ณ...เสี้ยวหนึ่งของหัวใจ

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงเรื่องสมมติขึ้น ผู้เขียนแต่งเพื่อความสนุกสนานเท่านั้น 

หากผิดพลาดแต่ประการใดขออภัยไว้ ณ ที่นี้ 

สามารถพูดคุยหรือสอบถามเพิ่มเติมได้ที่ 

Twitter @JABMRK

-----------------------------------------------------

Intro 

สิ่งสำคัญที่ผมเคยมีกำลังหลุดลอยไป คนที่ผมคิดว่าเป็นทุกสิ่งทุกอย่างกลับปล่อยมือผมทิ้ง ..

ผม.. ไม่เหลืออะไรแล้ว ..

     ท่ามกลางความหนาวเย็นจากสายฝนที่รินรดไปทั้งตัวและใจ กลับมีร่มสีฟ้าอ่อนขยับเข้ามาบังสายฝน พร้อมกับร่างสูงของใครบางคนที่ผมปฏิเสธความหวังดีของเขาอยู่เสมอ..

“กลับหอเถอะครับ”

คำพูดสั้นๆที่ทำให้น้ำตาที่พยายามอดกลั้นมาตลอดไหลทะลักออกมาแบบกลั้นไม่อยู่ ผมยื่นมือที่สั่นเทาของตัวเองวางบนแผ่นอกและกำเสื้ออีกคนไว้แน่น เขาไม่ปัดมือผมทิ้ง เขาเพียงยืนอยู่อย่างนั้นแม้แผ่นหลังจะเปียกไปด้วยน้ำฝน

“อิน…” พี่ขอโทษ เป็นคำที่ผมพูดต่อในใจ ขอโทษที่คอยแต่จะห้ามไม่ให้มาวุ่นวาย กระทั่งรับรู้อยู่แล้วว่าอีกคนรู้สึกยังไงก็ยังบอกเขาว่าห้ามรู้สึก…. พี่ขอโทษ

“ไม่เป็นไรครับ ไม่เป็นไรเลย” 

     ราวกับรับรู้ว่าผมต้องการจะพูดอะไร รอยยิ้มเบาบางยังคงส่งมาให้แม้จะน้อยกว่าทุครั้งก็ตาม ผมไม่ได้พูดอะไรนอกจากโถมทั้งกายเข้าไปหา เสียงสะอื้นเล็ดลอดออกมาจากปากอย่างกลั้นไม่อยู่ ร่มที่ถูกยกค้างร่วงลงพื้นพร้อมกับอ้อมแขนของคนที่ผมไล่มาตลอดโอบกอดตัวผมไว้

ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆที่ยังอยู่ตรงนี้ ..

#BMARK #MARKBUM #อินมาร์ค