ไอตั้วผีพนัน - นิยาย ไอตั้วผีพนัน : Dek-D.com - Writer
×

    ไอตั้วผีพนัน

    พนันกับกูมั้ยล่ะ :)

    ผู้เข้าชมรวม

    71

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    4

    ผู้เข้าชมรวม


    71

    ความคิดเห็น


    0

    คนติดตาม


    2
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  1 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  17 ม.ค. 64 / 17:19 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    #ไอ้ตั้วผีพนัน 







    สวัสวีดัด แฮร่!! สวัสดี แฮร่!! ถูกแล้ว!! ขออนุญาตแนะนำตัว ผมชื่อว่า คิรินทร์ วิริยะภาคิน ชื่อเล่นชื่อ คิรินทร์ สูง172cm น้ำหนัก..เป็นผมจะไม่ถามนะมารยาทนิดนึ่งเนอะ หยอกๆ ^0^ ผมน้ำหนัก52kg เลือดกรุ๊ปO วันเดือนปีผมขอไม่บอกนะ ไม่อยากให้คนไม่รู้จักมาHBD ตอนนี้ผมอยู่ปี3 คณะบริหาร มอชื่อดังแห่งหนึ่ง

    ผมเป็นลูกเจ้าของรีสอร์ทแห่งหนึ่งในประเทศไทย ผมรูปหล่อพ่อรวยอะครับ จะจีบก็รีบจีบนะ เพราะผู้ชายต่อแถวจับผมทำเมียเติมไปหมด นี่ยังไม่รวมสาววายที่มองว่าผมโพเมียนะ โคตรจะหยามศักดิ์ศรีผมคนนี้เลย ทั้งที่ผมหล่อเท่ขนาดนี้!! สาววายที่ว่าก็พี่สาวผมที่ชื่อนารินทร์ ที่ผมเคะก็เพราะว่าผู้ชายส่วนใหญ่สูง180cmขึ้นไป บวกกับผมที่มีหน้าตา..ไม่อยากยอมรับเลย>๐

    "ไอตั้วเหม่ออะไรวะ มึงไม่ดีใจแล้วไงที่ชนะพนันไอเคนจนมันเลี้ยงเหล้าเราคืนนี้อะ"

    คนกำลังดึงหน้าหล่อเสือกขัดจังหวะอีก=0= นี่ไอทอยหน้าหมา เพื่อนในกลุ่มผมเอง ดีกีเป็นถึงเดือนคณะบริหาร ตอนนั้นพี่คนที่เลือกเขาเอาตาข้างไหนมองตรงว่าไอทอยหล่อ (ผมหล่อกว่ามันเยอะ)

    แต่ก็ยอมรับว่ามันหล่อพอตัว พูดถึงความหล่อของไอทอยก็ให้ดูจากสาวๆ ที่รวมตัวเป็นแฟนคลับมันก็หลายชีวิต ทุกวันนี้เหมือนผมมีดาราเป็นเพื่อน เดินๆ อยู่ก็มีคนมาขอถ่ายรูป ฮอตเนอะเพื่อนผมเอง^^ บ้านของมันทำธุรกิจส่วนตัว รูปหล่อ ดีกีดังแถมรวย สเป็คสาวๆ แต่ก็ไม่เห็นมันจะคุยกับใครจริงจัง และชอบวอแวกับผม โคตรน่ารำคาญทำเหมือนผมเป็นสาวน้อยที่ไม่เคยผ่านมือชาย ส่วนมันก็คือพี่ชายสุดหล่อค่อยปกป้องน้องสาว

    "ไอตั้วมึงแม่งโคตรสุด ท้าพนันทีไรชนะไอเคนทุกที"

    นี่ก็อีกตัวมันชื่อไอนิวหน้าแมว หนุ่มฮอตประจำคณะบริหาร หน้าตาอย่างกับพ่อค้าขายลูกชิ้น ตรงไหนวะที่หล่อ สาวๆ ถึงได้แย่งกันแล้วตามกรี๊ดไอนิวตึม ตาก็ตี่แต่ไม่ตี๋ รอยยิ้มก็เจ้าเล่ห์ มองรวมๆ ก็เจ้าชู้แน่ๆ เพราะมันเฟรนลี่ คุยเก่ง ยิ้มทีตาปิด แต่ดูเหมือนในกลุ่มผมไอนิวเนี่ยแหละจะรวยสุด รวยแบบรวยมาก เพราะพ่อเป็นคนใหญ่คนโตแต่มันเป็นคนที่ไม่พกเงินสด จนทุกคนเข้าใจตรงกันว่ามันคือขอทานประจำกลุ่ม ผมเป็นมันจะถอนเงินวันแสน ถอนมาดูเล่น และเอาไปเลี้ยงเพื่อน ไม่ยอมให้ใครมาดูถูกดูแคลงว่าผมจนหรอก แต่ไอนิวมันหน้าหนาไงใครจะด่าก็ด่าไปมันไม่สนใจ นี่แหละนิสัยมันที่ผมรู้สึกว่าโคตรเท่

    แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้มันสองคนเรียกคิรินทร์คนหล่อว่าอะไรนะ!!

    "มึงสองตัวเรียกกูว่าอะไรนะ! "

    "ไอตั้ว"ไอทอยไอนิวพูดพร้อมกัน จี๊ดเลย! ผมจี๊ดเลย!!

    "สักฝุ่นมั่ยล่ะ!! ชื่อนี้ให้แม่กูเรียกได้คนเดียวคนอื่นห้ามเรียก! "

    ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังสุดๆ สาบานได้ แต่ดูไอทอยกับไอนิวสิครับผมขำราวกับที่ผมโกรธเป็นเรื่องตลก

    "ขำเหี้ยอะไรกูจริงจังนะ"ผมเอ่ยปากถามอย่างหงุดงิด

    ถึงมันสองคนจะสูง180-190cm แต่บอกเลยว่าผมคนนี้ไม่มีกลัวพร้อมบวกเสมอ

    และดูสิ่งที่มันสองคนทำ ไอทอยเดินมาหาประกบด้านซ้ายผมก่อนจะใช้มือหนามันมาขยี้หัวผมเล่นจนผมผมเสียทรง ส่วนไอนิวก็เดินมาประกบด้านขวาพร้อมเอานิ้วจิ้มแก้มผม ณ ตอนนี้ผมรู้สึกหัวร้อนระดับยี่สิบ!

    "โอ้ย! รำคาญเอามือออกจากหัวและหน้ากูเดี๋ยวนี้เลยนะ! "ผมตวาดเสียงดังแต่ไม่ได้ทำให้ไอทอยและไอนิวเกรงกลัวเลยแม้แต่น้อย

    "ฮ่าๆๆๆ ไอตั้วอย่าโวยวายคนเยอะ"ไอทอยยอมเอามือออกจากหัวผมพร้อมเผ่ยยิ้มกว้างที่ได้แกล้งผม

    "อย่าเรียกกูว่าตั้ว! "ผมหันไปมองค้อนไอทอยทันควันแต่มันดูเหมือนจะไม่สนใจว่าผมโมโหอยู่ มันยังขำในลำคอ

    "ไอตั้ว เสียงดังวะ"ไอนิวพูดพร้อมเอามืออุดหูพร้อมรอยยิ้มกวนๆ

    ผมโมโหจริงๆ นะเนี่ย ผมต้องจัดการขั้นเด็ดชื่อ ตั้ว ให้แค่แม่ผมเรียกพอ เพราะอะไรนะเหรอ! เพราะว่ามันตลกอย่างไงล่ะ! คนบ้าอะไรชื่อ ตั้ว ชื่อเรื่องด้วย เห็นมั้ยมันทำให้ดูเหมือนเป็นนิยายตลก ต้องมีคนอ่านชื่อ ตั้ว แล้วก็เอ๊ะใจคนอะไรชื่อ ตั้ว ผมเคยถามแม่ผมแล้วว่าคิดอะไรถึงตั้งชื่อเล่นผมว่า ตั้ว แม่ผมบอกไปเที่ยวเหนือได้ยิน ตัว ตั่ว ตั้ว ตั๋วอะไรไม่รู้ แม่ผมฟังเป็นตั้ว เลยตั้งชื่อผมว่าตั้ว เพราะคิดว่าน่ารักดี ชื่ออย่างกับนกกะตั้ว

    "อย่าเรียกกูว่าต.." ผมพูดไม่ทันจบก็มีเสียงเรียกชื่อต้องห้ามแทรกขึ้นมา

    "ไอตั้ว! ไอนิว! ไอทอย! ขึ้นรถเลย"ไอเคนที่นั่งอยู่หน้ารถฝั่งคนขับตะโกนเรียกพวกผม

    นี่คือเพื่อนในกลุ่มผมคนสุดท้าย ลูกครึ่งไทยเกาหลี ไม่ต้องบรรยาความหล่อของมันเพราะไอเคนก็ค่อนข้างSo Hot พอตัว ไอเคนจะเป็นคนขับรถประจำกลุ่มเพราะมันเป็นเจ้าของรถฟอร์จูนเนอร์หรู เด็กมหาลัยอ่ะมีรถขับก็คือรวยแล้วป่ะ

    ผมแม่งคบเพื่อนแต่คนหล่อรวยจริงๆ เลย บ้านมันทำธุรกิจส่วนตัวเช่นกัน ไอเคนเนี่ยคุยรู้เรื่องสุดแล้วเพราะมันไม่วอแวเหมือนไอทอย ไม่กวนตีนเหมือนไอนิว ถ้าให้เลือกอยู่กับใครในกลุ่มสบายใจสุดผมเลือกไอเคน แต่เดี๋ยวนะเมื่อกี้ไอเคนมันเรียกผมว่าไอตั้ว! ใช่ไหม!!

    "อย่าเรียกูว่าไอ&#&#&&#"ผมไม่ทันทีจะตะโกนบอกไอเคน ไอทอยก็เอามือมาปิดผม

    "ไอตั้วไปเถอะเลิกโวยวายด้วย (^_^;) "

    "อ่า! เอียก! อู! อ่า! อั้ว!! (อย่าเรียกกูว่าตั้ว) (>0<) !! "ผมพยายามเปร่งเสียงให้ดังออกมาจากมือไอทอยแต่ก็ไม่เป็นผล

    "ไอตั้วมึงแม่งโคตรดื้อไปขึ้นรถ"แล้วไอนิวกับไอทอยก็ช่วยดันผมขึ้นรถ

    "เอามือออกไปได้แล้วไอทอย!! โคตรเค็มเลย!! "พอขึ้นมาบนรถสำเร็จผมก็ผลักมือไอทอยออกพร้อมเช็ดปากตัวเองที่มีรสเค็มมือไอทอยติดอยู่

    "อยากดื้อเองโวยวายอยู่ได้"ไอทอยยักไหล่เล็กน้อยพร้อมขี้ยิ้มกวนๆ ยิ้มอยู่ได้มันน่าเอามีดเลาะฟันออกจริงๆ

    "ไอเวร! "ผมด่ามันถึงในใจผมอยากจะเอามือทุบไอทอยใจจะขาดแต่กลัวเจ็บมือเปล่า ฝากไว้ก่อนเถอะ

    "กูออกรถแล้วนะไอตั้วนั่งดีๆ "

    "อย่าเรียกกูว่า! "

    "ไอตั้ว!!! "เพื่อนรักผมทั้งสามคนก็ประสานเสียงกันเรียกชื่อต้องห้ามของผม

    "เหนื่อยกูเหนื่อย!! "

    ครับสุดท้ายผมก็เป็นคนแพ้ มันสามตัวระเบิดเสียงหัวเราะที่ได้ชัยชนะจากการเรียกผมว่าไอตั้ว แม่งเอ่ยคิดแล้วน้อยใจ พวกมันให้เหตุผลว่า คิรินทร์ จะเรียกก็เรียกได้ ชื่อคิรินทร์มันก็สมกับหน้าตาผมแต่เพราะมันสามตัวรู้จักนิสัยผมจริงๆแล้ว พวกมันคิดว่าชื่อ ตั้ว เหมาะกับผมมากกว่า วันนั้นไม่น่าเปิดไมค์กับแม่เลย! ไม่งั้นมันพวกก็ไม่มีทางรู้ว่าแม่ผมเรียกผมว่า ตั้ว

    รถแล่นบนถนนด้วยความเงียบ จริงๆคือผมเงียบคนเดียว คืองอนพวกมันที่เอาแต่เรียกผมว่าตั้ว

    "ไอตั้วหลับเหรอ"ไอทอยสะกิดผมที่หันหน้ามองหน้าข้างทาง คนหลับอะไรจะนั่งท่านี้สมองมันคงไม่คำนวณ แต่ผมไม่อย่าคุยมันหรอก

    "ไอตั้วไม่หลับหรอกมันแค่งอน ใช่ไหมจ๊ะตั้ว"ไอนิวพูดด้วยน้ำเสียงกวนตีน จนผมต้องหันไปชู้นิ้วกลางใส่มัน

    "ไม่น่ารักเลยไอตั้ว"ไอนิวพูดติดขำ

    "เหม็นขี้หน้ามึงวะนิวหันไปเลย"ผมพูดบ่นแล้วไอนิวก็ยอมหันกลับไป

    "ดูคิ้วผูกกันเป็นโบว์เลย เพื่อนแค่เรียกว่าไอตั้วเหมือนแม่มึงเอง จะอายอะไรมันชื่อมึงมั้ย"

    "คิรินทร์ก็ชื่อกู เรียกคิรินทร์สิไอสัด"

    "ไอตั้ว~" 

    พวกมันประสานเสียงเรียกชื่อต้องห้ามผมกันอีกครั้ง รู้สึกว่าคำตั้วขยายใหญ่ขึ้นด้วยจะขยายขยี้กันเหรอ?!!

    "พวกเวร!"

    ผมด่าๆบ่นๆบ่นๆด่าๆ พวกมันก็ไม่รู้สึกสะทกสะท้านใดๆ หมดคำจะพูดแล้ว

    "โอ๋ๆๆ ตั้วมานี่มา"ไอทอยอ้าแขนกว้างแล้วจะพุ่งเขามากอดผม ผมถอดรองเท้าข้างหนึ่งด้วยความเร็วแสงแล้วถีบยันไอทอยไม่ให้เข้ามาใกล้

    "มึงจะทำอะไรไอทอย!"ผมถามด้วยความตกใจ

    "กอดปลอบน้องเล็กงายย"ไอทอยยังยิ้มหน้าทะเล้น

    "งายยแม่งมึงสิ! กูไม่มีพี่แบบมึง"

    "รุนแรง แบบนี้ต้องทำโทษห้องแก้มพี่ชายเลยนะ"

    "พ่องมึงสิ!"ผมด่าไอทอยที่ทำท่าจะให้ผมหอมจริงๆ เพื่อนผมทั้งสามคนมันชอบทำเหมือนผมเป็นเด็ก3ขวบ เอ็นดูเหมือนผมพึ่งหัดเดิน คงต้องโทษหน้าตาผมที่ดูอ่อนกว่าวัย ใครเห็นก็คิดว่าเป็นคนน่ารัก ใสใส อ่อนต่อโลก ซึ่งมันตรงข้ามกับนิสัยของผมที่แท้จริงผมเป็นคนด่ามาด่ากลับ รักศักดิ์ศรี เท่ๆ คูลๆ=0=

    "ไอทอยมึงจะหยุดมั้ย!"ผมถามเมื่อไอทอยยังไม่ล้มเลิกที่จะกอดผม

    "หอมแก้มกูก่อนสิ~"

    "ได้หอมก็หอม:)"

    ผมยกเท้าอีกข้างที่ว่างอยู่ก่อนถีบไปกระแทรกกับน้องไข่น้อยๆของไอทอย ไอทอยจากหน้าขาวๆก็เปลี่ยนเป็นหน้าเขียว

    "อ๊ากกก!!"ไอทอยหวีดร้องด้วยความเจ็บปวด สาแก่ใจผมสุดๆ^^

    "ใช้ตีนหอมไข่มึงแล้วนะ"ผมพูดเสียงทะเล้น

    "ไอตั้วไอสัดจุก~"ไอทอยนั่งนิ่งกับเบาะก่อนจะเอามือกุมกล่องดวงใจอย่างเจ็บปวดทุกทนทรามาร ตอนนี้ตัวมันงอเป็นกุ้ง ผมระเบิดหัวเราะอย่างสะใจ ไอเคนกับไอนิวที่เห็นเหตุการณ์ก็ขำเช่นกัน

    รถเราแล่นมาติดไฟแดงสุดท้าย หลุดไฟแดงนี้ไปก็ถึงผับที่เราจะไปดื่มน้ำเมาแล้วเต้นในเเสงสีเสียงแล้ว

    ครึนนนนน ครึนนน เสียงเร่งเครื่อง

    เสียงนั่นเรียกผมจากพะวังความคิด ผมหันไปทางต้นเสียง

    ครึนนนนน ครึนนนน 

    "เชี้ยยยยย!!นี้มันรถสปอร์ตTesla Roadsterสีแดงตัว2020นี้หว่า บุญตาจัดๆ"ไอนิวที่อุทานอย่างเว่อวัง

    "มึงรู้ได้ว่ารถผลิตปีไหน"ผมถามอย่างสงสัย

    "ป๊ากูว่าจะซื้อไง แต่ม๊าไม่ยอม"ไอนิวพูดขึ้นทำเอาเกือบลืมว่ามันก็รวยไม่ใช่ย่อย ถึงมันจะทำตัวเป็นขอท่านขอเงินไอทอยกินข้าวบ่อยๆแต่มันก็รวยสุดในกลุ่มพวกผมสี่คน

    "มึงมองทางนี้นิดนึ่ง ตรงนี้ก็ใช่ย่อยไอนิวไอตั้วPorsche911ปี2020เช่นกัน"

    "คันนี้เท่วะ"ผมพูดขึ้นทันทีที่เห็นไฟหน้ากลมๆ สีขาวด้วยเท่จัดๆ

    "คันสีแดงเท่กว่าเยอะ"ไอนิวพูดขึ้น มันจะรู้ตัวมั้ยว่ามันดันไปสะกิดต่อมชอบเอาชนะของผมคนนี้ซะแล้ว

    "คันสีแดงมันจืดๆวะ แต่คันขาวเนี่ยเท่ๆคูลๆไม่ต้องเล่นสีให้แสบตาแต่โคตรมีเสน่ห์เลย"ผมพูดอวยปอร์เช่สีขาวเติมที่

    "ตลกป่ะ มึงดูรถเป็นหรอไอตั้ว"ไอนิวถามติดขำ

    "พนันกับกูมั้ยล่ะ ว่าปอร์เช่สีขาว กับ อีแดงมึงอะไรจะแรงกว่ากัน"

    "รำเอียงชิบผายดูเรียกชื่อคันละสิบกว่าล้านว่าอีแดงเป็นรถขอเล่นเลยนะไอตั้ว ฮ่าๆๆ"ไอเคนพูดไปขำไป

    "ว่าไงนิว~"ผมพูดด้วยน้ำเสียงกวนๆ ท้าทายๆ

    "เอาดิพนันอย่างไงว่ามาดิ้"ไอนิวรับคำท้าเรียบร้อย

    "ก็ถ้าไฟเขียวเมื่อไรคันไหนออกตัวก่อน คนที่เชียร์คันนั้นก็ชนะไง ผู้แพ้ต้องเลี้ยงเหล้าแทนไอเคน"

    "ความคิดมึงโคตรบรรเจิดเลยเพื่อน"ไอเคนรีบพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดี๋ด๋าปนดีใจที่มันจะได้ไม่ต้องเป็นเลี้ยงเหล้า

    "เอาไงก็เอาเถอะกูได้กินฟรีก็พอ"ไอทอยที่อาการเจ็บปวดบรรเทาลง สงสัยกลัวบทหายเลยรีบพูดขึ้น

    "ว่าไงเพื่อนนิวรับคำท้าป่าว"

    "รับอยู่แล้ว อย่างคนขับสปอร์ตก็ต้องอยากโชว์อยู่แล้ว กูว่าออกตัวก่อนชัว"ไอนิวพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ

    "มึงฟังเสียงเครื่องของคันขาวกูก่อน"

    ผมพูดอวยอย่างไม่ยอมแพ้ ผมต้องใจมองรถปอร์เช่สีขาวอย่างลุ้นระทึก ไม่ต่างกับไอนิวที่มองรถสปอร์ตคันสีแดง ผมตั้งใจมองปอร์เช่คันสีขาวจนเห็นหน้าคนขับ เชี้ยขนาดมองไม่ชัดยังรู้เลยว่ามันหล่อ เท่ชิบหาย อยากลงรถไปขอลายเซนเลยวะ

    "มึงคนขับปอร์เช่โคตรเท่อะ กูมองจนกูเห็นคนขับแล้วเนี่ย"ผมพูดให้เพื่อนๆผมฟัง พวกมันก็ขำกันเล็กน้อย

     ไม่รู้แหละมึงเป็นใครไอหล่อแต่กูส่งพลังจิตไปให้มึงและนะว่าไม่ว่าอย่างไงมึงก็ต้องออกตัวเเรงๆเร็วๆเท่ๆ เข้าใจกูนะ ชิบแล้วไง!!ใครโทรหายมึงตอนนี้ มึงอย่ารับนะไอสัด!เดี๋ยวออกตัวเร็วไม่ได้

    "ดีมากว่างสายอะดีแล้ว"

    "มึงคุยกับใคร"ไอเคนมองกระจกมองหลังแล้วเอ่ยปากถามผม 

    "ก็ใครไม่รู้แม่งดันโทรมาหาไอคนขับรถปอร์เช่คันขาว เกิดแม่งโทรมาตอนไฟเขียวเดี๋ยวมันออกตัวช้าไง"

    "จริงจังไปป่ะไอตั้ว"ไอทอยเอามือตีหัวผมเบาๆแต่ผมไม่ตอบโต้อะไร ผมยังจ้องไอเจ้าของรถคันขาวอยู่อย่างนั้น

    "มึงดูไอนิวดิมันยังไม่อะไรขนาดมึงเลย"ไอเคนพูดเสริม

    "เพราะไอนิวมันรู้ไงว่ามันต้องแพ้"ผมพูดขิงไอนิว แต่ดูท่าไอนิวมันจะไม่สะทกทะส้าน

    "มึงต่างหากที่จะแพ้"ไอนิวเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม 

    เอาเถอะอย่างไงกูชนะ เรื่องพนันอ่ะกูไม่ยอมแพ้หรอก

    "20วินาทีสุดท้าย"

    "กูต้องนับให้มั้ยวะ"ไอเคนถาม

    "ไอเคนนับดิลุ้นดี"ไอทอยพูด ไอเคนพยักหน้ารับแล้วเริ่มเปร่งเสียงนับเลขที่ลดลง

    "19"

    "18"

    "17"

    "16"

    ไอหล่อมึงอย่าแพ้นะเว้ย กูไม่อยากเสียเงินเลี้ยงเหล้า

    "15"

    "14"

    "13"

    "12"

    อ้าวไอหล่อมึงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นทำเหี้ยอะไร! มึงไม่เห็นเหรอว่าจะไฟเขียวแล้ว 

    "11"

    "10"

    "9"

    เหี้ยเอ่ย!!อย่าเล่นโทรศัพท์ไอสัด! จะไฟเขียวแล้ว

    "8"

    "7"

    "6"

    "5"

    มึงจะจ้องหน้าจออีกนานไหม!!! ไฟจะเขียว คือกูไม่อยากเลี้ยงเพื่อนไอหล่อT0T เงยหน้ามองไฟจราจรไอเวร!

    "4"

    "3"

    "2"

    ม่ายยยยยยยยยยT0T

    "1"

    "ไฟเขียว!"

    บรืนนนนนนนนนนนนนนน!! เสียงรถออกตัว

    รถสปอร์ตคันสีแดงพุ่งออกตัวไปก่อนอย่างรวดเร็ว

    บรืนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!

    ก่อนที่รถปอร์เช่ที่คนขับคือไอหล่อแต่ไร้สมองจะพุ่งตามไปติดๆ แต่ประเด็นอยู่ตรงที่ผมแพ้พนันไง!!T0T

    "แม่งเอ่ย!!!"ผมอุทานอย่างหงุดหงิด

    "กูชนะรถสปอร์ตคันแดงกูออกตัวก่อนเว้ย! ไอตั้วเลี้ยงๆๆๆๆ"

    "ขอบคุณครับเสี่ยตั้ว"

    "ขอบใจตั้วที่เลี้ยงแทนกู"

    "แม่งรถก็เท่ คนขับแม่งโง่มัวแต่เล่นโทรศัพท์ มีรถแพงใช้ไม่เกิดประโยนช์ ไอหล่อแต่ไม่มีสมองเอ่ย!"

    "แพ้แล้วอย่าพาลดิวะ"

    "หุปปากไปเลยไอเคน!"

    "ฮ่าๆๆหงุดหงิดๆ"

    "คนละครึ่งป่ะสงสาร"

    "คนอย่ากูคำไหนคนนั้น เลี้ยงคือเลี้ยงไม่คืนคำ! รถก็เท่ เครื่องก็แรงเสือกออกตัวช้า เอาแต่เล่นโทรศัพท์ ไอเคนถ้ากูเห็นมึงเล่นโทรศัพท์ตอนขับรถกูจะทุบมึงหัวแบะเลยค่อยดู"ผมบ่นใส่ไอเคน

    "เห้ยๆพาลอะไรกู"

    "แม่งหงุดหงิด"ผมไม่สบอารมณ์อย่างแรงบอกเลย

    ณ สถานที่บันเทิง หรือ ผับนั่นแหละ

    เงินผมได้ลอยออกไปจากกระเป๋าผม เงินยิ่งน้อยๆอยู่มันน่าเจ็บใจ ไอเจ้าของรถปอร์เช่ไอกระจอกเอ่ย ว่าแล้วผมก็กระดกแก้วเหล้าอย่างหงุดหงิด

    "เบาๆไอตั้วแดกเป็นน้ำเลย มึงเนี่ยชอบยึดติดกับการพนัน พอแพ้แล้วก็ไม่ยอมจบ"ไอทอยบ่นผมแต่มันก็รินเหล้าใส่แก้วผมต่อ

    "โตๆแล้วจัดการกับอารมณ์หน่อย โกรธที มองหน้าก็รู้แล้วว่าโกรธ คิ้วมึงจะชนกันอยู่แล้วนะ"ไอเคนพูดพร้อมชี้มาที่คิ้วผม

    "เออๆรู้แล้ว ไม่ต้องสอนกูหรอก"ผมพูดแบบไม่สนใจไอเคนแล้วกระดกแก้วเหล้าเข้าปาก

    "ดื้อจริงๆไอสัด"ไอเคนถอนหายใจให้กับกระทำของผมพร้อมกระดกแก้วเหล้าของมันบ้าง

    "ไอตั้วๆ ดูนู้นดิสาวๆโต๊ะนั้นมองมึงด้วยถ้ามึงทำหน้าแบบนี้สาวที่ไหนจะมาแล"ไอนิวพูดพร้อมชี้ไปที่โต๊ะผู้หญิงกลุ่มหนึ่ง มันมองอย่างไงว่าเขามองผมวะ ไม่เห็นมีใครสบตาผมสักคนมีแต่คนมองมันสามตัวเนี่ย คนที่มองอะก็คงเป็นไอผู้ชายที่ส่งสายตามาหาผมสักพักตรงนั้นต่างหากเดี๋ยวถ้ามันยังไม่เลิกมองผมจะเดินเอาขวดเหล้าไปที่ตีหัวแม่ง

    "ผู้หญิงเขามองพวกมึงต่างหาก ไม่เห็นมีใครสบตากับกูเลย ถ้าคนที่มองกู ก็นู้นไงไอผู้ชายตรงนั้นนู้นมองกูสักพักและ กูว่าจะลุกเอาขวดเหล้าไปตีหัวเเม่งมันอยู่"

    "ไหนวะ ไอเสื้อดำนั่นป่ะ"ไอทอยด้วยน้ำเสียงจริงจัง

    "อืม" พวกมันสามตัวเริ่มตัวทำท่าหวงน้องสาวอย่างผมแล้ว เเต่ถือว่าเป็นเรื่องดี ไม่ต้องถึงมือผมจัดไอกระจอกนั้นไง

    "มานี้ไอตั้วมานั้งใกล้กู มันจะได้รู้มึงมากับพวกกูจะได้ไม่กล้ามอง"ไอเคนดึงผมมากอดคอไว้

    "เออดี มันหันไปทางอีกอื่นแล้ว"ไอนิวพูด

    "ทำตัวเป็นพี่ชายหวงน้องสาวเลยพวกมึง"

    "ก็น้องตั้วน่ารัก"ไอทอยทำจะเข้ามากอดผมผมเลยทำท่าจะยกตีน ไอทอยหยุดชะงักและกับไปนั่งดังเดิม สงสัยภาพจำยังชัดเจน

    พวกเราดื่มกันอยู่นานสองนาน งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลา ไม่นานพวกผมก็ชวนกันกลับ แต่ อยู่ผมก็รู้สึกปวดเบาเลยขอไปเข้าห้องน้ำคนเดียว

    "ให้กูไปเป็นเพื่อนปล่อยมึงเมาแล้วนะ"ไอทอยด้วยใบหน้าเป็นห่วงเป็นใย

    "กูไม่เยี่ยวรดขาตัวเองหรอกไม่ต้องห่วง กูผู้ชายแมนๆ ไม่ต้องให้เพื่อนไปเข้าห้องเป็นเพื่อนหรอก กูไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ย"ผมพูดใส่ไอทอย

    "เออๆงั้นเร็วๆพวกกูรอตรงนี้แหละ"ไอนิวบอกผม ผมก็พยักหน้าแล้วเดินไปห้องน้ำคนเดียวอย่างคูล

    เมื่อปลดปล่อยจนเบาตัวแล้วผมก็เดินมาล้างมือ แต่เจอกับบุคคลที่รู้สึกแค้นใจสุดๆนั้นก็คือไอเจ้าของรถปอร์เช่สีขาว ผมจำเสื้อผ้ามันได้ พอเห็นหน้าชัดๆ หล่อกว่ากว่าบนรถอีกนะเนี่ย ชิ! ทำเป็นหล่อยืนล้างมือข้างผม ถ้าไม่ใช่เพราะมันผมคงมีไม่เสียเงินหรอก 

    "เห้ย!มึงอะอ้ายหล่อ!=//="ผมเรียกมันแต่มันก็ทำเป็นไม่ได้ยิน หยิ่งซะด้วย ผมไม่รู้ว่าเสียงผมเป็นอย่างตอนนี้ผมรู้สึกมึนนิดหน่อย แต่เจอไอคนที่ทำให้แพ้พนันก็อดไม่ได้ที่จะหาเรื่อง

    "กูเรียกมึงอ่ะอ้ายจ้าวของปอร์เช่!=//="ผมพูดขึ้นอีกครั้ง เรียกไอหล่อแล้วเพราะมันหยิ่ง เรียกไอหยิ่งแล้วกัน ไอหยิ่งหันมามองหน้าผม มันยืนเติมความสูงแล้วก็มองตาหน้าผมนิ่งๆ คนหรือเปรตสูงชิบผายพอๆกับไอเพื่อนสามตัวผมเลย แต่อย่าคิดว่าจะใช้ความสูงข่มให้ผมกลัวมันได้ ผมเองก็มองมันกลับเช่นกัน ผมแม่งโคตรเท่เลย^^

    "ต้องให้พูดยี่ห้อรถถึงจะรู้ตัวว่าาาาเป็นเมิ่ง=//= "กัดไปหนึ่งดอก แต่ไอหยิ่งก็ยังทำหน้านิ่งๆ

    "ผมไม่อยากคุยกับคนผมเมา ไม่สติ อาจจะทำอะไรโดยไม่ได้ใช้สมอง"มันพูดเสียงเรียบไม่ได้เสียงดังแต่คำพูดมันเจ็บจี๊ดแถมยังไปสะกิดต่อมไม่ยอมคนของผม

    "กูไม่ได้มาววว~ กูแค่จะบอกเพราะเมิ่งงเลยกวูเลยต้องเลี้ยงเเหล้าเพื่อน"

    "เเล้วมันเกี่ยวอะไรกับผม"

    "เกี่ยวเพราะมึงมันอ่อนไง ไอกาก ไอกระจอก มีรถเเพงซะเปล่า"

    "คุณรู้ไหมผมเป็นใคร!?"ไอหยิ่งพุ่งมากระชากคอเสื้อผมแล้วดึงไปใกล้ๆมันอย่างเอาเรื่อง

    "รู้สิมึงมันไออ่อนไง ถ้าไม่ใช้เพราะมึงกูก็คงไม่ต้องเสียตังเลี้ยงเหล้าเพื่อนหรอก"ผมตอบกลับอย่างเอาเรื่องเช่นกัน

    "คุณอยากได้เงินคืนใช่ไหม งั้นขายตัวให้ผมไหมล่ะ แบบคุณนี่สามพันพอป่ะ"

    "ไอเหี้ยนิ!มึงดูถูกกูเหรอ"ผมกระชากคอเสื้อมันกลับทันที ผมรู้สึกโกรธจนรู้สึกลืมอาการมึนหัวไปเลย มันกำลังหยามผม

    "ไม่ใช่เหรอหรือจะเอาหมื่นนึ่ง มันดูแพงไปนะสำหรับคุณ"

    "หุบปากไปเลยไอเวร!!" ผมยกหมัดง้าจะต่อยผมไอหยิ่งหน้านิ่งกวนตีนนี่สักที แต่มือผมก็ต้องหยุดชะงักก่อนจะไปถึงหน้าไอหยิ่งเพราะมันใช่แค่ฝ่ามือรับหมัดผมแล้วมันก็จับมือผมไว้แบบนั้น ทำเอาช็อกไป3วินาที พอได้สติแล้วผมก็พยายามดึงมือผมกลับแต่ไอหยิ่งมันไม่ยอมปล่อย

    "ปล่อยมือกู! กูไม่ได้อยากได้เงินคืน กูแค่อยากจะด่ามึงเท่านั่นแหละไอควาย!"ผมด่ามันทันทีเพราะมันไม่ยอมปล่อยมือผมและดูเหมือนผมจะสู้แรงมันไม่ได้ จู่ๆไอหยิ่งก็ดันผมจนหลังกระแทรกกับกำแพง ไม่ทั้งตั้งตัวแขนผมก็โดนรวบตึงไว้ที่กำแพงทั้งสองข้างด้วยมือมันข้างเดียว

    "ถ้าอยากนอนกับผม ไม่จำที่คุณต้องใช้วิธีแบบนี้เลย มาอ้างว่าเสียเงินเพราะผม จริงๆก็จะเข้ามาหาผมถูกมั้ย"

    "แม่มึงให้มึงกินอะไร!!มึงถึงได้หลงตัวเองขนาดนี้ ปล่อยกูไอสัด!"

    "และแม่คุณให้คุณกินอะไรถึงเป็นคนหยาบคายและมาขายตัวแบบนี้"

    "ขายตัวพ่องมึงดิ! กูแค่จะมาด่ามึงไออ่อน! หลงตัวชิบผาย กูไม่ใช่เกย์ขายตัวนะเว้ย ไอกระจอกขับปอร์เช่"

    "ถ้าคุณยังไม่หยุดว่าอย่าหาว่าผมเตือน"

    "คิดว่ากูกลัวมึงเหรอ!!!"

    เราสองคนมองตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร ถึงผมจะสู้แรงมันได้ก็ใช่ว่าผมจะยอมแพ้ แต่ทุกอย่างก็ต้องจบเมื่อไอทอยเข้ามา ผมและไอหยิ่งหันไปมองไอทอยที่ตอนนี้ทำหน้าตกใจ ทำให้ไอหยิ่งปล่อยผมแล้วถอยหลังออกห่างผมสองสามเก้า ไอทอยรีบเอาตัวเองมาบังผม

    "ไอตั้ว! ทำเหี้ยอยู่เนี่ย"ไอทอยหันมาถามด้วยหน้าตาเครียดๆ

    "ชิบผายแล้วไอเตโช"ไอทอยมันพึมพำเบาๆ

    "มึงมาก็ดีแล้ว ไอเหี้ยเนี่ยแหละคนขับปอร์เช่คันขาวอะ"ผมชี้หน้ามันอย่างแค้นใจ มันทำให้ผมแพ้พนัน จนต้องเลี้ยงเหล้าเพื่อน เพราะมันเอาแต่เล่นโทรศัพท์ ความผิดมันคนเดียว

    "ไอตั้ววันหลังกูจะให้ไอนิวยอมแพ้มึงโอเคไหม กลับเถอะไอตั้ว ไอเตโชมึงอย่าถือสาเพื่อนกูนะมันเมา"

    "เออกูไม่ถือสาไอนกกะตั้วหรอก"

    "มึงว่าอะไร!! อย่ามาเรียกกูว่าตั้ว กูชื่อคิรินทร์ เดี๋ยวกระทืบให้จมดินหรอกไอ้##&&'า"ไอทอยเอามือปิดปากผมมันทั้งดึงทั้งลากผมออกจากห้องน้ำ แต่อย่าคิดว่าผมจะยอม ผมแกะมือไอทอยออกจากปาก ผมมองไอหยิ่งที่ดึงหน้านิ่ง คิดว่าผมกลัวมันรึไง 

    "ไอทอยพาเพื่อนมึงไปก่อนกูจะหมดความอดทน"

    "ไปไอตั้ว!"

    "ไอทอยมึงจะไปฟังคำสั่งมันทำไม! กูไม่ไปกูจะเลือดหัวมันออก แม่งเอ่ย กูขออย่าให้กูเจอคนอย่างมึงอีกนะไอสัด!!"

    ทอยทั้งลากทั้งสู้แรงเพื่อนตัวเล็กของตัวเองเติมที่ อันตรายแน่ๆนั้นมันไอเตโช ทอยคิดในใจไม่ว่าอย่างไงก็ต้องเอาลูกหมาที่ดิ้นจะเอาชนะตัวออกมาให้เร็วที่สุด

    ทางด้านเตโช ก็ยืนสงบสติอารมณ์โกรธในห้องน้ำสักพักหลังจากเหตุการณ์สงบลง ก่อนเขาจะเดินออกจากห้องน้ำไป ตั้งแต่เกิดไม่เคยมีใครกล้าและท้าทายเขาขนาดนี้มาก่อน แต่ไอนกกะตั้วมันเป็นใครมาจากไหนไม่รู้ จู่ๆก็มาชี้หน้าด่าเขา ไม่รู้เพราะความเมาหรืออะไร ถ้าเจอกันอีกจะดูสิยังจะปากดีอยู่ไหม

    "ไอนกกะตั้วขอให้เจอกันอีกเถอะ:)"






    #ไอ้ตั้วผีพนัน

    *.✧~☆.⊂((・▽・))⊃.✧~☆.*

    210110 เปิดเรื่องใหม่ครับผม แฮร่ๆ 

    ฝากน้องตั้ว เอ่ย! น้องคิรินทร์ไว้ในคลังผู้อ่านด้วยน้าาาาาาาา (ʃƪ^3^)

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น