ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    My World (。・ω・。)

    ลำดับตอนที่ #4 : Tsuchi Yua

    • อัปเดตล่าสุด 6 มี.ค. 61





    นานเท่าไร แต่ดูเหมือนว่ามันยังไกล
    และดูเหมือนเวลาไม่เคยทำมันให้จาง
    บอกหน่อยเถิดรัก บอกว่าเป็นเช่นไร
    ฉันไม่เคยรู้ว่าทำไม ฉันไม่เคยเข้าใจอะไร
    ทำไมเมื่อมีรัก ฉันจึงต้องช้ำใจ
    หากเป็นอย่างนั้นขอได้ไหม 
    ให้ฉันไม่รักใคร...อีกเลย

    -โปรดเถิดรัก COCKTAIL-






    ...เธอมันใจง่าย...
    ทำไมเธอถึงไป 'รัก' เขาล่ะ...
    แค่เขาเข้ามาทำดี
    มาทำให้ยิ้ม...
    เธอก็ให้เขาเข้ามาในใจแล้วเนี่ยนะ...
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    .
    ยัยใจง่าย...
    อยากกลับไปเจ็บอีกนักรึไง




    APPLICATION




    หัวใจมันเต้นแรง...เหมือนตอนนั้นเลย
    "หรือว่า...ฉันจะรักเขาเข้าแล้ว..."
    "ไม่...ฉัน...ไม่อยากเจ็บอีกแล้วนะ..."



    คู่ : แรมโบ้

    ชื่อ : ยูอา Yua
    นามสกุล : สึชิ Tsuchi
    ชื่อเล่น : ยูอา Yua

    สัญชาติ : ญี่ปุ่น เสี้ยวไทย (ถือสัญชาติญี่ปุ่น)

    ไฟธาตุ : พิรุณ

    อาวุธ : ปืนพกคู่
     Double Fisted Zombie Killing - Chrome S .357 Magnum

    อายุ : 23 ปี

    อาชีพ : นักศึกษาจบใหม่จากคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองหลวง ปัจจุบันทำงานพาร์ทไทม์เป็นแคชเชียร์ภาคบ่ายที่ซูปเปอร์มาร์เก็ทแถวบ้าน

    รูปร่างลักษณะ : สึชิ ยูอา...เจ้าของเรือนผมยาวตรงสีนํ้าตาลช็อกโกแลตยาวถึงสะโพกมีกลิ่นแชมพูแซมอ่อนๆ ที่เจ้าตัวมักจะปล่อยยาวตรงอย่างมีระเบียบ รับกับดวงตาสีฟ้าครามกลมโตที่บางครั้งจะสะท้อนเป็นสีม่วงอะเมทิสต์ในความมืด แพขนตางอนเรียวงามพร้อมเรือนคิ้วโค้งสวยได้รูป แม้จะบางไปสักนิดแต่ก็ไม่ได้บางจนเกินไป ใบหน้าเรียวรูปไข่รับกับจมูกที่เชิดรั้นนิดๆ และริมฝีปางบางสีพีชที่บางครั้งอาจประดับไปด้วยเครื่องสำอางบางๆ ขับให้ใบหน้าสวยดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นแต่ก็ไม่ถึงกับแก่เกินวัย ผิวขาวนวลนุ่มนิ่มราวนํ้านม รูปร่างอ่อนช้อยทรงนาฬิกาทรายด้วยความสูง 167 ซม. และนํ้าหนักเพียง 49 กก. หน้าท้องแบนราบ เอวคอดกิ่วรับกับสะโพกมนได้อย่างดี มีหน้าอกพอประมาณเต็มฝ่ามือ แม้เธอจะมีรอยตำหนิปานแดงรูปพระจันทร์เสี้ยวบริเวณหัวไหล่ด้านขวาก็ตาม แต่มันก็ถือเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวเธอ

    นิสัย : สึชิ ยูอา บุคคลที่มีกิริยามารยาทดีมาก เธอมีความรู้ด้านทักษะมารยาททั้งในระดับพื้นฐานไปจนถึงขั้นสูง และเธอค่อนข้างเคร่งครัดในมารยาท แต่มารยาทของเธอกลับไม่ค่อยทำให้คนที่คุยด้วยรู้สึกเกร็งเลยสักครั้ง เพราะเธอมักจะแสดงท่าทีเป็นกันเองไปด้วยระหว่างการสนทนาเป็นระยะๆ
                สิชิ ยูอา บุคคลที่ค่อนข้างจะหัวไว เธอสามารถเข้าใจบทเรียนที่อาจารย์อธิบายได้ภายในการอธิบายรอบเดียว รู้ท่าทางของเพื่อนสนิทว่ากำลังแอบชอบใคร รู้ท่าทีของชายคนหนึ่งที่กำลังวางแผนเซอร์ไพรส์ขอแต่งงานแฟน หลายๆ คนคิดว่าเธออ่านใจได้ แต่ความจริงแล้วเธอแค่ดูจากสีหน้าและท่าทางของอีกคน ยูอาเป็นคนที่เก่งด้านการเดาใจคนมาก
              สิชิ ยูอา บุคคลที่มักจะหัวเราะกับมุกห้าบาทสิบบาท ความเส้นลึกอยู่ในระดับตํ่า ถ้ามีใครสักคนล้มต่อหน้าเธอ เธอจะหัวเราะออกมาแบบไม่เสียงดังมาก(เกรงใจคน)แต่จะหัวเราะนานมากจนเวลาผ่านไปประมาณยี่สิบนาทีเธอถึงจะหยุด แต่ถ้าหากนึกถึงอีกเธอก็จะขำออกมาอีก
              สิชิ ยูอา บุคคลที่รักความสะอาด เป็นมิตรกับไม้กวาด ญาติดีกับนํ้ายาล้างจาน และหลงรักเตารีด เธอเคร่งครัดเรื่องความสะอาดพอๆ กับมารยาท ห้องนอนของเธอไม่มีฝุ่นเลยสักนิด ค่อนข้างจะหลงไหลการรีดผ้ามากๆ
              สิชิ ยูอา บุคคลที่รักสวยรักงามมาก เธอไม่เคยปล่อยตัวจนหน้าโทรม ผิวแห้ง ขอบตาดำเลย ยูอารู้ทักษะการแต่งหน้าเยอะมากพอๆ กับบิวตี้บล็อกเกอร์ เธอแต่งหน้าได้ทุกแบบและให้คำปรึกษาด้านความงามได้ดีเยี่ยมในระดับนึง
              สิชิ ยูอา บุคคลที่รักความเป็นส่วนตัวมาก ไม่ชอบให้ใครลํ้าเส้นความเป็นส่วนตัวของเธอถ้าไม่ได้สนิทกับเธอจริงจัง โกรธมากหากใครมายุ่งกับโทรศัพท์และห้องนอนของเธอ ทำให้เธอค่อนข้างจะดูเป็นคนลึกลับในสายตาคนอื่น
              สิชิ ยูอา มีข้อเสียคือ เป็นบุคคลที่กลัวความรัก เธอกลัวที่จะเริ่มความสัมพันธ์กับใคร ยูอาคิดว่าการมีความรักก็เหมือนเอาตัวเองไปยืนขาเดียวบนเส้นด้ายที่จะตกไปบนเหวลึกเมื่อไหร่ก็ได้ แต่ตอนแรกเธอก็ไม่ได้เป็นคนแบบนี้หรอกนะ...(อ่านต่อได้ที่ประวัติ)

    ประวัติ : สิชิ ยูอา ลูกสาวคนรองของตระกูลสิชึ มีพี่สาวหนึ่งคนและน้องชายหนึ่งคน พ่อของเธอทำงานเป็นพนักงานบริษัทออกแบบบ้านขนาดกลางแห่งหนึ่ง ส่วนแม่ของเธอทำงานเป็นครูสอนพิเศษภาษาอังกฤษในสถาบันสอนภาษาชื่อดัง บ้านของเธอเลยจัดอยู่ในฐานะปานกลาง ไม่รวยมากแต่ชีวิตก็ไม่ได้ลำบากอะไร 
                  เธอเรียนจบชั้นอนุบาลและประถมจากโรงเรียนใกล้บ้านแห่งหนึ่ง ชีวิตในช่วงนั้นถือว่าปกติสุขดี แต่ก็โดนกลั่นแกล้งแบบไม่รุนแรงมากตามประสาเด็กผู้มักจะอินละครช่อง---(เซ็นเซอร์) เรียนต่อชั้นมัธยมที่โรงเรียนในเมืองหลวงที่มีชื่อเสียงด้านวิชาการ 
                   มีรุ่นพี่คนหนึ่งมาตามจีบเธอตอนม.4 เธอรู้สึกหวั่นไหวกับท่าทางบางอย่างที่พี่เขาทำให้เธอ แต่เพื่อนๆ ก็เตือนเธอเสมอว่าพี่เขาไม่ได้จริงจัง แต่ด้วยความหวั่นไหวเธอเลยตกลงคบกับพี่เขาตอนเทอมสอง ช่วงแรกๆ ก็ดีอยู่หรอก แต่สุดท้ายมันก็คือนรก พี่เขาเริ่มเปลี่ยนไป ไม่ตอบแชท เวลาเจอหน้าก็มักจะเดินหนี มีข่าวลือหนาหูว่ากำลังคุยๆ กับดาวโรงเรียนอยู่ และโวยวายใส่เธอเวลาที่เธอถามเรื่องนั้น...แต่เธอก็เลือกที่จะเมินมันและคบกับรุ่นพี่คนนั้นต่อเพราะรัก แต่สุดท้ายในวันสอบปลายภาค พี่เขาบอกเลิกเธอ และหลังจากบอกเลิกดาโรงเรียนคนนั้นก็เข้ามาควงแขนพี่เขาพร้อมหันมาจิกตาและแสยะยิ้มให้เธอ...
                   เธอเจ็บหนักไปสามเดือน แต่เพราะมีพี่น้องและเพื่อนคอยปลอบโยนเธอเลยกลับมายืนขึ้นได้อีกครั้ง เธอหันมาโฟกัสเรื่องเรียนจนได้อันดับ 10 ของโรงเรียน ถูกส่งตัวไปแข่งวิชาการหลายที่และกวาดรางวัลมาได้เกือบทุกที่ จนสามารถยื่นพอร์ตเข้าคณะรัฐศาสตร์ของมหาวิทยาลัยชื่อดังได้ และชีวิตมหาลัยของเธอก็ปกติดี...
                   ในขณะที่เธอเดินกลับบ้านหลังจากทำงานพาร์ทไทม์เสร็จ หางตาก็ดันเหลือบไปเห็นใบปลิวรับสมัครงานที่ตึกขาวซึ่งถูกแปะไว้บนเสาไฟฟ้าต้นหนึ่ง เธอไม่ค่อยสนใจมัน แต่บางอย่างเรียกให้เธอเดินไปดูมันใกล้ๆ พออ่านรายละเอียดเธอก็ลบความคิดนั้นออกและตัดสินใจยื่นใบสมัครไป (ไปๆ มาๆ ประวัติยาวกว่านิสัยอีก---)


    สิ่งที่ชอบ : -มารยาท (มารยาทดีมีชัยไปกว่าครึ่ง)
    -หนังสือ (เวลาว่างเธอชอบหยิบหนังสือสักเล่มมาอ่าน แต่ส่วนใหญ่จะเป็นหนังสือกฎหมายและมารยาท)
    -การรีดผ้า (ยูอาบอกว่ากลิ่นนํ้ายาปรับผ้านุ่มมันหอมมาก ยิ่งเวลาที่ความร้อนจากเตารีดเข้าไประเหยมันหลังฉีดลงบนเนื้อผ้าจนเป็นควันจางๆ แล้วทำให้เธอผ่อนคลายมาก)
    -ความสะอาด (มันทำให้เธอหายใจโล่งและสบายตา)
    -การแต่งหน้า (เวลาว่างยูอาชอบแต่งหน้า มันช่วยทำให้เธอลืมไปได้ชั่วขณะ)
    -เพลงสากล (ทำให้เธอได้ฝึกภาษาและผ่อนคลายความเครียดไปกับมัน)
    -ลม (ยูอาบอกว่าเวลาได้ฟังเสียงลมก็รู้สึกเหมือนความเครียดพัดพาไปกับสายลมด้วย และมันทำให้จิตใจของเธอเย็นลง)


    สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด : -ความรัก (ก็กลัวกลับไปเจ็บอีกอ่ะ...)
    -คนไร้มารยาท (มันดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่อ่ะนะ...)
    -ความสกปรก (มันขัดตาเธอเป็นอย่างมาก)
    -คนที่มายุ่งเรื่องส่วนตัวของเธอ (ว่างมากหรอ??)
    -อากาศหนาว (เธอมักจะไอและมีนํ้ามูกตลอดในช่วงนี้ ทำให้เธอจะพูดหรือหายใจไม่ค่อยถนัด)
    -กลิ่นนํ้าหอมที่ฉุนเกินไป (เธอจะรู้สึกเวียนหัวกับมันอย่างมาก)

    งานอดิเรก : อ่านหนังสือ(ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นกฎหมายหรือมารยาท) รีดผ้า(?) ฟังเพลงสากล

    เพิ่มเติม : -ความหมายของชื่อของเธอคือ 'ผืนดินแห่งความรักและเสน่หา'
    -เกิดวันที่ 3 พฤษภาคม
    -กรุ๊ปเลือด O
    -พูดและฟังภาษาไทยได้คล่อง แต่อ่านและเขียนไม่ค่อยได้
    -ชอบสีฟ้ามาก
    -ของโปรดของเธอคือซูชิหน้าไข่ม้วน และชอบดื่มนํ้าแร่ธรรมชาติ
    -ถนัดมือขวา แต่เวลาเธอจะหยิบจับอะไรมักจะใช้มือซ้าย
    -เธอเล่นกีตาร์เป็นและเก่งมาก แต่เธอไม่ค่อยจะหยิบมาเล่นเท่าไหร่

    >--------------------<
    My Name Is.....

    i don't want to fall in love if i ever did that i think id have a heart attack

         
         "หือ..."  หญิงสาวจ้องไปทางฝ่ายตรงข้ามอย่างงงๆ เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเผลอทำกิริยาเสียมารยาทก็รีบเสมองไปทางอื่นนิดหน่อยก่อนจะกลับมายิ้มหวานส่งให้ 
         นี่คงจะเป็นช่วงสัมภาษณ์งานสินะ... เธอคิดและยกมือเรียวขึ้นมาทัดเรือนผมสีช็อกโกแลตไว้หลังหู
         "สวัสดีค่ะ" เสียงนุ่มเปล่งออกมาจากริมฝีปากสีพีชที่เคลือบไปด้วยลิปกลอสแวววาวชวนให้ผู้ฟังหลงไหลกล่าวคำทักทายพร้อมโค้งตัวตามวัฒนธรรมการทักทายของญี่ปุ่น "ดิฉันชื่อ 'สิชิ ยูอา' ค่ะ อายุ 23 ปี"

         "ประวัติการศึกษา...ฉันเรียนจบจากคณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัย XX ค่ะ แต่ตอนนี้ฉันทำงานพาร์ทไทม์อยู่ที่ซูปเปอร์มาร์เก็ทแถวบ้านค่ะ ไม่แน่คุณอาจจะเคยเจอฉันนะ" เธอหัวเราะออกมานิดหน่อย

         "เหตุผลที่มาสมัครหรอคะ..." เธอทวนคำถามก่อนจะยกนิ้วชี้ขึ้นมาแตะริมฝีปาก "ฉันว่ามันดูเป็นงานที่น่าสนใจดีค่ะ รายได้ก็ดีด้วย...แต่ฉันไม่ได้เห็นแก่รายได้หรอกนะคะ เหตุผลหลักๆ คือมันเป็นงานที่น่าสนใจ"
         ถึงจะไม่รู้ว่านี่เป็นงานอะไร แต่หวังว่ามันคงจะเป็นงานที่ถูกกฎหมายนะ...

         เมื่อเห็นฝ่ายตรงข้ามพยักหน้าและเขียนอะไรสักอย่างลงในกระดาษแล้ว เธอกระตุกยิ้มหวานให้อีกฝ่ายก่อนจะพูดว่า "ขอบคุณที่เหนื่อยนะคะ ถ้ายังไงฉันก็ขอตัวก่อน สวัสดีค่ะ"
         ยูอาลุกจากเก้าอี้ก่อนจะเปิดประตูออกไปจากห้อง ประตูปิดสนิทแล้วแต่ยูอาก็ยังคงยืมกุมลูกบิดสีทองอร่ามอยู่หน้าห้องที่เดิม 
         "หวังว่าจะผ่านนะ..." เธอพึมพำออกมาเบาๆ และปล่อยมือจากลูกบิด ก่อนจะเดินไปตามทางกระเบื้องสีเรียบ...
         

         
         >--------------------<
        Talk to Writer Plz.

    อื้อหือ! ลัวร์ค่อนข้างจะขี้เกียจนะ

    ชื่ออะไรจ๊ะ?
    = ชื่ออิงค่าาาาาา เรียกเราว่าช็อกกะได้~~~

    รอได้ใช่ไหม?
    = ได้อยู่แล้วค่ะ <3

    ถ้าไม่ติด (ซึ่งหวังว่าจะมีคนติด)จะให้เป็นตปก.รึเปล่า
    = ค่ะ ยังไงก็ไม่น่าติดอยู่แล้วแหละ ;-;

    สุดท้ายขอนะคะ อย่ามาดราม่าใส่ลัวร์เนอะ ลัวร์ค่อนข้างจะโรคจิตนะ รำคาญสุดลัวร์ก็เมินแบนออกเลยเนอะ
    โชคดีค่ะ
    >--------------------<
    STAR
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×