ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 2 จอมเวทย์
บทที่ 2 จอมเวทย์
ห้องเสราวี เป็นห้องที่ดูเหมือนจะสร้างขึ้นเพื่อให้องค์ราชาสอน(หรือลงโทษ)ลูกๆ ซึ่งที่นี้เองที่โซเรเทียมาบ่อยๆเนื่องจากโดนคนนำเรื่องไปฟ้องต่างๆนาๆ
เธอเปิดประตูที่ใหญ่โตเอง เพราะบริเวณนี้ซึ่งอยู่ไกลมาจากตำหนัก และปราสาท ทำให้ไม่มีทหารมายุ่งเกี่ยว จะมีเพียงบางคนเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้ามา บริเวณนี้ได้
แอ็ดดดด
“มาแล้วรึ โซเรเทีย”
เสียงที่ดังมาจากข้างใน ไม่ต้องบอกโซเรเทียก็ทราบดี เสียงที่เมื่อก่อนเคยดูแลอุ้มชูเป็นอย่างดี เพราะตอนนี้กลายเป็นราชาเซเคีย ผู้มีงานมากมายจนไม่มีเวลาให้ครอบครัวนัก
“ค่ะ ท่านพ่อ”โซเรเทียเอ่ยพลางก้มศีรษะลงเป็นการถวายบังคม ผู้เป็นพ่อพยักหน้าให้ โซเรเทียจึงเดินมานั่งเก้าอี้ตัวกลาง หรือตัวที่สองหน้าพ่อของเธอ
ท่านเซเคีย คาเรย์น่า ผู้เป็นองค์ราชาและเป็นพ่อ พระองค์มีสีผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีเขียวกระจ่าง ที่บ่งบอกถึงความสูงศักดิ์เป็นอย่างดี พระองค์สวมชุดสบายๆ แต่นั้นหมายถึงชุดที่โซเรเทียแสนจะเบื่อ
ห้องนี้เป็นห้องโถง ภายในเป็นเรือนไม้ ภายนอกดูเหมือนวังเล็กๆ ข้างในไม่มีอะไรมาก มีเพียงเก้าอี้ห้าตัว สองตัวที่อยู่หัวโต๊ะ และอีกสามตัวที่มีลายต่างกัน ตัวแรกเป็นลายฟีนิกส์เพลิงสีสวย ตัวที่สองเป็นลายมังกรสีเขียวอมฟ้าดูสง่างามและแข็งแกร่ง ตัวสุดท้ายเป็นลายยูนิครอน์สีขาวบริสุทธิ์ ทั้งสามเป็นเก้าอี้ของลูกทั้งสามขององค์กษัตริย์ที่มีเก้าอี้เป็นลายสิงห์ผงาด ส่วนที่ว่างขณะนี้อีกตัวคือ ที่ราชินี พระนางโซราเรีย เก้าอี้ของพระนางเป็นลายหงส์ขาวที่ดูสง่างามและอ่อนโยน
“ท่านพ่อเรียกข้ามามีอะไรหรือ”โซเรเทียเอ่ยอย่างเป็นการเป็นงาน มันมักจะเป็นยังงี้เสมอกับพ่อของเธอ
“พ่อมีเรื่องที่จะต้องถามเจ้า แต่ตอนนี้ดื่มชาของจอมเวทย์ลาฟท์ก่อนเถอะ”องค์ราชาเอ่ยเสียงเรียบ ขณะที่โซเรเทียกำลังนึกถึงจอมเวทย์ลาฟท์ที่ชอบทำอาหารและเย็บปักถักร้อย จอมเวทย์ลาฟท์เป็นหนึ่งในอาจารย์ของโซเรเทียเมื่อ7ปีก่อน
....7ปีก่อน
“ท่านอาจารย์ลาฟท์ ทำไมเห็ดอันนี้ถึงมีพิษหรอค่ะ”เสียงใสๆของโซเรเทียในวัยอายุ10ปี เอ่ยถามอาจารย์ที่กำลังสอนวิธีดูเห็ดมีพิษกับองค์หญิงตัวน้อย
ในทุกๆราชวงศ์จะต้องส่งลูกหลานมาเล่าเรียนกับเหล่าจอมเวทย์ประจำป่าศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงดังไปทั่ว มีทั้งหมดแปดคนคือ
ท่านมหาจอมเวทย์คาร์ล ผู้สอนวิชาประวัติศาสตร์และความเป็นมาในการเมืองจนถึงปัจจุบัน ท่านมหาจอมเวทย์คาร์ลนั้นสามารถรู้ถึงอนาคตล่วงหน้าได้!!!
ท่านมหาจอมเวทย์เสท ผู้สอนวิชาการรบ ตลอดจนการใช้อาวุธทุกชนิดให้เป็นประโยชน์ทุกสถานการณ์ ท่านเป็นถึงแม่ทัพทหารแห่งคาราเรีย!!!
ท่านมหาจอมเวทย์โวล ผู้สอนการเอาตัวรอด ท่านสอนทุกอย่างแม้กระทั่งการขโมย ลักลอบ และต่างๆนาๆ อาจารย์ผู้นี้เป็นคนที่เรียกว่าว่องไวอยู่เสมอ!!!
ท่านมหาจอมเวทย์เสมาร์ ผู้สอนวิชาการทำสมาธิ วิชาใจเย็น และการปกครอง ท่านเป็นที่ยอมรับว่าสามารถฆ่าคนในขณะที่หัวเราะได้!!!
ท่านจอมเวทย์ลาฟท์ ผู้ที่ชื่นชอบงานเรือนเป็นอย่างยิ่ง ท่านเป็นผู้สอนที่สามารถรู้ได้ว่าอาหารใดมีพิษหรือไม่มีพิษ
ท่านจอมเวทย์อาเธอร์ ผู้ที่สอนวิชาการปกครองและการเป็นผู้นำที่ดี
ท่านจอมเวทย์วาท ผู้ที่สอนวิชาการใช้เวทย์ เพราะทุกๆราชวงศ์ ทุกๆลูกหลานแห่งเมืองคาราเรีย ที่มีเชื้อพระวงศ์ จะมีพลังเวทย์มนต์ทุกคน ซึ่งอาจารย์คนนี้เป็นปู่ทูนหัวของโซเรเทีย
และ ท่านจอมเวทย์เวน ผู้ที่สอนวิชาการล่องหน และแปลงร่าง
เหล่าจอมเวทย์เหล่านี้มีอายุมากมายหลายสมัย โซเรเทียเรียนจบกับทุกท่านตั้งแต่อายุ12ปี นี้ก็เลยมา 5 ปีแล้ว แต่เธอและพี่น้องมักจะไปเยี่ยมเหล่าอาจารย์เสมอๆ
“เอ่อ ท่านพ่อมีอะไรหรือเปล่า”โซเรเทียเอ่ยถามอีกครั้ง แต่ก่อนที่พ่อของเธอจะได้ให้คำตอบ ก็มีคนเดินเข้ามาในห้องอีกสองคน
“โซเรเทีย!!”ทั้งคู่เอ่ยพร้อมกัน
“พี่ซาเรีย!เซคาเทีย!!”พี่คนกลางเอ่ยขึ้น
ห้องเสราวี เป็นห้องที่ดูเหมือนจะสร้างขึ้นเพื่อให้องค์ราชาสอน(หรือลงโทษ)ลูกๆ ซึ่งที่นี้เองที่โซเรเทียมาบ่อยๆเนื่องจากโดนคนนำเรื่องไปฟ้องต่างๆนาๆ
เธอเปิดประตูที่ใหญ่โตเอง เพราะบริเวณนี้ซึ่งอยู่ไกลมาจากตำหนัก และปราสาท ทำให้ไม่มีทหารมายุ่งเกี่ยว จะมีเพียงบางคนเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้เข้ามา บริเวณนี้ได้
แอ็ดดดด
“มาแล้วรึ โซเรเทีย”
เสียงที่ดังมาจากข้างใน ไม่ต้องบอกโซเรเทียก็ทราบดี เสียงที่เมื่อก่อนเคยดูแลอุ้มชูเป็นอย่างดี เพราะตอนนี้กลายเป็นราชาเซเคีย ผู้มีงานมากมายจนไม่มีเวลาให้ครอบครัวนัก
“ค่ะ ท่านพ่อ”โซเรเทียเอ่ยพลางก้มศีรษะลงเป็นการถวายบังคม ผู้เป็นพ่อพยักหน้าให้ โซเรเทียจึงเดินมานั่งเก้าอี้ตัวกลาง หรือตัวที่สองหน้าพ่อของเธอ
ท่านเซเคีย คาเรย์น่า ผู้เป็นองค์ราชาและเป็นพ่อ พระองค์มีสีผมสีดำสนิท นัยน์ตาสีเขียวกระจ่าง ที่บ่งบอกถึงความสูงศักดิ์เป็นอย่างดี พระองค์สวมชุดสบายๆ แต่นั้นหมายถึงชุดที่โซเรเทียแสนจะเบื่อ
ห้องนี้เป็นห้องโถง ภายในเป็นเรือนไม้ ภายนอกดูเหมือนวังเล็กๆ ข้างในไม่มีอะไรมาก มีเพียงเก้าอี้ห้าตัว สองตัวที่อยู่หัวโต๊ะ และอีกสามตัวที่มีลายต่างกัน ตัวแรกเป็นลายฟีนิกส์เพลิงสีสวย ตัวที่สองเป็นลายมังกรสีเขียวอมฟ้าดูสง่างามและแข็งแกร่ง ตัวสุดท้ายเป็นลายยูนิครอน์สีขาวบริสุทธิ์ ทั้งสามเป็นเก้าอี้ของลูกทั้งสามขององค์กษัตริย์ที่มีเก้าอี้เป็นลายสิงห์ผงาด ส่วนที่ว่างขณะนี้อีกตัวคือ ที่ราชินี พระนางโซราเรีย เก้าอี้ของพระนางเป็นลายหงส์ขาวที่ดูสง่างามและอ่อนโยน
“ท่านพ่อเรียกข้ามามีอะไรหรือ”โซเรเทียเอ่ยอย่างเป็นการเป็นงาน มันมักจะเป็นยังงี้เสมอกับพ่อของเธอ
“พ่อมีเรื่องที่จะต้องถามเจ้า แต่ตอนนี้ดื่มชาของจอมเวทย์ลาฟท์ก่อนเถอะ”องค์ราชาเอ่ยเสียงเรียบ ขณะที่โซเรเทียกำลังนึกถึงจอมเวทย์ลาฟท์ที่ชอบทำอาหารและเย็บปักถักร้อย จอมเวทย์ลาฟท์เป็นหนึ่งในอาจารย์ของโซเรเทียเมื่อ7ปีก่อน
....7ปีก่อน
“ท่านอาจารย์ลาฟท์ ทำไมเห็ดอันนี้ถึงมีพิษหรอค่ะ”เสียงใสๆของโซเรเทียในวัยอายุ10ปี เอ่ยถามอาจารย์ที่กำลังสอนวิธีดูเห็ดมีพิษกับองค์หญิงตัวน้อย
ในทุกๆราชวงศ์จะต้องส่งลูกหลานมาเล่าเรียนกับเหล่าจอมเวทย์ประจำป่าศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงดังไปทั่ว มีทั้งหมดแปดคนคือ
ท่านมหาจอมเวทย์คาร์ล ผู้สอนวิชาประวัติศาสตร์และความเป็นมาในการเมืองจนถึงปัจจุบัน ท่านมหาจอมเวทย์คาร์ลนั้นสามารถรู้ถึงอนาคตล่วงหน้าได้!!!
ท่านมหาจอมเวทย์เสท ผู้สอนวิชาการรบ ตลอดจนการใช้อาวุธทุกชนิดให้เป็นประโยชน์ทุกสถานการณ์ ท่านเป็นถึงแม่ทัพทหารแห่งคาราเรีย!!!
ท่านมหาจอมเวทย์โวล ผู้สอนการเอาตัวรอด ท่านสอนทุกอย่างแม้กระทั่งการขโมย ลักลอบ และต่างๆนาๆ อาจารย์ผู้นี้เป็นคนที่เรียกว่าว่องไวอยู่เสมอ!!!
ท่านมหาจอมเวทย์เสมาร์ ผู้สอนวิชาการทำสมาธิ วิชาใจเย็น และการปกครอง ท่านเป็นที่ยอมรับว่าสามารถฆ่าคนในขณะที่หัวเราะได้!!!
ท่านจอมเวทย์ลาฟท์ ผู้ที่ชื่นชอบงานเรือนเป็นอย่างยิ่ง ท่านเป็นผู้สอนที่สามารถรู้ได้ว่าอาหารใดมีพิษหรือไม่มีพิษ
ท่านจอมเวทย์อาเธอร์ ผู้ที่สอนวิชาการปกครองและการเป็นผู้นำที่ดี
ท่านจอมเวทย์วาท ผู้ที่สอนวิชาการใช้เวทย์ เพราะทุกๆราชวงศ์ ทุกๆลูกหลานแห่งเมืองคาราเรีย ที่มีเชื้อพระวงศ์ จะมีพลังเวทย์มนต์ทุกคน ซึ่งอาจารย์คนนี้เป็นปู่ทูนหัวของโซเรเทีย
และ ท่านจอมเวทย์เวน ผู้ที่สอนวิชาการล่องหน และแปลงร่าง
เหล่าจอมเวทย์เหล่านี้มีอายุมากมายหลายสมัย โซเรเทียเรียนจบกับทุกท่านตั้งแต่อายุ12ปี นี้ก็เลยมา 5 ปีแล้ว แต่เธอและพี่น้องมักจะไปเยี่ยมเหล่าอาจารย์เสมอๆ
“เอ่อ ท่านพ่อมีอะไรหรือเปล่า”โซเรเทียเอ่ยถามอีกครั้ง แต่ก่อนที่พ่อของเธอจะได้ให้คำตอบ ก็มีคนเดินเข้ามาในห้องอีกสองคน
“โซเรเทีย!!”ทั้งคู่เอ่ยพร้อมกัน
“พี่ซาเรีย!เซคาเทีย!!”พี่คนกลางเอ่ยขึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น