-
ประเด็นหลักของเรื่องคือหนึ่งตัวเอกเข้าไปเรียนที่คลอสตันด้วยจุดประสงค์ของตัวเองว่าจะตามหาคนที่ทำร้ายพี่ชายให้ได้ การสร้างปมเป็นไปอย่างเรียบๆ แต่ก็มีจุดกระชากอารมณ์อยู่บ้างซึ่งช่วยให้เนื้อเรื่องน่าอ่านมากยิ่งขึ้น สองคือ 'พลัง' ของตัวเอก เธอมีพลังที่สามารถใช้ไฟได้ แต่ก็มีปมที่ทำให้เธอไม่ต้องการใช้มัน เห็นได้ชัดเจนจากการที่เธอใช้แล้วเหมือนไม่มีสติ ถือเป็นอีกประเด็นที่น่าค้นหาทีเดียวสำหรับปูมหลังของตัวละครตัวนี้
ผู้เขียนใช้ภาษาที่ทำให้เข้าถึงตัวละครได้ง่ายไม่วกวน เวิ่นเว้อ แต่ก็มีบ้างจุดเหมือนกันที่ผู้เขียนอธิบายมากเกินไป จนกลายเป็นการกล่าวซ้ำๆ ทำให้อรรถรสบางช่วงมันลดลงมากทีเดียว ตัวอย่างเช่น มีการอธิบายว่าตัวเองไม่เอาไหน ใช้คำว่า 'เก้ๆกังๆ' บ่อยมากเกินไป แนะนำให้ตัดออกหรือปรับภาษาให้เป็นไปในทางที่ต้องการอธิบายตัวละครตัวนั้นโดยหลีกเลี่ยงคำซ้ำ
มีการใช้คำที่มีความหมายซ้ำซ้อน ตัวอย่างเช่น "ข้าวของตกจากกระเป๋าที่เปิดคาทิ้งไว้" แนะนำเหมือนเดิมคือให้ตัดหรือปรับสำนวนภาษา (ตัดคำว่าคาออกก็ได้ ความหมายไม่ปลี่ยน)
เครื่องหมาย ' ! ' ควรใส่เมื่อต้องการเน้นย้ำการกระทำหรือคำพูดที่เกินกว่าปกติของตัวละคร ตัวอย่างเช่น "ขอโทษด้วย" เธอโพล่งออกไป ตรงนี้คำว่าโพล่งแสดงให้เห็นแล้วว่าตัวละครมีอาการตกใจควรใช้เครื่องหมาย ! ในบทสนทนาเพื่อเน้นย้ำอาการของตัวละคร
การเว้นวรรคตอน ตัวอย่างเช่น "ความผิดของเพื่อน สมัยเด็ก เธอกับพี่ชาย" ตัวอย่างนี้คือประโยคที่เว้นวรรคตอนไม่ถูกต้องอย่างร้ายแรง ผู้วิจารณ์ได้อ่านประโยคนี้ซ้ำกันหลายรอบก็ยังไม่สามารถทำความเข้าใจต่อข้อความข้างต้นได้
มีคำผิดบ้างประปราย อาทิ 'ซักครู่' จริงๆ แล้วต้องเขียนเป็น 'สักครู่'
สุดท้ายจึงให้คะแนนโดยรวมอยู่ที่ 8 คะแนนนะ เราเห็นศักยภาพที่ยังพัฒนาต่อได้อีกดังนั้นจึงต้องกดดันสักเล็กน้อย