ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : โซราเรีย ตอนปริศนาที่คิดไม่ออก ปัญหาใหม่ที่คาดไม่ถึง
โซราเรีย ตอน ปริศนาที่คลี่คลายไม่ออก กับปัญหาใหม่ที่คาดไม่ถึง
ทั่วทุกมุมเมือง ตรอก ซอก ซอย ของเมืองคอเรียน เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ ความเคียดแค้น จะมีเพียงไม่กี่คนที่ยิ้มกับการรอดตายและสิ้นสุดแห่งหายนะ
เซฟาร่าและมาเอลมีท่าทีที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง มาเอลดีใจจนเต้นไปรอบๆต้นไม้เกือบสามรอบ ปากร้องอย่างดีใจที่รอดตายมาได้ ในขณะที่เซฟาร่ากับทำหน้านิ่ง ไม่เสียใจไม่เคียดแค้นหรือแม้แต่ไม่ดีใจ เธอรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ เธอจะไปเป็นองค์หญิงได้อย่างไร แล้วทำไมเพอร์ริคถึงดูปกป้องเธอเสียเหลือเกิน เซฟาร่าถอนหายใจยาว ก่อนยอมรับในความเป็นจริงว่า ‘เธอคิดไม่ออก’
เซฟาร่าจึงเดินมาไปหามาเอลที่นั่งทรุดลงไปหอบทั้งๆใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
“จะ...จบแล้ว...มันจบแล้วดีใจจัง”มาเอลพูดกับเซฟารีที่ยิ้มกว้างแล้วลูบหัวมาเอลให้ผมดูเป็นทรงเสียหน่อย ก่อนที่จะพึมพำอะไรบางอย่าง สิ่งนั้นก็เพื่อให้ร่างมายาหายไป
“พี่สาวชื่ออะไรหรอ”มาเอลถาม นัยน์ตาสีเขียวมรกตสวยจนทำให้เซฟาร่ายิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ฉันชื่อ เซฟาร่า”เซฟาร่าแนะนำตัวสั้นๆ ก่อนที่จะทันได้พูดอะไรกันอีกก็มีเสียงฝีเท้าของคนสามคนตรงมาทางนี้ แล้วร่างทั้งสามก็ปรากฏตัวขึ้น
ร่างคนแรกเป็นชายสูงมีกล้ามเป็นมัดๆผมสีดำนัยน์ตาสีน้ำตาล แต่งชุดเต็มยศ บอกได้เลยว่าเขาคนนี้คือ หน่วยไฟเตอร์ และท่าทางจะเป็นหัวหน้าเสียด้วย
ร่างคนที่สองก็เป็นชายร่างสูงพอมีกล้ามกับเขาบ้าง ผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีดำ แต่งชุดฮันเตอร์ข้างๆเขาก็เป็นไวเปอร์ ไวเปอร์เป็นสัตว์ที่รูปร่างคล้ายหมาป่าแต่เร็วและดุร้ายยิ่งกว่า ดังนั้นเซฟาร่าสรุปได้เลยว่าชายคนนี้เป็นฮันเตอร์หายากคนหนึ่ง
คนสุดท้ายเป็นชายที่ดูสูงและหุ่นบางราวกับผู้หญิง แต่ดูแข็งแกร่งและสง่างาม ผมสีเทาเป็นประกาย นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มราวกับรัตติกาลแห่งความมืด แต่งชุดเป็นผ้าคลุมสีน้ำตาล
“นายหญิงมาเอล”ชายคนแรกตะโกนเรียก
“นั้นมันจอมโจรไร้เงามิใช่หรือ?”ชายคนที่สองเอ่ย
“ไหนๆ นั้นมันนักฆ่าตั้งหากเหล่า”ชายคนแรกเถียง
“ข้าก็เป็นทั้งสองอย่างนั้นแหละ”เซฟาร่าตะโกนกลับ แล้วดูเหมือนพวกนั้นพึ่งจะรู้ตัว จึงได้เริ่มวิ่งมาทางนี้ทันที
“ยินดีที่ได้รู้จักนะมาเอล ลาก่อน”ว่าแล้วเซฟาร่าก็ยิ้มให้มาเอล โดยไม่ฟังคำคัดค้านของเด็กสาวที่ต้องการให้อยู่ต่อ เซฟาร่าจากไปเรียบร้อยแล้ว
“นะ....นายหญิง ไม่เป็นไรใช่ไหมขอรับ?”ชายคนแรกที่วิ่งมาถึงก่อนเอ่ยถาม
“ไม่ได้ถูกทำร้ายนะขอรับ”ชายคนที่สองถามทันที
“น้องมาเอล”ชายที่ดูสง่าเอ่ยถาม มาเอลวิ่งเข้าไปสวมกอดชายคนที่สามทันที
“พี่เคอาร์”มาเอลร้องทักพี่ชายของตน
“พี่มีข่าวร้ายมาบอก น้องทำใจไว้นะ”เคอาร์เอ่ยเสียงแผ่ว ผู้เป็นน้องทำหน้าฉงน
...
...
...
“ท่านพ่อเสียชีวิตแล้ว”
ทั่วทุกมุมเมือง ตรอก ซอก ซอย ของเมืองคอเรียน เต็มไปด้วยเสียงร้องไห้ ความเคียดแค้น จะมีเพียงไม่กี่คนที่ยิ้มกับการรอดตายและสิ้นสุดแห่งหายนะ
เซฟาร่าและมาเอลมีท่าทีที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง มาเอลดีใจจนเต้นไปรอบๆต้นไม้เกือบสามรอบ ปากร้องอย่างดีใจที่รอดตายมาได้ ในขณะที่เซฟาร่ากับทำหน้านิ่ง ไม่เสียใจไม่เคียดแค้นหรือแม้แต่ไม่ดีใจ เธอรู้สึกว่ามันมีอะไรแปลกๆ เธอจะไปเป็นองค์หญิงได้อย่างไร แล้วทำไมเพอร์ริคถึงดูปกป้องเธอเสียเหลือเกิน เซฟาร่าถอนหายใจยาว ก่อนยอมรับในความเป็นจริงว่า ‘เธอคิดไม่ออก’
เซฟาร่าจึงเดินมาไปหามาเอลที่นั่งทรุดลงไปหอบทั้งๆใบหน้าที่เปื้อนรอยยิ้ม
“จะ...จบแล้ว...มันจบแล้วดีใจจัง”มาเอลพูดกับเซฟารีที่ยิ้มกว้างแล้วลูบหัวมาเอลให้ผมดูเป็นทรงเสียหน่อย ก่อนที่จะพึมพำอะไรบางอย่าง สิ่งนั้นก็เพื่อให้ร่างมายาหายไป
“พี่สาวชื่ออะไรหรอ”มาเอลถาม นัยน์ตาสีเขียวมรกตสวยจนทำให้เซฟาร่ายิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“ฉันชื่อ เซฟาร่า”เซฟาร่าแนะนำตัวสั้นๆ ก่อนที่จะทันได้พูดอะไรกันอีกก็มีเสียงฝีเท้าของคนสามคนตรงมาทางนี้ แล้วร่างทั้งสามก็ปรากฏตัวขึ้น
ร่างคนแรกเป็นชายสูงมีกล้ามเป็นมัดๆผมสีดำนัยน์ตาสีน้ำตาล แต่งชุดเต็มยศ บอกได้เลยว่าเขาคนนี้คือ หน่วยไฟเตอร์ และท่าทางจะเป็นหัวหน้าเสียด้วย
ร่างคนที่สองก็เป็นชายร่างสูงพอมีกล้ามกับเขาบ้าง ผมสีน้ำตาล นัยน์ตาสีดำ แต่งชุดฮันเตอร์ข้างๆเขาก็เป็นไวเปอร์ ไวเปอร์เป็นสัตว์ที่รูปร่างคล้ายหมาป่าแต่เร็วและดุร้ายยิ่งกว่า ดังนั้นเซฟาร่าสรุปได้เลยว่าชายคนนี้เป็นฮันเตอร์หายากคนหนึ่ง
คนสุดท้ายเป็นชายที่ดูสูงและหุ่นบางราวกับผู้หญิง แต่ดูแข็งแกร่งและสง่างาม ผมสีเทาเป็นประกาย นัยน์ตาสีน้ำเงินเข้มราวกับรัตติกาลแห่งความมืด แต่งชุดเป็นผ้าคลุมสีน้ำตาล
“นายหญิงมาเอล”ชายคนแรกตะโกนเรียก
“นั้นมันจอมโจรไร้เงามิใช่หรือ?”ชายคนที่สองเอ่ย
“ไหนๆ นั้นมันนักฆ่าตั้งหากเหล่า”ชายคนแรกเถียง
“ข้าก็เป็นทั้งสองอย่างนั้นแหละ”เซฟาร่าตะโกนกลับ แล้วดูเหมือนพวกนั้นพึ่งจะรู้ตัว จึงได้เริ่มวิ่งมาทางนี้ทันที
“ยินดีที่ได้รู้จักนะมาเอล ลาก่อน”ว่าแล้วเซฟาร่าก็ยิ้มให้มาเอล โดยไม่ฟังคำคัดค้านของเด็กสาวที่ต้องการให้อยู่ต่อ เซฟาร่าจากไปเรียบร้อยแล้ว
“นะ....นายหญิง ไม่เป็นไรใช่ไหมขอรับ?”ชายคนแรกที่วิ่งมาถึงก่อนเอ่ยถาม
“ไม่ได้ถูกทำร้ายนะขอรับ”ชายคนที่สองถามทันที
“น้องมาเอล”ชายที่ดูสง่าเอ่ยถาม มาเอลวิ่งเข้าไปสวมกอดชายคนที่สามทันที
“พี่เคอาร์”มาเอลร้องทักพี่ชายของตน
“พี่มีข่าวร้ายมาบอก น้องทำใจไว้นะ”เคอาร์เอ่ยเสียงแผ่ว ผู้เป็นน้องทำหน้าฉงน
...
...
...
“ท่านพ่อเสียชีวิตแล้ว”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น