เปรมมิค yaoi

ลำดับตอนที่ #4 : ว่าด้วยเรื่อง 'ทัศนศึกษา 2'

บทที่ 4
ว่าด้วยเรื่อง 'ทัศนศึกษา 2'

 

 

               คุณคิดว่าการต้องนั่งอยู่ในรถสองชั่วโมงมันหน้าเบื่อไหม? ตามปรกติมันก็อาจจะเบื่อบ้าง แต่ผมว่ารอบนี้ผมไม่ค่อยเบื่อเท่าไหร่ นั่งฟังเพลงไป ชมวิวไป เพลินดีเหมือกัน แต่ผมคงไม่มามีอารมณ์ศิลปินอยู่แบบนี้แน่ ถ้าผมอยู่คนเดียวอ่ะนะ

 

               "เปรม อยากกินฟิชโช่" ผมหันไปบอกคนที่นั่งเหม่ออยู่ริมหน้าต่างแล้วเขย่าแขนมันเบาๆ

 

               "ก็หยิบ"มันบอกโดยที่ยังไม่ละสายตาจากวิวข้างถนน ผมรู้สึกหงุดหงิดนิดหน่อยที่โดนเมิน แต่ก็นะ ตอนนี้กินก่อน

 

               ผมล้วงมือไปควานหาฟิชโช่ในกระเป๋าเปรมจนใจที่สุดก็ได้มันขึ้นมา ท่าโร่รสดั่งเดิม!!!(แล้วทำไมเรียกฟิชโช่วะ?) ผมฉีกซองออกแล้วเอาเศษขยะยัดกลับเข้าที่เดิม(กระเป๋าเปรม)แบบเกรียนๆ ผมนั่งกินไปได้สักสามสี่เส้นก็หันไปมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ

 

               ผมหยิบฟิชโช่มาสองเส้นแล้วเอาไปจ่อปากคนที่ตอนนี้กำลังชมวิวนอกหน้าต่างอย่างชิวๆ เปรมมองหน้าผมสลับกับฟิชโช่ในมือของผมไปมา โน้มหน้าลงมาให้พอดีกับมือของผมแล้วอ้าปากงับฟิชโช่ไปกินแบบทีเดียวหมด

 

               "ห้า" เปรมหันมาชูมือห้านิ้ว

 

               "ห้า?"ผมถามด้วยความไม่เข้าใจ

 

               "ต่อไปห้าเส้น"มันพูดแล้วชี้ไปทางฟิชโช่ เปรมอ้าปากรอจนผมอดจะยิ้มออกมาไม่ได้

 

               "หยิบเองดิสัด"ผมพูดแล้วล้วงมือไปในถุงฟิชโช่ ควักเอาฟิชโช่ทั้งหมดออกมาแล้วยัดใส่ปากเปรมไปทีเดียวจนเต็มปาก เปรมส่งเสียงประท้วงเเล้วพยายามยัดเส้นที่เกินออกมาใส่ปากให้หมดจากนั้นก็ค่อยๆเคี้ยวๆแล้วกลืนลงคอ

 

               พอเห็นอย่างนั้นผมก็หัวเราะอย่างเอาเป็นเอาตายจนคนข้างๆหันมาดู รู้สึกสะใจที่แกล้งเปรมได้สำเร็จ ถามว่าเสียดายไหม? ฟิชโช่หมดแล้ว เกลี้ยงเลย เสียดาย แต่ก็คิดว่าคุ้มล่ะนะ พอเปรมกลืนฟิชโช่ลงคอจนหมดแล้วก็หันมาตบหัวผมดังป้าปใหญ่

 

               "ห้าเส้นโว้ย! ห้าเส้น!"เปรมโวยวาย ผมชูถุงฟิชโช่ที่ว่างเปล่าแล้วเขย่าๆเป็นเชิงว่าหมดแล้ว แต่ดันมีฟิชโช่เส้นหนึ่งหล่นออกมาตกลงที่ตักของผม

 

               เกิดการสตั้นชั่วครู่หนึ่ง เปรมหันมามองหน้าผมแล้วเก็บฟิชโช่เส้นนั้นขึ้นมายื่นมาบริเวณตรงหน้าของผม

 

               "กูกินเยอะล่ะ"มันพูดแล้วพยักเพยิดไปที่ฟิชโช่เส้นสุดท้าย ผมมองหน้าเปรมสลับกับฟิชโช่แล้วอ้าปากไปคาบฟิชโช่ไว้ ก่อนออกแรงดึงมันออกมาจากมืออีกฝ่าย 

 

               ระหว่างที่ผมกำลังเคี้ยวฟิชโช่เส้นสุดท้ายอยู่เปรมแม่งก็กำลังมองมาทางผมแบบนิ่งๆ

 

               "มองไรสัด"ผมกลืนสิ่งที่กำลังเคียวอยู่ลงคอแล้วเอามือผลักไปที่หน้ามันจนเอียง แต่เปรมแม่งไม่สะทกสะท้าน มันยังคงจ้องต่อไป

 

               "เพิ่งสังเกต มึงนี่ขนตาโคตรยาวเลยว่ะ"พอผมฟังเปรมพูดจบก็ลองเอามือสัมผัสขนตาตัวเองดู ยาวจริงๆด้วยแหะ

 

               "คงงั้นมั้ง" พอผมพูดจบแม่งก็พูดต่อ

 

               "มึงนี่ขาวว่ะ"เปรมพูแล้วเอาแขนมาเทียบกับผม สีผิวผมกับมัน เปรมก็ไม่ใช่คนผิวคล้ำ ออกจะขาวด้วยซ้ำ ปต่มันตากแดดบ่อย แต่ผมไม่ค่อยได้ออกไปไหนก็เลยออกจะดูขาวกว่ามันสักนิด

 

               "ต้องการสื่ออะไรสัด"ผมชักจะเอะใจกับการถามคำถามโรคจิตของแม่ง ปกติแม่งเคยพูดซะที่ไหนกัน
 

 

               "มึงนี่น่ารักเนอะ"
 

               .
 

               .
 

               .
 

               ผมนี่ถึงกับสตั้นเลยครับ 

 

_____________________________________________

 

50%ค่า จะทยอยลงเรื่อยๆนะคะ
แต่ขอตัดไปเป็น valentine special ก่อนนะ
ต้องตามสมัยบ้างใกล้ถึงวันที่ 14 กุมภาแล้ว

Comment บ้างตามสะดวกนะคะ