คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : “เรื่องบังเอิญ”
ท่ามลาึระฟ้าอมหานรเี่ยไฮ้ยาม่ำืนในย่านผู่ รายล้อมไป้วยึสูระห่านรูปทรทันสมัยที่แ่ันอวโมวามอลัารเรียรายลอแนว มอเห็นหอไ่มุึ่เปรียบเสมือนแลนมาร์อนรที่ไม่เยหลับใหลั้เ่นเป็นส่าอยู่ริมแม่น้ำหวผู่ สายน้ำสำัที่ทอยาวสุสายา บรราึสูส่อแสสว่าสไสว เปล่ประายระทบผืนน้ำเป็นแสระยิบระยับ ยิ่อย้ำวามเป็นศูนย์ลาเศรษิที่ให่เป็นอันับ 2 อโล….
-------------------------------
ภายในภัาารหรู ั้น 42 ปราร่าอายหนุ่มรูปร่าสูโปร่อายุ 30 ้นๆ ผมสั้นสีำลับอเาถูหวีเสยึ้นอย่าลวๆ เผยให้เห็นโรหน้ารูปไ่ สอรับับวาเรียวยาว มูโ่เป็นสันามแบบบับนเอเียเื้อสายีน นัยน์าสีน้ำาลอ่อนแฝไป้วยวามมุ่มั่นที่ทำให้บาราหน้าหล่ออเาแฝไป้วยวามเย็นา..
“เฟยหล” ลูายนโอระูลเียว เาเป็นลูรึ่ไทย-ีน ที่แม่แ่านับนัธุริาวเี่ยไฮ้เพียแ่เอ่ยถึื่อระูลเา ไม่ว่าใรในมหานรนี้้อรู้ัเป็นอย่าี ‘ระูลเียว’ เป็นระูลเ่าแ่ที่ิอันับมหาเศรษีเป็นลำับ้นๆอเี่ยไฮ้ ประอบธุริหลาหลาย โยเพาะเป็นผู้นำ้านธุริอสัหาริมทรัพย์รายให่อประเทศ
ายหนุ่มสาวเท้าเรียวยาว้วยวามสู 180 ว่า ริ่เ้ามาที่ห้ออาหารหรู ร่าสููเ่นเป็นส่า้วยสูทสีเทาเ้มราาแพ พร้อมเสื้อเิ้้านในสีาวที่ปลระุมลมาถึลาอ เผยให้เห็นแผอำยำ และลำอหนาให่ ทุย่า้าวอเฟยหล สะสายาอสาวๆ ในห้ออาหารให้้อมอเาอย่าหลไหล
“อโทษรับ ที่ผมึ้นมา้า”
เฟยหล ยับริมฝีปาบาเียบ เปล่เสียทุ้ม่ำอเา้วยน้ำเสียราบเรียบพลาโน้มัวอย่านอบน้อม ่อนะหย่อนร่าสูให่ลบนเ้าอี้หรูในห้อ Private ืนนี้เามีนัทาน้าวับพ่อและแม่อเา
“ไม่เป็นไรลู นั่่อนเถอะ้ะ” แม่เาอบ้วยน้ำเสียอ่อนโยน ่อนัอาหารใส่านเา้วยวามรั
“เฟยหล ที่อั้วเรียลื้อมาวันนี้เพราะอั้วำหนวันแ่านอลื้อและหนูลี่ถิ ู่หมั้นาระูลหวั เอาไว้ให้แล้ว ลื้อรู้ไหมว่าถ้าเป็นทอแผ่นเียวับระูลหวัะ่วยส่เสริมให้ธุริอสัหาอเรานั้นให่ที่สุในเี่ยไฮ้”
นัธุริหนุ่มให่ยิำถามรัวใส่เาั้แ่เอหน้า สิ้นเสียอผู้เป็นพ่อ เฟยหลนิ่เียบ เาำมือแน่น พลาวามีลบนานให่อย่า่มอารม์ ถึแม้ว่าอาหารเลิศรสบนโ๊ะะถูรัสรร์โยเฟมิลิน 4 าว แ่มันไม่่วยให้เาอยาอาหารึ้นมาเลย
“ผม… ผมอเวลาอีหน่อย” เาพูโยไม่สบา พลาเบือนหน้าหน้าหนีาวามอึอั แสร้มอออไปนอระริมหน้า่า เารู้ีว่าระูลอเาัหาหิสาวที่เหมาะสม เพียบพร้อมับเาเอาไว้ให้ ึ่ารแ่านรั้นี้เป็นารแ่านเพื่อธุริล้วนๆ ปราศาวามรัโยสิ้นเิ
“ลื้อะบ่ายเบี่ยไปถึไหนัน ! ” พ่อเาทุบโ๊ะเสียั้วยวามุนเียว ผู้เป็นแม่รีบห้ามอย่าใเย็น ลูายนโอเาเ่รอบ้านในเรื่ออธุริ เว้นเสียแ่เรื่อแ่าน ที่ทำให้พ่อเาหนัใลอ
“ผมอปิีลธุริที่ประเทศไทย่อนรับ เหลือแ่ Raise Fund รอบสุท้าย ถ้าเราเลี่ยล่อมพาร์ทเนอร์ให้ร่วมลทุนับเราไ้ มูล่าบริษัทเราพุ่สูิ Top 10 ระับโลไ้ไม่ยา”
เฟยหลเลี้ยล่อมผู้เป็นพ่อเาอย่าใเย็น นัยน์าสีอ่อนายแววเ็เี่ยวอย่าริั เาหมุนแ้วไวน์อย่าเหม่อลอย พลายไวน์ราาแพึ้นิบอย่านุ่มนวล หนุ่มให่วันหสิบปลายถอนหายใอย่าเหนื่อยหน่าย ้วยวามที่ลูายนโอเาเป็นนัธุริหนุ่มไฟแรสูที่สร้าื่อเสียให้ธุริเามามาย เาทุ่มเทเวลาทั้หมไปับารปลุปั้นบริษัท หรือเพียเพราะเาไม่อยาแ่านับหิสาวที่ผู้ให่ัหาให้ันแน่นั้นยัสร้าำถามให้รอบรัวระูลเียวเรื่อยมา…
------------------------------------------
รุเทพมหานรฯ
บริษัทเทอมพานีื่อัย่านสาธร
“ริสา Speaker าสิ์โปรพร้อมหรือยั !! แล้วทานัพันาฝั่อเมริาเรียมพรีเน์เรียบร้อยแล้วไหม !?”
“่าาา พร้อมแล้ววววว่า อี 10 นาทีเริ่มานสัมมนาไ้เลย่ะ”
หิสาวร่าบาวิ่ระหืระหอบบนส้นสู 3 นิ้ว พลาวาแฟ้มหนาอโลบนโ๊ะทำานัวให่ “ริสา” สาวน้อยอายุ 20 ปลายๆ เธอบโท้านารเินา University ื่อัาสหรัอเมริา หน้าาสะสวย วาลมโรับับมูรั้นๆ และริมฝีปาอวบอิ่มสีมพูระเรื่อ ผมสีน้ำาลอ่อนยาวสลวยเป็นลอนอเธอถูรวบเป็นหาม้าอย่าลวๆ ร่าบายิู่ผอมเพรียวในุเรสสั้นรัรูปสีำเปิไหล่ เผยให้เห็นผิวาวเนียนละเอียอสาวรุ่น รับับสะโพผาย และเอวอิ่วเป็นอย่าี
วันนี้เป็นวันที่บริษัทอเธอัานสัมมนาที่เิวิทยารแถวหน้าระับโลผู้ร่ำหวอในแววารเินแห่โลอนามาร่วมแร์วามรู้ และประสบาร์ ‘ริสา’ เป็นหิสาวที่หลใหลในนวัรรม และเทโนโลยีใหม่ๆ ้วยีรีผลารเรียนระับท็อปทำให้เธอสามารถฟันฝ่าู่แ่หลายนที่อยาเ้ามาทำานที่บริษัทั้นนำแห่นี้ไ้่ายๆ
ริสา ยืนฟัานสัมมนาอย่าั้ใ วาเธอเป็นประายในวามใฝ่รู้ เธอเป็นสาวยุใหม่ที่มั่นใในัวเอ แ่็แฝไป้วยวามไร้เียสาที่น่าเอ็นู ทำให้เพื่อนร่วมานผู้าย รวมถึนัพันาในบริษัท่าหมายปอเธออย่ามามายแ่็ไม่มีายนไหนที่สามารถว้าใเธอไปรอไ้…
-----------------------------------
“โอ๊ยยยย เหนื่อยัเลย บานสัที”
พี่ปลา เพื่อนร่วมานเลาสาวที่เป็นเหมือนเพื่อนสนิทในออฟฟิสหันมาบ่นับริสาอย่าเหนื่อยล้า พลาทิ้ัวลโฟาลาห้อประุมให่
“เออนี่ วันนี้วันศุร์เราไปลอปิานันหน่อยไหมแ เี๋ยววนนอื่นๆ ไป้วย อิอิ”
รุ่นพี่สาวพูบพลารีบหันมายิ้มรุ้มริ่ม เธอเาะแนริสา้วยวามอออ้อนแมบัับ ปิแล้วเธออบวนริสาไปริ๊ับเธอบ่อยๆ เม้าท์มอยามประสาเพื่อนสาว
“เอาสิ ริสา็อยาไปนั่ิล ฟัเพลแ้เหนื่อยเหมือนัน ไปร้านเิมเนอะ”
เธออบเพื่อนสาวโยไม่สบา พลานั่ไว้ห่า้วยวามเหนื่อยอ่อนทำให้ระโปรสั้นืบเียวอเธอร่นึ้นมาเห็น้นาาวเนียนอย่าัเน เธอไถนิ้วเรียวยาวเ็หน้าฟีเฟสบุ๊เรื่อยเปื่อย นระทั่สะุับโพสอผู้ายนนึ
‘Welcome back to Thailand’
หน้าอไอโฟนรุ่นใหม่ล่าสุอเธอปราภาพอายหนุ่มใส่แว่นาันแอันโสีำ ิ้วเ้ม หน้าเรียวหวาน พร้อมรอยยิ้มทีุ่้นเย ำลัถ่ายรูปเลฟี่ัวเอับสนามบินสุวรรภูมิ
‘เอ้ะ สายนี่นา เาลับมาาเรียน่อ่าประเทศแล้วหรอ’
ริสา้อหน้าโพสอเา้วยวามรุ่นิ หน้าสวยอเธอร้อนผ่าวึ้นมาอย่าื้อๆ “าย” เป็นเพื่อนเ่าสมัยมัธยม เาเป็นหนุ่มนัีฬาสุฮ็อประำโรเรียน รูปร่าสูโปร่ ิ้วเ้ม หน้าหวานเหมือนผู้หิ สมัย ม.ปลาย สาวๆ หลรัเาแทบะทุระับ ้วยอารม์ันและารมที่เป็นเสน่ห์แบบเพาะัวอเา ทำให้ริสาเอ ็เผลอแอบมีใอบเาไป้วยอีน…
“ริสา ริสา !! ไปไ้แล้ว นั่ใลอยอะไรอยู่๊ะ ทุนพร้อมแล้วนะ”
เสียอพี่ปลา ัพอทำให้เธอื่นาภวั์ เธอรีบยัโทรศัพท์ลในระเป๋าแบรน์หรู พลาันร่าน้อยลุาโฟา ัเสื้อผ้าให้เรียบร้อย เรียมพร้อมมุ่หน้ารไปที่บาร์อันุ้นเย
----------------------
ท่ามลาผู้นมามายในืนวันศุร์ วันสุท้ายอารทำาน บาร์หรูื่อับน Rooftop ใลาสุุมวิทราร่ำไป้วยหนุ่มสาวหน้าาีที่มาปลปล่อย ลายอารม์าวามเหนื่อยล้ามาทั้อาทิย์ บาร์แห่นี้เป็นที่ประำอ ริสา และาวแ๊์ที่อบมานั่ิลส่อหนุ่มๆ และเมาท์มอยับเพื่อนสาว
บรรยาาศในืนนี้แลูรื้นเรเป็นพิเศษ เพื่อนร่วมโ๊ะอเธอนัุ่ยันอย่าออรส บนโ๊ะหินอ่อนเ็มไป้วยไวน์หรู และแมเปมีระับ เสริฟพร้อม Cold Cut Platter านให่ เธอสั่ Cocktail แ้วโปร นั่หย่อนใลบนโฟาัวโ ปล่อยอารม์ไปับเสียเพล R&B พลาปรายาออไป้านนอมอแสสว่าสไวในยาม่ำืนายอึสูใลารุเทพฯ
“ริสาอัวไปห้อน้ำแป๊ปนึนะ”
“เรๆ ้า รีบไปรีบมานะ ผู้ายโ๊ะนั้นหล่อเียวแ”
พี่ปลาอบเธออย่าส่ๆ พลาส่สายาหวานเยิ้ม้อมอหนุ่มหล่อโ๊ะ้าๆ
ริสา ไม่สนใพวผู้ายที่เอามบาร์มานั เธอ้าวาเรียวยาวเินรไปที่ห้อน้ำ ผมยาวเป็นลอนสีน้ำาลอ่อนถูปล่อยยาวสลวยลมาถึลาหลั เนินออวบอิ่ม และร่าบาสมส่วนอเธอสะสายาอหนุ่มๆ ในบาร์ไ้เป็นอย่าี แ่ทันในั้นวแนน้อยอสาวสวยถูมือให่ว้าเอาไว้อย่ารวเร็ว พร้อมเสียทีุ่้นเย…
“ริสา ริสาใ่ไหม ไม่ไ้เอันั้นานำเราไ้ไหม ?”
หิสาวหยุะัเล็น้อย ร่าบาถูึไปแนบิับหนุ่มหล่อแปลหน้า วาลมโระพริบถี่ๆ ้อมอายหนุ่มร่าโปร่รหน้า ‘าย’ นั่นเอ เาอยู่ในุสบายๆ เสื้อเิ้สีำเ้มถูพับึ้นมารึ่แนอย่าลวๆ ผมสั้นสีน้ำาลอ่อนถูเ็เป็นทร ลิ่นบุหรี่าๆ เล้าลิ่นน้ำหอมู่ใอเา ทำให้ริสาเผลอใเ้นแรไปั่วะ
“อะ...อ้าว...ายหรอ ?”
เธอยับัวออมาเล็น้อย พลาเสยผมยาวแ้เิน ริสาไม่ไ้เอายมานานหลายปี แ่เายัูีเหมือนเย เธอแอบำเลือมอใบหน้าหวานอายหนุ่ม เาส่ยิ้มหวานให้ริสาอย่าุ้นเย พลาวนเธอุยอย่าสนิทสนมที่ริมระเบียระใส
“ใ่ริๆ ้วย เป็นไบ้าริสา มาเที่ยวที่นี่หรอ เราพึ่ลับมาาเมือนอ มาิลับเพื่อนเหมือนัน”
“สบายีนะ ? ยัสวยเหมือนเิมเลย”
าย หยอำหวานพร้อม้อมอรเ้ามาที่วาลมโ พลาหันไปีบบุหรี่ึ้นมาสูบอย่าผ่อนลาย หน้าหล่ออเาูีแทบะในทุมุม มูโ่เป็นสัน รับับลัยิ้มาๆ รอยยิ้มหวานอเาสะใอสาวๆ มามายั้แ่สมัยเรียน แ่เาเป็นเพลย์บอยหนุ่มที่ไม่เยบใรริั แทบะไม่มีสาวนไหนไ้เป็นแฟนัวริอเาสัที
“เออนี่ เราอยืมโทรศัพท์ริสาแปปนึไ้ไหม”
เาโน้มัวลมาระิบที่้าหูอเธอแ่ับเสียเพล ลมหายใอุ่นอเาร้นอาวอเธอ เาไม่รอฟัำอบ ใ้มือให่หยิบโทรศัพท์ามือน้อยไปื้อๆ พลามือถือเธออย่าถือวิสาสะ ริสายืนัวแ็ทื่อ ไม่รู้ว่าอาาศริมระเบียบน Rooftop ั้น 22 เย็นเินไปนทำให้เธอพูไม่ออ หรือเป็นเพราะายหนุ่มที่ทำให้ใเธอเ้นรัวที่อยู่รหน้าเธอันแน่
“อ่ะนี่ เบอร์เรา เราเมมไว้เรียบร้อย”
“แหม แล้เล่นนิหน่อยทำไม้อยืนัวแ็เียว 55”
หนุ่มหล่อยื่นโทรศัพท์ใส่มือน้อยอเธอ เาหัวเราะร่วนับท่าทีอริสา พลาลูบผมเธออย่าเอ็นู
“ะ..้ะ”
ริสา ัวร้อนผ่าว พวแ้มอเธอแระเรื่อ เธอพยายามั้สิพลาส่ยิ้มหวานอบลับายหนุ่มอย่าเ้ๆ ัๆ โีที่แสไฟสลัว้านนอ่วยปิบัวามเินอายบนหน้าสวยอหิสาวไว้ไ้อย่าี ริสารีบิอัวเินลับโ๊ะ่อนที่เาะสัเเห็นถึวามผิปิอเธอ ....
“แหมริสา ไปะนานเียว เอหนุ่มมาีบหรอ๊ะ ใรน่ะ ั้นแอบมออยู่นะ หล่อเียว”
พี่ปลาถามเธออย่าหยอล้อ แววาเปี่ยมล้น้วยวามอยารู้อยาเห็น พลาหันไปรินไวน์หรูลบนแ้วใสทรสูรหน้าเธอ
ริสา ยแ้วไวน์ใสึ้นรปา พลาำเลือมอเพื่อนเ่าหนุ่มหล่อที่อยู่โ๊ะฝั่ร้าม เป็นัหวะเียวันับเาที่หันมาสบาเธอพอี ่อนเอ่ยปาอบเพื่อนสาวไปอย่ารุ่นิ
“แ่นรู้ัน่ะ”
----------------------------------------------------
ความคิดเห็น