คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
Chapter 3
Vampire love story
~~~~~ ชี นา กา บอ รีน ออ ริน ชี จอ เรน พุง ซอ นึล ทา โก นา รา กา นึน เย ปึน คุม โด คู ออช จี~~~~
ฟรีสมองมือถืออย่างรำคาญที่มารบกวนเวลาทานอาหารของเขา ซึ่งวันนี้เป็นพิซซ่าของโปรดของเขาซะด้วยซะด้วย(^O^หย่อย)
แถมกำลังดูหนังอย่างว่าด้วยสิเสียอารมณ์ชะมัด แต่แล้วก็ต้องแปลกใจเมื่อโชว์เบอร์ชื่อว่า'ยัยเก้ง'ก้อจะเป็นใครได้ยัยเทดดี้นั่น
ไงไม่รู้จะโทรมาทำไมกันนะ รบกวนชะมัดจะสั่งงานอะไรตอนนี้นะเนี่ย
"โหล"
(เอ่อ นายฟรีสใช่ไหมล่ะ)
"ไม่ใช่ฉันจะเป็นใคร ก็เธอโทรฯมาเครื่องฉันอะ"
-_=^ มันน่าชวนมั้ยเนี่ย ปากไม่มีหูรูดแบบนี้น่ะ เทดดี้คิด
(คือ....จะชวนไปซื้อของน่ะ.....ว่างปะล่ะ)
"ซื้อของตอนเกือบทุ่มเนี่ยนะ ประสาทกลับรึเปล่า เอาไว้พรุ่งนี้ก็ได้นี่นาไม่ต้องรีบร้อนเลยงานก็ส่งออกจะช้า"
กำจิง - -; จะชวนไปซื้อของเสื้อผ้าน่ะ ไปเที่ยวด้วยย่ะ ฉันไม่หน้าเลือดบอกนายไปซื้อของตอนนี้หรอก อีกตั้งเดือนกว่าครูให้ส่ง
งานน่ะ ทึ่มเอ๊ย!
"ไม่ใช่ซะหน่อย ไปเที่ยวน่ะเข้าใจไหม"
ฟรีสแปลกใจไปเที่ยวทำไมต้องชวนเขาด้วยเล่า อู้ว~~~กำลังดูมันส์อยู่เชียว อ่าฮ้า(2เรดจิงเลย>O<)
(......เสียงอะไรน่ะ)
ปลายสายเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะตอบเพราะเทดดี้ได้ยินเสียงแปลกๆลอดออกมา
"เออ...เสียงทีวีอย่าไปสนใจเลย แล้วทำไมเธอไม่ชวนเพื่อนผู้หญิงคนอื่นล่ะ ฉันไม่ว่างหรอก"
ก็จริงนี่นา แต่อย่างเธอจะหาใครได้ฟระ เทดดี้คิด
(ก็ฉันอกหักน่ะ คือว่านะช่วยมาเป็นคู่เที่ยวให้หน่อยรับรองกลับไม่เกินสามทุ่มครึ่งแน่ๆ)
เทดดี้บอกพยายามลุ้นอยู่ในใจ จริงๆเธอชวนเขาด้วยความจริงเธออยากหาเพื่อนเที่ยวนี่นาแต่กะจะชวนยัยปิง เจ้าหล่อนกลับ
ไม่ว่างเสียก่อน มัวไปอี๋อ๋อกับสุดที่เลิฟน่ะสิ เฮ้อ~คิดแล้วรันทดตัวเอง เพื่อนผู้หญิงก็ไม่มีใครคบด้วย เพื่อนผู้ชายเป็นโหล
(ยัยปิงไม่ว่างอะ ตกลงปะล่ะ....เสียงแปลกๆ)
ฟรีสคิดนานอยู่ครู่หนึ่ง จะเป็นไรไปในเมื่อแค่เที่ยวเฉยๆนี่นา
เขาจัดการเบาเสียงหนังให้เบาลงหน่อย- -^
“เธอนี่ก็แปลก ไปช็อปปิ้งชวนผู้ชายไป”
“อย่างกะฉันหาเพื่อนผู้หญิงได้นิ......จะไปมะอุตสาห์ชวน”
"อืม....เดี๋ยวเจอกันว่าแต่ฉันจะไปรอหน้าบ้านเธอแล้วกัน"
ฟรีสพูดเบาๆ พร้อมกับปิดหนังอย่างว่าอย่างอารมณ์เสีย
เขากลายเป็นแวมไพรเต็มตัวอย่างเรียบร้อย อีกหนึ่งวันสินะพระจันทร์จะเต็มดวงแล้วไอ้โย่งที่ชื่อธารานั่นจะปรากฏน่ะ เขา
สามารถเหาะได้เฉพาะ แต่แปลกที่เขาไม่กลัวแสงแดดแม้แต่นิดเดียว
และเขาก็ไม่ได้กระหายเลือดแต่ว่ามันมีความรู้สึกเรื่องอื่นเข้ามาแน่ะสิก็ไอ้หนังที่เช้ามาดูเมื่อครู่นี่แหละ= =^ อยากกินขนม
มากขึ้นด้วย(ไม่รู้ว่าจะสัปดนรึเปล่าฟระเนี่ย)
เขาเหาะมาจนถึงประตูบ้านของเทดดี้ที่ตอนนี้มารออยู่ประตูบ้านแล้ว
พอเทดดี้เห็นเธอก็ร้องเรียก
(กลับมาสู่นางเอกเจ้าค่ะ+++++)
นายฟรีสเดินเอ้อระเหยลอยชายมาแต่ไกล นายจะรอให้ตะวันตกดินครบสามรอบรึไงถึงจะมาเนี่ย
"ช้าชะมัดเลย"
เทดดี้หน้าปั้นปึ่ง วันนี้เธอแต่งตัวด้วยชุดแซ็กสีขาวดำเพลย์เกิร์ล น่ารักไปอีกแบบ ทรงผมปล่อยยาวไว้แต่มัดนิดหน่อยตรง
ข้างหน้า สวมสร้อยหมีสีชมพู กางเกงขาสั้นสีขาวรองเท้ารัดส้นสีดำ ปัดแก้มนิดหน่อย
ปากอิ่มด้วยลิบใสๆ เขามองเธออย่างอึ้ง0-0
นายฟรีสเดินเข้ามาใกล้ทุกที ทุกทีเขาทำให้เทดดี้เกือบจะตาค้างไปเลย ทรงผมสีแดงที่ดูล่อตาครูอยู่แล้วยิ่งล่อเข้าไปใหญ่ ใส่
ต่างหูสีดำ แต่งตัวโทรสีดำขาว เออรวมๆแล้วไปคอนเสิร์ตเลยมะ เข้มกันซะขนาดนี้ - -///
".....เออไปกันได้ละยังเนี่ย"
เธอมองดูป้าลูกท้อที่นอนหลับตรงเก้าอี้ยาวในบ้าน เออโชคดีที่หลับแฮะ
"แม่เธอรึ"
"เปล่า แม่นมน่ะ ไปเหอะ"
เทดดี้เดินนำเขาไปที่ข้างนอก แต่ไหนล่ะรถ รถนายน่ะ
เทดดี้มองที่หน้าของชายหนุ่มพลางทำท่า อะไรของเธอ เขาคิด
"รถ รถล่ะ"
ฉันถามนายฟรีสที่ตอนนี้ ไม่ทุกข์ร้อน อ่าจะให้ฉันเดินไปรึไงเล่า น่องปูดหมดเลย
ปลงจริงๆไม่น่าชวนนายลิงนี่มาเลย
"ไม่มี ฉัน.......บินมา"
OoO เชื่อเขาเลยนายนี่ปัญญาอ่อนของจริงเลย
"เหาะเหอะ บินเบินอะไรเล่า นายนี่ก็ประสาท ไหนรถ"
ไม่ขำเลยนะ เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปกันพอดีคนยิ่งมีอารมณ์อยากช็อปปิ้งอยู่ด้วย
วู้- -+
"อ้าว ก็พูดจริงนี่นา จะไปไม่ไป"
"นายนี่มันยุค2007นะคะ นายคิดว่านายเป็นซูปเปอร์แมนรึไง เที่ยวคิดว่าตัวเองบินได้เนี่ย ไปหลอกเด็ก ป.5เหอะไป จะ........กรี้ดดดดดOoO"
>O< อยู่ดีดีเท้าฉันก็ลอยเหนือพื้นเฮ้ย ไม่ใช่แสดงหนังนะเฟ้ย
อ๊ากนายบ้านี่บินได้จริงๆอะ นายมันๆ ๆ ๆนายมันไอ้คนเล่นของ
"อ๊ากกกกกกกกกกกฉันจะตกอยู่แล้ว จะตกอยู่แล้วอะ"
ฉันมองลงไปมันเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ (_ _;) มันสูงมากจะ...จะเป็นลม
อ๊ากกกกกกกกกกก เสาไฟฟ้า เสาไฟฟ้า ฉันรู้แล้วจริงๆว่านายมาอยู่ที่ห้องฉันวันนั้นได้ไง ที่แท้นาย
"ปล่อยนะไอ้ผีปล่อยๆ"
"ปล่อยก็ตกสิยัยงั่ง อย่าดิ้นสิ"
นายฟรีสตะโกนใส่หูฉันแต่ มือของมัน มือของมัน อ๊ากกกกกกกกกกกเกยฉันอยู่อะ
>////<
"เอามือนายออกสินายบ้า"
เขามองมาตามมือ เฮ้ยระวังเสาไฟฟ้าหน่อยสิเฟ้ย แล้วก็บินให้สูงกว่าเสาไฟฟ้าจะไปเกยถึง
เขามองมาตามมืออีกครั้งพลางจ้องเต็มตา เอ่อหน้านายน่ะแดงจนถึงไส้ติ่งแล้วเฟ้ยO/////O
"แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่าเนี่ย"
"นายก็เปลี่ยนท่าสิ!!!!"
ฉันกอดคอหมอนี่แน่น ไม่น่าเชื่อเลยอะ บินเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ชาติไทยโดยไม่มีเครื่องบิน โอ๊ยจะเป็นลม
นายนั่นนอนลงขนานกับพื้นแล้วผลักส่งฉันให้นั่งบนตัวของเขา เอออย่างกับเราเป็นแม่มดแน่ะ อิอิ
"ถามจริงนายเป็นตัวอะไรกันแน่เนี่ย....ผีรึเปล่า"
นายฟรีสไม่ตอบพลางถอนหายใจ เขาเริ่มบินให้ช้าลงว่าแต่หลังนายนี่มันเป็นมัดๆดีแฮะ-,.-
"ทำนองนั้นแหละ ฉันเป็นแวมไพร"
>[]<^^^ แสดงว่าไอ้ที่ให้ฉันนั่งเนี่ยก็แวมไพรอะเดะ แม่เจ้า!!~~~
".........แวมไพร โอ๊ยจะเป็นลม"
ฉันหน้ามืดพอดีที่นายฟรีสกับท่าได้ทันจึงคว้าตัวฉันไว้ได้
"โถ่เอ๊ยนี่ เป็นปอดแหกไปได้"
ฉันไม่รู้สึกตัวอะไรเลย ช็อคซีนีม่าหนังพันล้าน แวมไพรตัวจริงเสียงจริง
เพื่อนร่วมห้องปากหมาอย่างนาย
"ตื่นๆ ๆ ๆ ๆ แหมะๆ ๆ ๆ"
จ๊ากกกกกก เย็นๆ ๆ ๆ ๆ ใครเอาอะไรมาไว้ตรงคอช้านเนี่ย
(- [] -) (0 [] -) (- [] -) (-[] 0) (0 [] 0) (O [ ] O);;;;
"นะโม ตัสสะ ฮือๆๆๆ TTTOTTT อย่าทำอะไรเลยนะ นายฟรีสไปที่อื่นเลย"
"เป็นบ้าอะไรของเธอเนี่ยยัยเทดดี้"
"นาย......เป็นผี"
ปลง เขาคิด
"เป็นผีแล้วทำไม"
TT^TT ฮือๆๆๆๆ
"นายจะกินเลือดช้านนนนไม่ยอม"
"ฉันเกลียดเลือดจะตายกินเธอไม่ลงหรอกน่า.......บ๊องจริง"
เออจริงแฮะหมอนี่มันเกลียดเลือดจะตาย
เอาอึมาแลกเลือดมันยังยอมกินอึเลย-O-;;;
"ไปรู้เหรอวันหนึ่งนายอาจอยากจะกินเลือดก็ได้นี่นา"
".....ฉันกลับล่ะ"
เฮ้ย! ไปง่ายมาง่ายขนาดนี้เชียวรึเนี่ย
"อ่า ขอโทษ......แต่ว่ามันทะแม่งอ่า"
"ฉันก็ไม่อยากจะเป็นนักหรอก มันเป็นเองอะนะ คำสาปบ้าบอ ที่จริงก็เป็นมนุษย์นั่นแหละ"
"....."
เขามองมาที่ฉันซึ่งดวงตาเขาวันนี้ก็เป็นสีแดง?? ตาแดง
เป็นโรคตาแดงรึไง แต่นี่มันโคตรแดงเลยอะ
"ตานาย"
"หืม.......บ้าจริงลืมใส่คอนแทกซ์เลนส์อีก"
คอนแทกซ์เลนส์งั๊นนี่ก็ตานายจริงๆอาเด๊ะ แวมไพรตาแดง
"ตาจริงนายเป็นงี้เหรอ"
"อืม เป็นตอนที่ฉันกลายเป็นผีนี่แหละ.."
ฉันมองลึกในดวงตาสีแดงเมื่อมคู่นั้น- -////เอออยู่ดีๆก็เขิน งั๊นผมนายก็เป็นด้วยสิ
"แสดงว่าผมนาย......."
"จะบ้ารึไงนี่ฉันย้อมหรอกน่า"
เออ รู้แน่ะ สะดิ้ง!! เออ แต่ก็ดูดีนะ อิอิ นายออกจะเท่ ฉันมองคางคกเท่ได้ไงเนี่ย(ดูฉายาแต่ละอย่าง)
นายนั่นมองมาที่ส่วนล่างของฉัน เออให้มันได้อย่างลี้สิ โรคจิต O-O////ชะมัด
"เออ ฉันว่าเธอตื่นแล้วเราไปเลยดีกว่า....ปะ"
นายนั่นพยุงตัวฉันขึ้นแล้วเอาน้ำยื่นให้ช่างมีน้ำใจอะไรอย่างลี้เอาไปเลย5คะแนน อิอิ
เย็นๆตรงหน่มน้มแฮะ ฉันก้มลงดูที่อกตัวเอง อื้อหือรอยน้ำพรม ไอ้ผีลามกเอ๊ย
ถึงว่าล่ะมันเย็นแปลกๆ ไม่ไหวเลยจริงๆ
หันมามองหน้า แม่ตบโชว์เลยนี่
ฉันเดิน ซื้อๆ ๆและซื้อทุกอย่างที่ขวางหน้า ไม่ว่าจะเสื้อเอย สร้อยเอย นาฬิกา ต่างหู รองเท้า กำไล ฯลฯ สารพัดสารเพมากมาย
เข้าออกร้านนี้ที ร้านโน้นที จนนายฟรีสยกของไม่ไหว
ตามมาเลยลูก ตามมาเลย ฟรีสซี่เด๋วแม่ซื้อเพ็ดดรีกรีให้ 55+
"โอ๊ย เธอหลังฉันจะหักอยู่รอมร่อแล้ว"
"เหอะน่าอีกแค่ชิ้นเดียวเท่านั้นแหละ พี่คะ ค่ะ"
ฉันรับของจากมือป้าแล้วจ่ายเงิน อิอิฉันแยกอันนี้ไว้ต่างหากค่ะ เดี๋ยวมีเซอร์ไพรซ์
ฟรีสเดินตามฉันต้อยๆไปที่ม้านั่ง
"เฮ้อ ได้นั่งเสียที"
ของแค่นี้ทำบ่นโด่ 55+ถึงเวลาจะเปิดการแถลงข่าว
ฉันล้วงเข้าในกระเป๋าพลางหยิบสร้อยเส้นนึงมา แล้วยื่นให้นายฟรีส+0 0+
"หืม ให้ฉันงั๊นสิ"
ฉันพยักหัวพลางส่งยิ้มให้ กรี๊ดเขินอะ จะเขินเพื่ออะไรเนี่ย- -//
ฉันดูนายฟรีสมองซ้ายทีขวาที ไม่ใส่หมามุ่ยหรอกน่า เหอๆ
"สร้อยรูปเกล็ดน้ำแข็ง???"
"อืม ก็นายชื่อฟรีสแปลว่าน้ำมันแข็งไม่ใช้หรือเลยเอาเกล็ดไปพลางๆก่อน คิดมากน่าค่าตอบแทน"
"อย่างกะตัวเองรวยแน่ะ"
= =^ ฟาดปากด้วยสร้อยดีมะ ไม่รวยจะซื้อให้นายได้รึงฮะนายนี่
"เออ"
“อะ...”
ฉันตอบพลางสะบัดหน้าหนี ขอบใจซักคำก็ไม่มี ผีหยิ่งเอ๊ยแม่เอามีดเจื๋อนซะหรอก( เจื๋อนคอค่ะ - -^)
"ขอบใจนะเนี่ย นึกว่าจะโดนใช้ฟรี"
"ฉันชวนมาเที่ยวหรอกน่า โหยคิดมาก"
"นี่นะเที่ยว........ไหนอกหักไง เอรักคุดด้วยเดะ"
T^T อืมจริงด้วยแฮะ ฮือๆๆๆๆๆๆๆ(ลืมเฉนเรยนางเอกเรา)
"ก็เออสิ ไม่เห็นหรือไงหน้าฉันออกเศร้า"
"บานเป็นกระด้งพอจะเอาไปตากถั่วเน่า ยังเศร้าอีก"
"นายบ้านี่.......หน้าฉันเน่าขนาดนั้นเลย"
(0_0+)ฉันถลึงตาใส่นายฟรีส ไม่กวนโอ๊ยซักนาทีจะได้ไหมเล่าเฟ้ย
ฉันดูดน้ำจ๊วบๆพลางมองพื้นอย่างเศร้าๆ
"ฉันมันเป็นยังไงบอกหน่อยสิฟรีส......ทำตามที่เขาต้องการทุกอย่าง ขนาดเขารูปไปกราบยังทำเลย"
"ประสาท- -+"
"อะไรนะ?"
- -+ เออเดี๋ยวก่อน เดี๋ยวก่อนเหอะ
“แค่ว่า อยากไปเที่ยวปราสาทเฉยๆนี่นา”
"........แต่เพราะเขาคนนั้นไปคบกับญาติของฉัน เขาคบกับฉันเพื่อเป็นเครื่องมือ ไม่เข้าใจเหมือนกันเขาไม่เคยรักฉัน
เลยหรือไง แล้วทำไมไม่ไปคบยัยออเรนจ์เลยล่ะ ทำไมต้องให้ฉันมาพัวพันด้วย ถ้าฉันไม่รักเขาก็คงไม่เจ็บอย่างงี๊.....แล้วทำไม
ต้องมาอ้างเหตุผลเพียงแค่ว่า'ดีเกินไป'ด้วยล่ะ ใจร้ายจริงๆ ใจร้ายเกินไป ฮือๆ ๆ ๆ "
".......อ้าว"
ฟรีสไม่พูดอะไรพลางดึงฉันไปซบไหล่เบาๆ เหมือนกับปลอบโยนฉัน ขอบใจนายจริงๆ
ทำไมฉันไม่เกิดมาเป้นผู้ชายอย่างนายบ้างเนี่ย??
"ฮึกๆ ๆ....ฟรีสนายคิดว่าเขามาคบกับฉันทำไมล่ะ"
"......เขาอาจจะชอบเธอก็ได้แต่...ชอบญาติเธอมากกว่ามั๊ง"
"แล้วฉันไม่ดีตรงไหน ฉันก็ไม่เห็นจะน้อยไปกว่ายัยนั่นเลย ฮือๆๆๆTTTOTTT"
"บางครั้งการที่จะรักใคร มันก็ไม่อาจจะบรรยายออกมาได้นะ ความรักไร้นิยามที่แท้จริง"
ฟรีสพูด งั๊นเหรอพวกเขาสองคนอาจจะคู่แท้ก็ได้ เป็นเหมือนพรมลิขิตที่ต้องเป็นคู่กันน่ะ
ฉันอาจจะไม่ใช่คนที่กำหนดไว้ก็ได้
“น้ำเน่าอะTOT”
“- -+ความจริงนี่”
"ฮึกๆ ๆ เจ็บจริงๆเลย ฮือๆๆๆๆ"
เขาเอาผ้าเช็ดหน้าลายทหารเช็ดน้ำตาให้ พลางดันหัวของฉันให้ตรงแหน่วแล้วชูสองนิ้วให้ เป็นอะไรที่เคืองกับตัวนายมาก
เลยอะ
“ลิโพสู้ตายฮ่า”
“คนเขาดูว่านายเป็นเกย์หมดละ 555+”
“อ๊ายคนบ้าเค้าแค่แอบย่ะ 55+”
แล้วฟรีสก็เอามือมาแปดแขนฉันเหมือนแปดขี้มูกพลางยิ้มแยกเขี้ยว^O^
"ฮะๆๆ นายบ้าตลกชะมัด555+"
"ยัยหมูอ้วนร้องไห้ไม่เห็นสวยเลยอะ ช่างมันเหอะไหนๆมันก็ผ่านมาแล้วนะ"
นายฟรีสทำหน้าตาล้อเลียนเริ่มจะกวนFootอีกครั้ง ให้มันไดอย่างงี้สิ กำจริง- -^
แล้วนายนั่นก็ใส่สร้อยที่ฉันให้ไว้ เออขอถามหน่อยเหอะ
พลางเดินตามทางไปเรื่อยๆ
"ฟรีส แล้วนายจะไม่เลิกหายเป็นแวมไพรเหรอ"
".......จะไปรู้เหรอ แต่คืนพระจำเต็มดวงก็อาจจะมีโอกาสนะ"
"หืม โอกาสอะไร"
"โอกาสที่จะหายไง อาจจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม ว้า~~~แย่จังเปลืองน้ำมันชะมัดเลย"
-_=คิดออกแค่นี้ก็เจริญแหละคุณชายฟรีส
"แล้วก็ต้องหาเจ้าสาวอะไรเทือกนั้นน่ะ"
ฟรีสพูด จะสมัยไหนนี่มันก็ต้องหาเจ้าสาวอยู่ดีอะนะ
น้ำเน่าสมบูรณ์แบบจริงๆเลย
"ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงบ้างเลยรึไง"
ฉันถามพลางมองของนั้นทีของนี้ที วู้วสวยๆทั้งนั้นเลย
"ก็มีอะนะ ความรู้สึกแบบว่าเออบนเตียง....."
0-0ยังไม่ทันพูดจบฉันก็เอามือยัดปากนายฟรีสก่อนที่มันจะเตลิดเปิดเปิงไปมากกว่านี้
ไอ้ผีหื่นเอ๊ย = _+ ดูคนขายเมื่อกี้สิป้าเขามองมาอย่างพิกลแล้ว พูดซะดังโต้งๆขนาดนั้นอะ
แล้วนายฟรีสก็เกาหัวแกรกๆ เห็บติดหัวรึ
"ว่าแต่นายย้ายมาจากโรงเรียนอะไรล่ะ.......จ๊วบๆ"
"เธอนี่ตะกละจริงเลย กินลูกอมเสียงดังชะมัด"
- -+ไปตายเลยไป ไปตายเลย จะกินหรือไม่กินก็เรื่องของช้านนนน ไม่เจียมบอดี้เลยนายนี่
ตอบตรงคำถามหน่อยซี่ไอ้คางคก
"ย้ายมาจากเซนต์มารี"
"หาOoO เซนต์มารี!!! จะย้ายมาทำไมอยู่โน่นก็ดีแล้วอะ"
ประสาทกลับ โรงเรียนดีดีไม่ชอบเป็นชั้นไม่เสนอหน้ามาเหยียบโรงเรียนนี้หรอกแต่ก็ไม่น้อยหน้าพวกโรงเรียนนานาชาติหรอกนะ
จะบอกให้...จ๊วบๆอร่อยจัง พี่แจจินกินมั้ยคะ พี่ยุนโฮเอาป่าว อิอิอยากไปดูคอนต์เสิร์ตเร็วๆจังง่า
"ก็ น่าเบื่อไง เกลียดพวกฝรั่ง"
"ทำอย่างตัวเองไทยแท้หลังอานแน่ะ"
"ที่เธอว่านั่นหมาไม่ใช่รึ....."
"ก็ทำนองนั้น55+"
- -* นายฟรีสมองอย่างกินเลือดกินเนื้อ ฮ่าๆโดนกวนกลับ
"นายจะหาเจ้าสาวไหมล่ะ"
"......."
นายฟรีสไม่พูดแต่มองหน้าฉันนานๆ- -// เออฉันก็เขินเป็นนะเนี่ย
ไปเลย ไปเลย ไปไกลๆเลย
"ก็ไม่รู้ซี จะหาได้ไงเรียนแค่ม.5เอง"
"อืม ใช่ดิ แต่นายก็ต้องอยู่เป็นแวมไพรอย่างงี้อ่านะ"
"......ไม่รู้เหมือนกันต้องรอจันทร์เต็มดวงก่อน แล้วจึงจะรู้"
“จ๊วบๆ”
“แต่เปลืองน้ำมันชะมัดเลยอ่ะ”
“แป่ว!!~”
ทำมาเป็นลับลมคมใน ฉันอยากรู้ตายแหละโด่!!~~
แล้วฉันก็กลับถึงบ้านอย่างสันติสุขโดยของเต็มไม้เต็มมือ โดยไม่ลืมที่จะเอาของมาฝากป้าลูกท้อ
เฮ้อ~~~ ฉันจะพยายามทำใจให้ได้ สู้ๆๆ ๆๆ พี่คิมฉันต้องเลิกรักพี่ ชิ~ ยังไงฉันก็รัก ชังมินของฉันคนเดียว อิอิ
ว่าแต่ทำไมวันนี้ยิ้มบ่อยจัง อะเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ >0<
ความคิดเห็น