวรแล้วริๆหรอที่ทำแบบนี้
...
เธอแ่อบสนอวาม้อารัวเอ
เธอแ่อยาอยู่ใล้ับนที่ทำให้เธอไม่เป็นอันหลับอันนอน
เธอแ่อยาอเา เหมือนวามรู้สึในอนนั้น...
ไม่นานเินใ้ำว่ารอ...
นที่เธอ้อารอยาเอเินรมาที่เธอ ใล้เ้ามาเรื่อยๆ
และหยุที่สายาเรามอเห็นัึ่ันและัน
“ับรถเหนื่อยมั้ย...?” บยอลเอ่ยถาม
“ไม่เท่าไหร่่ะ ...” ยอนอบ
และทุอย่า็ไม่มีเสียใๆลอผ่านาปาทั้สอน
“เอ่ออ..
เราึ้นไป้าบนันเถอะ้าล่าทั้มืและอาาศเย็น” บยอลพูึ้นมาับรรยาาศ่อนะอึอัไปมาว่านี้
ถึแม้วันนี้ยอนเธอใสุ่นอนมาแ่เธอ็ไม่พลาที่ะหยิบเสื้อโ๊ัวหนา
ัวโปรอเธอมา้วย
“่ะ..” ยอนอบสั้นๆ และเินามบยอลึ้นห้ออย่าว่า่าย
หน้าห้ออบยอล
เ้าอห้อไุแและบิลูบิเปิเ้าไปภายในห้อ
ถึแม้ยอนเธอเยเ้ามาในห้อนี้แล้ว็าม
แ่รั้นี้ไม่มีฮานิมา้วย มีเพียแ่เราสอนเท่านั้น...
“เ้ามาสิย”
....น่ารัเรี่ยราัเลยนะะนเนี๊ยะ....
ภายในห้ออุหภูมิ่าแ่าาภายนออย่าสิ้นเิ
ฮีสเอร์ัวเล็ทำานอย่าี ทำให้บรรยาาศอุ่นึ้นมาทันที
ยอนเินมานั่ที่โฟา
ึ่เธอเป็นนัมันเอับมือ
“บยอล...!!” ู่ๆยอน็พูเสียัึ้นมา
ับบรรยาาศภายในห้อที่เียบสั ทำให้อีนที่ำลัทำโโ้ร้อนอยู่ที่มุมนึอห้อใ
นเผลอทำน้ำร้อนหใส่หลัมือ
“โอ๊ยยยย...!!”
“บยอล!!! เป็นอะไรมามั้ยยย ันอโ๊ :”( “
ยอนรีบลุาโฟามาหาที่เพิ่ทำน้ำร้อนลวมือ
“ืออออ แเลยยย มานี่ ันทำแผลให้”
ยอนึมืออบยอลมาเป่า
บยอลยืนมอยอนเป่าหลัมืออนเอ
นไม่รู้ว่าัวเอเผลอยิ้มั้แ่เมื่อไหร่ รู้ัวเมื่ออีนเยหน้าึ้นมามอนที่สูว่า
“ยิ้มอะไระ” ยอนเยหน้าถามในนาที่มือยัุมมือออีฝ่ายอยู่
“หือออ เ็บนะ ที่มือยัไม่หายเลย” บยอลอแเหมือนเ็ะั้น
“็ำลัะรัษาอยู่นี่ไะ มุนบยอลอี~~”
พูไม่ทันาำ ยอน่อยๆ้มลูบที่หลัมืออบยอลอย่านุ่มนวล
และถะนุถนอม เหมือนว่ายัไม่พอใเธอเอามือออีฝ่ายมาับหน้าอน แน่นอนว่าบยอลมอทุารระทำอยอน
ยอมรับว่าเธอเอ็ใในสิ่ที่ยอนทำแ่็ไม่ไ้ห้ามเาแ่อย่าใ
ยอนเอามือออีฝ่ายมาลูบที่้าแ้ม
สายาที่เธอส่มาให้ในะที่มืออบยอลยั้าอยู่นั้นแสถึเธอ้อารมาว่านี้
เหมือนวามิมันสั่ร่าายในทำในสิ่ที่้อาร....
ยอน่อยๆยับเ้าใล้อีฝ่ายให้ิันยิ่ึ้น
เธอ่อยๆโน้นัวไปใล้ใบหน้าออีฝ่าย ใล้นไ้สัมผัสถึลมหายใ มุนบยอลปล่อยให้ยอนทำในสิ่ที่เธอ้อาร
เพราะรู้ว่าัวเอ็้อารไม่แพ้ัน
ฟ๊อ ...
^////^ ยอนหอมแ้มเธอ... บยอลในึว่าเธอะ.......สะอี
“หื้มมมม หอมแ้มบยอลทำไมอ่ะ”
บยอลเอามาลูบแ้มุเียวันที่ยอนเพิ่ประทับรอยไว้เมื่อสัรู่
เธอมัน่าน่ารั อะไรนานี้นะยอน ....
มุนบยอลไ้ยินที่ยอนอบลับ
เล่นเอาะัวเอหน้าแึ้นมาทันที และอีฝ่าย็เ่นัน
ทัู้่็ยิ้ม และหัวเราะให้แ่ันและัน
....เรามีำลัมีวามสุใ่มั้ย...
----บอน----
ความคิดเห็น