คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1
Chapter 1
Vampire love story
เหง่งหง่าง เหง่งหง่าง~~~~
เสียงระฆังจากหอนาฬิกาดังขึ้นเป็นจังหวะอย่างสม่ำเสมอ ชายหนุ่มหน้าหวานเข้มมองดูฝูงนกพิราบฝูงใหญ่ กำลังจิกกินขนม
ปังจากหญิงชราคนหนึ่งซึ่งเอาขนมปังมาเต็มตะกร้าสานใบใหญ่
เสียงนกกระพือปีก ลอยละล่องมาเป็นระรอกๆ~~~~~
ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินพลุกพล่านเต็มทางฟุตบาท รถราเต็มท้องถนน นี่ก็หกโมงเย็นแล้วสินะ
เป็นเวลาที่ใครหลายคนเลิกโรงเรียน กลับจากที่ทำงาน หรือเลิกกิจกรรมต่างๆ เพื่อนเขาหลายคนก็กวดวิชากันอยู่
ชายหนุ่มผิวขาวหัวสีเพลิงแดงในชุดนักเรียนนานาชาติเดินสะพายกระเป๋าเป้ของโรงเรียนนานาชาติเซนต์นารี
กะจะเปลี่ยนบรรยากาศกลับบ้านซะหน่อย
เพราะวันนี้เป็นวันที่เขาได้มาอยู่คนเดียววันแรกนี่ พรุ่งนี้ก็จะได้เข้าโรงเรียนใหม่แล้วล่ะสิ
ใบหน้าคมมองดูสิ่งของ อาหารต่างๆไปเรื่อยเปื่อย ไม่ยกเว้ยแม้กระทั้งม่อสาวที่เดินผ่านไปมาอย่างสบายจิต- -^
~~ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย เป็นประชารัฐ ไผทของไทยทุกส่วน~~~
เสียงเพลงชาติดังมาจากร้านอาหารแถวๆที่ชายหนุ่มเดินอยู่ กลิ่นอาหารลอยหอมหวนช่างยั่วพยาธิในกระเพาะของเขาซะ
เหลือเกิน- - เขาเลยซื้อบะหมี่หยกที่หอมฉุยนั้นกะจะกินเปลี่ยนบรรยากาศ
เขาเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงซอกมุมอับมุมหนึ่ง เป็นทางที่เขาจะต้องเดินผ่านเป็นวันแรกเนื่องจากย้ายมาเข้าใหม่
อยู่ดีดีเหมือนท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง ผู้คนรอบกายหายไปไหนหมดเนี่ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น#O#
สองเท้าพลันเก้าวิ่งเขาพยายามวิ่งๆๆและวิ่งไปให้ไกลที่สุด
เหมือนมีเงาสำดำตามเขามาติดๆ
อะไรกันนี่เขาวิ่งสุดชีวิต พลางมองซ้ายเหลียวขวานี่ไม่ใช่ฝันนะเฟ้ย
"หึ หึ เจ้าหนีข้าไม่พ้นหรอก........ผู้สืบทอด"
@O@ เสียงมาจากไหนเนี่ย
ผู้สืบทอดบ้าบออะไรกัน!!! มันโลกาวินาศป่าวฟระอ๊ากกกกกแม่เจ้า
เขาพยายามวิ่งสุดแรงเกิดเพื่อหนีสิ่งที่เขาหวาดกลัว แต่ก็เหมือนเขานั้นจะหนีไม่พ้นเสียแล้วสิ
ชายร่างยักษ์ปรากฏต่อหน้าเขาดูท่าว่าเขาจะสูงซักเกือบ200 ซม. ได้
ในขณะที่เขาสูงตั้ง186ซม. ชายร่างยักษ์แต่งตัวโทนสีดำ หนวดเครายาว ในตาสีแดงเพลิง
ทำให้เขาดูน่ากลัวขึ้นตงิดๆ พลางมีแสงสีแดงพุ่งเข้าลำตัวเขา เหมือนมีพลังโดนตัวเขาเต็มแรง พลังนั้นพุ่งเข้าอย่างแรงจนตัว
ของเขากระเด็นไปไกล เขาหายใจไม่ออกพลางดิ้นทุรนทุราย อย่างเจ็บปวด เกิดอะไรกับร่างกายของเขานี่
ชายร่างยักษ์มองอย่างไม่สะทกสะท้าน จ้องมาด้วยสายตาสีแดงอำพันที่ไม่สามารถบ่งบอกความรู้สึกได้ของผู้เป็นเจ้าของ
เขาจะตายแล้วหรือไงกัน!!นี่
"ยินดีต้อนรับ ผมนามธารา"
เขาทุรนทุรายซักพัก แล้วทุกสิ่งที่อย่างก็เป็นเหมือนเดิมแต่เขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้นมากทีเดียว
อะไรกันนี่เขาเป็นอะไรไปเนี่ย!!!!!
"คงไม่ชินสินะท่าน...........แหงล่ะ นี่คือคำสาป”
“นายทำอะไรกับร่างกายของชั้น!”
“ทุกสิ่งทุกอย่าง ที่คุณอยากจะทราบ เมื่อถึงเวลาผมจะเป็นผู้บอกคุณเอง คุณฟรีส”
“โอ๊ย นายเป็นใคร มาได้อย่างไร มาทำอะไรกับร่างกายของฉัน!!!”
ใจหนึ่งก็นึกกลัว แต่เมื่อเห็นอีกฝ่ายสุภาพมาแล้วก็คิดว่าน่าจะไม่มีอันตราย
ใบหน้าหวานคมนั้นมีสีท่าหวาดกลัว
“อย่าตกใจไป....ผมจะปรากฏตัวอีกครั้งเมื่อจันทราเต็มดวง"
ชายร่างยักษ์ชื่อว่าธาราหายไปพร้อมกับควันสีแดง เหลือไว้เพียงคำถามมากมายจากชายหนุ่มหัวสีแดงเพลิงตรงหน้า
เขาจะกลายเป็นมนุษย์กลายพันธุ์อย่างในหนังรึไงนะ
ยังไม่ทันพูดอะไรเลยไปแล้ว อะไรเนี่ยคำสาปเรอะจะบ้าน่ะสิ!! ไม่น่าเชื่อจริงๆๆๆ เขาต้องฝันไปแน่ๆ
ไม่~~~~มมมมมมม
(หุ หุอันยองฮาเซโยยยยยยยย อุ๊ย!!ยานไปหน่อย+^^+)
"ฉันนนนนเหมือนคนไม่มีกำลังและหมดแรงจะยืนจะลุกจะเดินปายยยยยยยยยย ฉันเหมือนคนกำลังจะตายที่
ขาดดดดดดดดดดดอากาศจะหายจายยย ฉันเหมือนคนที่โดนเธอแทงข้างหลังแล้วมันทะลุถึงหัวจายยยยยเอิ้กๆๆ~~~"
ไม่เมาไม่กลับ ไม่เลิกไม่รา ฉันขอเมา เย้++++ ชนๆ ชนอีกแก้ว
"พอพอไอ้เทดดี้แกจะแหกปากหาของ้าวอะไรฟระ ไอ้ที่แกร้องข้าว่าไอ้พี่ออฟของแกมันคงขายไม่ออกว่ะ"
"ไม่ต้องมาห้ามช้านนนนนเลยยยยยยยไอ้ปิง ม่ายยยยยต้องมาห้ามค้าววววววววววเลย ฮือๆๆไอ้พี่คิมเฮงซวยยยยยยยย ฮือๆๆๆๆๆไอ้บ้า มาหักอกเทดดี้ได้ลงคอ"
= =^ ไอ้ปิงมันมองฉานนนนด้วยสายตาาาาาาาปลงตกกกกก ช่างมานนนนน ฉันนนนอกหักกกกค่าาาาา
พอๆๆ กลับเข้าโหมดคนพูดซักที(เมื่อกี้เทปยาน) ฉันโดนหักอกจากไอ้พี่คนที่ชื่อว่าคิมหันต์!!!@~@
คบกับไม่ถึงสองเดือนพี่เขาก็บอกเลิกจะทำไมงั๊นเหรอด้วยเหตุผลที่ง่ายมาก'เพราะเทดดี้ดีเกินไป...คือขอโทษด้วยนะครับ'คำนี้
มันลอยวนเวียนในหัวฉันมาตั้งเกือบอาทิตย์แล้วล่ะ ผ่านมาตั้งอาทิตย์ฉันยังไม่หายsadเลยแงงงงงงงกลุ้มT[]T ไม่เข้าใจ
เหมือนกันฉันซื่อตรงซื่อสัตว์ต่อเขาทุกอย่างแม้แต่รูปพี่แกยังกราบไหว้ทุกคืน-''- มันไม่ดีตรงไหนล่ะ ฉันก็สวยพอแล้วไงอุตส่าห์
ไปเปลี่ยนผมทรงใหม่ เปลี่ยนนิสัยใหม่!! นี่หรือไงคือสิ่งตอบแทนที่ได้รับน่ะ ฮืออออออTTOTT
"ไอ้บ้าเอ๊ยฉันว่าแกนะคอไม่แข็งไม่ต้องดื่มแล้วว้อย นี่แค่สปายครึ่งขวดเมาคอพับอายหมามันบ้างดิ"
เจ้าปิงโวยวายใหญ่ทำไมทำไม ฉันจะประชดมันประชมมัน!!!!(><๐)ไอ้พี่คิมบ้าๆๆๆๆๆ
ดูสิ ถ้าฉันตายที่นี่ พี่คิมฯจะมาหามศพฉันไปปอเต๊กตึ๊งไหม ว้ากกกกกกกกกกกกกกก ไอ แอม เซ็ดๆๆๆๆๆๆๆ
"ครึ่งขวดที่หนายแค่แก้วครึ่งเองงงงงงงงงนา มาๆแกเติมอีกเดะ"
“แกนี่นะ ฉันกินไปตั้งสามขวดละ ยังไม่เมาเท่าแกเลยอะ ไปเมายาบ้ามารึไงเนี่ย”
ปิงทำหน้าปลงตกนี่เพื่อนฉันที่ดูเชิดๆกลายเป็นอย่างงี้เลยเหรอเนี่ย- =
ใช่สิ!~ ฉันมันไม่ได้น่ารักน่าเลิฟอย่างยายออเรนจ์ยอดยาหยีนี่ พี่คิมหันต์ถึงไม่ได้รักน่าแงปลงๆๆๆๆ
ฉันหยิบโมโครโฟนมาร้องต่ออย่างตัดพ้อชีวิต ไมค์ไม่เสียไม่เลิก วู้ว~
"ถ้าเธออมายยยยห้ายยยชั้นเจ็บ แล้วเธอจะให้ควายยยยยเจบบบบ เธออออจาาาให้ช้านนนเก็บบบน้ำตาว้ายที่หนายยยยยย"
"โว้ยไอ้ผู้ชายคนเดียวแกจะไปอะไรกับมันกันนักกันหนาเนี่ย ผู้ชายไม่ใช่พ่อแกจะไปง้อมันทำไมวะ"
"ก็แฟนนนนนแกมานนนนนเป็นผู้หญิงไม่ช่ายยยยหรืองายยยยยล่ะ"
“วุ้ย รำคาญเซ็งจริง”
“ก็อาววววววรองเท้ามายัดดดดดดหูเดะ ยายยยยยโง่”
ใช่เดะแฟนแกเป็นผู้หญิงนี่นา จะเข้าใจอะไรกับความรู้สึกหญิงแท้อย่างฉันเล่าฟระTTT^TTT
ฉันผู้หญิงอกสามศอกครึ่งนะยะ(งั้นแกก็ตัวโคตรโคร่งล่ะ- -‘’)
ลืมบอกไปเพื่อนฉันเป็นเลสเบี้ยนร้อยเปอร์เซ็นต์เจ้าค่ะ
ผู้ชายไม่สน ผู้หญิงกระดี๊กระด๊าใหญ่เชียว แต่แปลกมันชอบดงบังชินกิเนี่ยสิเฉพาะมิกกี้เนี่ยแหละ-,,-แต่มิกกี้ก็น่ารักนะ หุหุ
"โว้ยๆๆๆกลับเหอะไอ้เทดดี้ มันดึกละ การบ้านก็เยอะอีก อาจารย์ฆ่านั่งยางแน่"
“ปล่อยยยยยยมานนน ไอ้บ้าจารย์ว้อยยยยยย”
ปิงเริ่มหัวเสียกับฉันที่พามันมาปล่อยทุกข์ที่ร้านคาราโอเกะ(มะช่ายอึนะ) หลังจากที่เลิกเรียนเสร็จแล้ว
ปิงเกาหัวแกรกฉันสะบัดมือมันออก
"จะทำมายยยยยยยช้านจาาาาาาาาร้องเพลงงงต่อ ฮ่าๆๆๆๆ ~~~คามพูดดดดที่ไม่เคยคิดดดดดดดดดที่จิงก้อคือยาาาาาาาพิษษษษษษ ฮือๆๆๆ ทำลายยยยยยยชีวิตตตตของควายยยยยงมงายยยยยยยยย~~~"
“ควายมันดำนานุ่น ยัยบื้อ”
“ควายบ้านนนนนนนฉันมันงมงายนี่นาาาาาาา เอิ๊กๆ”
“บ้านแกก็ใกล้บ้านฉันแหละวะ โอ๊ยประสาทจะกินเถียงกับคนเมา”
“อ๋ออออ โรงบาลลลประสาทททบ้านแกกกใช่ปะ เอิ๊กๆ”
ไอ้ปิงทำหน้าปลงตกพลางหยิบไก่จ๊อเข้าปากพลางปิดหูไปด้วย เซ็งจิตจริงมาร้องเพลงกัยยัยนี่ เธอคิด
เสียงระดับโบอาเรียกพี่แกยังจะค้านอีกแน่ะ~~~ เนี่ยค่ายทางเกาหลีเขาทาบทามบ่อยออกจะตายไป
เห็นมะเมื่อวานซืนพี่ลีทึกยังมาขอเป็นแฟนอยู่หยกๆ- -+
เนี่ยโคตรเขินเลยอะที่พี่เซเว่นมาขอไปเป็นนางเอกเอ็มวีน่ะ
"พี่ขอออออสปายอีกกกกกขวดนึงงงงงงนาาาคะ อิอิอิ"
“ครับ”
วันนี้ฉันจะกินสปายเป็นวันสุดท้าย แล้ววันพรุ่งนี้ยายเทดดี้คนใหม่จะกลับมา จะลืมไอ้พี่คิมฯบ้าคอยดู
เหอๆๆๆๆ แต่วันนี้ไมค์ไม่เสียไม่กลับ!!
“พี่ขอยาทำใจซองหนึ่ง”
“เอาปายยยยทำมายยอ่าไอ้ปิง อกกหักกกรักกคุดดดรึ”
“เอามานั่งกินเวลาแกร้องเพลงเนี่ยแหละ”
“อะเหอๆ อะเหอๆอยากกกกกกกกกกกกจับมือเทอออออ มาวางงงว้ายยยยย ที่ตรงหัวนมมมมม เอ๊ย!!”
“ไอ้เทดดี้ แกนี่นะ”
“ค้าววร้องงงงงผิดดดดดนี่ตัวเอิ้กกกกกกกๆ”
“ง่า ขนาดมันเมานะนี่ มาๆฉันร้องเองว้อย”
ไอ้ปิงแย่งไมค์ไปหน้าตาเฉยแล้วเอาไปจ่อตรงปากที่เหมือนกับรูทวารหนักของมัน- -^
“หยากกกกกกจับมือเท้อ มาวางวร้ายยย~~!! ทื่ตรงหัวใจ อะเอย”
“พอออออไอ้ปิงงงง แกร้องงงงเนี่ยยย เหมือนกับบบพะยูนนนอออกลูกเลยอ่า”
“โหย ออกจะดี”
“ลมมมมตดของงงไอ้แมงงงมุมมันยังงงงเพราะกว่าเสียงงงงงงแกอีกนา เหอๆ”
=_=^^^^^^^^^
ฉันกลับมาถึงคอนโดแต่จำไม่ได้ว่ากลับมาถึงเมื่อไหร่ รู้แค่เพียงไอ้ปิงมันมาส่งเท่านั้นแหละ
“ไอ้เทดดี้เอ้ากรงแก ไปแทะกรดูกในนั้นไป”
“แกว่าช้านนนเป็นหมาเหรอออ”
“เอออ!!”
“แกกกกก็กลับไปเสียยยไปในป่าช้าน่ะ เออออได้ขข่าวววว่ามรณะกรรมมมมเมื่ออวานนี่มะใช่เหรอ”
“ไปใกลๆเลยไป เอ้าเฮ้ยๆจะหลับเฝ้าประตูตรงนี้เลยรึ”
ไอ้ปิงมันตกใจอยู่ฉันจะมาเฝ้าพระอินทร์ที่หน้าประตูบ้านของตัวเองเนี่ย
ดีนะที่วันนี้ไม่มีใครอยู่บ้านฉันเลยเมาได้นะ ไม่งั้นมีหวังตายหยังเขียดแห้ง-_-
มันจัดการเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เสร็จสรรพก่อนจะโยนฉันลงบนเตียงนอน แล้วก็เชือด เฮ้ย!! แล้วมันก็กลับบ้านไป
ก่อนมันจะจับฉันทำดึ๋ย - =^;
ฮ้าววววววววววววToT ง่วงจังเลยนี่คงจะดึกแล้วล่ะสิเนี่ย
แกะตัวที่หนึ่ง นั่นไงไปแล้วบับบาย ตัวที่สอง อ๊ะ!มันสะดุดท่อนไม้ด้วยค่อยๆไปนะลูก ตัวที่สาม เอ้าเป็นพิการอีกและ ค่อยไปนะ
(ชาตินี้แกจะหลับได้ไหมเนี่ยกว่าจะนับครบร้อยตัวน่ะ!!!)
~~~ฟ้าว เฟี้ยว~~~
หืม ใครที่ไหนมาเล่นโยนสากแถวนี้เนี่ย วู้คนจาหลับจานอน ไปตีกันที่อื่นไป คิดถึงโคดะ คูมิมายสุดที่เลิฟ เอิ๊กๆ
(_ _)zzz คร่อกๆ ๆ ๆ
~~~พรึบ พรึบ พรึบ~~~
ฮ่วย!! 'รมณ์เสีย 'รมณ์เสีย ขว้างสากยังจะมากระพือผ้าถุงอีก ลมมันไม่เย็นรึไงหว่างขาน่ะ
จะมาติดสัตว์อีหยังเดี๋ยวนิเนี่ย วู้คนมานง่วง เซ็งจิต!!
~~~~ปึงปัง กุกกัก กุกกัก โอ๊ย!!!เซ็งชะมัด~~~~
เป็นเล่นจุ๊กกรู๋ที่อื่นไป รบกวนชาวบ้านว้อย~!!
มันยังไม่ถึงวันพระจำเต็มเดือนนะเนี่ย
~~~~โอ๊ยๆๆๆ เจ็บๆๆๆๆ~~~~~
เอ๊O-O เสียงใครเนี่ยฉันไม่แน่ใจ เดินไปปิดหน้าต่างห้องซักหน่อยดีกว่า
คนยิ่งๆกลัวผีซะด้วย บรื๋อ~ ไม่เอานะคะผีน้อยคนอกหักจะหลับจะนอนค่ะ ถึงจะอกหัก ฉันก็อยากหลับนะเนี่ย
"โอ๊ยยยยยยยทามมมมมายเวียนนหัวจางงงงเนี่ย สงสัยดื่มเยอะมากๆแน่ๆเลยนิ"
(- -;;)@
ฉันบ่นก่อนที่จะเดินโซเซไปปิดหน้าต่าง พลันมองไปเห็นอะไรแดงๆมาแต่ไกลมันเริ่มเข้าใกล้มากขึ้นมากขึ้น
O[]O อะ......อะไรเนี่ย หรือว่าเราเมาเกินไปเนี่ย มาแว้ว.....
อะ..ไรเนี่ยผู้ชายผมแดง........เฮ้ยกระสือผู้ชายว้อย มายก้อด ฉันต้องเอาน้ำยาล้างห้องน้ำมาขัดตาแร้ว
O[]O;;; กะ.....กรี๊สสสสนี่มานนนนนตัวอะไร!!!!! ตัวยึกยือ
มัน....อะไรเนี่ย บินมาแล้วบินมาแล้ว......อ๊ากกกกกกกกกส์
"อ๊ากกกกกกกกกกกกก++++.....โอ๊ย"
1 2 3 ฉันจะเตะก้านคอมัน>O< อร๊ากกกกกกก หายใจมะออก
ไอ้ตัวที่ฉันกรี๊ดเมื่อตะกี้มันหล่นลงมาทับบนตัวฉันเรียบร้อย แม่เจ้าฉันต้องฝันไปแน่ๆ
>.< ฉันหลับตาปี๋พลางดันสิ่งที่น่ากลัวนั้นออกไปเพิ่งจะอกหักมาโดนผีอำอีกจะบ้าตาย ไอ้ผีนี่ทำไมตัวนิ่มๆเนี่ย ฉันพยายาม
ท่องอิติปิโส นะโมสามจบอย่างหวาดกลัว ขวัญตกไปอยู่ตาตุ่มแล้วแม่เจ้า>O<
อ๊ากยังไม่ได้กระโดดจูจุ๊บแก้ม(ก้น)พี่แจจินราชวงศ์เอฟทีไอร์แลนด์เลยอะ ฮือๆๆ
“อิติปิโส อะโลๆๆ ข้าวขาหมูใส่ข้าวต้มหน้าพะโล้ ยำไข่หมูป่า ต้มเปรตหูปลาไหล
ต้มลูกกระตนกนางนวล โอ้เย้~ พะแนงนิ้วมือเขียด”
(แอบลอกมุก อิอิ ตลกชะมัดเรย อะเหอๆๆ555+)
ผีแน่ๆผีแน่ๆผีผมแดง กระสือ2007 แถมยังเป็นกระสืออินเตอร์ย้อมหัวแดงอีก
"อ๊ากกกก มายแขนชั้น!!....เธออย่าแหกปากดิ"
“>.<”
“อ๊ากกกกก”
ไอ้ผีนี่มันพูดได้แฮะ เรื่องอะไรเล่าเฟ้ยฉันจะกรี้ดซักอย่าง
ไม่นะฉันยังไม่อยากลาโลกตอนนี้กรี้ดๆๆ><ต้องกรี้ดค่ะ
"กรี้ด!ดด+ดด!ดด+ดด!ดด"
"บอกว่าอย่าแหกปากไงเล่ายัยบ้า เดี๊ยวกัดซะเลยนี่ แง่ง-w-"
O.O เลิกแล้วค่ะหนูเลิกจะกรี้ดแล้วค่ะ เลิกแล้วค่ะหนูเลิกจะกรี้ดแล้วค่ะ ชะชะช่า
กระสือนี่ยังเป็นญาติข้ามสปีชี่กับหมาอีกรึนี่
ฉันกลั้นหายใจอยู่ชั่ววูบพยายามรวบรวมสติที่มีอยู่น้อยนิด(จากที่ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้ว)
แล้วไอ้ตัวนี่มันก็ลุกขึ้น หรือว่ามันเป็นคนแล้วใช้วิชาเหาะอากาศมาฟระ เล่นของเหรอนะ อะโหย
"นะ....นายยยยย คือออออออ นะ...นาย"
ไอ้ตัวบ้านั่นมันหันมาที่ฉันพลางปัดเสื้อผ้า -//////-
โหล่วจัง กระสืออะไรหล่อระเบิดไปเลย อะหุ หลังจากจบงานขอเบอร์ได้มั้ยเพ่!
ปากสิ อู้วววววว ลูกครึ่งง่ะ มายก้อดดดดดดด สวยกว่า แจจุงแห่งราชวงค์ดงบังชินกิอีกน่ะ ไอจะละลาย
O[]O แล้วฉันก็ต้องอึ้งรอบสอง นายมีฟันเหมือนๆๆๆ...เหมือนเดร็คคิวล่าเลยอะ-w-*
ตา....ตา มีสีแดง อ๊ากนายบ้านี่ประจำเดือนขึ้นที่ตา= =^ โรคใหม่ของเมืองไทย ที่ใครก็ยังไม่มีทางแก้เลย เพราะอิชั้นก็เห็นครั้ง
แรกนี่แหละ- -^;;
"อย่า.....อย่าเพิ่งแหกปากนะเธอ โอ้ย~~~"
“อะ.....อย่าเข้ามานะ”
นายบ้านี่พูดนายจะฉลองฮาโลวีนล่วงหน้ารึไงฮะ ที่แหกปากลั่นน่ะ ฉันไม่สนุกด้วยหรอกนะ
ฉันถอยกรูดไปที่ประตู อย่าทำอะไรเค้านะเค้าเวอร์จินอยู่เลย พี่แด๊กฯจ๋า อะโหย หยดย้อย(แกนี่ตัณหาจัดจริงเลย)
แด๊กฯ 5555+ (แต่งเองตลกเอง)
"อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ ฉันมีกระเทียมในตู้กับข้าวนะ มีไม้กางเขนด้วยนะ......อ๊ากกกกกกกกแม่จ๋า"
TTTOTTT แล้วฉันก็ต้องร้องอย่างตกใจเมื่อนายผีคนนี้มีเลือดที่แขนด้วย กรี้สสสสสสเวมไพรยุค2007เจ้าค่าTT^TT
ไม่ตั้งใจแอ๊บๆ ๆแบ้วก็เจือเธอแล้วมันเบลอ จะเป็นลมให้ได้แล้วเนี่ย!~
"เธอจะยืนบื้อเหรอก็รีบๆหายามาให้หน่อยสิ ปล่อยให้ฉันตายอย่างงี้น่ะ"
“.........”
เอ๋?? ไอ้นี่มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันเนี่ย-0- แต่ก็ต้องไปโดยดีเมื่อนายบ้านั่นถลึงตาสีแดงมาให้ช้านฉี่จะแตกอยู่แล้วฮือๆๆT^T
ปกติต้องกินเลือดอะไรเทือกนี้สิ จะไม่กินหน่อยเลยหรือ-,.- แง่ง-w-
แล้วฉันก็ยื่นยาทำแผลให้นายผีนั่น ขอเรียกนายผีไปก่อนแล้วกัน ฉันเดินไปที่ตู้พลางหยิบพระมาสวมคอไว้ แต่ก็ไปได้ไม่ไกล
เพราะนายผีนี่มันนั่งขวางเอาไว้ อะโหย เล่นงี้แม่ก็หนาวทรวงหมดสิจ๊ะ
"จะยืนทำอะไรล่ะมาช่วยหน่อยสิ เจ็บก็เจ็บ"
“ทำเองเดะนายอะ”
“นี่! มาช่วยหน่อยเสะ~~~”
นายผีหัวแดงนั่นพูดพลงแยกเขี้ยว กรี้ดน่าเอาตะกร้อมาครอบปากซะจริงๆเลย-*-
ฉันจึงค่อยๆกาดึ้บกาดึ้บไปใกล้ๆนาย
“จะ....ให้ทำไงล่ะ???”
"ส่งมีดมาสิ"
อ๋า~~~นาย
"บอกให้ไปเอามาไงเล่า!!...โอ๊ย"
"ก็..ก็มันไม่มีนี่นา โธ่เดี๊ยวไปหยิบมาให้"
ฉันกุลีกุจอตรงดิ่งไปที่ห้องครัว พลางกลับมาที่เดิมอย่างรวดเร็ว มีดเกือบล้วงทรวงเข้าให้
นายนั่นคว้าไปอย่างเร็ว
“ทำอะไรน่ะ+0+ ไม่อย่านะนาย”
“หึ หึ”
แล้วก็เอามีดเล่มนั้นแหละแงะกระสุนออกจากไหล่ขวาอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว
O[]O;;;; แม่เจ้านี่ใช่คนรึเปล่าฟระ
"ไม่เจ็บบ้างเหรอเนี่ย ซี้ดดดดดดด เจ็บแทน"
“.....”
ใบหน้าขาวนั้นงองุ้มลงอย่างเห็นได้ชัดเจน ว่าแต่นายนี่ก็หน้าตาดี อร๊ากกกกกกกกกกกน่าฮักมักๆเรย เฮ้ย!!!คิดอะไรบ้าๆ
ฉันถามพลางชำเลืองอย่างหวาดเสียว
นายนั่นฉันมาทั้งน้ำตาTT_TTนี่คงพอเป็นคำตอบแล้วนะ เป็นคนที่ปัญญาอ่อนที่สุดที่ฉันเคยเจอเลยล่ะนายหัวแดงนี่
นึกว่าแมน ที่แท้แอบหญิง ง่ะ เสียดายคำชมหมดเยล วุ้ย++~~
"อะ........นายเอ่อเอาผ้าเช็ดหน้าไหม"
“......”
นายนั่นไม่พูดอะไรซักอย่าง แล้วเม็ดกระสุนก็ตกลงมา ใส่ลงถาดอลูมีเนียมดัง ก๊อง! โถ่ถาดทำขนมของช้าน
"คือว่า......เอ่อ นายจะไปหาหมอมั้ย"
"ฉันกลัวเลือด~~~~แหวะ!!!! เธอไปเอาผ้าหรือทิชชู่มาให้ฉันหน่อยเร็วTTOTT"
นายนั่นบอกอย่างขยะแขยง อ้อนายนี่เกลียดเลือดถึงกับร้องไห้ ประเทศไทยจงเจริญ(ประชด)
ฉันเดินปลงตกไปที่เตียงนอนพลางยื่นทิชชู่ให้นายหัวแดง นายนั่นรับไปพร้อมกับเช็ดเลือดของตัวเอง อย่างบ้าคลั่ง
ถ้านายเกิดมาเป็นผู้หญิงจะทำไงเนี่ย กลัวเลือดแถมต้องมีประจำเดือนอีกแน่ะ กำจริง!!เลย
ฉันลอบมาใบหน้าขาวนั้นร้องไห้- -^ นึกงงตัวเองอยู่เหมือนกัน จมูกเป็นสัน ปากชมพูระเรื่อ กรี้ด~~~>3< หล่อกว่าพี่ฮยอนจุง
ของฉันอีก อร๊ากแต่สู่พี่คิมแจชอบแห่งราชวงค์พารันของฉันไม่ได้หรอก ฮี่ๆ
".....ฮึก......เสร็จแล้วขอบใจเธอมากนะ"
(- _-๐)นายนั่นปาดน้ำตาก่อนที่นายจะดูน่ารันทดอดสูไปมากกว่านี้ คิดว่าแมนโด่ที่จริงก็เกย์ วุ้ยเพื่อนกูรักมึงว่ะ- -^
แล้วนายนี่ก็กลับสู่โหมดเดิม นายผีทำแผลจนเสร็จจึงมองมาที่ฉัน อ๋า~ อย่ามองมาสิเด๋วฉี่จะแตกจนใจละลาย(?)
ไปไกลๆสิขอส่วนบุญเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันไม่มีเงินทองนะ มีหนี้แค่ล้านกว่าๆเองT^T
"นะ...นาย เอ่อๆเป็นผีหรือคนกันแน่เนี่ย"
พูดไปแล้ว พูดไปแล้ว สาธุขอให้เป็นผีเหอะจะได้ขอหวย(ซะงั้น หวังรวยทางลัด)- -‘’
แล้วนายนี่ก็ทำหน้าเหมือนสับสน เอ่อฉันถามว่านายเป็นผีหรือเป็นคน
ไม่ได้ถามเพศนายว่านายเป็นผู้ชายหรือเป็นเกย์ไม่ต้องทำหน้าลำบากใจอย่างนั้นก็ได้ฉันไม่ได้ให้นายบอกความจริงเมื่อนาย
เป็นเกย์ก็ไม่เป็นไรยังมีคนที่เป็นเหมือนนายอีกเยอะเลยนะ เพื่อนฉันก็มีอีกเป็นขวดโหลเลย สนใจติดต่อได้นะ
(= =)^
"ไม่รู้......ฉันยังไม่รู้เลย"
“ง่ะ......”
แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงขนาดตัวนายเองยังไม่รู้เลย วุ้ย!สังคม
จะทำไงต่อดีเนี่ย มากระโจนใส่บ้านคนอื่นเขาแบบนี้น่ะ ไม่เอาตำรวจมาจับก็บุญโขแล้วเฟ้ย
".....เอ่อ"
"นี่เธอขออย่างได้ไหม"
ฉันยังพูดไม่จบนายหัวแดงนี่ก็พูดโต้งๆออกมา พี่ญาติกะไก่โต้งรึไง
เฮ้ยอย่ามองยิ่งเป็นคนจอนไอ่(ใจอ่อน)อยู่ด้วย
"อะ..ไร"
ฉันยังไม่ล่ะจากหลังโต๊ะคอมฯเสมือนเป็นเกราะกำบังสุดท้ายของฉัน
นายหัวแดงนั่นมองมาทางฉันอย่างหิวกระหาย สายตาจับจ้องมาแน่วแน่
อะไรอีกเล่านายจะขอข้าวกินอย่างงั๊นล่ะสิ โด่บอกมาแต่แรกก็หมดเรื่อง
"ฉันขอเธอได้ไหมว่าห้ามบอกใครน่ะ"
นายนั่นทำตาขวางมองฉัน แกจะมองทำไมแบบนั้นคนยิ่งกลัวๆอยู่นะ
คุณพี่เป็นพระมาเกิดรึเจ้า-_-
"เอ่อ ไม่รู้สิ แบบว่าน่ะ"
"หา…….....เก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับซะ แล้วเธอจะไม่เดือดร้อน"
แค่นี้ก็เดือดร้อนจะแย่อยู่แล้วเออ- -^
อะมาทำเป็นสั่ง-0- ฉันจะเชื่อหรือไม่เชื่อนายคนนี้กันแน่เนี่ย ว่าแต่น่าตาหล่อใช้ได้เลย
อิอิเชื่อซักหนึ่งส่วนล้านแล้วกันเพราะหน้าตาให้+^^+
ว่างๆจะพาไปเทียบว่าหน้าไรอันกับนายนี่อันไหนขาวกว่า (ไรอันแห่งพารัน)
"อะ...อืม ได้สิ...ว่าแต่นายเถอะมานี่ได้ไงเล่า......เฮ้ย"
“บับบาย ลาขาด!”
ฉันยังพูดไม่จบแต่ไอ้หมอหัวแดงนี่กระโดดจากหน้าต่างไปแล้วเรียบร้อย เดี๊ยวสิยังไม่ได้ขอเบอร์รองเท้าเลยอะ
เฮ้ยO[]O มันคนหรือลิงแปลงร่างฟระ???จะไปก็ไปจะมาก็มา
ฉันได้แต่ สระอึ้งกิมกี่เนี่ย=อึ้งกิมกิ
~~~บรู้ววววววว บุ๊คๆๆๆบรู๊ววววววว~~~~
ฉันมองซ้ายมองขวา มองหน้ามองหลัง(- - ) ( - -) ( - - ) ( ) ( O-O )
- 0 -;;; มะ.....หมาหอน แสดงว่ามันต้องเป็นผี.......ผี!!!++
ฉันรีบวิ่งไปที่หน้าต่างพลางกำพระที่สวมไว้เสียแน่น ไม่เห็น...ไม่เห็นมันต้องเป็นผีแน่ๆคนอะไรจะเร็วปานนั้นนะ
กรี้ดดดดดดดดดผีเจ้าค่ะ ฉันโดนผีหลอก
อ๊ากกกกกกกกกกก ต้องยัยปิงซะแล้ว(เพิ่งจะพูดไปหยกๆนะแก)
+++++++++++ไม่แปลกใจเลยที่ฉันรักเธอมากมาย ไม่แปลกที่ใจของฉันมีเธอเท่านั้น by G-M+++++++
ณ โรงเรียน นักเรียนกลุ่มหนึ่งกำลังนั่งฟังเรื่องที่หญิงสาวใบหน้าหวานเล่าอยู่
"จริงๆนะจากนั้นฉันก็เห็นเลือดย้อยเต็มพื้นห้องเลยล่ะ น่ากลัวมากเลย นายคนนั้นนะก็ส่งสายตาเหมือนกับว่าจะฆ่า
ใครสักคนมา ฉันใจเต้นตึกตักผ่อนลมหายใจไปหลายที เกือบไม่รอดน่ะ"
ฉันเล่าให้ยายปิงฟังทันที ดูเหมือนว่ามันน่ะไม่ค่อยใส่ใจเรื่องฉันเลยซักนิด
ฉันเล่าให้มันฟังมันก็ดูดน้ำโค้กทีนึง ฉันชักยัวะแล้วนะเนี่ย= =+*
"โม้ไปปล่าวยัยเทดดี้ จ๊วบๆ"
"โม้บ้านพระ**อะดิ ฉันจะโกหกแกทำไมล่ะ"
ยายปิงทำสายตาปลงตก=_= เออคนอย่างฉันมันโกหกเก่งเสียที่ไหนเล่า อิอิ
แล้วก็เล่าต่ออย่างเมามัน
"นั่นไอ้พี่คิมของแกน่ะ มันเดินมากับยายออเรนจ์และฉัน.....ชักสังหรว่ามันสองคนต้องเดินมาทางนี้แน่ๆเลยว่ะ"
อยู่ดีดีไอ้ปิงมันก็พูดขึ้น ฉันหันหลังไปมองไอ้พี่คิมหันต์ควงยัยออเรนจ์ดาวช่วงชั้นมา T^T ชีชอกช้ำฮือๆๆ พอสองตัวนั่นเดิน
มาถึงยายปิงก็พูดไปลอยๆ
"ฉันว่าเราไปกันเหอะไอ้เทดดี้ อย่าอยู่เป็นก้างขวางคอเลย"
“อะ.....”
เสียงหัวเราะต่อกระซิกหยุดลงT^T
ยัยปิงพูดกระแทกแรงๆ จนทำให้พี่คิมพูดไม่ออก สมน้ำหน้า+สงสาร ใจหนึ่งก็รัก อีกใจหนึ่งก็เจ็บ เจ็บที่ยังรักเธอข้างเดียวอยู่
เรื่อยไป~~~
"......"
TT^TT ไม่มีคำพูดใดนอกจากน้ำตาตกในของฉัน
ดูไอ้พี่คิมสิไม่คิดถึงหัวใจเทดดี้บ้างเลย
"คนมันเลวเนอะสมัยนี้ รู้อยู่เต็มอกของตัวเอง แต่มาบอกว่าดีเกินไป อื้อหือหน้าอย่างงี้เค้าเรียกว่าอะไรล่ะ ใช้คนอื่น
เพื่อเป็นเครื่องมือของตัวเองน่ะ"
ปิงหันไปมองพี่คิมอย่างแค้นๆ พลางแยกเขี้ยวหางตั้ง หูตั้ง(คนมิใช่สุวาน)
"....."
“พี่ ขอโทษสำหรับทุกสิ่งนะเทดดี้”
“.....”
หมายเลขที่ท่านเรียกเจ๊งไปนานแล้วกรุณาปาทิ้งหรือซื้อใหม่ด่วน!! T^T
มาขอโทษตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรแล้วล่ะ
"คือเทดดี้พี่ขอโทษนะ....คือพี่ขอโทษจริงๆ"
“ยังจะมีหน้ามาขอโทษอีกรึไง คนไร้หัวใจที่สุด!!!”
ปิงแยกเขี้ยวพร้อมถกแขนเสื้อขึ้น(คนรึสุวานนิ)
“..........เทดดี้”
"พี่รักออเรนจ์ใช่ไหมพี่คิม ตลอดมาพี่รักออเรนจ์ แล้วมาตกลงคบกับเทดดี้ทำไม ทำไม!!!"
ฉันปลดปล่อยความในใจออกมาทุกสิ่ง ใช่สิพี่ใช้ฉันเพื่อเป็นเครื่องมีเท่านั้น เพื่อเป็นเครื่องมือเท่านั้น!!
“คือ รู้ว่าผิด เทดดี้ ขอโทษพี่ขอโทษจริงๆ”
“.......ขอถามเพียงอย่างเดียวTT^TT”
ฉันปาดน้ำตาแล้วก็จ้องมองไปยังร่าสูงของพี่คิมหันต์ และมองไปยังออเรนจ์ที่ก้มหน้านิ่ง
“ตลอดมา.....เคยอ่อนไหวกับฉันบ้าไหม เคยคิดที่จะรักฉันบ้างไหม”
ฉันนี่มันโง่ รู้ทั้งรู้ว่าในใจเขาก็เทไปให้ยัยออเรนจ์หมดแล้ว แล้วยังจามเขาไปเพื่ออะไรอีก เพื่ออะไร
"ไอ้เทดดี้ไปกันเหอะ แกก็รู้ทั้งรู้ ว่าเขาหลอกใช้แก"
ฉันยังไม่ขยับเขยื้อน
“เทดดี้จะบอกให้พี่รู้ ว่าตลอดมาเทดดี้ แคร์แต่พี่คนเดียว ไม่เคยปันใจให้ใคร สิ่งที่พี่ทำ มันร้ายกาจมาก ร้ายกาจยิ่ง
กว่าซาตานตั้งกี่หลายเท่า.....แล้วทำไมต้องให้เทดดี้เป็นเครื่องมือ ทำไมพี่ไม่รู้จักกับออเรนจ์เอง ทำไมกัน!!!~”
ไอ้ปิงพยายามดึงฉันไว้ ฉันก้มหน้านิ่ง พยายามกลั้นน้ำตา และข่มร่างที่สั่นเทาเอาไว้
"คือพี่ขอโทษ....พี่รักออเรนจ์ ตลอดมาพี่รู้ว่าพี่ทำไม่ถูก พี่ขอโทษจริงๆ...."
ยังที่พี่คิมพูดไม่จบฉันก็ฟาดให้เต็มรักบนใบหน้าของเขา เหมือนทุกอย่างมันวืดไปหมดตอนนี้ สิ่งที่ปรากฏในใจฉันเป็นเพียง
น้ำตาของความเสียใจเท่านั้น
ทุกคนมองดูอย่างอึ้งๆ เริ่มมีเสียงกระซิบกันดังระงม
"เฮ้ยเทดดี้"
ปิงตกใจ พลางมองหน้าฉันแล้วเช็ดน้ำตา
ฉันเบือนหน้าหนีอย่างเร็ว วิ่งๆ ๆ ๆ ๆ ๆและวิ่งให้เร็วที่สุด ความเสียใจถาโถมมาเต็มประดา บ้าเอ๊ยจะไม่ร้องไห้ให้กับคนเฮงซวย
อย่างเขาแล้วไง แต่เราทำไมร้องไห้อยู่อย่างงี้ล่ะTTTOTTT
ฉันไม่สนใจใครทั้งสิ้น ไม่สนไอ้ปิง ไม่สนน้ำตาที่มันไหลมาเรื่อยๆ
ฉันวิ่งไปที่ด้านหลังโรงเรียนพลางนั่งร้องไห้อย่างบ้าบิ่น ทำไมเจ็บปวดอย่างงี้ ฉันกรี๊ดดดดดดดดออกมาอย่างเจ็บปวด
กี่ครั้งนะ กี่ครั้งฉันจะหยุดร้องไห้ซักทีกับผู้ชายอย่างเขานะ ปากบอกว่ารักว่าชอบ มาทำให้เรามีความหวัง แต่สุดท้ายคนที่เขา
เลือกก็ไม่ใช่เรา ใช่สิฉันไม่ได้ดีพร้อมอย่างออเรนจ์พี่ถึงไม่เลือก
"ไอ้พี่คิมบ้าาาาาาาาาาา~าาาา"
ฉันร้องออกมาดังๆ ปล่อยความคับแค้นที่มีในอกออกมาTTTOTTT~
ตลอดมาพี่มองฉันเหมือนตัวตลก ที่คบกันก็เพราะเห็นฉันเป็นญาติของออเรนจ์งั๊นสิ
งั๊นสิแล้วทำไมพี่ต้องมาคบฉันด้วยเพื่ออะไรล่ะ เพื่ออะไร ฉันไม่เข้าใจ
พี่ก็ไม่ใช่คนเลว แต่ทำไมพี่คมทำอย่างงี้ เทดดี้ไม่เข้าใจเลย(TTOTT)
ยิ่งคิดฉันก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่า
"ฮึกๆๆ ฮือๆๆๆๆ ฉันจะไม่รักใครอีกเลย ฮือๆๆ"
เจ็บไปหมดเจ็บจริงๆ ทำไมอกหักมันถึงเจ็บอย่างงี้นะ
ไหนที่บอกว่าจะไม่เจ็บแล้วไง T^T ทำไม ทำไม
ความคิดเห็น