คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : L I E - 06
LIE-06
ะที่ผมเ้าไปพบประธานเพื่อรายานารูแลานอผมที่สาา่าประเทศ
ผม็แนะนำัวเอ เาแนะนำัวเอ
านั้นผม็เริ่มเปิานออมาี้แรายละเอีย่าๆ
ภายในห้อประธานไม่มีใรนอื่นเลยนอาผมและเา เลาาอุไม่อยู่เพราะเามีิานให้ประธาน
และนั้นทำให้บรรยาาศระหว่าารนำเสนอาน ารรายาน็่อน้าอึอัอยู่สมวร
ระหว่าารรายานผมลอบมอหน้าประธานอยู่บ่อยรั้ประธานนใหมู่นิ่มานิ่เินไปแ่ผม็ูออว่าเาไม่่อยอบหน้าผมสัเท่าไหร่
ผมสัเาใบหน้าอเา สายาอย้อะับผิผมอยู่ลอเวลาารรายาน
สีหน้าเบื่อๆอเา ผมิว่าถ้านี่ไม่ใ่านเาไม่ทนนั่ฟันานนานี้ เาอาะไล่ผมออาห้อเา้วย้ำไป
็แน่ล่ะผมทำอะไรับเาไว้บ้าล่ะ และเา็ไม่ไ้พูถึเรื่อวันนั้นที่มีอุบัิับผมนั้นมัน็อาะี
แ่เรื่อที่ผมอยาะีสนิทับประธานให้มาึ้นมันไม่่ายอย่าที่ิแล้วล่ะ ่อนที่ะออาห้อผมลออเรียื่ออเาแทนที่ารเรียเาว่าประธาน
เาอายุน้อยว่าผมรวมถึประสบาร์ารทำาน
เพื่อผมะ่วยานเาไ้ารเรียื่อ็อาทำให้วามสัมพันธ์ในารทำานูไม่อึอัและ่ายึ้น้วย
ิว่าผมะไ้รับอนุาไหม? แน่นอนผมไม่ไ้รับอนุา พร้อมับำพูอเาว่า
‘ ไม่มีอะไร็ออไปไ้แล้วรับ เิ ’
ฮยอวอนเอนหลัพิับเ้าอี้ทำานอัวเอ่อนถอนหายใออมายาวๆ
นเมื่อี้ือหนึ่ในนที่ฮยอวอนสสัยว่าเาะปอร้ายบริษัทอัวเอ
ฮยอวอนมอูท่าทีอเาในระหว่าารรายานผลแ่ฮยอวอนูไม่ออ
ทำให้ัวเาเอเริ่มเรียึ้นมาอี
นที่ะปอร้ายนอื่นมัน้อมีพิรุธออมาบ้าสิ นาฮยอนอูเายัมอออเลย
ฮอวอนิเรื่อปวหัวไ้ไม่นานนั เลาาอุ็เินเ้ามาในห้อพร้อมับแฟ้มเอสารบาอย่า
แ่วันนี้เลาเยีบอว่าานอเาหมแล้วนี้ แ่ทำไม……..
ไม่ทันที่ฮยอวอนะไ้สสัย่อ
ุาอุ็บอว่านี่ือหลัานอีบาส่วนที่มีนมาวาไว้ที่โ๊ะอเาเอมันือหลัานมััวว่าใรือนที่โมยเอาเินบริษัทไปถึมันะไม่ใ่เินมานานั้นที่ัวฮยอวอนและุาอุหาอยู่แ่นี่อาะทำให้เอนสั่านอนนี้อีที็ไ้
ฮยอวอนไ้ยินแบบนั้นึรีบเปิเอสารู ทุอย่าเหมือนถูเรียมพร้อมมาให้หมแล้ว
ทั้เอสารที่ทำึ้นเพื่อบอบริษัทับหลัานริในารโ ฮยอวอนึใหุ้าอุพาเาไปหาพนัานนนั้น
แผนบริารารเิน
๊อ ๊อ ๊อ
“ ุฮยอนอูะ
ท่านประธานมา่ะ ” ฮยอนอูเยหน้ามอเลาอย่าๆ แ่ภายในใเาลับยิ้มอย่าบอไม่ถู
สสัยประธานมาอร้อให้เาทำานให้สินะ ไม่็อยาะให้่วยไปสอนาน
ฮยอนอูหัวเราะอยู่ในใ่อนที่ประธานเินเ้ามา
“ สวัสีรับท่านประธาน
มาหาผมถึห้อเลยอันที่ริเรียให้ผมึ้นไปพบ็ไ้นะรับ ” ฮยอนอูบอ้อนรับอย่าเป็นมิรโยที่ไม่ไ้สัเสีหน้าอท่านประธานเลย
“ ผมมาหาพนัานอผมภายใ้ารูแลอุ
ไม่ใุ่ ” ำอบอฮยอวอนทำเอาฮยอนอูนิ่ไปพันึ
“ อ่า
อย่านั้นเอหรอรับ ว่าแ่ท่านประธานอยาะพบับใรรับ ” ฮยอนอูเปลี่ยนเรื่อเลี่ยวามายหน้าอเาเมื่อี้
“ อู แวาน เายัยอเินบริษัทผมไป ” ฮยอนอูใับสิ่ที่ประธานพูออมา อู แวาน
ลูน้ออเา
“ อ่อ
อาะมีเรื่อเ้าใผิ็ไ้นะรับ ” ฮยอนอูพูออไปอย่าร้อนรน
ลูน้อเาไม่มีทาทำแบบนั้น
านั้นฮยอวอน็ยื่นแฟ้มเอสารให้ฮยอนอูู
แฟ้มเอสารที่ไม่รู้มีใรวาไว้ให้ที่โ๊ะอุาอุ
แ่หลัานนั้นเพียพอ่อารเอาวามเรื่อยัยอเินบริษัทไปไ้ หลัานนั้นเป็นวามริ
“ ผมิว่าไม่วร้อเรียรรมารมาสอบหรอนะรับ
ถ้าุัารลูน้อุไม่ไ้ผมะัารเอ ทำยัไ็ไ้แ่ผม้อไ้เินืน
ภายในสี่สิบห้าวัน ถ้าถึวันนั้นแล้วผมไม่ไ้
เรียมออไ้เลยและผมะไม่ให้เินเยอะไร้วย แถมมีแบล็ลิสิออไปอี
ผมใหุ้ัารานนี้ เนื่อาเาเป็นลูน้อุ ” ฮยอวอนไม่รอให้ฮยอนอูไ้่อรออะไร
เา็เินลับออไป เาเลียนทรยศมาที่สุ นไม่ื่อร ฮยอวอนหัวเสียมาๆ
่อไปนี้เา้อับาูฮยอนอูเป็นพิเศษแล้วล่ะ
ฮยอนอูมอเอสารในแฟ้มแล้ว
มันืออริ
ฮยอนอูระเบิอารม์้วยารเวี้ย้าวบนโ๊ะทิ้
เาโมโหมาที่ลูน้อเาเป็นแบบนี้ เา้อัารเพื่อสั่สอนว่าราวหลั
.
.
อย่าทำพลาอี
“ ุไม่รู้เลยหรอุเยีว่าใรเอามาวาไว้
” หลัาที่าอุลับมาาแผนารเินเา็เ้นเอาำอบาเยี
เพราะอนนั้นเยีเป็นนเียวที่อยู่หน้าห้ออฮยอวอน เป็นนเียวที่เห็นห้อเา
แล้วเยีะไม่รู้เลยหรอว่าใรเป็นนเอามาวาไว้ให้
“ อโทษริๆ่ะ
ุาอุ เยีไม่รู้ริๆ่ะ อนนั้นเยีเินไปเอาเอสารให้ท่านประธาน ” เยี้มหัวพลาพูอโทษออมาอย่าสำนึผิ
“ เฮ้ออ
ริๆเลย ” าอุถอนหายใออมาอย่าเบื่อหน่าย
ะนั้นที่าอุำลัุเลาอท่านประธาน เลาอรอประธาน็เินมาพอี
เลารอประธานเินเอาเอสารมาให้าอุ่อนที่ะลับไปทำหน้าที่อน
แ่็้อะัเพราะาอุเรีย
“ นี่มินี
เธอรู้ไหมว่าแฟ้มนี้ใรเป็นนเอามาวา
ผมเห็นมันวาอยู่หลัอานอุวอนโฮที่เธอเินเอามาส่ให้น่ะ ” าอุยื่นแฟ้มเพื่อให้มินีู
ถ้ามันวาอยู่หลัาที่เธอเอาานมาส่เธออาะเห็นนที่เินเอามาให้็ไ้
เพราะทาึ้นลห้ออประธานมีอยู่ทาเียว
“ อ๋อ
ุวอนโฮให้เอารวมมาับแฟ้มาน่ะ ”
“ แล้วเาไ้บออะไรเธออีไหม
เี่ยวับแฟ้มานนี่น่ะ ” าอุถามออไปอย่าร้อนใ
“ หู้ยย
มินีไม่ล้าถามหรอ่ะ ุวอนโฮ่วนีู้อารม์ไม่่อยี
ถามสุ่มสี่สุ่มห้าไปเี๋ยวโนเหวี่ยอี่ะ ” มินีทำหน้าสยสยอเมื่อเธอนึถึเวลาที่เ้านายอเธอไม่พอใหรืออยู่ใน่วที่อารม์ไม่ี
“ โอเ
ผมเ้าใละ ไปไ้ ” าอุอบรับำอมินี่อนที่ะให้เธอลับไปทำานอเธอ
“ รับ ”
“ ผมรู้ัวนที่เอาเอสารารยัยอมาให้แล้วรับุหนู
”
“ ริหรอรับุาอุ
ใรรับ ” ฮยอวอนรู้สึีึ้นมาบ้าที่บริษัทเามีนแบบนี้อยู่
เพราะอนนี้เาไม่แน่ใเลยว่าใรที่ปอร้ายบริษัทเาบ้า
เาอยาอบุนที่่วยเา นที่่อยเป็นหูเป็นาให้บริษัทอเา
“ รอประธานบริษัทรับ ุวอนโฮ ” ำอบอุาอุทำให้ฮยอวอนประหลาใมาว่าที่ะีใเหมือนเมื่อรู่นี้
วอนโฮหรอ? ใ่แน่หรอ?
“ ุาอุไปถามใรมารับ
ผินรึเปล่า ”
“ ริรับุหนู
ุวอนโฮฝาเอสารมาให้ผ่านมินีเลาอเารับ ”
ผมไม่อยาะเื่อ ะให้เื่อไ้ยัไ็วอนโฮเป็นหนึ่ในรายื่อที่เาิว่า้อมีส่วนร่วมในารยัยอเินอบริษัทนี่
แล้วทำไม….. อนนี้ในหัวอฮยอวอนมีำถามผุึ้นมามามาย ทำไมเาถึ่วยผมล่ะ
เาหาเอสารพวนั้นหรอ? เาเอาหลัานพวนั้นมาาไหนัน?
หรือว่าผมะมอวอนโฮผิไป
“ ผมอยาะอบุเารับ ” ไม่ว่ายัไ็้ออบุ ถึผมะไม่่อยอบหน้าเาเท่าไหร่็เถอะนะ
ผมยัไม่ลืมเรื่อที่เาว่าผมไว้หรอ เฮ้ออออ อย่าเอาเรื่อส่วนัวมาิสิฮยอวอน
ฮยอวอนสะบัหัวไปมาเพื่อไล่วามิเรื่อส่วนัวที่ไม่อบวอนโฮออไประหว่าอยู่ที่บริษัท
่อนที่เินออาห้อไป
ิ๊
ิ๊ ิ๊
เสียเรียเ้าาอุปร์สื่อสารภายในบริษัทัึ้นทำให้วอนโฮเบนวามสนใาถ้วยาแฟมาทา้นเสียที่ัไ้น่ารำารหน้าอเาแทน
“ ว่า? ” วอนโฮรอเสียลไปามสาย
“ ท่านประธานมา่ะ ” ยัไม่ทันที่วอนโฮะไ้เรียมัว ประธานบริษัท็เินเ้ามาภายในห้อแล้ว
“ สวัสีรับ ” วอนโฮยืนึ้นพร้อมับ้มหัวเป็นมารยาม่อนะทัทายออไป แล้วเินนำประธานไปยัมุมโฟารับแภายห้ออเา
“ เรียให้ผมึ้นไปหา็ไ้นะรับ
ไม่เห็นะ้อลมาเอเลย ”
“ ผมอยาะอบุเรื่อที่หาเอสารารยัยอเินมาให้ผมน่ะ ”
“ อ่อ ยินีรับ ผมอยาทำเพื่อบริษัทบ้า
และผมเห็นว่าประธาน็หาอยู่ผมเลย่วยอีแร ”
“ ผมหวัว่าุะ่วยบริษัทผมลอนะรับ
แบบนั้นะีไม่น้อย ” ฮยอวอนยิ้มให้อีฝ่ายอย่าเป็นมิร
“ รับผม ” วอนโฮยิ้มอบลับ ประธานนนี้ร้ายไม่ใ่เล่นเลยทั้ำพู ารเสียสี
วอนโฮิอยู่แล้วว่าไม่่ายเลยที่เอาใประธานนนี้ไ้
“ ั้นผมอัว่อนนะรับ ” ฮยอวอนลุึ้น่อนที่ะัสูทเล็น้อย
“ รับผม ”
วอนโฮเินนำประธานไปที่ประูพร้อมับเปิออเพื่อส่ประธาน ่อนที่ประธานะเนพ้นออาห้ออเา
ประธาน็หันลับมา
“ เรื่อทีุ่อมา ”
“
รับ?
” วอนโฮทที่ับำพูอประธานเมื่อี้็อบรับแบบลับไป
เาอเรื่ออะไรไว้นะ
“ ผมอนุาใหุ้ไม่เรียผมว่าท่านประธานไ้นะ ”
ประธานบริษัทพูแ่นั้นพร้อมับรอยยิ้มส่ท้าย่อนที่ประธานะเินไป
วอนโฮยัเรียบเรียำที่ประธานพูมายัไม่ไ้เลย
เาลับมาที่โ๊ะอัวเอ่อนที่ะั้สิเรียบเรียำพูเมื่อี้อประธานอีรั้
ผมอนุาใหุ้ไม่เรียผมว่าท่านประธานไ้นะ
“ อ่อ 5555555
” เมื่อวอนโฮิไ้แล้ว็ระเบิเสียหัวเราะออมา
ประธานอเาอนุาให้เาเรียว่าุฮยอวอนไ้แล้วสินะ
“ ุหนูรับ าราานสำหรับเือนหน้ารับ ”
หลัลับมาาบริษัทแล้วาอุ็ยืนใบาราานที่เาทำใหุ้หนูอเา
“ อบุรับ
” ฮยอวอนอบุพร้อมับรับาราานมา
“ ุาอุรับ
วันที่24เือนหน้าทำไมเียนว่าผมไปนเียวล่ะรับ ุาอุไม่ไ้ไปับผม้วยหรอ
” ฮยอวอนไลู่วันที่เาะ้อออาน
แ่ในนั้นมีอยู่วันนึที่บอว่าเา้อไปนเียว ทำไมล่ะ?
“ วันนั้นผมมีิานพบผู้ัารามที่่าๆน่ะรับ
อโทษ้วยนะรับุหนู แ่ผมว่าุหนู้อออาน้วยัวเอแล้วล่ะรับ ”
เมื่อุาอุพูบฮยอวอน็แสสีหน้าเศร้าๆออมานิหน่อย
็ทุรั้ที่เาไปูานหรือออานแบบนี้็้อมีุาอุไป้วยลอนี่
ุาอุ่วยเาเวลาที่เา้อพบปะผู้น
เามัะแส้านที่อ่อนไหวออมาให้นอื่นเห็นไ้่าย
แุ่าอุบอว่าถ้าไม่ำเป็นไม่สมวรแส้านนั้นออมา มันอาะส่ผลเสีย่อเราไ้
ยิ่อนนี้ผมเป็นผู้บริหารสูสุอบริษัทแล้ว้วย ยิ่ไม่สมวร
“ ็ไ้รับ
ผมะพยายาม ” ฮยอวอนยิ้มปลอบใัวเอและทำใหุ้าอุสบายใ
แ่มัน็แ่นิหน่อยเท่านั้นเอ
หนึ่เือนถัมา
หนึ่เือนสำหรับฮยอวอนผ่านไปเร็วมาพอสมวรมา
ฮยอวอนเ้ามาทำานในำแหน่ประธานบริษัท
เาเรียนรู้เี่ยวับสิ่่าๆที่บริษัทไ้เยอะึ้นว่าอนแรๆที่เาเ้ามา
ฮยอวอนปรับัวเอทำให้เาเ้าไ้ีับทุน
ทุๆารสัมนา ารพบปะผู้บริหาราที่อื่น
ฮยอวอนสามารถวาัวไ้ีทำให้บริษัทมีเปอร์เ็นและรายไ้ที่สูึ้นมาาประธานน่อน
ฮยอวอนทำให้บริษัทอยู่ในอันับ้นๆอประเทศวามน่าเื่อถือ็มีเปอร์เ็นสูึ้นมา
ผู้ร่วมลทุนาบริษัทรายให่่าเ้ามาิ่อ
หนึ่เือนในบริษัททำให้ฮยอวอนโึ้นมาริๆทั้ารวาแผน
ารบริหารสิ่่าๆภายใน มันไม่่ายเลยที่เ็พึ่บใหม่แบบเามีผลานที่ประสบผลสำเร็นานี้
ไม่ใ่เพราะเาแ่นเียวที่สร้าทั้หมนี้ไ้ภายในเวลาอันสั้น
แ่เพราะทุนในบริษัทเา่า่วยัน
ทำส่วนหน้าที่อแ่ละนสำเร็ึมีผลานที่ประสบวามสำเร็ไ้นานี้
“ เฮ้อออ
” ฮยอวอนถอนหายใหลัาารประุมบอร์อนเ้าเสร็สิ้น
ผลารทำานอเือนนี้เป็นที่น่าพาใสำหรับเ้า
๊อ
๊อ ๊อ
“ เิรับ
” ฮยอวอนลุึ้นนั่อย่าผู้บริหารอีรั้
นี่เาะไ้เวลาพัไหมเนี่ย
“ ือผมะมาบอุหนูน่ะรับว่าผมำลัะไปพบผู้ัารในพื้นที่
แล้ว็เย็นนีุ้หนูอย่าลืมไปพบผู้ร่วมลทุน้วยนะรับและผมไม่ไ้ไป้วย ”
“ อ้อ รับ
ผมเือบลืมเลย อบุนะรับ ” ฮยอวอนเือบลืมไปเลยถ้าุาอุไม่ไ้มาบอเา
และทสำัรั้นี้เาไปนเียวเป็นรั้แรมันะสำเร็ลุลวไปไ้้วยีไหมเนี่ย
“ รับ
ุหนู็สู้ๆนะรับ ” ุาอุส่ยิ้มให้ำลัพร้อมับทำท่าูสอนิ้วเพื่อลวามเรียอฮยอวอน
เารู้ว่าฮยอวอนเรีนแ่ไหน และนี้็เป็นรั้แรที่เาไม่ไ้อยู่้วย
เา็เป็นห่วแ่เาทำอะไรไม่ไ้ ทำไ้แ่เท่าที่ทำไ้
“ เินทาปลอภัยนะรับุาอุ แล้ว็ลับไปเอันที่บ้านเลย็ไ้รับ ”
“ เ่นันรับุหนู
” าอุบอฮยอวอน่อนเินออไปทำหน้าที่อัวเอ
เมื่อุาอุไปแล้ว
ฮยอวอน็ฟุบหน้าลับโ๊ะ เฮ้ออออ ไม่ิว่าารเป็นประธานมันยานานี้
เห็นในทีวียัแ่เินไปมาในบริษัทเยๆเลย เ้าบริษัทบ้าไม่เ้าบ้า
ทำไมเราไม่เห็นเหมือนในทีวีเลย เฮ้อออออ
ฮยอวอนบ่นืมัมอยู่ในห้อ ่อนที่ะไ้ยินเสียเปิประูเ้ามา
“ ลืมอะไรหรอรับุ……
” ฮยอวอนพูออไปพร้อมับเยึ้นมา
แ่็้อหยุพูไปะื้อๆเพราะนที่เ้ามาไม่ใุ่าอุ
“ ผมไม่ไ้ลืมอะไรหรอรับ
แ่ะเอาานเ้ามาให้มันเป็นาน่วนที่้อใ้เย็นนี้ เลาุ็ไม่อยู่หน้าห้อผมลัวว่ามันะไม่ทันารน่ะรับเลยถือเ้าเอามาให้เลย
ไม่ว่าันนะรับ ” นที่เ้ามาใหม่ือวอนโฮ ฮยอวอนยัไม่ทันไ้พูถามวามสสัยอะไรออไป
นรหน้า็พูออมาะยาวเหยีย และมัน็เป็นำอบอทุำถามที่ฮยอวอนะถามเา
“ รับผม
” ฮยอวอนไม่มีอะไระถามเาแล้ว
็แ่อบรับำที่เาพูมา
“ ่วยเ็นรับทราบ้วยรับ
”
ฮยอวอนไม่ไ้พูอะไร่อนที่ะ้มลระหว่าที่ไล่สายาอ่านแ่ละบรรทั
เมื่อผมอ่านมาถึบรรทัลาๆอเอสาร ผมว่าเอสารนี้มันุ้นๆนะ ่อนที่เาะอ่านเอื่ออผู้ร่วมลทุนื่อุ้นๆแหะ
“ ุเป็นนรับทำานนี้หรอ? ”
“ รับแล้วเย็นนี้ผม็้อไปหาเา้วย
ุฮยอวอนมรอะไรหรือเปล่ารับ ”
ไหนุาอุบอว่าเา้อไปนเียวไ
และนี่ทำไมวอนโฮถึบอว่าเา็ไป้วย นี่มันยัไันนแน่เนี่ย?!
ิ๊
ิ๊ ิ๊
“ ว่าไรับุเยี ” ฮยอวอนหลุมาาห้ววามเพราะเสียเรียเ้าาโทรศัพท์บนโ๊ะอเา
“ ุนิวะ
มาโโะแ้มาทาเมลเมื่อเ้าว่าใหุ้วอนโฮเป็นนำเนินารเรื่อนี้แทน่ะ แ่ว่าท่านประธาน้อไป้วย
ออภัยที่แ้้า่ะ และิันไ้แุ้วอนโฮให้ทราบแล้ว่ะ ”
ุเยีนะุเยีทำไมพึ่มาบอเอาอนนี้
“ อ่า
ั้นแสว่าเย็นนี้เราไป้วยันใ่ไหมรับุฮยอวอน ” วอนโฮยิ้มให้ผมอย่าหน้าระรื่นหลัาที่ทั้ผมและเาไ้ยินเสียุเยีเมื่อรู่นี้
ผมวระีใใ่ไหมที่รั้นี้ไม่ใ่รั้แรที่ผมะ้อไปพบผู้ร่วมลทุนนเียว
แ่็ยัีที่ไม่ไ้ไปนเียว ไปนเียวผมไม่รู้ว่าะ้อทำัวยัไเหมือนัน
อย่าน้อยุวอนโฮ็มีประสบาร์ที่มาว่าผมอยู่เยอะ
็ะเหมือนไปับุาอุล่ะมั้
....................................
มา่อให้แล้วนะะ อโทษที่มา้า
เยให้สออนเลย่ะ
ความคิดเห็น