ความรักของอาเธอร์

ลำดับตอนที่ #1 : การพบกันครั้งแรก

ณ โรงเรียนพระราชาเอดินเบริ์ก

** ป้อมอัศวิน **

    “โอ๊ยยยยยยย ยัยบ้า” เสียงของเด็กปี 3 ดังลั่นขึ้นมาอีกครั้ง

“ฉันไปทำอะไรเธอมิทราบ” เสียงเดิมดังขึ้น “จะบอกไหม”

“อยากรู้หรอ คงเป็นเพราะทำตัวน่ารำคาญ กวนประสาท และก็ งี่เง่า” เสียงของเด็กสาวผู้มีนามว่า แองเจลีน่า โรมานอฟ (ที่เฟรินเรียกว่ายัยแองจี้) หนึ่งในสาวสามของป้อมอัศวิน

“แล้วมันเกี่ยวกับการที่เธอตีหัวฉันด้วยงั้นหรอ ยัยบ้า” เจ้าตัวยุ่งที่มีนามว่า เฟริน เดอ

เบอโรว์ กลับมาเรียนอีกครั้งที่โรงเรียนแห่งนี้

“เกี่ยวไม่เกี่ยวก็โดนไปแล้ว” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็เดินจากไป ทิ้งให้คนที่ถูกกระทำ ต้องนั่งบ่นกับเพื่อนคนหนึ่งที่ไม่น่าชื่อว่าเป็น เดอะ คิลเล่อร์ ที่ชื่อว่า คิลมัส ฟิลมัส

“นายนี้นะไม่เคยเปลี่ยน เดี๋ยวก็โดนว่าอีกหรอก ไม่รู้เรื่อง” คิลบอก เพียงแค่คำพูดของนักฆ่าก็กลายเป็นจริง

“เฟริน!!!!!! นายไปหาเรื่อง แองเจลีน่า จนมีเรื่องกันอีกแล้วหรอ ไม่ไหวเลย” เสียงของเด็กหนุ่มผู้เคยเป็นน้ำแข็งบัดนี้มันไม่เหลือแล้ว....

“นายก็รู้ว่าเราจะโดนว่าอีกแน่ถ้าอาจารย์รู้เรื่องเข้า เราเป็นหัวหน้าป้อมอย่าลืมสิ”เสียงของชายหนุ่มร่างสูงที่มีนามว่า คาโล วาเดบลี เดอะปรินซ์ออฟคาโนวาล

“นายนี้นะ ไม่รู้เรื่องยังทำเป็นพูดไปได้ เนอะ คิล” เจ้าตัวยุ่งหันไปหาเพื่อนอีกคน

“ฉันไม่รู้”คิลบอก ขณะที่เฟรินจ้องตาเขม็ง “ไม่เกี่ยว ปัญหาใครก็ปัญหามัน ไปละ”

ไม่ว่าเปล่ามันรีบเดินหนีไปทันที่ เจ้าตัวแสบยังมองตามด้วยสายตาที่ว่า อย่าให้พ้นคดี แกไม่เหลือแน่  แต่ต้องพ้นรอดจากน้ำมือ เจ้าชายน้ำแข็ง

“นายจะมีอะไรแก้ตัวอีก” เสียงของเจ้าชาย ทำให้เจ้าตัวแสบหันมามองและยิ้ม

“ง่า.... คือว่าไม่มีอะไร นายอย่าจริงจังมาก เดี๋ยวแก่ไว ไปนะ”ว่าแล้วเจ้าตัวแสบก็วิ่งไปอย่างเร็วก่อนที่จะมีใครจับตัวไว้ได้

แฮะ แฮะ เจ้าตัวแสบที่วิ่งหนีจนมาถึงสนามหญ้าหน้าโรงเรียน คนรอบๆมองมาด้วยสายตาดูแคลน

“เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ” เสียงเด็กสาวคนหนึ่งดังขึ้น

“ง่า...มะ...มะ...ไม่เป็นไร” เด็กสาวคนนี้ทำให้บุคคลที่ได้คะแนนความกล้าเต็ม (คะแนนความงี่เง่าก็เต็มเหมือนกัน) ถึงกับพูดไม่เป็นจังหวะ ถึงแม้ว่าอีกร่างเขาจะเป็นผู้หญิง แต่คนตรงหน้าไม่ธรรมดา เพราะความสวยและน่ารักนั้นไม่มีที่ติ

    เธอคนนั้นมีใบหน้าที่สวยมาก และ ทุกอย่างบนใบหน้าดูจะลงตัว ทั้งจมูก ปาก ตา เธอมีผมดำสนิท ผมค่อนข้างจะตรง แต่ปลายๆแอบมีผมหยิกเล็กน้อย การแต่งตัวบ่งบอกถึงความซุกซน เพราะเธอใส่เสื้อและกางเกงมีสีดำ และใส่ผ้าคลุมสีน้ำเงิน แต่ดูเหมือนจะมีประกายเล็กสีเงินแสมอยู่เล็กน้อย

“เป็นไรเปล่า ฮัลโล!!” เสียงของหญิงสาวดังขึ้น ทำให้คนที่มั่วแต่ทำหน้าบอกบุญไม่รับรีบแก้ตัว “เปล่าโทษที” เฟรินบอก

“นายเป็นไรเห็นวิ่งออกมา จะไปแข่งวิ่งที่ไหน” เสียงของหญิงสาวดังขึ้นอีกครั้ง

“หนีเจ้าชายน้ำแข็งงี่เง่ามานะ” เฟรินพูด ทำให้นึกถึงเรื่องที่เกิดขึ้นมาเมื่อกี้

“ปรินซ์คาโล นะหรอ” เสียงของหญิงสาวถาม “รู้จักด้วย ว่าแต่ชื่อ’ไร อ่ะ” เฟรินเอ่ยถาม “อ้อโทษที จัซติน ดรากอรน์ เดอะไนท์ออฟริเวนเดรว ส่วนนายคงเป็น เฟริน เดอเบอโรว์ สินะ” จัซตินถาม “รู้ได้ไง” เฟรินถาม “ไม่ใช่แค่นั้น นายคือ เฟลิโอน่า เดอะปรินเซส ออฟ เดมอสแอนด์บารามอส” จัซตินบอก

“เอาเถอะ เธอจะรู้ยังไงมันก็เรื่องของเธอ แต่เข้ามาในโรงเรียนได้ไง เดี๋ยวโดน ปราชญ์เลโมธีเสกเป็นอะไรสักอย่างหรอก” เฟรินบอก

“จะกลัวทำไม ในเมื่อเขาเชิญฉันมาเรียนที่นี้” จัซตินบอกด้วยหน้าที่ธรรมดามาก ส่วนคนฟังถึงกับอึ้ง คงไม่ธรรมดาแฮะ ปราชญ์เลโมธีถึงกับต้องเชิญมาเรียนที่นี้

“อ้อ ฉันคงต้องไปแล้วเดี๋ยวเขารอ งั้นเจอกันนะ” จัซตินบอกพลางวิ่งออไปประมาณ 10 ก้าว แล้วหยุดพลางหันมามองเฟริน

“พี่โรเวนอยู่ป้อมอัศวินสินะ ฝากความคิดถึงพี่เขาด้วยนะ” คำพูดนั้นทำให้คนอย่างเฟรินไม่มีโอกาสที่จะตอบโต้ต่อไปได้

*****************************************************************************************

หวังว่าคงถูกใจเรื่องนี้กันนะ แฟนๆหัวขโมย

J.Dragon