ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Smash:Mad Robot

    ลำดับตอนที่ #2 : สิ่งสุดท้ายที่ผมจำได้

    • อัปเดตล่าสุด 4 มิ.ย. 49


                    30 นาทีก่อนหน้านั้น...

    "ระบบป้องกันภายนอกถูกทำลายไป 50% แล้ว" มีเสียงเตือนเมื่อผมขับยานฝ่าดงเมเซอร์ของพวกทหารโซลาร์การ์ดเข้ามา แต่นั่นไม่สามารถสร้างความกลัวให้ผม เพราะภัยคุกคามจากโซลาร์การ์ดที่มีต่อผมนั้นมันเทียบไม่ได้เลยกับภัยคุกคามต่อทั้งมนุษย์และลีร์ที่เกิดจากเป้าหมายของผมหากผมยอมถอยออกไปจาก โซลาร์ เซกเตอร์

    ผมรู้จักเอเลียนตัวนี้ดีพอที่จะรู้ว่ามันสามารถเข้ามาในนี้ได้โดยไม่ถูกตรวจจับโดยทหารโซลาร์การ์ด และผมก็ยังรู้อีกการมีอยู่ของมันคงไม่น่ากลัวอะไรหากมันไม่ไปปรากฏตัวที่ดาวดวงหนึ่ง นั่นคือ ดาวที่พวกบีโฮลเดอร์เรียกว่า ดาว Sol-3 หรือ โลกเก่าของมนุษย์ นั่นเอง ผมจึงรีบไปดักมันที่นั่นโดยเร็ว

    บัดนี้ผมเข้ามาถึงดาว Sol-5 Jupiter แล้ว และพวกโซลาร์การ์ดก็ยังคงระดมยิงใส่ยานของผม โดยเฉพาะเมื่อพวกมันเดาจุดหมายปลายทางของผมออกแล้ว พวกมันยิ่งไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ดาวเคราะห์ที่มีชื่อเดิมว่า Earth เป็นแน่

    นี่แหละ สิ่งที่เอเลียนฮันเตอร์จะต้องทำให้ได้ นั่นคือ การไล่ล่าไปพร้อมๆ กับการหนีการไล่ล่า นี่แหละ เป็นการทดสอบความสามารถว่าผมนั้นมีค่าควรต่อการเป็นผู้พิทักษ์ทางช้างเผือกหรือไม่ ถ้าหากว่าผมทำสำเร็จ ผลมันก็คงจะเป็นอย่างที่หวังไว้ แต่หากล้มเหลว ก็คงไม่ใช่แค่ผมเท่านั้นหรอก ที่จะต้องพังจากความผิดพลาดในครั้งนี้ เพราะผลลัพธ์แห่งความพ่ายแพ้ก็คงจะไม่ต่างจากที่เคลย์ตัน ผู้บัญชาการสูงสุดของบีโฮลเดอร์ คาดการณ์ไว้

    และยิ่งผมเข้ามาใกล้ดาว Sol-3 มากขึ้นเรื่อยๆ ปริมาณลำแสงเมเซอร์ที่พุ่งเข้ามาหาผมก็มากขึ้นเรื่อยๆ เช่นกัน แม้ตอนนี้ผมจะไม่สามารถจับเป้าหมายของผมที่เป็นเอเลียนได้ นั่นแปลว่าผมต้องไปดักรอที่เป้าหมายของมันก่อน

    "คำเตือน: ระบบป้องกันภายนอกถูกทำลาย เกราะของยานรับสภาพรังสีอย่างหนักและ เริ่มจะใช้การไม่ได้แล้ว"ตายล่ะ การถูกระดมยิงด้วยเมเซอร์อย่างหนัก ทำให้ความเร็วสูงสุดของยานลดลง ยานไม่สามารถเร่งความเร็วให้ผ่านแถบรังสี แวน อัลเลน บนโลกเก่าของมนุษย์ได้รวดเร็วอย่างที่คาดการณ์ไว้ และยานก็จะได้รับความเสียหายมากกว่าที่เคยประเมิน...นอกจากนี้ สภาพที่ถูกยิงด้วยรังสีมาอย่างหนักทั้งจากกองกำลังโซลาร์การ์ด และจากชั้นบรรยากาศ แวน อัลเลนของ ดาว Sol-3 ทำให้ยานของผมเกิดความเสียหาย...มากขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง...ยานเสียการควบคุม...

    เสียการควบคุม!!! ผมเกลียดคำนี้ที่สุดเลย สำหรับผมแล้ว ตราบใดที่ได้คำนวณไว้ ทุกอย่างจะไม่เป็นปัญหา แต่นี่....

    หลังจากนั้น สติของผมกับขาดผึงไป ผมมองเห็นตัวเอง พร้อมกับยานที่ผมเคยขับ ดิ่งลงสู่เบื้องล่างอย่างรวดเร็ว................................

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×