ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 บทสนทนา(เล็กๆน้อยๆ)
บทที่ 4 บทสนทนา(เล็กๆน้อยๆ)
“พี่จะไปฆ่าพวกมันจริงๆหรอ”เซคาเทียเอ่ยถามพลางควบม้าสีน้ำตาลอ่อน ที่เจ้าตัวตั้งชื่อว่า คราวน์
“นั้นสิ”พี่ซาเรียเอ่ยเช่นกัน พี่ชายคนนี้ขี่ม้าสีเทาดูสง่า มันชื่อว่า กราวด์
“ก็...มันฆ่าราเชนนี้”โซเรเทียเอ่ยตอบเสียงแผ่ว พลางเร่งเนลให้ตรงไปที่ป่าศักดิ์สิทธิ์
ทั้งสามเข้ามาในป่า ป่าแห่งนี้เป็นป่าที่เฉพาะเชื้อพระวงศ์และเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่จะสามารถเข้ามาได้
ป่านี้มีต้นไม้ขึ้นมากมาย และป่าแห่งนี้เองที่ได้ชื่อว่า ป่าแห่งตำนาน เพราะที่ป่านี้มีพืชพรรณและสมุนไพรในตำนานมากมาย ซึ่งมีอยู่เต็มป่าทั้งๆที่ป่านี้กินพื้นที่เกือบเศษหนึ่งส่วนสามของเมืองคาราเรียเลยทีเดียว!!
ทั้งสามพุ่งม้าเข้ามาตรงไปยังกลางป่า ที่ซึ่งมีเหล่าจอมเวทย์ทั้งแปดนั่งจิบน้ำชาอยู่
“โอ้ ดูเหมือนเราจะมีแขกนะ”ท่านมหาจอมเวทย์คาร์ลเอ่ยขึ้นทันทีที่พวกเขามาถึง
“อ้าวไงเจ้าสามแสบ”เสียงของท่านมหาจอมเวทย์เสทดังขึ้น
“โหท่านอาจารย์ตั้งชื่อซะเพราะเลย”โซเรเทียเอ่ยขำๆ
“แน่นอน!!ก็ข้าเป็นยอดนักรบนี้ 55+”ว่าแล้วท่านอาจารย์เสทก็ระเบิดหัวเราะเสียงดัง
“และ แน่นอน!เจ้าก็เป็นคนที่บ้าเลือดเช่นกัน!!”เสียงเย็นเนิบๆที่ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ดี เสียงของท่านมหาจอมเวทย์เสมาร์
“ว่าไงนะ!!ตาแก่ใจเย็น”
“เจ้ามันก็ตาแก่เลือดร้อน”
“พวกท่านน่าจะเงียบได้แล้วนะ อายเด็กๆซะบ้างเถอะ”ท่านมหาจอมเวทย์โวล ผู้เอาตัวรอดทุกสถานการเอ่ย
“มาๆ มาดื่มชากันดีกว่านะ”ท่านจอมเวทย์ลาฟท์ที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้านหลังไม่ใหญ่มากนักหลังนี้
บ้านหลังนี้มีเพียงห้องครัวและห้องน้ำ เพราะว่าที่นี้เป็นเพียงจุดนัดพบเท่านั้น
“ท่านอาจารย์ลาฟท์ วันนี้ทำมาจากอะไรอีกหรอ”โซเรเทียเอ่ยถามพลางนั่งเก้าอี้ที่เพิ่งเสกออกมา ซาเรียและซาคาเทียรีบทำตามทันที(โดยที่ซาเรียต้องเสกเก้าอี้ให้ซาคาเทีย เพราะยังเรียนไม่ถึงขั้นเสกเรียกของ)
“ดอกคาเรย์โอนะสิ ไหนๆใครเรียนหลังสุดนะ ตอบมาสิคือดอกแบบไหน”ท่านอาจารย์ลาฟท์เอ่ยถาม ทุกคนหันไปทางซาคาเทียที่ยิ้มแป้นอยู่
“อาจารย์ถามดอกไม้โปรดผมเลยนะ”ซาคาเทียเอ่ย ทุกคนหัวเราะเบาๆชั่งเป็นบรรยากาศที่รมรื่นดีแท้ “ดอกคาเรย์โอ เป็นดอกไม้สีฟ้าอ่อน เกสรสีขาว มีฉายาว่าดอก สโนว์ ใช้รักษาเวลา....”
“ฉายาว่าดอกคาโอ-สโนว์ย่ะ”โซเรเทียแย้ง แล้วก็อีกครั้งที่ทุกคนหัวเราะ อาจารย์ลาฟท์พยักหน้ากับคำตอบของโซเรเทีย
“ผมแกล้งลืมไปอย่างงั้นแหละ”ซาคาเทียเอ่ยด้วยความเขินนิดๆ และอาการก็จะเป็นแบบ....
.....ต้องวิ่งมาแอบที่หลังพี่สาว(ซึ่งก็คือ โซเรเทีย)นั้นเอง.....
*+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+*
*+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+*
เปลี่ยนจิ๊ดนึง
นางเอกผมสีดำประกายทองนะ
“พี่จะไปฆ่าพวกมันจริงๆหรอ”เซคาเทียเอ่ยถามพลางควบม้าสีน้ำตาลอ่อน ที่เจ้าตัวตั้งชื่อว่า คราวน์
“นั้นสิ”พี่ซาเรียเอ่ยเช่นกัน พี่ชายคนนี้ขี่ม้าสีเทาดูสง่า มันชื่อว่า กราวด์
“ก็...มันฆ่าราเชนนี้”โซเรเทียเอ่ยตอบเสียงแผ่ว พลางเร่งเนลให้ตรงไปที่ป่าศักดิ์สิทธิ์
ทั้งสามเข้ามาในป่า ป่าแห่งนี้เป็นป่าที่เฉพาะเชื้อพระวงศ์และเหล่าขุนนางชั้นผู้ใหญ่ที่จะสามารถเข้ามาได้
ป่านี้มีต้นไม้ขึ้นมากมาย และป่าแห่งนี้เองที่ได้ชื่อว่า ป่าแห่งตำนาน เพราะที่ป่านี้มีพืชพรรณและสมุนไพรในตำนานมากมาย ซึ่งมีอยู่เต็มป่าทั้งๆที่ป่านี้กินพื้นที่เกือบเศษหนึ่งส่วนสามของเมืองคาราเรียเลยทีเดียว!!
ทั้งสามพุ่งม้าเข้ามาตรงไปยังกลางป่า ที่ซึ่งมีเหล่าจอมเวทย์ทั้งแปดนั่งจิบน้ำชาอยู่
“โอ้ ดูเหมือนเราจะมีแขกนะ”ท่านมหาจอมเวทย์คาร์ลเอ่ยขึ้นทันทีที่พวกเขามาถึง
“อ้าวไงเจ้าสามแสบ”เสียงของท่านมหาจอมเวทย์เสทดังขึ้น
“โหท่านอาจารย์ตั้งชื่อซะเพราะเลย”โซเรเทียเอ่ยขำๆ
“แน่นอน!!ก็ข้าเป็นยอดนักรบนี้ 55+”ว่าแล้วท่านอาจารย์เสทก็ระเบิดหัวเราะเสียงดัง
“และ แน่นอน!เจ้าก็เป็นคนที่บ้าเลือดเช่นกัน!!”เสียงเย็นเนิบๆที่ไม่ต้องหันไปดูก็รู้ดี เสียงของท่านมหาจอมเวทย์เสมาร์
“ว่าไงนะ!!ตาแก่ใจเย็น”
“เจ้ามันก็ตาแก่เลือดร้อน”
“พวกท่านน่าจะเงียบได้แล้วนะ อายเด็กๆซะบ้างเถอะ”ท่านมหาจอมเวทย์โวล ผู้เอาตัวรอดทุกสถานการเอ่ย
“มาๆ มาดื่มชากันดีกว่านะ”ท่านจอมเวทย์ลาฟท์ที่เพิ่งเดินออกมาจากบ้านหลังไม่ใหญ่มากนักหลังนี้
บ้านหลังนี้มีเพียงห้องครัวและห้องน้ำ เพราะว่าที่นี้เป็นเพียงจุดนัดพบเท่านั้น
“ท่านอาจารย์ลาฟท์ วันนี้ทำมาจากอะไรอีกหรอ”โซเรเทียเอ่ยถามพลางนั่งเก้าอี้ที่เพิ่งเสกออกมา ซาเรียและซาคาเทียรีบทำตามทันที(โดยที่ซาเรียต้องเสกเก้าอี้ให้ซาคาเทีย เพราะยังเรียนไม่ถึงขั้นเสกเรียกของ)
“ดอกคาเรย์โอนะสิ ไหนๆใครเรียนหลังสุดนะ ตอบมาสิคือดอกแบบไหน”ท่านอาจารย์ลาฟท์เอ่ยถาม ทุกคนหันไปทางซาคาเทียที่ยิ้มแป้นอยู่
“อาจารย์ถามดอกไม้โปรดผมเลยนะ”ซาคาเทียเอ่ย ทุกคนหัวเราะเบาๆชั่งเป็นบรรยากาศที่รมรื่นดีแท้ “ดอกคาเรย์โอ เป็นดอกไม้สีฟ้าอ่อน เกสรสีขาว มีฉายาว่าดอก สโนว์ ใช้รักษาเวลา....”
“ฉายาว่าดอกคาโอ-สโนว์ย่ะ”โซเรเทียแย้ง แล้วก็อีกครั้งที่ทุกคนหัวเราะ อาจารย์ลาฟท์พยักหน้ากับคำตอบของโซเรเทีย
“ผมแกล้งลืมไปอย่างงั้นแหละ”ซาคาเทียเอ่ยด้วยความเขินนิดๆ และอาการก็จะเป็นแบบ....
.....ต้องวิ่งมาแอบที่หลังพี่สาว(ซึ่งก็คือ โซเรเทีย)นั้นเอง.....
*+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+*
*+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+**+..+*
เปลี่ยนจิ๊ดนึง
นางเอกผมสีดำประกายทองนะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น