PEARL.

ลำดับตอนที่ #2 : VENOM.

______________________________________________________________________________

Application

“ ชื่อแซลม่อนครับ ไม่ใช่น้องม่อน ไม่ใช่ไอ้ต้าวม่อนด้วย
ใครเรียกเดี๋ยวพ่อจะโบกให้ ”

( credit - twitter ; @3_Rea_3 )

ชื่อ-นามสกุล : ออกัสต์ กฤตยชญ์ คลีโอ | August Krittayosh Cleo

ความหมายของชื่อ : ออกัสต์ แปลว่า ผู้ยิ่งใหญ่ | กฤตยชญ์ แปลว่า นักปราชญ์ผู้คงแก่เรียน | คลีโอ แปลว่า ความรุ่งโรจน์,สิ่งประเสิร์ฐ | ออกัสต์ กฤตยชญ์ คลีโอ แปลว่า นักปราชญ์ผู้คงแก่เรียนผู้นั้น เป็นผู้ยิ่งใหญ่ และนำมาซึ่งสิ่งประเสิร์ฐอันก่อผลเป็นความรุ่งโรจน์มากมาย

ชื่อเล่น/ชื่อที่เรียก : 

- แซลม่อน | Salmon ; ตามหลักแล้ว 'แซลม่อน' คือชื่อเล่นของเขา ซึ่งเจ้าตัวเองก็ออกจะไม่ชอบใจนิด ๆ ที่ชื่อของเขามันฟังดูแปลก ๆ กระนั้นก็ไม่ได้ติดใจอะไรหากใครจะเรียก เพราะอย่างน้อย ๆ มันก็ยังดีกว่า น้องม่อน เจ้าม่อน อะไรแบบนั้นล่ะนะ พ่อของเขาบอกว่าชื่อนี้มันก็น่ารักดี แถมฟังดูน่ากินด้วย ไม่ซ้ำใครอีกต่างหาก ซึ่งพอฟังแล้วเขาก็อยากลุกขึ้นมาต่อพ่อขึ้นมาทันทีเลยล่ะ

- ม่อน | Mon ; 'ม่อน' คือชื่อที่ย่อลงมาจากแซลม่อนอีกที เพื่อนสนิทบางคนของเขาจะเรียกชื่อนี้เฉพาะเวลาที่ต้องการจะกวนประสาทเล่น ซึ่งเขาไม่ค่อยชอบมันเอาซะเลย มันดูเหมือนตัวการ์ตูนอ้วนกลมตัวนั้นยังไงก็ไม่รู้ ถ้าเรียกโดยไม่ใช่คนสนิทก็ย่อมต้องมีเคืองกันบ้างนั่นแหละ แม้ว่าเขาจะไม่ได้โมโหแบบกระโชกโฮกฮาก แต่ก็ใช่ว่าจะล้อกันเล่นได้ทุกครั้งนะ

เพศ : ชาย

สัญชาติ : ไทย

เชื้อชาติ : ไทย-อเมริกัน

วันเกิด : 2 มกราคม

อายุ : 18 ปี

สายพันธุ์ที่อยู่ในตัว : ทากทะเลสีน้ำเงิน (Glaucus Atlanticus) / มังกร (Dragon)

หมายเหตุ ; 

แซลม่อนมีสองสายพันธุ์ในตัว แต่กลับไม่ได้มีร่างกายที่พิการ หรือมีความผิดปกติใด ๆ ทั้งที่ปกติแล้วมันจะเป็นแบบนั้นหากเด็กคนหนึ่งมีสองสายพันธุ์ของสัตว์ในตัว อัตราส่วนคือ 40 : 60 

ซึ่งทากทะเลสีน้ำเงินที่ว่านั่น ก็เป็นสัตว์ทะเลที่หายากมาก ๆ ชนิดหนึ่ง ได้รับฉายามาว่า “มังกรสีน้ำเงินแห่งท้องทะเล” ขนาดโตเต็มวัยไม่เกิน 3 ซม. และถึงแม้มันจะตัวเล็ก ทว่ากลับมีพิษร้ายแรงมาก ๆ แต่แม้จะเป็นสัตว์มีพิษแต่ความจริงแล้วมันไม่สามารถสร้างพิษได้เอง พิษของพวกมันจะได้มาจากความสามารถพิเศษในการเปลี่ยนพิษของเหยื่อที่มันกินเข้าไปให้กลายมาเป็นพิษของตนเองได้ ไม่เพียงเท่านั้นยิ่งหากพวกมันกินเหยื่อเยอะยังสามารถกักเก็บพิษทวีความรุนแรงเพื่อใช้ในคราวเดียวได้อีกด้วย ทำให้จัดว่าเป็น “หนึ่งในสัตว์ที่มีพิษร้ายแรงที่สุดในโลก” เลยนั่นเอง แซลม่อนที่มีสายพันธุ์นี้อยู่ในตัว และมีร่างมนุษย์เป็นร่างที่ใช้ในชีวิตประจำวันนั้น ได้มีวิวัฒนาการที่ต่างจากเดิมเล็กน้อย นั่นคือเขาจะกักเก็บและสร้างพิษได้ด้วยการกินพิษ หรือถูกพิษฉีดเข้าทางร่างกายวิธีใดวิธีหนึ่ง ความทรมานในการได้รับพิษยังมีอยู่ แต่ก็น้อยมากถ้าเทียบกับคนปกติทั่วไป ไม่นานเขาก็หาย และไม่มีพิษใดที่ทำให้เขาเสียชีวิตเลย สำหรับการทดลองและจดบันทึกที่ผ่านมาหลายปีนี้

ส่วนสายเลือดมังกรที่อยู่ในตัว แม้แต่แซลม่อนหรือนักวิทยาศาสตร์ที่ร่วมทดลองเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสรุปแล้วเขาเป็นมังกรอะไรกันแน่ พ่นไฟก็ไม่ได้ เป้าลมหนาวเย็นแช่แข็งสิ่งใดก็ไม่ได้เหมือนกัน เพียงแค่มีรูปร่างเป็นสีดำทะมึน เกล็ดมันวาวนให้หวั่นเกรง แต่กลับรีดเร้นพลังใดออกมาไม่ได้เลย ทั้งนี้อาจแปลความหมายได้ว่าแซลม่อนยังคงต้องเรียนรู้และคอยสังเกตการณืตัวเองอีกนานโขเชียวล่ะ กว่าจะได้รู้ว่าตนเองเป็นอะไรกันแน่

อาชีพ : นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 6

ที่อยู่ : มีคฤหาสน์หลังใหญ่ในกรุงเทพเขตบางนา และมีคฤหาสน์อีกสองหลังในวอชิงตัน สหรัฐเมริกา และปารีส ฝรั่งเศส ซึ่งเป็นที่ที่พ่อของเขาซื้อเอาไว้ ตัวแซลม่อนเองไม่ได้ไปอยู่บ่อยนัก หากแต่พ่อที่ไปทำงานบ้าง ให้เป็นที่พักของญาติ ๆ บ้างก็ใช้บ่อยอยู่เหมือนกัน

ส่วนสูง/น้ำหนัก : 187 เซนติเมตร / 65 กิโลกรัม

รูปร่างลักษณะ : (ลักษณะภายนอกบรรยายมาได้เต็มที่เลยค่ะทั้งสีผม สีตา สีผิว แล้วก็ลักษณะการแต่งกายด้วยค่ะ รวมทั้งขอรายละเอียดเรื่องบุคลิกภายนอกด้วยนะคะ เช่น เป็นคนที่มีรอยยิ้มประดับใบหน้าตลอดเวลา ทำให้บรรยากาศรอบ ๆ ตัวเธอเต็มไปด้วยความอบอุ่น แต่ในส่วนนี้ไม่ต้องยาวมากก็ได้ค่ะ ตรงบรรยายบุคลิกภายนอกน่ะค่ะ เอาแค่พอรู้ก็ได้)

ลักษณะนิสัย :

ggggg

ลักษณะการพูดจา : (บอกทั้งน้ำเสียง ท่าทางการพูด การใช้สรรพนามแทนตัวเอง เรียกคนอื่น และยกตัวอย่างประโยคการพูดในสถานการณ์ต่าง ๆ มาด้วยนะคะ อย่างต่ำสัก3-4สถานการณ์ก็ได้ค่ะ)

ประวัติ : (ขอความละเอียดค่ะ แล้วก็เข้าใจด้วย หรือถ้าใครจะเขียนมาสั้น ๆ ให้มันกระทัดรัดก็ไม่ได้ว่าอะไรค่ะ ได้เหมือนกันเนอะ แต่อย่างต่ำขอสัก5-6บรรทัดนะคะ หรือจะมากกว่านี้ก็ได้ค่ะ แต่ถ้าบทไหนที่บอกว่าไม่ต้องเขียน ก็ใส่ - ไว้ได้เลยค่ะ)

งานอดิเรก : (ยกตัวอย่างมาเป็นข้อ ๆ เลยก็ได้ค่ะ จะกี่ข้อก็ได้ ใส่มาเลยค่ะ)

ความสามารถพิเศษ : (อยู่ในระดับที่มนุษย์พึงมีนะคะ ไม่ต้องเว่อร์เกินไปเนอะ กี่ข้อก็ได้ค่ะ)

สิ่งที่ชอบ : (บอกเหตุผล อาการตอนเจอด้วยค่ะ)

สิ่งที่ไม่ชอบ : (บอกเหตุผล อาการตอนเจอด้วยค่ะ)

สิ่งที่เกลียด : (บอกเหตุผล อาการตอนเจอด้วยค่ะ)

สิ่งที่แพ้ : (ถ้าไม่มีก็ใส่ - ไว้ค่ะ แต่ถ้ามีขอให้บอกเหตุผล อาการ และวิธีแก้มาด้วยค่ะ)

สิ่งที่กลัว : (จำเป็นต้องมีทุกตัวละคร ทุกบทบาทค่ะ ขออย่างน้อย1อย่างค่ะ แต่จะมากกว่านี้ก็ได้ค่ะ บอกเหตุผล และอาการตอนเจอมาด้วยนะคะ)

สเปคคนที่ชอบ : (เอาที่สบายใจเลยค่ะ ไม่จำเป็นจะต้องตรงกับที่เราบรีฟไว้ในบททั้ง 10 บทก็ได้ แต่บท 1 อาจจะต้องตรงหน่อย เพราะอันนั้นก็มีข้อบังคับน่ะเนอะ 5555 สำหรับตัวละครที่ไม่ได้บังคับอะไรก็เขียนมาได้หมดเลยค่ะ)

ข้อมูลเพิ่มเติม : (สามารถใส่ข้อมูลอื่น ๆ เพิ่มเติมที่ใบสมัครไม่มี หรืออยากจะบอกอะไรเพิ่มเติมได้ค่ะ ใส่ได้ตามใจชอบเลย หรือถ้าไม่มีอะไรแล้วจริง ๆ ก็ใส่ - ไว้ก็ได้ค่ะ)

______________________________________________________________________________

INTERVIEW

            ชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มที่เพิ่งจะเดินเข้ามาในห้องหลังจากปล่อยให้(ชื่อตัวละคร)รอมาเกือบครึ่งชั่วโมง ซึ่งมันก็ออกจะทำให้(เขา/เธอ)รู้สึก(ใส่ความรู้สึกของตัวละครมาเลยค่า) กระนั้นชายหนุ่มผู้มาใหม่ก็ยังคงยิ้ม ขยับตัวให้นั่นในท่าที่สบายที่สุดก่อนจะเอยทักทายขึ้น

            “ที่รักครับ ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ นี่ผมมาสายนิดเดียวเองนะเนี่ย” ยิ้มร่าพร้อมกับโบกมือป้อย ๆ อย่างไม่คิดจะสำนึก “พอดีผมสะดุดยอดหญ้าล้มลงไปบาดเจ็บนิดหน่อยน่ะ มาสายเลย หวังว่าคุณคงจะยกโทษให้ผมนะ” …พูดอยู่ฝ่ายเดียวโดยไม่เปิดโอกาให้อีกฝ่ายพูด ซ้ำยังจะเอ่ยต่ออีก “โอเค เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า ผมชื่อลูซิเฟอร์นะครับ อย่างที่รู้กันว่าผมเป็นผู้อำนวยการของโรงเรียนนี้ ไม่ทราบกว่าคุณชื่ออะไรเหรอครับ?”

            ###คำตอบ###

            “อา... เป็นชื่อที่เพราะดีนะครับนั่นน่ะ” ลูซิเฟอร์ยิ้ม “ว่าแต่…มันมีความหมายรึเปล่าครับ ถ้ามี แล้วมันแปลว่าอะไรล่ะนั่นน่ะ?” จากนั้นเขาก็ขยับตัว โน้มตัวเข้ามาเท้าคางลงกับโต๊ะ ขณะจ้องมองฝ่ายที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตรงหน้า

            ###คำตอบ###

            “งั้นเหรอครับ… ผมชอบจัง” เขายิ้ม “ชอบคุณด้วย” จากนั้นเขาก็หัวเราะ “โอ๊ะ อันนี้ผมพูดจริงนะ ผมชอบคุณจริง ๆ เลยล่ะ… อ่า ว่าแต่ คุณเป็นสายพันธุ์อะไรเหรอครับ?”

            ###คำตอบ###

            “โอ้ งั้นเหรอครับ อันนั้นผมก็ชอบเหมือนกันแฮะ ยอดเยี่ยมไปเลย” เขาพยักหน้า ก่อนจะยืดหลังตรงอีกครั้ง เอ่ยถามต่อทันที “ที่บรรยากาศเป็นยังไง คุณชอบโรงเรียนนี้รึเปล่าครับ?”

            ###คำตอบ###

            “อ๋า…งั้นเหรอ แล้ว…คุณมีอะไรอยากจะเสนอมั้ยครับ อย่างให้เพิ่มเติม หรือปรับปรุงอะไรเกี่ยวกับโรงเรียนนี้น่ะ ผมรับฟังนักเรียนทุกคนเสมอเลยล่ะ” ดวงตาสีน้ำเงินเข้มมองไปยัง(ชื่อตัวละคร)ก่อนจะเอ่ยช้า ๆ ชัด ๆ “และผมก็จับตามองนักเรียนทุก ๆ คนเสมอเลยด้วย”

            รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของเขาอีกครั้ง กระนั้นมันก็ค่อนข้างดูประหลาดเหมือนกับผืนน้ำที่สั่นไหวไม่แน่นอนจนมองไม่ออกว่ามีสิ่งใดกันที่อยู่ด้านใน (ชื่อตัวละคร)ก็รู้สึกว่า(ใส่ความรู้สึกของตัวละครมาค่ะ)

            ###คำตอบ###

            “โอเคครับ… เข้าใจล่ะ” เขาผงกหัว “อืม… งั้นคำถามสุดท้ายแล้วนะ คุณคิดว่าตัวเองเป็นคนแบบไหนเหรอ โอ๊ะ รวมถึงผมด้วยนะ ผมอยากฟังจากปากพวกคุณจัง ว่าพวกคุณมองว่าผมเป็นคนยังไง”

            ###คำตอบ###

            “ขอบคุณครับ… เอาล่ะ ทีนี้ก็หมดธุระแล้ว สามารถกลับบ้านได้เลยนะครับ” ลูซิเฟอร์ฉีกยิ้มอีกรอบ “แล้วก็นะ ถ้าเป็นไปได้ อย่าลืมไปติดตามไอจีของผมด้วยนะ ผมอัพเดททุก ๆ สองชั่วโมงเลยล่ะ—”

            ###คำตอบ###

______________________________________________________________________________

TB