คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ความลังเลของทอม
ยามเ้ามีอาาศที่เรียไ้ว่าื้นนรู้สึอย่าลไปนอนอีรั้
ทอมัวเียเล็น้อย ่อนะมอนที่นอน้าๆ
ทอมเลี่ยผมออบราัสออ เ้าัวัสินใไว้ผมยาวถึบ่าแล้วรวบเอา แ่อนนอนเวลาปล่อยผมนั้นทอมแทบไม่้อบอเลยว่ามันูีนาไหน
วันเสาร์เป็นวันหยุึไม่ิะปลุนนอน้าๆ
ทอมมอออไปที่ล่อสีำที่เป็นอวั
อนนี้เาำลัสสัยว่าัมเบิลอร์และแม่เามีวามสัมพันธ์ันแบบใ
อาเพราะเาเ็ไปที่ะรู้ถึวามรู้สึพวนั้นหรือเปล่าเาถึรู้สึว่านั่นอึอัเหลือเิน
สำหรับทอมแล้ว อัลบัสือผู้ายที่ไม่เหมาะับแม่เาสันิ ่อให้ใร่อใระบอว่าเาีนาไหนแ่ทอมอเถียหัวนฝาว่าอัลบัสเป็นผู้ายที่แย่และไมู่่วร่อแม่อเา
ผู้ายที่เ็มไป้วยวามโลเลไม่เหมาะับแม่อเาที่อ่อนโยนและเ็มแ็เหมือน้นไม้ให่หรอ
ทอมถอนหายใับวามิอน
"ื่นแล้วเหรอ ทอม?"อบราัสถามเสียยู่ยี่
ทอมหัวเราะเล็น้อย
"ร้อเพลให้ฟัหน่อยสิ"ทอมลไปนอนลอเลียอยู่บนเีย
"ันพึ่ื่น?"อบราัสท้ว
ทอมยันอนอยู่บนท้อออบราัส
อบราัสหัวเราะออมา ่อนะเริ่มร้อเพล
ทอมนอนมออบราัสที่ร้อเพลไปหาวไป
เายื่นมือเ้าไปหาอบราัส เพรเม็ามสำหรับทอม เพรเม็เียวที่เาะอเ็บเอาไว้
อบราัสหยุร้อเพลไป ่อนะวามือลบนมืออทอม
ทอมึนั้นมาูบัเ่นที่ทำเสมอๆ
"ิถึเ้าเอร์เรียนเยเลย"ทอมเปรยออมา อบราัสเบ้ปาใส่ทอม
"เ้าูำนั่นอ่ะนะ นายิถึไปนเียวเถอะทอม"อบราัสแย้ึ้นทันที
"ูไม่ไ้น่าลัวนานั้นหรอ"
"สำหรับนายน่ะนะ"นผมบลอน์ยัแย้อยู่
ทอมทำารสะบัเอาผ้าปูที่นอนออ
"อาบน้ำแ่ัวเถอะ เรา้อไปทานอาหารัน"
อบราัสลุึ้นะออาเียไป ็้อะัหันมอ
"อบราัสนายไม่พับผ้าห่มอนายอีแล้ว"ทอม่อว่านาฟ้าที่ทำหน้าเบื่อโล
"นายพับให้ันลอทอม"อบราัสยัแย้
ทอมส่ายหน้าให้
"เพราะนายไม่เยิะพับมันอบราัส"
"อย่าน้อยัน็ทำอาหารเ่ว่านาย"อบราัสเถีย
"นายเยเห็นันทำ?"ทอมเลิิ้ว
"็ไม่ แ่ันแน่ใว่าันทำอร่อยว่า"อบราัสเถียิัพลาเิหน้าึ้น
ทอมยอมแพ้ ่อนะเินเ้าไปลูบหัวอบราัสอย่าที่ทำเสมอๆ
"ไปอาบน้ำไ้แล้ว"
อบราัสยิ้มออมาบาๆ
"รู้แล้วน่า"
ทอม้อมอไปที่โ๊ะอาารย์
สอวัน่อนแม่ับัมเบิลอร์ทะเลาะอะไรันสัอย่าและแม่เา็พูอะไรแปลๆ หาแ่แม่็ยัไม่เยละเลยเาเลย แ่ปา็บอว่าไ้ทำัวละเลยเาะั้น
่วสี่ห้าวันหลัานั้นแม่อเา็ลับมาเป็นเหมือนเิม เว้นแ่แม่เาที่ปิบัิับัมเบิลอร์ ไม่้อบอว่าัมเบิลอร์พยายามที่ะสนิทับเานาไหน
แม่อเาบอว่าะไม่มีทาเปิใให้ใรหรือแ่านนว่าเาะอายุ20นั่นทำให้ทอมหนัว่าแม่เาิอะไร
ทอมมอแม่อเาที่ระน้ำในะที่ัมเบิลอร์เหมือนะวนแม่เาินอะไรสัอย่าบนโ๊ะ แ่แม่เาทำหน้ายุ่บ่นอะไรสัอย่าและินสลัามเิม
หาแ่อาารย์ัมเบิลอร์ยัยิ้มริ่มพูอะไร่อ แม่อเาส่ายหน้าเหมือนระอาแล้วัสลัใส่านออาารย์หนุ่ม
ทอมมอัมเบิลอร์ที่เลิิ้วสูมอผัในานทำสีหน้าประท้ว
แม่อเายัไม่อบอะไร
ัมเบิลอร์เท้าาุยับแม่เา่ออย่าับสนิทสนมมานานในะที่แม่เาอบบ้าไม่อบบ้า
"ทอมหยิบเ้ให้หน่อย"เสียออบราัสที่เรียว่าล้ายลึับเสียแม่เานั่นร้อึ้น
ทอมไม่หยิบเ้ให้ ่อนะทำารเลื่อนถาเ้ออ
"นายเลื่อนหนีันทำไม?"อบราัสท้วเสียหล
"นายินอหวานลอเ้าอบราัส "ทอมว่าพลาเลื่อนานสลัให้อบราัส
"ผัมีสารอาหารสู แ่าาน้ำาลที่ินไป็สะสมมีผล่อร่าายมา อที่มีน้ำาลมายิ่ินยิ่เสพิ"ทอมยเอาประโยสุฮิที่ไ้ยินาปาแม่อเาบ่อยมาเวลาที่เาเี่ยเอาใบผัมออินแ่เนื้อในอนเ็ๆนถึปัุบัน
อบราัสทำหน้ายะแย
"มันม นั่นแหละสาเหุที่มันไม่น่าินสันิ"
อบราัสแย้่อ ่อนะละสายามอหาอหวาน
ทอมยัส่ายหน้าน้อยๆ เาเอ็นูอบราัสยิ่ว่าอะไร
ทอมมออัลบัส ัมเบิลอร์ที่มัะมีนมิมือมาให้เาเสมอๆ
นเารำา แน่นอนว่าลูอมหวานๆนั่นเาะให้อบราัสินแทนเสมอ นเ้าัวฟันผุแล้ว ราวนี้เาเอาลูอมาเบ็ทมะนาวมาให้อี7้อน
ทอมำเป็น้อรับไว้เสียทุที
"ทอม"เสียหวานๆออบราัสับาสีฟ้าที่้อนมาเป็นมันนูแวววาวทำให้ทอม้อเ็บมันลระเป๋า
"นายฟันผุไปี่ี่แล้วอบราัส"ทอมไม่อยาุนัึใ้วิธีารพูอ้อมๆแทน
"3เอน่า"เ้าัวอบ สายามอลูอมในระเป๋าเสื้อันหนาวอทอมอยู่
ทอมถอนหายใเล็น้อย
บาทีทอม็แอบินะว่า
ารอยู่ับอัลบัส ัมเบิลอร์มันเหมือนเามีพ่อ....
แ่เา็ลัเลและไม่อบอัลบัส ัมเบิลอร์อยู่ี
"อัลบัส ุะใส่เนไทสีแหรือน้ำาลมัน็ไม่เห็นเป็นอะไรเลย มันเหมือนๆัน"เมโรพีอบเาบนโ๊ะอาหารเี่ยวับเนไทที่เหมือนว่าอัลบัสะเลือใส่ไม่ไ้
"ผมอบทั้สอสีนั้น"อัลบัสอบ
เมโรพีัเนื้อเ้าปา เี้ยวุ่ยๆ
"ั้นุ็หาเนไทสีทูโทนสิ"เมโรพีอบปั
เธอเ็ปาให้เรียบร้อย ่อนะลุาโ๊ะอาหาร
ระหว่าทาที่ระเบียเธอับอัลบัสเินู่ันไปเรื่อยๆ
"วันนี้อาาศี"อัลบัสเอ่ยเปรยึ้นหัว้อสนทนาอีรั้ เมโรพีเห็น้วย
"แอ่อนๆทำให้ันิถึอนฟ้าหลัฝน"เมโรพียิ้มว้าอบเาไป
"เรื่อเี่ยวับสายรุ้"อัลบัสทายึ้น
เมโรพีหัวเราะให้เาเล็น้อย
"อนนั้นทอม5วบ่ะ ทุรั้หลัฝนเาะรอูสายรุ้เสมอๆ แ่บัเอิว่าวันนั้นมันไม่มีสายรุ้ หน้าอเาบูบึ้มาเลยทีเียว"เมโรพีเล่าเี่ยวับเ็น้อยอเธอในวามทรำ
"ุรู้อะไรไหม ลูายุไม่อบลูอมนั"อัลบัสบอับเมโรพี
"็เหมือนับุที่เลียอรสมนั่นแหละ"เมโรพีแย้ทันที
"ุอายุเท่าไหร่แล้ว?"อัลบัสถามึ้นพอไม่รู้ะวนุยอะไร่อ
เมโรพีย่นิ้วให้
"่อไปุถามน้ำหนััน?"
"ุะบอไหมล่ะ?"อัลบัสยอย้อน
"เสียมารยาทมาอัลบัส"
"เราสนิทนอันแล้ว"อัลบัสแย้่อ
เมโรพีรอา
"ุถามอายุันแล้วพาออนอเรื่อไปไลแล้วนะ"เมโรพีถามพบามออัลบัสที่ยัยิ้ม
"ุ็อบผมในานะนเอันหน้าร้านอไม้เหมือนเยเมโรพี"
"รอบนี้ันะอบในานะนทีุ่ร้อไห้บไหล่ละันนะ อัลบัส"
แววาอเมโรพียัเหมือนแสุประายวามสว่าในใอัลบัส
เพราะมัน่าอบอุ่นเสียริๆ
สวัสี่ะนัอ่าน
เราอถามอะไรสัอย่านะะ
ถ้าเราะมีเรือผีอีเรือะเป็นไรไหมเน้อ
เลเลิร์ับมัอนนาัล ่ะ
ถ้าอยาไ้เรือนี้เ้าเนื้อเรื่อนี้รีโอเไหม เม้นท์บอหน่อยนะะ ??”?
ความคิดเห็น