ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รักนี้สีชมพู 09
แร๊
"ห้าววว"
"เห้ออ ถึะที"
แบมแบมเปิประูเ้ามาในห้อ ห้อที่เป็นที่พัั่วราวเพื่อเอื้ออำนวยวามสะวระหว่าเรียน พร้อมยระเป๋าและสัมภาระอีหลายอย่า ทั้อใ้และอฝา
"มิ้มาแล้วแน่ๆเลย เปิแอร์เย็น่ำเียว"
Mark's Part
อาบน้ำแล้วสบายใรับ ับรถมาหอทั้เหนื่อยทั้ร้อน ไหนะรถิอีโีที่ผมเป็นนลา เ้ามาห้อปุ๊บ็เปิแอร์ปั๊บ ทีนี้พออาบน้ำเสร็ออมาแอร์็เย็นสมใพอี
รื
ผมเปิประูออมาาห้อน้ำ็เอแบมแบมรับ รั้นี้โีที่ผมไหวัวทัน เอาเสื้อผ้าเ้าไปเปลี่ยนในห้อน้ำเรียบร้อย เหุาร์าราวที่แล้วมันสอนผมแล้วรับ
"โรรร โร โรรร"
"เห้ย ไหนโร ไหนๆๆ"
ผมใมาอนที่แบมแบมะโนออมาแบบนั้นรับ อนผมเ้ามาในห้อผมว่าผม็ล็อห้อลลอนอย่าีแล้วนะ โรสมัยนี้มันเ้าห้อนอื่นัน่ายๆอย่านี้เลยหรอ ผมะโนถามแบมแบมว่าโรอยู่รไหน แบมแบม็ี้มาทาผม ผมิไว้แล้วว่าโรมัน้อมาแอบ้าหลัผม แ่พอหันไป็เอแ่ำแพ ไหนโรล่ะ......หรือว่าเธอหมายถึผมหรอ
"่วย้วยโรรร"
"เี๋ยวแบมเี๋ยว ใเย็นๆ" ผมเินเ้าไปหาแบมแบม
"อย่าเ้ามานะ ่ว...."
ผมรีบระโนเ้าไปหาแบมแบมอาทา้านหลัแล้วใ้มือปิปาเธอไว้ โวยวายแบบนี้เี๋ยวนอื่นๆ็เ้าใผิันหม เธอหลับาปี๋เนื้อัวสั่นเทา
"อ่อยยย อ่วยอ้วยยย"
"แบม นี่มิ้เอ ูีๆ มิ้เอ"
"อ่อออออออย"
"มิ้เอ ลืมาูสิ"
เธอยอมฟัผมแล้วรับ เธอ่อยๆลืมาึ้นแล้วมอมาที่ผม แ่ว่าะยอมนิ่ไ้เล่นผมเหื่อออเหมือนันนะเนี่ย ผมเห็นว่าเธอหยุโวยวายแล้ว็เลยลายมือที่ปาเธอออ
"มะ มิ้หรอ"
"อื้อ เราเอ"
"มิ้ัผมมาหรอ"
"อ่อ อื้อ"
"โถ่ เราใหม เหมือนผู้ายมา เรา็นึว่าโรเ้าห้อะอี"
"นี่หน้าเราเถื่อนนานั้นเลยหรอ"
"เรามอไลๆ็ิว่าเป็ผู้ายน่ะสิ เนี่ยเรายัเป็นห่วเลยว่ามิ้ะโนโร่มืนรึเปล่า"
ินนาารสูมาวามิ้าวไลสุๆ
"ปล่อยเราไ้แล้วล่ะ เราไม่ร้อแล้วฮ่าๆ"
ริ้วยสิ ผมรีบผละัวออาเธอ
"ว่าแ่..มิ้อหัมาหรอ"
"อหั?"
"อื้อ อหัมาหรอ"
"ป่าวนี่ ทำไมอะ"
"็มิ้ัผมะสั้นเลย"
"เี่ยวอะไรับอหั"
"็พวผู้หิที่เพิ่อหัมา ส่วนให่็ะัผมสั้นไเราอ่านเอมา"
"อ่อ แ่เราไม่ไ้อหัหรอ เราแ่ร้อน"
แบมแบมห่อปาเิเ้าใพร้อมหยัหน้าึ้นล ผมเหลือบาไปมอ้าวอที่อยู่รประูห้อ
"แล้วนี่นอะไรมาเยอะแยะเลย"
แบมแบมเินไปหยิบถุสีำนาให่ พอแะออมา็เอับทุเรียนทอถุนาลาน่าะประมาสิบถุไ้
"อฝาไ"
"เยอะนานี้เราินไม่หมหรอ"
"หรอ ั้นเอาไปฝาพวยยุทธ้วยีว่า"
"เอาไปฝาทำไม ทำไม้อให้้วย"
ให้ายเถอะรับ อยู่ีๆพอเธอพูถึื่อไอ้เ็นนั้นแล้วผม็รู้สึหุหิึ้นมาทันที ะเอาทุเรียนทอไปฝามันทำไม ไม่ไ้สนิทันนานั้นะหน่อย เหอะ
"ยยุทธ็เป็นเพื่อนไ แถมอนเรียน็่วยเรา้วย อีอย่ามิ้บอเอนี่นาว่าินไม่หม เรา็เลยลัวว่าะเสียอ"
"็พูไปั้น เราินหมไม่้อเอาไปฝาใรทั้นั้นแหละ"
"เอาั้น็ไ้ มิ้อินั"
หึ หุหิเป็นบ้า
"เห้ย ูนั่นิ ทอมที่ไหนวะ"
"ไหน...เออว่ะ เินมาับน้อแบมแบม้วยนี่หว่า"
ผมไ้ยินเสียพวอบสอรู้เรื่อาวบ้านมาแ่ไลเลยรับ ะนินทานอื่นทั้ที็ให้มันเบาๆว่านี้หน่อยไม่ไ้รึไ
"หน้าาีเหมือนันนี่หว่า"
"อยาเปลี่ยนทอมให้เป็นเธอ"
"ฮ่าๆๆๆๆ"
เสียหัวโอแ๊ปาหมา มันพูอนที่ผมับแบมแบมำลัเินผ่าน บอรๆรับว่าโรรำา
"นิ้วเย็นๆมันะไปสู้เอ็นอุ่นๆไ้ไวะ ฮ่าๆ"
ำพูที่เป็นารเหยียหยามมามายถูส่ออมาาปาที่เลี้ยแ่หมาไว้ในนั้น ผมไม่เ็บมาใส่ใหรอรับ เพราะยัไผม็ือผู้าย และ็เป็นผู้ายที่ไม่ไ้ทำัว่ำและไม่ให้เียริใรแบบนพวนี้
"มิ้โอเมั้ย"
"เราโอเ ่าปานพวนี้เถอะ"
ผมีในะที่แบมแบมถามผมว่าโอเมั้ย มันเหมือนเธอำลัแร์ผม....มันีมาริๆ แ่็ไม่อยาให้เธอทำแบบนี้บ่อยๆหรอ ผมลัวว่าผมะหลุ....่ามันเถอะ
สี่โมว่าแล้วรับ ผมับแบมแบมเินออาห้อเรียน แ่อยู่ๆแบมแบม็เินแยไปอีทา
"ะไปไหน ไม่ลับหอหรอ"
"วันนี้มิ้ลับไป่อนเลย"
"แบมะไปไหน เี๋ยวไปเป็นเพื่อน"
"ไม่เป็นไรๆ เอ่อ..เราไปับยยุทธอะ"
"เี๋ยวไปส่แบมที่หอเอ" ยยุทธอบลับ
"ไม่้อเป็นห่วนะมิ้"
"ามใ"
ผมอบ่อนะหันหลัเินออมา หุหิรับหุหิมาแ่ทำอะไรไม่ไ้ ็เราไม่ไ้เป็นอะไรันนี่ะไปมีสิทธิ์ทำอะไรไ้
ผมลับเ้ามาในห้อพร้อมับอินอผมนิหน่อย ไม่ไ้ื้อมาเผื่อแบมแบมหรอรับ ลับบ้าน้วยันแบบนี้เี๋ยว็ะไปหาอะไริน้วยันามภาษาเ็วัยรุ่นทั่วไปที่เาทำัน แ่เอาริๆ..ผมไม่อยาให้มันเป็นแบบนั้นเลย ผมเริ่มรู้สึอะไรบาอย่าับเธอ แ่็ยัไม่มั่นใ
นี่็ะสอทุ่มแล้วทำไมยัไม่มาันอี ผมวรโทรไปามีมั้ยหรือว่าวรอยู่เยๆี
รื
พรึ่บ
แบมแบมน่าะลับมาแล้ว ผมรีบวิ่ไปที่เียแล้วแล้หลับีว่า ไม่อยาฟัเรื่อเล่าที่ผมมั่นใว่าเธอ้อมาเล่าให้ผมฟัแน่ๆ ไม่อยารู้ว่าอนที่เธออยู่ับไอ้เ็นั่นมันเป็นยัไ...ไม่อยารับรู้ว่าเธอ....อาะมีวามสุอนที่อยู่ับมัน
"มิ้ หลับแล้วหรอ"
เธอเินมาเย่าัวผมเบาๆ ผมเลือที่ะนิ่ไม่อบสนออะไร
อนนี้เธอน่าะำลัเ้าไปอาบน้ำ ผมไ้ยินเสียประูห้อน้ำเปิแล้ว็เสียน้ำระทบพื้น
ผ่านไปประมา20นาทีไ้ ผม็รู้สึถึพื้นที่้าๆ เียที่มันยวบลไป มือเล็อเธอโอบอมาที่เอวอผม อนเย็นไปับผู้ายอีน ลับมา็มานอนอผู้ายอีน หึ!!
"ห้าววว"
ไ้ลิ่นหอมใบะเพรามาแ่ไล เป็นอีเ้าที่แบมแบมื่น่อนผม
"วันนี้มีะเพราไ่ที่มิ้อบ้วยนะ"
่อนที่ผมะสนใะเพราไ่ อนนี้ผมสนใเธอมาว่า
"ไปทำอะไรับผมมา"
"ไปัผมมา"
"..."
"เราไปัเป็นเพื่อนมิ้อะ เวลาโนพวผู้ายมันล้อย่าน้อยมิ้ะไ้มีเพื่อนไ"
"เมื่อวานอนเย็นที่ไม่ลับพร้อมัน..."
"อื้อ เราไปัผมมา อยาเอร์ไพรส์ไ"
เอร์ไพรส์มารับ ไม่ิว่าเธอะทำถึนานี้ เมื่อวานที่ผมนั่ิเอเออนี่โระไม่ลาเลย เรื่อวันนั้นที่เธอว่าผมเป็นโร เรื่อวามินาาร้าวไลอเธอที่ผมเยว่าไว้ พอมารู้วามริแบบนี้แล้ว ผมว่าผมเป็นหนัว่าเธอแล้วล่ะ
"ทำไมเียบล่ะ เราูเ๋อใ่มั้ย"
"ไม่เ๋อหรอ.......
....น่ารั"
น่ารัริๆรับ น่ารัไปหมทั้ัวเลย ผมว่าผมมั่นใในวามรู้สึแล้วล่ะ ผมว่า..ผมหลุมรัเธอเ้าแล้ว.......
น้อแบมอนัผม ลุประมานี้
ส่วนนี่ือยยุทธ
อ่านแล้วรู้สึยัไเม้นมาบอ้วยเ้อ อบุรับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น