คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : กลลวง
03-10-2023 …ัรวาลเหุเพราะ //
.
ในที่สุ็ฝืนสัารลับมาเียนนิยาย่อไ้แล้ว หลัาที่่อนหน้านี้ปวอนหัน้ายไม่ไ้เลย
อนนั้นผม้อรีบโทรหาุหมอพศธร ุหมอใี (ที่รูปหล่อ)
“ุแอนไปทำอะไรมารับ”
“ผมพยายามหัน้ายวา แล้วมัน็เ็บรับ”
“ำลัทำอะไรอยู่รับอนนั้น”
“ผมยืนเลือออยู่รับ”
“เลืออเหรอรับ” ุหมอพศธรทำหน้าไม่เื่อผมเลยสันิ ผมพยัหน้าใหุ้หมอ้วยวามสัย์ริ
“อยาไ้อะไรทำไมไม่บอุป๋อ”
“อบาอย่าผม้อมาูเอรับ”
“้อมาูเอเลยเหรอรับ” ุหมอเริ่มึ้นเสียเล็น้อย
“อยาไ้ ็้อมาูเอรับ” ราวนีุ้หมอวาปาาพร้อมทุบลบนโ๊ะ
ผมเริ่มเอ๊ะใ ...ูเหมือนวันนีุ้หมอพศธรอารม์ไม่่อยะี ผม่อยมาวันหลั็ไ้
.....
"ุป๋อบอว่า่วนีุ้แอนอบไปร้านสะวื้อหน้าปาอยนเียวบ่อยๆ" ผมเริ่มิถึหน้าผู้ัารป๋อ
"ุแอนมาที่ร้านสะวื้อหน้าปาอย...เวลาเิม...ลออาทิย์ที่ผ่านมา...ยืนมออบาอย่าอยู่นานสอนาน" ผมำลัิว่า ผมวระัารอย่าไรับผู้ัารป๋อที่ทำเินหน้าที่
"โทษป๋อไม่ไ้หรอ ผมสั่ให้ป๋อรายานับผมโยรเอ"
"นอาเป็นหมอระูแล้ว ยัเป็นหมอู้วยเหรอรับ" ผม้อไปที่วาุหมอพศธรที่้อผมลับโยไม่มีท่าทีสะทสะท้าน แ่บริเวมุมปาำลัมุบมิบเหมือนอยา่าใรสัน
"ุแอนล่ะรับ นอาเป็นีอีโอ เป็นนัเียนที่ไม่่อยเียมสัาร ...ยัเป็นสอล์เอร์อี้วยเหรอรับ"
ุหมอพศธรหยิบโทรศัพท์พร้อมเปิลิปในร้านสะวื้อที่ำลัพูถึให้ผมู โยในลิปแสให้เห็นมุมล้อที่ถ่ายเห็นผมำลัยืนอยู่เยๆ โยไม่ไ้มีท่าทีไหวิแ่อย่าใ
"็อนนั้นผมเริ่มหัน้ายวาไม่ไ้แล้วไรับ ็ยืนแ็แบบนั้นแหละ ว่าแู่มุมนี้...ผมหล่อมาเลยนะรับ ฮ่า"
"ยัะมาล" ุหมอเวี้ยสิบห้าสีไทเทโปรแม์ลบนโ๊ะ พร้อมลุึ้นยืน
"ุแอนะไม่ยอมรับใ่มั้ยรับ"
"ผม้อยอมรับเรื่ออะไรัน" ราวนีุ้หมอพศธรลุึ้นพร้อมเอามือออ้อมาที่หน้าสวยๆ อผม
....
“ปิุอยู่บ้านสวนอันแสนเียบสบ แ่่วนี้บัเอิว่าานเลยหนีออมาอยู่บ้านอลูสาวนโ...เพื่อ...มาแอบูพนัานในร้านสะวื้อที่เ้าะ่วเย็นนหนึ่ โยที่แอบมาบ่อยๆ เพราะพยายามอยารู้ื่ออเาแ่มาแอบูั้นาน็ไม่รู้ื่อเาสัที ึพยายามยืนอยู่ำแหน่ที่ะแอบมอเาไ้ั ...หึ หล่อนานี้ไม่เินไปถามื่อเาเลยล่ะรับุแอน!!! ... ออ...แล้ว็นะ ถ้าุแอนะปิเสธ...ผมมีหลัานที่ไม่ใ่ล้อบน แ่เป็นล้อทีู่มเห็นใบหน้าที่มีรอยย่นที่้ามูวาอุแอนแบบฟูลเอี้วยนะรับ ... ะยอมรับมั้ยรับ”
“ุหมอไปหาลิปมาไ้ยัไ”
“ผมยืนูลอรับ่วเย็น”
“ยืนูผมเหรอ”
“ใ่”
“ุหมอเป็นสอล์เอร์เหรอรับ ฮ่า”
“ุแอน!!! ร้านสะวนั่นเป็นอผม ผมมีปัามอุไ้ทั้วันรับ”
“โอเ ผมยอมรับ แ่ผมไม่ผิอะไรใ่มั้ย”
“เห็นอยู่ว่าุผิ”
“ผมยัไม่ไ้ทำอะไรใรเลยแล้วผมผิยัไ” ุหมอทำปามุบมิบ
“ุแอนผิรับ”
“ผมผิรไหนรับ”
“ุแอนผิที่ไปแอบยืนมอสายลม...”
"....."
"....."
“สายลม...สายลมนี่ใรรับ”
“เอาเป็นว่าุแอนินยาแ้อัเสบ พร้อมทายา็พอรับ”
“ผมอยาเอเรย์ ..อยารวให้ถี่ถ้วน”
“ุแอนไม่เป็นไรมา แ่เลิไปยืนมอ็พอรับ”
“แ่ผมอยาเอเรย์รับ” พร้อมยื่นหน้าไปใลุ้หมอ แุ่หมอรีบพิมพ์้อมูลอาารป่วยอผมเ้าระบบ
“แ่ผมไม่แอบยืนมอสายลม ผม็ะหายเหรอรับ”
“ใ่รับ” ุหมอมีท่าทีอ่อนล
“ว่าแ่...ผมอยารู้ว่า” ผม้มไปใลุ้หมออีรั้แม้ะปวบริเวออยู่ ุหมอพศธรเยหน้าึ้นมาพร้อมเอามือบีบนวบริเวรที่ผมปว ...มือุหมอนุ่มนิ่มมารับ
“น้อสายลมทำไมเ้าะแ่่วเย็นรับ ผมไปสืบมาว่าริๆ แล้วพนัานเปลี่ยนะ้วยไม่ใ่เหรอรับ....โอ๊ย ... ุหมอ โอ๊ย...” ผมโนุหมอพศธรบีบอนปวึ้นมาอีรอบและราวนี้้อใส่เฝืออ่อน้วย
.....
และ...นั่นแหละรับอาารผม่วนี้ามภาพวาอุวันโแบบนั้นเลย ...
ุ้มมาเลยนะรับ ... แม้ะปวออยู่็าม ^ ^*
ความคิดเห็น