คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : งานวันเกิดสิบขวบของลูกชาย
ทอมมัะมาัรอเอาหมายทุวันศุร์และพุธ
เมโรพีรู้ีว่าหมายับอินเล็ๆน้อยๆนั่นมาาอัลบัสทั้หมแ่เธอไม่ว่าอะไรลับลายเป็นว่าเธอแอบสนับสนุนทอมมาว่า
เธอิว่าเาะเลิรัวาเธอเมื่อรู้ว่าเธอมีลูแ่เธอพึ่ประัษ์ว่าไม่
เาามื้อทาารส่หมายหรืออ่าๆรวมทั้่ออไม้ ในะที่ลูายเธอที่ำนาาถาารเผาไหม้และสลายสิ่ออย่าับมืออาีพไปอย่านี้้อยวามีวามอบให้เา ทอมไ้ไม้ายสิทธิ์ามอร์ฟิ่นหลัาานแ่
มันเป็นแนอัมีหายาและไม้เพาะธุ์พันธ์เทเลร่าที่หายา พี่ายเธอเห่อหลานถึั้นว้านหาอที่ว่าลัๆมาทำไม้ให้เลยทีเียว
เมโรพีมอไปออหน้า่าใสเมื่อเห็นทอมำลัำัหมายและ่ออุหลาบสีาวบริสุทธิ์นั่น
ทอมหมุนัวะลับเ้ามา แ่ลายเป็นว่าเหล่า่อุหลาบานฮูหลายสิบัวหล่นทับเา
เมโรพีรอา เพราะูเหมือนอัลบัสะเอาืน้วยวิธีที่น่าหมันไส้สุๆ
เธอสัเมอทอมที่หน้ายุ่่อนที่เาะเริ่มร่ายาถาอีรั้
"เอร์เรียน ะนอนไปอีนานไหม หืม?"
"อะไรันนายหิ"เ้าูี้เาประำบ้าน
เอ่ยอบ เมโรพีพู้วยภาษาพาเลเม้าท์อบลับ
"เมื่อืนมีหนูสอัวอยู่ั้นสอ ไปำัเลยมันน่าะอยู่บนหลัาบ้าน"
เมโรพีมอเ้าูที่เหมือนะอยานอน่อ แ่นแล้วนรอมัน็ยอมเลื้อยออาเบาะไปั้นบนนไ้
เมโรพีส่ายหน้าเบาๆอย่าั่ใ เธอเหลือบมออในรัวที่เหลือน้อยและยัอที่ะ้อมาทำเ้อี..
เธอหันมอทอมที่เ้ามา้วยสีหน้ายุ่ๆ
"ผมเลียเา"ทอมเปรยออมา
เมโรพีไม่ไ้อบอะไรับประโยที่ไ้ยินมาหลายสัปาห์นี้
"เาิว่าารส่หมายสีมพูับุหลาบสีาว่อโะทำให้ไ้แม่ผมไปรึไ"ทอมว่าึ้น
"ถ้าแม่ยัสาว เื่อไหมว่าแม่ะหลรัเาแน่ๆ"เมโรพีว่าิล แ่าาทอมที่หันมอาโ
"แม่ยัรัพ่ออยู่เหรอ"ทอมถามึ้น
เมโรพีะั ะว่าไปแล้วเธอที่มาอยู่ร่านี้แทบไม่เยไปพิศวาสร่ำไห้อะไรับเาเลยนี่นะ ถึทอมะรู้เรื่อทั้หม็เถอะ
"ไม่รัแ่ไม่ลืม"เมโรพีอบเสียนุ่ม
ทอม้อมาที่เมโรพี่อนะเินเ้ามาอแน่น
"แม่ยัมีผมอยู่นะ "
เมโรพียีหัวลูายเบาๆ เธออทอมแนบัว
ภาพเมื่อหลายปีย้อนเ้ามา
"แม่เยมีวามรัไหมฮะ!!"เสียอทอมวัยสามวบถามึ้นะที่เธอาผ้าบนราวเือหลับ้านในสวน
อาาศวันนั้นมันร่มรื่น์
"ลูถามทำไม๊ะทอม"เมโรพีถามลูายเพียนเียว
เาบู้ปาใส่เธอแล้วอาเธอแนบแน่น
เมโรพียิ้มหวานให้
"ในนิทานเาบอว่าวามรัะทำให้นมีวามสุฮะ"ทอมอบ าใสๆสีน้ำาลนั่น้อเธอแ๋วแว๋ว
"ั้นแม่ับทอม็มีวามสุที่สุเลยล่ะ"
"ทำไมล่ะฮะ"
"เพราะแม่รัทอมมาที่สุไล่ะ๊ะ ทอมรัแม่มั้ย"
"ถ้าผมรัแม่ แม่ะมีวามสุใ่ไหมฮะ"
"แน่นอนสิ๊ะ "เมโรพีอุ้มทอมึ้นมา หมุนเาไปรอบนึ เสียหัวเราะอเ็สามวบแสนร่าเริในวันนั้น่าน่าประทับในวามทรำรั้นึอนเป็นแม่
"แม่ำลัิอะไรอยู่น่ะรับ"ทอมถามึ้นนเมโรพีสะุ้าภวั์
"เรื่อพ่อรึเปล่า"ทอมถามอี
เมโรพีส่ายหน้าพั่บๆ
"ไม่หรอ๊ะ แม่ไม่ไ้รัเาแล้วนิ้"เมโรพีอบลับไปเสียเรียบ
ทอมเียบลเหมือนเาประเมิน
"แม่ำลัสนใับเบิลอร์เหรอฮะ"
หลัประโยำถามอทอมบล
เมโรพีิ้วมวทันที
"ทำไมลูถึิว่าแม่สนใเา?"
ทอมยัเียบ ทอมผละอาเธอ นเธอ้อเลิิ้วสูลิ่ว
เาหลบาเธอเหมือนั่ใอะไรสัอย่า
"เาเป็นผู้ายนแรที่แม่สนิทนานั้นนอารอบรัว"ทอมอบอย่ามีหลัาร
ะเอาริๆแล้วมัน็รพอวร
ผู้ายที่ีบเธอพอรู้ว่าเธอเป็นม่ายลูิ็หายไปแบบไม่้อไล่ แ่ถ้าื้อพอเอพี่ๆอเธอและทอมเหน็บแหนมหรือเอเธอที่แสวามไม่สนใใยี็ะาไป่ายๆ
แ่ับอัลบัส เาเป็นนที่ื้อไ้น่ารำามาๆเท่าที่เธอเอมา
เธอทำทุอย่าทั้เมินทั้ัสีหน้าใส่เป็นารบอว่าเธอไม่อบเาแ่เา็่า้านเหลือทนนมาโวโล่หัวร้อนแล้วหัวร้อนอี ยิ่มาโวโล่ทำานในระทรวึเอับอัลบัสอี
"แม่ไม่ไ้สนิทับเาทอม เาแ่ื้อไม่ปล่อยและไม่มีท่าะปล่อย้วย " เมโรพีอบทอมพลารอา
ทอมไม่ไ้อบอะไร ทอมเหมือนพยายามเ้นวามิที่แม่เาบอ
ทอมถอนหายใเบาๆ ่อนะหมุนัวไปทาเาผิอบ้านในห้อนั่เล่น
"ะไปไหนหรือทอม?"
"ผมะไปเล่นวิิที่บ้านอบราัส"ทอมอบเสียเรียบลับมา เมโรพีเพียพยัหน้ารับ
เธอมอทอมที่หายไป้วยผฟลู่อนะหลุบาล
"ทอมำลัิมาอยู่เหรอ?"เมโรพีพึมพำ ทอมที่เริ่มแสอาารัวลหลัาที่อัลบัสส่หมายและุหลาบมาไม่มีทีท่าะหยุ
เมโรพีสลัเรื่อนี้ออไปาหัว
เธอหันมอเ้าูประำบ้านที่เลื้อยลมา
"ะื้อเนื้อวามาเป็นราวัลแล้วันเอร์เรียน"เมโรพีพูภาษาพาร์เลเม้าท์ับูที่เลื้อยไปนอนบนที่ประำมัน
มันูอเป็นารลแล้วัวนอน่อ
สบายริเียวนะ นอนแล้ว็ินเนี่ย
รอไแออนลายเป็นที่เสียัพลุพล่านที่เธอไม่อบไปเสียแล้ว
มันลายเป็นรอนเินสุนิยม เมโรพีเินเบียฝูนไปร้านายอุปร์เบ็เร็ประำอเธอที่แถวห้าป้ายร้าน มาามเมอพรีนลีนแถวๆร้ามร้านเสื้อลุมทุโอาสมาามมัิ้น
"สวัสีมาามเมอพรีน นเยอะริๆนะะ"เมโรพีที่พึ่เปิประูร้อทัทายั่ประำที่มา แ่พอสายาไปเอับนที่อยู่หน้าเาน์เอร์็้อหน้าบึ้ทันที
"สวัสีรับ เมโรพี"อัลบัส ับเบิลอร์ในุไหมพรมอเ่าแนยาว าเผ้าเนื้อีสีำรอเท้าหนัทัเธอยิ้มแย้มพร้อมอเรื่อใ้ในมือ
เมโรพีใเมินไม่อบเา เพื่อเป็นารบอว่าออไปไลๆาเธอแล้วหยิบะร้าหน้าร้านไปแผนอทำเบเอรี่
เธอ้อรอาหันมอเ้าอเสียฝีเท้าที่เินามเธอ
"มีอะไร ุับเบิลอร์"เมโรพีพูเสียิสะบั
"ุโธรผมั้นเหรอ?"
"ันะไปโธรอะไรุไม่ทราบ"
"ุไ้อ่านหมายอผมไหม?"เาถาม
เมโรพีทำหน้าเหรอหรา
"หมายอะไระ ไม่เห็นะรู้เรื่อ"
"ผมส่ใหุ้สัปาห์ละสอรั้"เาบอ
พร้อมอไม้่อโที่แสนะรบ้านนั่นสินะ
"ุใทำเป็นไม่รู้ไม่ี้ทั้ๆที่รู้?"อัลบัสเอ่ยับผิ เอ่า ็ลานิ้แ่ทำไมโ่ัที่ไม่รู้ว่าเธอไม่อยารู้ัับเาน่ะ!!
เมโรพียัไม่สนใหยิบอใส่ะร้า่อ
อัลบัสเียบลเหมือนเาำลัิอะไรอยู่
เมโรพีมออนิว่ารบ็หันมาเิหน้าใส่อัลบัสอีที เธอ้าวเท้าะออแ่ลับสะุ้โหยที่เาึเธอไว้
"นีุ่โ่ริๆใ่ไหม!! ุมันื้อน่ารำา"เมโรพีทนไม่ไหวน้อะอใส่เา
เาปล่อยมือเธอทันที
"ผมอโทษ ผมแ่ะบอว่าผมะไ้เป็นอาารย์ในฮอวอส์ปีหน้า"
"แล้วมันยัไ เี่ยวอะไรับันรึไ"
"ผมไม่รู้ ผมแ่บอุ"
เมโรพีมอแววาที่สั่นไหวอเา
เธอหลบาล สายาเหมือนอนทอมแอบทำผิัๆ เมโรพีเสามอทาอื่น่อนะหันมอเา
"อให้โี่ะ"เมโรพีพูเสียนุ่มับเาแบบที่ใ้พูับทอม าสีเินอเา้อเธอลับเหมือนว่าเป็นเรื่อประหลา
เมโรพีรู้สึผิแปลๆที่ใ้อารม์ับเาไปมา
เมโรพีเอื้อมมือไปลูบหัวอเาเบาๆเหมือนเป็นารปลอบโยน
เธอัมือลับ
"อย่ามาทำาเศร้าๆแบบนั้นใส่ันเียว ันไม่อบ" เมโรพีำหนิเา
่อนะหมุนัวไป่ายเินออาร้านนไ้
เ้นมสไม่หวานนเลี่ยนนัปัเทียนไว้เ้าเล่ม
เมโรพียัรอลูายอเธอที่หน้าปล่อไฟ เวลายามนี้เือบทุ่มแล้วทอมยัไม่ลับเลย
เมโรพียัใ่ใ่อับหน้าเาผิ
เธอลนลานไปมาอย่าอยู่ไม่นิ่
เาไม่เยลับึนานี้
พึ่บบบบบ
เมโรพีหันามเสียที่เิรปล่อไฟ ทอมออมาพร้อมอบราัส รวมทั้โโรเรียส มัลฟอยและอเรียน่า มัลฟอย สภาพพวเามอมแมม
"เิอะไรึ้นันะ!!"เมโรพีถามทันวัน
"เิารปะทะันที่าอไแออน"โโรเรียสบอ
"อะไรันะ ันพึ่ไปที่นั่นอนสายเอ"
"มันเิึ้นอนบ่าย่ะ ารปะทะอหน่วยานมือปราบมารเลื่อนที่ับรินเลวัล์"อเรียน่าบอเสียหอบ
"ผมผิเอที่วนทอมไปที่รอนั่น"โโรเรียสล่าวอโทษ
เมโรพีิ้วมว
"ปะทะันที่ใะ"
"รออย3แถวร้านมาามเมอพรีน่ะ"พอำพูออเรียน่าบล
เมโรพีเบิาว้า
อัลบัส ับเบิลอร์ือัววยที่ไม่น่ารู้ัโยแท้!!!!!
เมโรพีรไปอลูายที่มีบาแผลฝ้ำามาเพราะแรระแท พลามออบราัสที่มีแผล้ำบริเวหน้า
"เอร์เรียน ไปเอาไม้มาที๊ะ"เมโรพีพูเสียอ่อนับเ้าู้วยภาษาพาร์เลเม้าส์
มันเลื้อยมาพร้อมไม้สีำริฟที่รูปร่าประหลา เมโรพีที่ไม่แะไม้มาั้แ่ทอมสอวบที่ื้อรั้นั้นเพราะำเป็น้อเรียนรู้เวทย์มน์
เธอแะไม้ไปที่ศรีษะอทอม
พึมพำาถาเบาๆ มีแสรอบๆทอม ่อนที่แผละหายไป
"ออนุาินะะ"เมโรพีทำารรัษาระูลมัลฟอย่อ
"บ้านอาะเล็ไปอโทษทีนะะ"
"วันนี้เราะะื้ออวัให้ทอมแ่เอเรื่อแบบนี้่อน"อเรียน่าบอสีหน้าเศร้า
"อย่าิมาเลย่ะอะไร็เิไ้ทั้นั้น"
เมโรพียิ้มบาๆ
ารเป่าเ้เป็นไป่ายๆเหมือนทุปี ่อนที่เธอะแบ่เ้ให้ับรอบรัวมัลฟอย้วย
"อร่อยั"อบราัสยิ้มร่า
"ถูปา็ีแล้ว๊ะ"เมโรพียิ้มให้ เธอลูบหัวอบราัสอย่าเอ็นู
เมโรพีเินไปหยิบอวัในล่อสีำสนิท
"สุสัน์วันเิทอม "เมโรพีอทอม ่อนะยิ้มให้อย่าอบอถ่นอีรั้
ทอมยิ้มให้ับล่ออวั
านินเลี้ยผ่านไปเรียบ่าย่อนที่ระูลมัลฟอยะาไปโยเมโรพีห่อัพเ้วนิลาให้อบราัสไปอี
"ถูใไหมทอม"
"นี่เหรอฮะ"
เมโรพียิ้มให้ทอม เธอให้ล่อสีำัุรัสแ่เา
"มันืออะไรฮะ"
"เปิูสิ๊ะ"
ทอมเปิล่ออวัู ภาพวามทรำอเมโรพีเี่ยวับทอม ลอยเป็นภาพยับหมุนไป้าๆ
"ล่อเ็บวามทรำ "ทอมพูเสียเหมือนประหลาใ
"ีวิอนๆหนึ่ือสิ่รวบรวมวามทรำทอม ใ้ีวิใหุ้้ม่าและมีวามทรำทีุ่้ม่าที่สุ"
"แม่มีวามทรำทีุ่้ม่าแล้วเหรอรับ?"
"ลูเห็นภาพมามายในล่อั้แ่ลูยัหัวเท่าำปั้นนั่นไหม นั่นแหละสิาที่ีที่สุอแม่ วามทรำที่ีที่สุอแม่ือลูทอม"
ทอมยิ้มลับมา เาอเธออีรั้
"แม่รับ ที่รอไแออน.."
"อะไรหรือ๊ะ"
"นที่ื่อับเบิลอร์ อะไรนั่นเาระโนเ้ามาร่ายาถาป้อันให้อนที่พวเราำลัะโนร่ายาถาใส่ และพวเรา็วาร์ปมาอยู่ที่บ้านไ้เพราะเา"ทอมบอเสียเป็นัวลไม่เ้าใ
เมโรพีมวิ้ว
เา่วยปป้อทอม?
ให้ายเถอะเาเป็นทั้นที่นำโร้ายมาให้เธอและปป้อสิ่สำั่อเธอหรือ
ันวระเลียหรืออบุเาล่ะ???
ความคิดเห็น