ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 : ราชสีห์กับเสือ
@ สนามฟุบอล
อนนี้พระอาทิยใละินเ็มทีแลว รูอะไรมั้ย อนพระอาทิยําลัะินนี่ันอบที่สุเลยนะ ทอฟาทอแสสีสมแบบนี้มันนาหลใหลริๆ ออ แลวอนนี้ันอยูบนเ้าอี้สแนเียราสนามฟุบอลในมหาลัยนี่แหละ ถาถามวาทําไมันถึยอมมาับเา ันไมยอมหรอ แเานั่นแหละที่ลาันมา
ันสูแรเาไที่ไหนัน
เอาเปนวาเลิพูถึผูายนนั้นแลวนั่วารูปเลนันีวาเนอะ
ระานวารูปถูยึ้นมาวาบนหนาั ันะวาอะไรีนะ
ทอฟาอนนี้ีมั้ย ? ไมีวา
อสวยๆแบบนี้มอวยา็ําไีวาระาษแลว
ันมอไปรอบๆบริเวที่ัวเอนั่อยู เพื่อหาุโฟัสสัอยาใหันไวารูปหนอย
แสายาันไปหยุที่ผูายนที่ันเลียเาไปแลวในสนามที่ยืนมอันอยูนิ่ อะไรัน มอนอื่นแบบนี้เสียมารยาทะมั ันไมสนใเาแลวมลวารูปทันที มันะอมีสัทาที่ทําใหันัารเาไ มันอมีสัทาสิ
ใรมันะใีวินรอลอไมมีทาหรอ
ไอเสือบานั่นไมมีทารัแันไฝายเียวแนๆ ันรับประันเลย
ันเยหนามาอีที็พบวาทอฟามืสนิทแลว
มีเพียแสสปอรไลทที่เปเพื่อใหแสสวาเทานั้น รอบๆัวัน็เียบลมา
ในสนาม็ไมเหลือผูนที่เะบอลันแลว เห็นทีะเหลือปนนเียวที่วิ่ไลลูบอลเลนไปเรื่อย อา นี่ันใเวลาวารูปไปนานแไหนันเนี่ย เวลาวารูปทีไรเหมือนโนระานูทุที อะ อยารูมั้ยละวาันวารูปอะไร ิๆ
“วาเสร็แลวเหรอ ันเรียเธอั้หลายรอบ”
ปนวิ่เามาหาันที่าสนาม ยวนํ้าึ้นื่มทีเียวหมวเลย
เห็นมั้ยบอแลววาันนะโนระานูไปเมื่อี้ ันไมอบเา ทําเพียเ็บาวอใสระเปาแลวนั่อระานไมเาับัวไว
ันะใหเาูีมั้ยนะวาันวารูปอะไร
“ูหนอยิ วาอะไร”
เาทําทาะะโหนาเามาู แันถอยหนี ริๆันโรธเาอยูนี่นา ไมอใหู็ไ
“ี้วะ”
แัน็อใหเารูัวนอันนะ เาอรูวาริๆแลวันเปนยัไ เาะไใหเียริและเรใันบา ันะไเลิโนรัแสัที นี่ันวามันเพื่อนอิสรภาพอัวเอเลยนะทําเปนเลนไป
ปนนั่ลาๆันโยไมพูอะไรอี ูเหมือนวาเา็นาะรูนะวาันโรธ ไมอยานั้นเาอระารูปวาันไปูแลวสิ เาทําเพียมหนาเ็หนาเ็าอยาลวๆ
“ะลับหรือยัเี๋ยวไปส”
เาหันมาถาม ันไมอบ นี่ันไมุยับเามาทั้วันแลวนะเนี่ย สุยอริๆ แถาันะใหเาูรูป็อุยอะิ แม ไมอยาะเสวนาวยเลยริๆ แ็วามาแลวอะ
“ะไมพูวยริๆใมั้ย”
ืนุยวยเี๋ยว็ไใิวาันหายโรธนะสิ ันไมใพวโรธายหายเร็วนะะบอให พี่ําฝในะนอ
“แม!”
“อะ..อะไรเลา!”
ูๆปน็ะโนึ้นมาัลั่น ทําเอาันสะุสุัวามไปวย เาหันมาอันาเม แววาุันเหมือนเสือปราใหเห็นอีรอบ นโรธมันือันนะเวย
“ะไมพูันีๆใมั้ย!”
แลวทําไมอเสียํ่านานั้นเลา ปโถ ไมไารแลว ถึราวที่ันอเปเผยัวละ
“นายิวาะรัแันไเหรอ”
“โอ พูแลวนี่หวา”
“นายมัน็แเสือระอๆ เหอะ”
“เสือ? เหอะ ทําไมเหรอรับ ิะสูหรือไ”
“ใ นายรูัันนอยเินไปแลว!”
“ไหน อรูัมาวานี้หนอยสิ”
แทน แทน แทนนนนนน~
ผา!
ันหันระานไมไปทาเา ูมันึ้นอหนาหมอนั่นนแทบะระแทลูา เอาสิ นายอสยบใหันอยู! เามอรูปอันอยาสนใ มอนานนเหมือนถูสะิ นานมา มานันอะโหนาออมามอ
“ไ อยเลยิ ําไวเลยนะวานายรัแันไมไหรอ”
“เี๋ยวนะ”
“อะไร”
ันมอหนาเาอยาสสัย ทําไมเาทําหนาแปลๆละ
ทําหนาเหมือนลั้นอะไรสัอยา ยัวอยาเน
“ฮาๆๆๆๆ”
ลั้นหัวเราะ แม! นี่หัวเราะผลานันเหรอวะ
“ําอะไรอนาย!”
ันลุึ้นเทาเอวอยาเอาเรื่อ มอปนที่หัวเราะนัวอแทบะนอนลไปับเาอี้
“ฮาๆๆ อะไรวะเนี่ย โรล ฮาๆๆ”
ล? โรล! เฮย มันไมหยามันเินไปหน่อยเหรอ
“ําบาอะไรอนายเนี่ย”
ปาบ!
เมื่อไโอาสันยไมระาษฟาเาทีลําัวเาไปหนึ่ที แูเาสิ ไมสะทสะทานแถมยัหัวเราะัวอนอุมทอไวอี
“นี่ หยุหัวเราะเี๋ยวนี้นะ ไอบา”
“็เธออะ อะไรวะ อยูๆมาวารูปสิโใหู”
ใแลวละ รูปที่ันวาือสิโที่ําลัํารามอยานาลัว มันอนาลัวสิ ในเมื่อฝมืออยาันเรื่อวาใหเปนแบบสามมิิแนี้สบายมา แูเาสิ ไมลัวแถมหัวเราะใสอี ันวาไมสวยเหรอ ็สวยนี่นา
“เียนสิโใหเสือลัวอะ ไมเยไยินเหรอ”
ริบ..
เียบริบ..เียบนไยินเสียลมพัเลยะุผูม ันผิรไหนวะ ็อีแวารูปสิโมาสูเนี่ย ็หมอนั่นเปนเสือันะเปนสิโใรมันะทําไม
“ฮาๆๆ โอยย ไมไหววะ ฮาๆ”
ไอบานี่หัวเราะอีแลว!
“เธอนี่ิ๊อะมั ฮาๆ”
“เฮย มันะมาไปละนะ นี่ันประาศศัาแล้วนะวาันือราสีห ใหเียริหนอยิ!”
“ฮาๆ ัวแนี้ะมาเปนราสีห?”
“แนนอน”
ันออเิหนาอยาภาภูมิใ ปนมอันยิ้มๆอนะสายหัวเหมือนเอื่อมระอาเ็มทน
“ราสีหหนวแบวเียวนะรับ”
ปนยมือึ้นลูบแมันเบาๆ พรอมับบีบมูันไปหนึ่ทีแลวหันไปเ็บาวอใสระเปาเรียมัวะลับ
อา! ไอหนาันนี่ยัลบไมออนี่หวา
“ไมใิ หนานี้ไมนับ อันนี้โนอาารยแลอะ”
ันหันไปึแนเาใหหันมาฟันอธิบายอยาริัอน ปนมอหนาันนิ่ อนะทําทาเหมือนพยายามลั้นหัวเราะไวอี
“เหรอรับ ราสออราสีหี้”
เายรูปวาอันึ้นมาเทียบับหนาอันที่ยัมีหนาแมวิอยู
ันออเิหนาอยาภาภูมิใเนเิม เอาสิ
หลัานี้นายะไมมีทาไรัแันแน านี้ันะสูแลว!
เามอมันอยูนานแลวยิ้มออมาอนะรวบาวอันไปถือไวทั้หม
“ราสีหอยาเธอ็เปนไแลูแมวนั้นแหละ ฮาๆ”
โหยย ทําไมลเวลันเหลือแลูแมวเนี่ย นีิว่ามันไมใอะ ิ เอาเถอะ ถึันะเปนแลูแมวแ็ไมยอมเปนเหยื่ออเสืออยานายหรอ
ําวรั้ยยยยส
“เปนอะไรนะนี หนาบูเปนแมวเลย”
ไอหนาแมวนี่ิทนีริๆะ
“เปลา แเๆนะ”
“ไาววาเธอเปนแฟนับพี่ปนเหรอ รายนะยะหลอน!”
มาอีละระแสนี้ ะเปนาวับเาทั้ทีนนอื่นที่ไมใไอเสือัวนี้ไมั้ยะ
“ไมใะหนอย วาแเธอรูัพี่ปนวยเหรอมัหมี่”
ันถามในะที่ําลัเ็ไอหนวแมวนี่อออยาริั ไอหยาา
ถูนหนาแเถือ อาารยนะอาารย
“รูัสิ มีใรไมรูัพี่ปนบาละ ะันนี่ลือเรื่อเธอับพี่ปนันสะนั่นเียว”
เฮออ เห็นทีีวินี้ันอายเพราะโนผูหิรุมบละมั้
ยิ่นายปนัมาเทาไหร ีวิันะยิ่ไมปลอภัยมาเทานั้น ันไมนาหลวมัวไปรูัหมอนั่นเลยริๆ นี่มีใรแอบสอปนยิหัวันปะเนี่ย
“ไมใะหนอย แนรูัันนะ”
“นรูัันไมอไปรับไปสันลอเวลา็ไมั้ แถมเธอเยึ้นอนโพี่เามาแลวนี่”
O[]O
เฮือ!
สั้นไปสามวิ รูไไวาันเยึ้นอนโเามาแลว! ไมนะ หรือวาเาะปาโปไปบอนอื่นนอาเพื่อนันวย ริๆมันอมีแเลยับุนนี่ที่รูวาืนนั้นันเมาแลวไปไหนสิ
มายยยยย TOT
~ือึ้~
เสียไลนเาาโทรศัพทอันเรียสิใหลับืนมา ันรีบหนีออาุเิเหุทันที เยี่ยม มารัหวะพอี มาใหพีุ่บสัทีิ
‘PUEN’
ถอนําพู!!
'ฝนีนะรับ เาปาัวระเปย ^^'
หมัน สรามาับมือ TT
#เ็ิสท์เมานม
******************************
่อที่สออเียนเสือให้วัวลัวามบับเ็เมา(?)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น