โซราเรีย เสียงเล่าขานแห่งเทพ

ลำดับตอนที่ #2 : โซราเรีย ตอน ปฐมบทแห่งความน่ากลัวII

โซราเรีย ตอน ปฐมบทแห่งความน่ากลัวII



“โอ๊ะโอ”วิชเซิสทำเสียงแปลกๆ “มีพี่สาวแสนสวยด้วยหรอเนี้ย”



“ปล่อยเธอซะ”เซฟาร่าเอ่ยเสียงดุ แม้ว่าในใจเธอจะบอกให้หนีไปเสีย



“ก็ได้”เซฟาร่าใจชื่น “แต่เธอต้องมาแทนที่นะ”



เซฟาร่าได้แต่อึ้ง ส่วนบิลเลียลทำท่าไม่สนใจเท่าไหร่ มีเพียงเพอร์ริชที่จ้องเธอเขม็งจนเซฟาร่าหันกลับไปมองด้วยนัยน์ตาสีฟ้ากระจ่างราวกับถามว่า ‘มองหาอะไร’



“ปล่อยเธอไปทั้งคู่วิชเซิส”เพอร์ริสเอ่ย ดูเหมือนว่าปิศาจอีกสองตนและเซฟาร่าจะหันมาให้ความสนใจที่เพอร์ริชทันที



“นั้นสิ ให้ข้าฆ่าดีกว่า”ดูเหมือนไม่ได้ตั้งใจ แต่เซฟาร่าเหลือบมองไปทางเคียวของบิลเลียลที่ส่องวาบๆเหมือนต้องการให้ฟันเสียที เธอกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก



“ไม่!”ปิศาจอีกสองตนร้องพร้อมกัน เซฟาร่าเห็นว่าเริ่มมีการทะเลาะกันจึงกะที่จะใช้จังหวะหนี เธอมองไปทางเด็กสาวที่ดูหวาดผวามาก นั้นไง! เธอเห็นแล้ว มือที่จับเด็กสาวของวิชเซิสดูเหมือนจะเริ่มปล่อยออกทีละนิด เพราะต้องหันไปโต้แย้งกับอีกสองปิศาจ เซฟาร่ากำมัดก่อนตัดสินใจ



ควับ!!



เซฟาร่าคว้าตัวเด็กสาวได้สำเร็จ ก่อนที่จะพุ่งหนีออกไป แม้ตัวเด็กสาวจะค่อนข้างเบา แต่ก็ทำให้เธอเสียเปรียบ เธอจึงต้องหาที่หลบซ่อนให้เด็กสาวก่อนที่จะหนีไปคนเดียว



เซฟาร่ารีบเข้าไปในบ้าน ก่อนที่จะตรงไปยังชั้นที่สองของตัวบ้านแล้วจัดการวางเด็กสาวลงบนพื้น



“เธออยู่นี้อย่าไปไหน”เซฟาร่าเตือนไว้ เด็กสาวพยักหน้า ใบหน้าที่ปกติคงดูงาม แต่บัดนี้กลับซีดเซียว ผมสีทองบรอนซ์ดูยุ่ง นัยน์ตาสีมรกตฉายถึงความหวาดกลัว เซฟาร่ามองดูเด็กสาวก่อนที่จะรีบหนี แต่...



หมับ!



เด็กสาวกำลังยึดเสื้อของเซฟาร่าไว้ สีหน้าบ่งบอกว่า ‘อย่าไปไหน’



“หนูกลัว”เด็กสาวพูดเสียงสั่นเครือ เซฟาร่าต้องตัดสินใจว่าจะทำอย่างไรดี เพราะว่าปิศาจทั้งสามต้องมาที่นี้แน่นอน



“เฮ้อ”เซฟาร่าถอนหายใจยาว ก่อนนั่งลงข้างๆเด็กสาวที่ยิ้มออกทันที



“เราชื่ออะไร อายุเท่าไหร่แล้วฮึ”เซฟาร่าถาม



“หนูชื่อมาเอล อายุ11ปี”มาเอลเอ่ย เซฟาร่ามองเด็กสาวตรงหน้าพลางคลี่ยิ้ม เธอคิดหาวิธีออกแล้ว!!!