คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : เพื่อนเก่า(An Old Friend)
"ไม่ได้เจอกันนาน โตขึ้นเยอะเลยนะ จะว่าไปแล้ว เธอตอนนี้ก็สวยไม่เบานี่" เสียงทุ้มต่ำของเอเลียนดังขึ้น
"แกเองก็ดูงี่เง่าขึ้นเยอะเลยนี่ คาคูล" เสียงเล็กๆ ของเด็กผู้หญิงดังมาจากฝั่งตรงข้าม
"จริงสิ โฟติเอล เธอ...คงจะได้เป็นใหญ่ในองค์กรกระจอกของเธอแล้วสินะ" คาคูลถาม เสียงของเอเลียนยิ่งทุ้มต่ำลงไปอีกเมื่อถูกท้าทายจากมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้า
"ถ้าแกเรียกตำแหน่งนี่ว่าเป็นใหญ่ คงจะใช่ แต่แกก็คงคาดเดาไว้แล้วสิ ว่าแต่ แกกับพรรคพวกที่มีแต่ปัญหาของแกมาทำอะไร ที่นี่" โฟติเอลเริ่มซัก
…เป็นใหญ่งั้นเหรอ...คงเป็นไปไม่ได้หรอก แต่ไม่ว่าจะพยายามปฏิเสธมากขึ้นเท่าใด ภาพของบีโฮลเดอร์สาววัยรุ่นยิ่งซ้อนทับกับภาพของผู้บัญชาการมากขึ้นทุกทีในความคิดของคนที่แอบมาได้ยินอย่างแอมเบอร์
"ช้าก่อน พวกเราไม่ได้มาที่นี่ แต่เราจะไปที่ใด...เธอเองก็คงรู้อยู่แก่ใจดีไม่ใช่เหรอ ที่ๆ ทุกคนในองค์กรของแกกลัวกันน่ะ"เอเลียนยิ้มพร้อมกับตอบอย่างประกาศชัยชนะ
"Sol-3 งั้นรึ มั่นใจเหรอว่าพรรคพวกของแกจะผ่านโซลาร์การ์ดได้ แล้วก็อย่าลืมเป็นอันขาดว่ายังมีพวกฮันเตอร์ตามล่าพวกแกอยู่" แต่ยิ่งโฟติเอลตอบไป คาคูลก็ยิ่งแสดงท่าทางเย้ยหยันมากขึ้นเท่านั้น
"คำพูดของเธอมันบ่งบอกอะไรอย่างหนึ่ง ก็บอกว่าพวกบีโฮลเดอร์มันไม่มีน้ำยาอะไรนะสิ" สายตาของโฟติเอลเปล่งประกายแห่งโทสะ เธอเอื้อมมือจะคว้าอาวุธ แต่คาคูลกางสนามพลังกุมที่มือของโฟติเอลไว้
"อย่าเพิ่งใจร้อน จะฆ่าเธอตอนนี้มันก็เร็วไปหน่อย...มาคุยกันก่อน แต่ที่ฉันอยากรู้ เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่เธอทำฉันเจ็บ..."คาคูลพูดด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง...ไม่รู้ว่ามันจะเอาจริงเมื่อไหร่
"แกคงจำมันได้ดีเลยสินะ วันนั้นน่ะ หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรมาก...ก็แค่ทางบอร์ดของบีโฮลเดอร์หาทายาทคนใหม่ได้แล้ว" บีโฮลเดอร์สาวเริ่มอธิบาย
"แกก็คงคาดเดาไว้แล้วว่า บีโฮลเดอร์จะมีปัญหาเพราะมีทายาทสองคน..." โฟติเอลอธิบายต่อ
"ซึ่งมันก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ แต่ฉันก็อยากรู้นักว่า องค์กรไร้น้ำยาของเธอแก้ปัญหายังไง" เอเลียนขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงลิงโลด
"ถูกต้อง ปัญหามีทายาทสองคนนั้นสร้างความปั่นป่วนให้กับบีโฮลเดอร์อย่างมาก จนท่านผู้บัญชาการต้องลาออกจากตำแหน่ง..."
"เธอก็เลยได้เป็นผู้บัญชาการคนต่อไปงั้นสิ...สรุปว่าฉันมีส่วนช่วยให้เธอได้เป็นผู้บัญชาการเร็วขึ้น เป็นหัวหน้าบีโฮลเดอร์ที่ได้ดีเพราะเอเลียน..."คาคูลขัด
"การเป็นผู้บัญชาการของบีโฮลเดอร์น่ะ ไม่ใช่เรื่องที่น่าเฉลิมฉลองอะไรหรอกนะ จริงอยู่การที่อยู่ดีๆ มีคนบอกว่านับแต่วันนี้เป็นต้นไป เธอคือผู้บัญชาการองค์กรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของมนุษยชาติ มันเป็นอะไรที่น่าตื่นเต้นและหลายคนคงใฝ่ฝัน แต่ว่าหลังจากนั้นน่ะสิ หน้าที่ของผู้บัญชาการที่มันหนักหนาและใช้ความสามารถสูงมากย่อมไม่ใช่อะไรที่มันน่าสนุกเลยสักนิด โดยเฉพาะกับฉัน ที่ขึ้นเป็นผู้บัญชาการด้วยอายุแค่นั้น"
"เธอไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธชะตากรรมของเธอได้ ทายาทจะต้องกลายเป็นผู้บัญชาการไม่วันใดก็วันหนึ่ง และการก้าวขึ้นเป็นผู้นำนั้น ย่อมแลกมาด้วยความเสียใจเสมอ...นี่แหละ ชะตาของพวกงี่เง่าอย่างเธอ"คาคูลพูด
"หากเป็นเช่นนั้น แกเองก็คงจะหลีกเลี่ยงชะตากรรมไม่พ้นเหมือนกันแหละ แกก็รู้ดีนี่ เอเลียนที่รุกล้ำเข้ามาในเขตนี้ จะไม่ได้กลับออกไป" ความอดทนของโฟติเอลลดลงเรื่อยๆ
"ไหนๆ จะมีใครมาทำอะไรฉัน ไม่เห็นมีเลย หรือว่าบีโฮลเดอร์สิ้นไร้ไม้ตอกขนาดต้องส่งหัวหน้าลงมาต่อกร..."คำพูดของคาคูลได้บั่นทอนความอดทนของเด็กสาวผมเงินลงไปอีก...
"ใจเย็นๆ ก่อน ฉันยังไม่ได้บอกเลยนะว่าฉันมาทำไม เพราะฉันคงไม่ได้คิดถึงเธอขนาดที่จะต้องมานี่หรอกนะ" คาคูลเปลี่ยนเรื่อง
"มันก็คงไม่ใช่อะไรดีๆ หรอกน่า เท่าที่ฉันรู้น่ะ" ผู้บัญชาการบีโฮลเดอร์เดา
"ถ้ามันไม่ดี ก็เพราะว่าพวกเธอน่ะแหละ ที่ทำให้มันเกิดขึ้น เพราะพวกแก ทำให้พวกเราต้องอยู่อย่างหลบๆ ซ่อนๆ เหตุเริ่มต้นของความบาดหมางระหว่างเราน่ะ คงจะเหลือแค่ในประวัติศาสตร์ของพวกลีร์ ซึ่งพวกมันก็ต้องเข้าข้างตัวเองอยู่แล้ว...แต่ที่แน่ๆ คือ เราแพ้สงคราม" คาคูลเริ่มเล่าเรื่อง
"จะมาโน้มน้าวใจฉันหรอกหรือ ทุ่มเทขนาดนี้เชียว...แต่เสียดายนะ จิตใจของบีโฮลเดอร์โดยเฉพาะคนที่จะเป็นผู้นำน่ะ ถูกสร้างขึ้นให้เข้มแข็งกว่าคนปกติมาก...เผลอๆ จะมากกว่าแกซะอีกนะ" โฟติเอลสวน
"ดังนั้น เพื่อความอยู่รอด พวกเราก็เลยต้องต่อสู้กับลีร์และมนุษย์ต่อไป หนึ่งในแผนของเราคือ...การขโมยตัวทายาท จากข้อมูลที่สายลับให้มา บ่งบอกว่าทายาทคนนั้นคือ...เธอ แผนนี้จะทำให้บีโฮลเดอร์ปั่นป่วนดั่งที่เคยเกิดขึ้นมาแล้วเมื่อห้าร้อยปีก่อน...แต่ทายาทที่เราลักพาตัวมาได้นั้นกลับหลุดรอดไปได้ พร้อมกับเข่นฆ่าพวกเราไปถึงสองในสาม อีกทั้งทายาทคนนั้นได้ทำลายแม้กระทั่งฐานทัพและสรรพาวุธทั้งหมดของเรา ทั้งๆที่ยังเด็กอยู่แท้ เราก็เลยมาเพื่อจับตัวไปอีกครั้ง แต่คราวนี้ไม่ได้จับไปแค่ทายาท แต่จะจับผู้บัญชาการไปกำจัดด้วย อยากรู้ว่าบีโฮลเดอร์จะเป็นเช่นไร...ไม่ใช่แค่นั้นหรอก การรุกรานโลกให้มันรู้แล้วรู้รอดก็จะทำให้ความคงอยู่ของบีโฮลเดอร์นั้น จำเป็นน้อยลงด้วย เผลอๆ องค์กรนี้อาจจะล่มสลายไปเลยก็ได้" คาคูลหยุดก่อนจะพูดต่อไป
"หลังจากนี้ เราอาจจะสูญสิ้นทุกสิ่งทุกอย่าง แต่การพาศัตรูไปตายด้วยมันก็ย่อมดีกว่าตายคนเดียวอยู่แล้ว"เสียงทุ้มต่ำของเอเลียนได้กระตุ้นความรุนแรงจากความคิดของบีโฮลเดอร์เข้าอย่างจัง
"อ้อ แล้วก็นะ เพื่อนฉันส่งสัญญาณมาว่าเจอบีโฮลเดอร์ที่คล้ายๆ กับเธอด้วยแหละ แถวๆ นี้แหละ รู้สึกจะหน้าตาน่ารักคล้ายๆ เธอนะ ต่างกันแค่เธอผมทอง อาจจะเป็นทายาทของเธอก็ได้..."
"แอมเบอร์!" โฟติเอลตะโกนสุดเสียง บัดนี้อารมณ์เข้ามาควบคุมสติของเด็กสาวแล้ว เธอพยายามจะหยิบปืนที่เคยใช้กับมันมาใช้อีก แต่สนามพลังของเอเลียนขัดขวางไว้
"ใช่จริงๆ ด้วยรึ น่าสนใจดีนี่ ถ้าทายาทกับผู้นำหายไปทั้งสองคน บีโฮลเดอร์คงปั่นป่วนพิลึก..."
"แกอาจจะเอาชนะฉันในตอนนี้ได้ แต่เพื่อนแกไม่มีทางชนะแอมเบอร์ได้หรอก"โฟติเอล
"อย่าดื้อไปเลย เด็กโง่ สงครามครั้งนี้ ฉันชนะแล้ว…ฉันเคยผิดพลาดมาครั้งหนึ่ง นั่นทำให้ฉันรู้พิษสงของเธอดี แต่ครั้งนี้ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอได้แตะอาวุธแม้แต่ชิ้นเดียว เสียดายที่เธอโตมาจนสวยน่ารักขนาดนี้ นี่ถ้าไม่จำเป็นฉันก็คงเลือกที่จะไม่กำจัดเธอ" ว่าแล้วคาคูลก็ขยายสนามพลังให้ใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ จนล้อมรอบตัวของโฟติเอลไว้ บัดนี้โฟติเอลไม่ต่างอะไรกับเหยื่อที่รอความตายจากผู้ล่า...
เปรี้ยง!
ผิดกับโฟติเอล สติ สัมปชัญญะของแอมเบอร์ยังสมบูรณ์ทุกประการ เธอเลือกที่จะไม่โจมตีสุ่มสี่สุ่มห้า แต่ใช้จังหวะที่เอเลียนเผลอนี่แหละเป็นเวลาลงมือ ซึ่งมันก็ได้ผล คาคูลชะงักไปจนสนามพลังที่ล้อมตัวโฟติเอลอยู่คลายออก แม้ดูเหมือนว่าปืนของแอมเบอร์จะทำอะไรมันไม่ได้มากก็ตาม
เสียงปืนทำให้สติของโฟติเอลกลับมาอีกครั้ง บีโฮลเดอร์ที่เพิ่งได้รับอิสระรีบคว้าปืนดิสสีเพเตอร์แล้วระดมยิงใส่คาคูลทันที ปืนที่เคยทำลายล้างกองทัพเอเลียนด้วยตัวคนเดียวเมื่อเหตุการณ์ตอนนั้น กลับมาอีกครั้ง พร้อมกับทำภารกิจของมันให้สำเร็จ....
ความคิดเห็น