กาลครั้งหนึ่งในความทรงจำของฉัน

ลำดับตอนที่ #4 : ฉันต้องทำอะไรสักอย่าง

          มันคือฝันร้ายชัดๆ...

การที่มีผู้ชายมาบอกรักจริงจัง...เป็นสิ่งที่เฝ้าภาวนาว่าอย่าได้เจอ

ทำไมมันต้องเป็นเราด้วยว้า...เซ็งจริงๆ

ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะต้องเจอเหตุการณ์ที่น่าสยดสยองเช่นนี้

ไม่ใช่แค่นั้น มันดันเป็นเพื่อนที่ใกล้ชิดที่มาบอกรักซะด้วยสิ

อุตสาห์คิดอยู่แล้วว่ามันจะมีโอกาสลงเอยแบบนี้ ได้แต่หวังว่ามันจะไม่เป็นจริง แต่ก็ไม่สำเร็จ

ใครใช้ให้ไปสนิทกะเพื่อนของสาว Y ฟระ โคดสิ้นคิดเลย

เพราะเพื่อนของสาว Y ยังไงมันก็ต้องรับอิทธิพลมาจากความ Y มาบ้างไม่มากก็น้อยแหละวะ

                แล้วแบบนี้จะทำยังไงต่อไป...

ขืนปล่อยไว้สักวันคง...

ต้องแก้ไขวิกฤตนี้ให้ได้โดยด่วน

ทำไงดีล่ะ...ต้องรีบหาแฟน มันจะได้ไม่มายุ่งกะเรา

แล้วใครล่ะ ที่จะมาเป็นแฟน

คนที่เราเคยแอบชอบเหรอ...เค้ามีแฟนแล้วง่า...เศร้าใจ

จะเอาไงดีล่ะนี่ เจ๊สโนว์เหรอ

บ้าดิ! ไม่มีทาง ขืนคบไป เจ๊แกอาจจะส่งไอ้ยุทธมาแทนก็ได้

แล้วใครล่ะ...จำได้ว่าตอนนั้นเห็นเพื่อนสโนว์คนนึง น่ารักใช้ได้

อาจจะเป็นสาว Y แต่ก็ช่างเถอะ อย่างน้อยก็ไม่น่าจะสนิทกะไอ้ยุทธมากเท่าไหร่ น่าจะโอเค

แต่ปัญหาคือจะจีบยังไงนี่ดิ

เห็นใจหน่อย คนไม่เคยมีแฟน

เคยบอกไปตรงๆ แล้วก็แห้วมาแล้ว...แล้วเค้าก็ไม่เมินหน้าหนีเราด้วย

ทำยังไงดี...ค่อยๆ วางแผน ต้องเข้าไปตีสนิทก่อนดีกว่า

อย่างน้อยตอนนี้ก็เป็นเพื่อนของเพื่อน แต่ในอนาคต...กะลังพยายามอยู่