คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : "คำมั่นสัญญา เพื่อนกันตลอดไป"
วันเปิภาเรียน
"ห้อ A912 ไปทาไหนนะ ?? "
ยอน อยู่ับารหาห้อเรียนาบเรียนาบแรอารเปิภาเรียน ้มๆเยๆ
อยู่นานนเอ ้วยวามที่ยอนเป็นนที่ึ่ๆเป็นนหมั่นใ และึ่ๆเป็นนี้อาย
หรือเรียว่าใล้าไม่มาพอ เลยทำให้เธอยืนอึ้อยู่หน้าห้อั้นาน้วยเหุที่ว่าเธอเป็น
"นสุท้าย" ที่เ้าั้นเรียน
"แหน่ะ นี่ใรมาสาย!! ไม่รู้เวลาเ้าเรียนหรือะนัศึษา?"
อาารย์ประำวิาหันมาที่เธอ้วยที่ว่าเธอมาสาย
แถมรู้ัวแล้วยัไม่เ้าห้ออีไ้แ่ยืนเ้ๆั้ๆอยู่นั่นแหละ
"ออนุา่ะอาารย์" ยอนล่าว
"นัศึษา่วยเียบๆัน้วยนะะ
...อ่ะนี่เธอเ้ามาแล้ว็หาที่นั่ให้เรียบร้อย
่อไปอาารย์ะให้นัศึษาแ่ละนแนะนำัวนะ"
"อ่าาาา ไม่มีรไหนว่าเลยยย " ยอนทำปาปลาบู่ แ้มป่อ
วาสายามอที่ห้อ
มอภายในนอยอนเธอเป็นนที่น่ารัแบบเ๋อๆนนึเลยนะ
"เอ่อ ๆ นี่ๆ เธอ...รนี้มีที่นึ มานั่ไ้นะ"
ยอนหันไปามเสีย
และเห็นเป็นหิสาว ผิวสีาว รูปร่าสมส่วน ผมยาวสีน้ำาลเ้ม ามแ่เรียวเล็
ยิ้มให้เธอพร้อมส่เสียเรียเธอมานั่รที่ว่า้า
ยอนีใมาที่มีที่นั่
นึว่าะไม่มีแล้วเสียอี ้ออบุนๆนี้ริๆ ...
ในะที่เธอเินไปหาที่นั่นั้นเธอไม่รู้ัวเลยริๆว่าไ้สร้ารอยยิ้มและทำวามน่ารัหล่นไว้เรี่ยรา
(เสียุบิบ)
“นี่เธอๆ
ผู้หินนี้น่ารััเลยว่ะ”
“นี่ๆ
ไปนั่้าๆนนั้นที่ันมอมาั้นานแล้วะ้วย รี๊ๆ”
“เฮ้ยยย
เอาว่ะ แมร่สวยว่ะ ื่อไรว๊ะ อยารู้ัะแล้ว”
“มึๆไปอเบอร์ิ๊
ูะีบเาว่ะ”
ทั้ผู้หิและผู้าย่าื่นมวามน่ารัอยอน
และยิ่ไปนั่้าๆ มุนบยอลอี อีะ้วย
“ยินีที่ไ้รู้ันะ ันื่อ มุนบยอล”
เมื่อมุนบยอลเอ่ยแนะนำัว่อนับเพื่อนใหม่ที่เพิ่มานั่้าๆเธอนั่น
่วยลวามเร็อยอนไ้มาเลยทีเียว
“ันื่อ ยอน ่ะ ยินีที่ไ้รู้ันะะ มุนบยอล
^___^ ”
ยอนล่าวแนะนำัวลับ
(เสียในใ)
“เฮ้ยหัวใูเ้นแรว่ะ รู้สึหน้าูร้อน้วย นบ้าอะไรยิ้มหวานนานี้”
มุนบยอลอึ้ไปสัพัหลัยอนแนะนำัวลับ นทำให้อีนสสัยว่าเิอะไรึ้น และสัเุเห็นหน้าอมุนบยอลแระเรื่อที่พวแ้ม
“มุนบยอละ เป็นอะไรไปหรือป่าว ไม่สบายหรือป่าว”
ยอนสะิมุนบยอลอยู่นานนเารู้สึัว
“เอ่อ อ่อ ไม่มีอะไร่ะ เรามาสนใอาารย์สอนันีว่าเนาะ” มุนบยอลพยายามเปลี่ยนเรื่อ
“่ะ ^____^”
บ้าเอ๊ยยย เธอเลิยิ้มมแบบนี้ให้ันะไ้มั้ย
ะบ้าายแล้ววว
หลัาที่อาารย์ประำภาเรียนให้นัศึษาล่าวแนะนำัวไปทีละนนรบ
“เอาล่ะนัศึษาทุน็รู้ัันรบแล้วนะ
วันนี้วันเปิภาเรียนแร อาารย์ยัไม่มีานให้นัศึษาทำ เิพัผ่อนามอัธยาศัย
แล้วาบหน้าเอันใหม่ แล้วถ้าใรมาสายอีะโนหัะแนนนะะ”
“อบุ่ะอาารย์ เย้ๆๆๆ”
นัศึษาแ่ละนทยอยออาห้อเพื่อไปพัผ่อนามอัธยาศัย
บานไปหาไรินที่โรอาหาร และบานับลุ่มันวนไปห้อสมุ
“อ่าวยอน เธอยัไม่ลุไปไหนหรอ” มุนบยอลมอเห็นยอนยันั่อยู่ที่เิม
“ันยัิไม่ออว่าะไปไหนี่ะ ลัวหล
แ่เมื่อเ้านี้มาสายเพราะหลทาอยู่ั้นาน”
“สนใไปห้อสมุับมุนมั้ย”
“อ่า ไ้สิ ไปับเธอ็ีเหมือนัน”ยอนอบลับลไปามที่มุนบยอลวน
“อ่ะแฮ่ม!! ันฮานินะ ยินีที่ไ้รู้ั” ฮานิเินมาา้านหลัมุนบยอลอย่าเียบ
และเพิ่สัเยอนและมุนบยอลุยันั้นาน
“เฮ้ยย ใหมเลยฮานิ~” มุนบยอลอุทานออมา
“ื่อ มุนบยอล ใ่มั้ย เรียสั้นว่า บยอล
ไ้ม๊ะ?” ฮานิเินมาเอาแนพาอมุนบยอลีสนิทามสไล์อฮานิ
“อ่า ฮานิ ไ้สิ นี่ยอนนะ เราำลัะไปห้อสมุัน
ไป้วยันมั้ย?”
ถึแม้มุนบยอลอยาะไปับยอนแ่สอน็เถอะ
... (= =; )
“ไป้วยันสิ ฮานิ
เราไป้วยันสามนทั้หมนี่เลย” ยอนยิ้มให้ฮานิ
ยอน...ันหวรอยยิ้มแบบนี้อเธอัเลย //มุนบยอลนึในใ
ฮานิ สาวผมบลอน ยาวรธรรมาิ รูปร่าสมส่วน ผิวาวอมมพู
ยิ่วันนี้เธอใส่ระโปรทรเอสั้น ับัทูสีำสู ยิ่ทำให้เห็นสัส่วนและ่วาอเธอัเนยิ่ึ้น
ูภายนอฮานิเหมือนหมวยที่ออแนวุหนูหวานแหวว แ่แท้ที่ริแล้วฮานิเป็นนที่นิสัยเ็ผู้ายมา
ห้าวๆ ล้าิล้าแสออ เป็นนพูร อยารู้อะไร็ถามทันที โยเพาะับมุนบยอล ึ่ทั้สอนสนิทัน่ายเพราะมีนิสัยและบุลิที่ล้ายัน
“บยอล !!!” ฮานิเรียบยอล
หลัาที่ฮานิสัเเห็นบยอลมอยอนเลือหนัสือในห้อสมุอยู่นาน
“เฮ้ยยฮานิ เบาๆหน่อยที่นี่ห้อสมุนะ”
“ันมีเรื่อะถามแว่ะ”
ฮานิเอ่ยถามหลัาที่ึวามสนใาบยอลมาไ้
“แอบยอนหรอ??”
ึ่โป๊ะ...วามรู้สึอนนี้บยอลเหมือนอยู่ในห้อแ่แ็
้วยำถามอฮานิเพียประโยสั้นๆ
“อ่าวเียบ เ้นส์ันไม่น่าะผินะ”
ฮานิย้ำในวามสสัยที่่อน้ามั่นใอีรั้
“็ ยอนเาน่ารั น่ามอี” มุนบยอลอบำถามฮานิเลี่ยๆไป
พยายามไม่สบาับฮานิ ที่พยายาม้อับผิ
“เออ... ็ริยอนมันน่ารัว่ะ ันยัอบเลย”
ฮานิพูและเหลือมอปิิริยาอบยอลหลัาที่นเอบอว่าสนใ
“นี่ฮานิ ุไรอะไรบยอลลล
ทำไมบยอลิ้วมวแบบนั้นละ” ยอนเินมาพร้อมหนัสือ 3-4 เล่ม
“ไม่มีอะไรยอน ฮานิมันวนประสาทมุนเล่น”
“ยอนันมีเรื่อะบอเธอน่ะ”
บยอลเยหน้า าโ และีแนฮานิอย่าแร
เสียัเพี้ย!!!!
“เฮ้ยยยอย่าีัน ฮานิมีไระบอหรอ” ยอนห้ามศึไว้ทัน
“ฮานิ แอย่าบอว่าัน....” มุนบยอลพูพูแทรในะที่ยอนถามฮานิ
“ันอบยอนนะ เธอมันน่ารัมาๆเลย” ฮานิพูแทร่อนที่บยอละพูบ
เมื่อฮานิพูบ ทุนนิ่เียบ
่อนะไ้ยินเสียถอนหายใานฝั่ร้าม ใ่นั่นือเสียถอนหายใอย่าโล่ออมุนบยอลนั่นเอ
“ฮ่าๆๆ ฮานิ ัน็อบเธอเหมือนัน”
ยอนอบลับพร้อมยิ้มให้ฮานิ
“เธอเป็นเพื่อนที่ีและน่ารัสำหรับันมาๆเลย
พวเราเป็นเพื่อนันไปลอไปนะ”
ยอนพูพร้อมล้อแนไปที่แนทั้สอน
“ฮ่าๆๆ ยอนเอ้ยยย
นี่ไะไม่ให้ันหลรัเธอไ้ยัไ ใ่มั้ยบยอลเพื่อนรั”
ฮานิพูและมอาไปที่ยอนและมุนบยอล แถมยัิ้วให้บยอลอี
“อ่ะ ใ่แล้วฮานิ ยอน...เราเป็นเพื่อนันลอไป”
มุนบยอลพูพร้อมยิ้มาหยี่ ทำให้มอเห็นล้ามมูไ้ัเน
แ่ไม่ทันไ้หุบยิ้ม มุนบยอล็รู้สึเหมือนมีนิ้วมาิ้มที่มูอเธอ
“มุนบยอลล้ามมูเธอมันเท่ห์มาเลยรู้มั้ย”
เป็นยอนนั่นเอ ทีู่่ๆเอานิ้วไปิ้ม เรียเสียหัวเราะให้ฮานิไ้ีเลยทีเียว
“นี่ๆๆๆ นัศึษาสามนนั้น อย่าุยเสียั
นี่มันห้อสมุ ่วยเียบหรือุยันเบาๆหน่อย” บรรารัษ์เินมาเาะที่โ๊ะ
เพราะเสียหัวเราะอฮานิ ยอน และมุนบยอล
“อโทษ่ะ...” ทั้สามนพูพร้อม และหยิบหนัสือที่ยอนถือมา้มอ่านเพื่อหลบสายานในห้อสมุ้วยวามอาย
แ่็ยัมีเสียหัวเราะิิ ลอผ่านหนัสือ
“ำมั่นสัา เพื่อนันลอไป”
ยอน ฮานิ มุนบยอล
ห้อสมุ
- บอน -
ความคิดเห็น