คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 01 : Time Skip
จากที่ความทรงจำที่จำได้แบบเลือนราง ต้นข้าว หรือ คาเซมารุ ยูเอะ
ได้รับรู้ถึงการกลับชาติมาเกิดมาในอนิเมะที่ตนเคยดูช่วงเป็นเด็กอย่างอินาสึมะ
อนิเมะแนวกีฬาเรื่องดัง ,ในช่วงแรกเจ้าตัวก็ยังไม่มั่นใจกับโลกที่ตนอยู่เท่าไร
จนกระทั่งเธอได้รับรู้ว่าตนนั้นเป็นญาติกับหนึ่งในตัวละครหลักอย่าง คาเซมารุ
อิจิโรโตะ ความมั่นใจที่มีห้าเปอร์เซ็นก็พุ่งเป็นร้อยเปอร์เซ็นทันใด
ช่วงหลายปีในระหว่างที่เธอเติบโตตามอายุ
เธอก็มักจะเข้าไปเกี่ยวข้องกับอินาสึมะเกือบทุกเหตุการณ์ ตั้งแต่เรื่องชมรมฟุตบอลที่ถูกรื้อฟื้นด้วยฝีมือของตัวเอกอย่างเอนโด
มาโมรุ เรื่องหาผู้เล่นเข้าชมรม เรื่องได้ไปแข่งระดับประเทศ หรือแม้กระทั่งระดับโลก
เด็กสาวก็ได้ใช้เวลาช่วงนั้นมาหมดแล้ว เธอสามารถบอกได้เต็มปากเลยว่า เธอกลายเป็นส่วนหนึ่งของโลกนี้ไปแล้ว
แถมเธอยังได้พี่หมีใจดีคอยประคบประหงมตลอดเวลาอีกด้วย!!
คิดแล้วก็นึกถึงตอนที่พี่ๆเข้าแย่งกันไปรับเธอที่โรงเรียนอนุบาลเลยแหะ....
“ฟุฟุ”
“หัวเราะอะไรนะยูเอะ”
“แค่คิดถึงเรื่องเมื่อก่อนนะค่ะ”
“พี่ว่าเรารีบไปกันดีกว่าเนอะเดี๋ยวจะโดนฮิบิกิซังดุเอา”
“พี่ซาคุมะกลัวหรอคะ”
“ใครบอกกลัวกัน หือ?”
บทสนทนาเล็กๆดังขึ้นก่อนจะตามมาโดยเสียงหัวเราะจากตัวเด็กสาวที่โดนคนโตข้างกายแกล้ง
อันที่จริงวันนี้ตัวเธอต้องได้ไปเที่ยวห้างกับพี่ชายแต่เขาดันเทนัดเพราะตัวเองมีธุระด่วนเข้ามา
อิจิโตะที่ไม่กล้าปล่อยน้องสาวไว้คนเดียวเลยโทรบอกเพื่อนสนิทอย่าง คิโด ยูโตะ
ฝากดูแลน้องสาวตนระหว่างที่ไม่อยู่ แต่เนื่องจากคิโดมีธุระที่ต้องไปประชุมก็เลยทำให้เด็กสาวโดนจับขึ้นรถติดไปเข้าร่วมการประชุมที่โรงเรียนเทย์โคคุ
โดยมี ซาคุมะ จิโร่ เป็นเจ้าบ้านมารอรับทั้งสอง
“ทั้งสองคนอย่ามัวแต่เล่นกันสิ”
“แงๆพี่ยูโตะโกรธสะแล้ว”
คิโดไม่สนใจเสียงล้อเลียนจากน้องสาวไม่แท้ ก่อนจะเดินตัวปลิวนำไป
,ทั้งสามหน่อเดินตามเส้นทางไปเรื่อยๆจนกระทั่งไปเจอกลุ่มบุคคลคุ้นหน้าคุ้นตายืนรอลิฟต์อยู่
ผมสีแดงหม่นที่เด่นสะดุดตา
ผิวขาวซีดช่วยเสริมสีผมให้เด่นขึ้นไปอีก ดวงตาสีเขียวมินต์ใต้กรอบแว่นตา
ชุดสูทที่ใส่ดูสมกับเป็นประธานบริษัทยักษ์ใหญ่ ,ร่างเล็กไม่รอช้ารีบวิ่งตรงดิ่งไปหาเขาพร้อมส่งเสียงทักทายสดใสไปให้
“พี่ฮิโระค่า~ ♥”
“ยูเอะจัง” เขาหันมาคนตัวเล็กที่วิ่งเข้ามาพร้อมกับอ้าแขนรับร่างบาง “ไม่ได้เจอกันเลยนะโตขึ้นเป็นสาวน่ารักเชียว”
คำพูดติดหยอดของคนตรงหน้าทำเอาเด็กสาวต้องมุดหน้าถูไปมากับอกแกร่ง
สูดดมกลิ่นน้ำหอมที่เธอเคยให้เขาเป็นของขวัญ ,คนที่เธอเพิ่งจะประโจนกอดไปก็คือ คิยามะ
ฮิโรโตะ พี่ชาย(ไม่แท้)สุดหล่อของเธอนั้นเอง ตั้งแต่จำความได้คนที่เธอตามติดบ่อยที่สุดคงเป็นพี่เขาเนี่ยแหละ
เนื่องจากถูกใจหน้าตาสุดหล่อของพี่เขา เขาหล่อจริงๆนะพอเป็นผู้ใหญ่แล้วอ้ะ ยูเอะขอเอาข้าวกล่องที่พี่ชายทำให้เป็นประกัน
“โอโห้ ใจกะจะกอดแต่ฮิโรโตะคนเดียวเลยหรอครับบบ”
แต่ยังไม่ได้กอดให้หายคิดถึง เด็กสาวก็ต้องผละหน้าออกจากพี่ชายผิวขาวแล้วมองตรงไปยังผู้มาใหม่ทางด้านหลัง
ผมสีเขียวถูกเซตทรงคล้ายกับไอศกรีม มิโดริคาวะ ริวจิ ทำใบหน้ายู่ยี่เนื่องจากไม่ได้รับความรักจากน้องสาวต่างสกุล
,ยูเอะลอบยิ้มขึ้น ร่างบางวิ่งเตาะแตะไปกอดอีกฝ่ายให้หายงอน
“โธ่พี่มิโดริ อย่างอนสิคะ เดี๋ยวหนูจุ๊บๆเอามะ”
ก็อย่างที่เห็น เธอกลายเป็นน้องสาวสุดหวงของทีมอินาสึมะไปสะแล้ว
หลังจากที่เข้ามาในลิฟต์ คิโดที่กลายเป็นคนรับผิดชอบชั่วคราวเด็กสาวอยู่ในตอนนี้
ก็ทำการอุ้มเด็กสาวขึ้นมาให้อยู่ในระดับสายตา เพื่อไม่ให้เด็กสาวต้องยืนให้เมื่อย
,เด็กสาวก็ไม่ได้ว่าอะไรกับการกระทำของคนโต
เพราะตัวเองมักจะเจอเรื่องโดนอุ้มบ่อยๆจนกลายเป็นความเคยชินไปสะแล้ว ปากเล็กๆเคี้ยวขนมของพี่ผิวขาวที่ติดไม้ติดมือไปด้วย
“แล้วไม่ได้ไปเที่ยวกับคาเซมารุหรอยูเอะจัง”
มิโดริคาวะเอ่ยขึ้นพลางใช้นิ้วจิ้มแก้มตุ้ยน้องสาวที่กำลังกินขนมของเพื่อนตนอยู่ ,ใบหน้าเล็กที่คลออยู่บนไหล่คิโดก็เงยขึ้นพร้อมกับส่ายไปมาเบาๆ
“ติดธุระค่ะ เลยไม่ได้ไปเที่ยว”
“เพราะงั้นก็เลยฝากคิโดดูแลยูเอะจังหรอ”
“พูดพร้อมทั้งน้ำตาด้วยละเจ้านั้นนะ”
“ดูแล้วเขาคงไม่อยากให้นายดูแลแทนสินะ คิโด”
คิโดหยักไหล่ให้เพื่อนสนิทอย่างไม่ใส่ใจ
มือหนาอุ้มตัวเด็กสาวลงเมื่อลิฟต์มาถึงจุดหมายแล้ว ,ไม่นานกลุ่มคิโดก็เดินทางมาถึงห้องโถงลับในโรงเรียนเทย์โคคุ
ประตูเลื่อนอัตโนมัติเผยให้เห็นใบหน้าของคนข้างใน แต่ละคนโค้งทักทายคนใหญ่คนโตแล้วค่อยๆเดินไปประจำตำแหน่ง
ภายในห้องส่วนใหญ่ล้วนเป็นคนรู้จักของยูเอะทั้งสิ้น ตั้งแต่พี่เมงาเนะ พี่ทาจิมุไค โค้ชฮิบิกิ อันที่จริงต้องมีคนอื่นด้วยแต่ดูเหมือนแต่ละคนจะติดธุระกัน
,เด็กสาวพยักหน้าทักทายคนเป็นพี่ไม่แท้แต่ละคนจนครบ แล้วค่อยเดินไปหาที่นั่งตนเอง
แต่ยังไม่ทันได้นั่งก็เกิดศึกสะก่อน...
“ยูเอะมานั่งกับพี่มา”
“อย่าเป็นคนฉวยโอกาสสิซาคุมะคุง ยูเอะจังต้องมานั่งกับฉันสิ”
“ไม่ๆยูเอะจังต้องนั่งกับฉันต่างหาก”
จากการทะเลาะของคนสองคนเพิ่มเป็นสี่ห้าคนตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ทั้งที่คิดว่าความเป็นผู้ใหญ่น่าจะเพิ่มขึ้นตามอายุ
แต่พอมาเห็นแบบนี้แล้วทำเอาคนที่ไม่อินกับเรื่องราวอย่างคิโดถึงกับกุมขมับ
,ศึกชิงน้องมักเกิดขึ้นบ่อยๆตอนที่พวกเขายังเป็นเด็ก
มันเป็นศึกที่ไร้สาระมากในการแย่งความดีความชอบจากน้องสาวเพื่อน
ยูเอะที่เปรียบเสมือนต้นเหตุได้แต่ยิ้มแห้งให้กับการกระทำของพี่ชายต่างสายเลือด
“ถ้าพวกนายไม่หยุดฉันจะจับพวกนายเข้าคุกให้หมด...”
และแล้วเสียงคำตัดสินจากฮิบิกิซังก็ทำให้เรื่องสงบลง ยูเอะแอบขอบคุณคุณตาฮิบิกิในใจหลายรอบๆกับการจัดการพี่ๆของเธอได้อยู่หมัด
,ร่างเล็กเดินไปนั่งยังเก้าอี้ที่ว่างข้างๆคิโด แต่ไม่รู้ว่าโต๊ะมันสูงหรือตัวเธอเตี้ยกันแน่ทำให้หน้าของเธอโผล่ขึ้นมาได้แค่ครึ่งเดียว
ลำบากคนโตต้องอุ้มปรับระดับเก้าอี้ให้สูงขึ้น
ยูเอะอยากร้องไห้กับความสูงอันน้อยนิดนี้
ในเมื่อทุกอย่างพร้อมแล้วคนหัวโต๊ะก็เริ่มกล่าวถึงสถานการณ์ในแวดวงฟุตบอลที่มันไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป
ยูเอะเลือกที่จะฟังบางไม่ฟังบ้างเพราะยังไงมันก็ไม่ได้เกี่ยวกับตัวเด็กสาวอยู่
แล้วเธอมาทำไม? เธอก็แค่มาส่องพี่ๆที่โตเป็นหนุ่มเท่านั้นเอง อาหารตาดีๆแบบนี้หายากจะตาย
,จากที่ฟังผ่านๆเธอก็รู้ว่าตอนนี้วงการฟุตบอลมีองค์กรนิสัยไม่ดีชักใยเบื้องหลังอยู่
โดยมีการกำหนดคะแนนการแข่งเอาไว้ เพื่อให้ทุกคนสามารถเล่นได้อย่างเท่าเทียม
“ผมว่าเราคงต้องรีบทำตามแผนแล้วละครับ”
“ฉันก็เห็นด้วย แล้วฝั่งเอนโดเป็นไงบ้างละเรื่องทีมไรมงนะ”
“อืม...ก็เรื่อยๆนะครับ”
“ตอบให้ชัดเจนกว่านี้หน่อยสิ”
ใช้เวลาไม่นานในการประชุม
ทุกอย่างก็จบลงแต่ละคนเริ่มแยกย้ายไปทำตามหน้าที่ตัวเอง คิโดปล่อยให้เด็กสาวได้คุยกอดลาเพื่อนๆเขาแต่ละคนให้เสร็จเรียบร้อยสะก่อน
,เมื่อทำการบอกลาพี่ๆเสร็จแล้ว ยูเอะก็รีบวิ่งเตาะแตะไปหาผู้ปกครองจำเป็นที่รออยู่ในรถสีดำสนิท
,ประตูอีกฝั่งถูกเปิดโดยฝีมือคุณลุงคนขับประจำตัวกูลคิโด ร่างเล็กรีบกระโจนขึ้นรถเดินตรงไปนั่งบนตักของเจ้านายรถอย่างรู้งาน
ในรถไม่เคยเงียบเมื่อมีเด็กสาวนั่งมาด้วย
เพลงสากลถูกเปิดคลอไปเบาๆระหว่างเดินทางกลับบ้าน ร่างเล็กบนตักเขาโยกไปตามจังหวะเพลงพร้อมฮัมเพลงเหมือนคนอารมณ์ดี
,คิโดไม่ได้สนใจการกระทำของเด็กสาวเพียงแต่เอามือหนาลูบเส้นผมคนตัวเล็กไประหว่างอ่านรายงาน
“ยูเอะ อ่านเอกสารนี้หน่อยสิ”
แค่เอ่ยปากสั่ง เด็กสาวก็รีบทำตามที่คนตัวโตบอก มือเล็กรับเอกสารมาไว้ด้านหน้าตัวเอง
,นัยน์ตาสีน้ำทะเลกวาดมองตัวอักษรมากมายบนหน้ากระดาษ ก่อนจะพึมพำชื่อหัวข้อรายงาน
“สึรุงิ เคียวสุเกะ?”
“เป็นซี้ดของฟิฟธ์เซ็กเตอร์นะ เห็นว่ามาเพื่อที่จะทำลายไรมงตอนนี้”
“แล้ว—จะให้หนูทำอะไรคะ?”
ยูเอะถามเข้าประเด็นทันที
เมื่อรู้ได้ว่าคนตรงหน้าไม่ใช่คนดีอย่างที่คนอื่นเห็น ถ้าเขาให้เธออ่านอะไรปุ๊บมันต้องมีงานอะไรสักอย่างตามมาปั๊บ
และที่เธอรู้ไม่ใช่อะไรเพราะเธอมักโดนพี่เขาใช้ตั้งแต่เด็กๆไงละ!! แถมแต่ละงานก็คือเหนื่อยๆทั้งนั้น ว่าแล้วมันก็น่าฟ้องพี่ชายเธอสะจริง!!
“ถ้าไม่ถึงตายหนูก็จะช่วยค่ะ”
“อย่าพูดคำว่าตายออกมาสิ ไม่มันดีเลยนะรู้ไหม”
“ขอโทษค่ะพี่ยูโตะ แล้วจะให้หนูทำอะไรกับเขาหรอคะ?
จับหยัดเข้าถุงกระสอบแล้วถ่วงน้ำหรอคะ? หรือว่า—โอ้ย!!” เด็กสาวกุมหัวที่โดนฝ่ามืออรหันต์เขกเข้าให้กลางศีรษะ
“เจ็บนะคะ…”
“ใครจะไปให้เธอทำแบบนั้นกันห้ะ? พี่อยากให้เธอจับตาดูเฉยๆ”
“อ่อ แค่จับตา—คะ? จับตาดูเขาเนี่ยนะคะ??”
“ก็แค่ดูว่าเขาเกี่ยวข้องกับองค์กรนั้นมากแค่ไหน และก็เฝ้าระวังเขาไว้แค่นั้น”
คิโดเท้าคางมองเด็กสาว ก่อนจะเอ่ยต่อ “ทำได้ไหม—ยูเอะ”
“แน่นอนค่ะ”
คำตอบพร้อมรอยยิ้มมุมปากนั้น มันช่างโดนใจเขาสะจริง
,มือหนาลูบหัวเด็กสาวบนตักเบาๆอย่างสบายอารมณ์ ถึงตอนแรกเขากะจะให้คนของตัวเองเป็นคนทำ แต่มาคิดอีกทีก็อยากลองให้น้องสาวตัวเองได้ลองทำอะไรสนุกบ้าง
เห็นบ่นหนักหนาว่าเบื่อนัก เลยจัดงานให้ทำสักงาน
“เก่งมาก อันที่จริงปิดเรื่องนี้เป็นความลับกับทุกคนด้วยนะ”
“ทำไมอ้ะคะ”
“เพราะเดี๋ยวพวกมันจะมาโวยพี่ไง”
เขายังอยากมีชีวิตรอดถึงอนาคตอยู่นะ...
ว่าแล้วก็น่าเตรียมซื้อตั๋วไปเที่ยวรอบโลกหนีพวกนั้นดีกว่า
Talk with writer
มาแล้วกับตอนแรก รู้สึกงงกับการนั่งทามสคิป555
ในตอนนี้ก็คือรู้ได้เลยว่าน้องเราค่อนข้างเป็นที่รักของพี่ๆเขานะคะ ก็อยู่มาด้วยกันตั้งแต่เด็กแหละเนอะ
มีความให้เห็นมุมๆพี่รุ่นเก๋ากันเล็กน้อย แอบพูดถึงคิโดที่มีการใช้น้องตั้งแต่เด็ก น้องเป็นผู้หญิงนะยะ!!
สำหรับตอนนี้คิดเห็นยังไงบ้างก้ฝากคอมเม้นไว้ด้วยนะคะ เพราะถ้าไม่มีใครเม้นไรท์คงเสียใจมากเลยค่ะ...
ความคิดเห็น