ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : เด็กสาว (The Lass)
“ตื่นเร็ว วันนี้พวกเราทุกคนต้องรีบไปตั้งแต่เช้านะ”
“…………”
“ทุกคนพร้อมกันหมดแล้วนะ”
“…………”
“เหลืออีก 5 นาที….”
“ว่าไงนะ!”เด็กหนุ่มจากคาซัส ตกใจ รีบลุกขึ้นมาทันที
แต่แล้วเอลฟ์ที่มาปลุกเขากลับยังอยู่ในชุดนอน
“นายก็ยัง...”
“ล้อเล่นน่ะ ไม่งั้นนายจะยอมตื่นเหรอ” คิออสยิ้ม พร้อมกับรับหมัดจากคนที่เขาเพิ่งปลุกอย่างง่ายดายพร้อมกับสร้างความเสียดายให้กับลูกของนักตีดาบ...
“แล้วชินล่ะ”
“อาบน้ำอยู่”แต่พลันที่คิออสพูดจบ ฮาล์ฟลิงก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี
“อ้าว พวกนาย...ตื่นกันแล้วเหรอ”
“ก็คิออสมันเล่น...” เฮซิลพยายามโวย
“เอาน่า...”
“อย่าเพิ่งทะเลาะกัน รีบๆ อาบน้ำแล้วลงไปกินเข้าดีกว่า”ชินปราม
ที่โต๊ะอาหารในเช้าวันนั้น เป็นไปด้วยความตื่นเต้น การเรียนวันแรกจะเริ่มขึ้นแล้ว การเรียนเพื่อมาทำงานแปลกๆนี่จะเป็นยังไงบ้างนะ อยากรู้จัง
เมื่อหันไปมองคนอื่นก็พบว่าแต่ละคนมีท่าทางตื่นเต้นไม่แพ้กัน...ยกเว้นแฟรี่ในชุดสีฟ้าที่ชื่ออลิส ดูสงบเสงี่ยม เจ้าคิออสคนรู้มาก แล้วก็...ชิโอริ ที่แววตาของเธอยังส่อความกังวลอย่างเห็นได้ชัด อาหารเช้าบนโต๊ะก็เหลืออยู่เกือบเต็มจาน นี่ชิโอริยังคงเป็นแบบนี้อยู่อีกเหรอ แบบนี้ต้องถามให้รู้เรื่องแล้ว แม้ว่าจะเป็นการก้าวก่ายไปหน่อยก็เหอะ
“ชิโอริ”เฮซิลรวบรวมความกล้าแล้วเข้าไปถาม
“อะไรเหรอ”
“เธอเป็นอะไรน่ะ สงสัยมาตั้งนานแล้ว”
“ก็ เด็กสาวน่ะ...”แต่แล้วคิออสก็มาขัดจังหวะ
“ได้เวลาออกเดินทางแล้ว ทุกคนเค้ารออยู่ด้านหน้าแล้วนะ”
แล้วขบวนของ”นักเรียนใหม่” ที่สุดแสนจะไม่เป็นระเบียบก็เริ่มออกเดินทางไปยังปราสาทเพื่อแสดงตนเป็น...บุคลากรพิเศษหรืออะไรทำนองนั้นนั่นแหละ แต่คราวนี้ หนทางกลับเต็มไปด้วยความหรูหรา มีสิ่งที่ดูคล้ายพรมชี้ไปเป็นทางโดยรอบเริ่มตั้งแต่จุดที่ห่างจากหอพัก ราวๆ 50 หลา
“ตื่นเต้นไหม”อลิสเอ่ยขึ้นพร้อมกับแจกรอยยิ้ม
“ก็...นิดหน่อยน่ะ”แม้เฮซิลจะตอบไปอย่างนั้นแต่ ดวงหน้ากลับเกิดอาการประหม่าอย่างแรง
“ไม่รู้คราวนี้เด็กสาวจะมารึเปล่า”อลิสพยายามสร้างความตื่นเต้น
“เอ่อ...”
“รีบไปกันเถอะ คนอื่นไปกันหมดแล้วนะ”
เด็กสาว...หมายถึงใครเหรอ วันนี้ได้ยินคำนี้สองครั้งแล้วนะ...
แต่แล้วความคิดของ”เรย์นิล” ก็สะดุดเมื่อได้สัมผัสความอลังการของห้องโถงในชั้นล่างของปราสาทแห่งนี้ ด้านบนตกแต่งด้วยสีฟ้าน้ำทะเล รอบๆ เป็นระเบียงหินอ่อน มีภาพแกะสลักทองคำทั้งศิลปะตะวันตกและตะวันออก...ด้านหน้ามีแถวสำหรับนักเรียนใหม่มานั่งรอเต็ม ไม่ใช่แค่อควาริสเท่านั้น แต่กิลดิ์อื่นๆ ก็มาด้วย ไม่รู้พวกไกลๆ จะมาด้วยรึเปล่า
แต่แล้ว สิ่งที่หยุดความคิดของเฮซิลไว้ก็คือการเดินเข้ามายังด้านหน้าอย่างสง่างามของแฟรี่ในชุดน้ำเงินเข้ม ผมสีดำสนิทที่อยู่เหนือเสื้อคลุมนั่นสอดรับกับแสงสะท้อนเพชรนิลจินดาและโลหะมีค่าต่างๆในห้องโถงเหมือนว่าจะถูกออกแบบมาให้เป็นเช่นนั้น...
“ยินดีต้อนรับนักเรียนใหม่ทุกท่านสู่ด้านหลังของโซฟิอา ณ ที่แห่งนี้ เธอจะได้รู้ในสิ่งที่น้อยคนนักที่จะรู้และนั่นคือสัญลักษณ์ของตัวตนของเธอ”
หลังเสียงจากด้านหน้าจบก็ปรากฏเป็นเสียงดนตรีจากที่ใดสักแห่งเสมือนว่าทั้งปราสาทได้ร่วมบรรเลงเพลงอันไพเราะนี้ด้วย ไม่นานหลังเพลงจบก็เกิดสายฟ้าผ่าลงมาที่กลางห้องจนเกิดเป็นรูใหญ่อยู่กลางห้องโถง เกิดเสียงกึกก้องจนได้ยินกันทั่วทั้งปราสาท แต่มีเพียงเรย์นิลและนักเรียนใหม่อีกไม่กี่คนเท่านั้นที่ตื่นเต้นตกใจ ชิโอริถอนหายใจอย่างโล่งอก ขณะที่คิออส อลิส และอีกหลายคนมีสีหน้าผิดหวัง...
“นักเรียนในกิลด์เดียวกัน จะเรียนด้วยกันยกเว้นในวิชาเฉพาะบางวิชาที่ต้องแยกห้องไปเรียน โดยขึ้นอยู่กับคะแนนสอบและความเหมาะสม ในตอนนี้จะขานชื่อทีละคนให้มารับตารางเรียนเพิ่มเติมแล้วให้มารอที่ห้องอาหารที่ชั้นสอง…”
“อะคาเนีย” อะคาเนียรีบวิ่งไปอย่างประหม่าเมื่อเธอได้รับการขานชื่อเป็นคนแรก
“อลิส” นางฟ้าค่อยๆเดินออกไปอย่างช้าๆ ไม่รู้ว่าวางมาดหรือขยับขาไม่ได้กันแน่
แล้วการขานชื่อก็ขานไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
“เรย์นิล” ได้ยินดังนั้น ด้วยความตื่นเต้น เรย์นิลก็สะดุดพรมเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปรับตารางเรียนเพิ่มเติม...อะไรกัน ตั้งเจ็ดวิชาเลยเหรอ ทั้งภาษาตะวันออก จารกรรมเบื้องต้น สารสนเทศ ประวัติศาสตร์ตะวันออก ตำนานเทพนิยายตะวันออก ภูมิศาสตร์เบื้องต้น และวิชาพิเศษ…มันคืออะไรเหรอ
หลังจากทุกคนรับตารางเรียนเพิ่มเติมแล้วก็ร่วมรับประทานอาหารกันที่ชั้นสอง ซึ่งเท่าที่เฮซิลลองถามดูก็โดนกันไปแค่ 2-3 วิชาเท่านั้น ไม่มีใครโดนหนักขนาด 7 วิชาเท่าเขาเลย...แต่เท่าที่ดูแต่ละวิชาก็คงจะเป็นเพราะเขาเดินทางมาจากต่างแดนและไม่รู้เรื่องแถวนี้ละมั้ง
“ตกลงเด็กสาวก็ไม่ยอมปรากฏตัวจนได้” โทร่าพูดอย่างเซ็งๆ
“ก็ดีแล้วนี่” ชิโอริ บอก
“บ้าสิ ชิโอริ คิดมากอยู่ได้ เด็กสาวน่ะมองไม่เห็นเธอด้วยซ้ำ”อลิซพยายามแย้ง
“ก็...”น้ำเสียงที่ยังคงขาดความกล้าของชิโอริพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หายไป
“มันก็ขึ้นกับปีไม่ใช่เหรอ คิดว่าปีนี้เราโชคไม่ดีละกัน อย่าคิดมากน่า ทุกคน” คิออสพยายามปลอบใจทั้งที่ตัวเองก็เซ็งอยู่ไม่น้อย
“ถ้าเธออยากเจอเด็กสาวนักละก็ กลางดึกวันที่ 14 เธอก็ไปดูที่ห้องลับบนหอคอยลาวิสสิ...อ๊ะ”ชิโอริหลุดปากออกมา
“ห้องลับนะเหรอ...มันต้องเข้าทางด้านหลังนี่ ได้ข่าวว่าเข้าไปยากมา ต้องเจออุปสรรคนานาชนิด ไม่เหมือนด้านหน้าที่เดินนิดหน่อยก็ได้แล้ว”คิออสนำเรื่องหลุดปากของชิโอริมาละเลง
“นี่ เธอจะเอาจริงๆ เหรอ...ฉันไม่แนะนำหรอกนะ”ชิโอริพยายามหยุดก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปกว่านี้ และแล้วห้องอาหารก็เงียบไปชั่วขณะ
ที่ห้องนอน คืนวันนั้น...
“นี่คิออส เด็กสาวคือใครเหรอ” เฮซิลกระซิบถาม
“นี่นายไม่รู้จริงๆ เหรอ” นัยน์ตาสีเขียวของเอล์ฟหนุ่มแสดงถึงความแปลกใจ
“ก็ฉันเพิ่งมาโซฟิอาครั้งแรก จะไปรู้ได้ไงล่ะ”
“โอเคๆ...บอกให้ก็ได้ ราสึ หรือเด็กสาวเนี่ย หมายถึงบุคคลที่มีฝีมือระดับตำนานคนหนึ่ง เก่งมากๆ แล้วก็ยังมีหน้าที่สำคัญอีกด้วย มีเพียงพวกเราเท่านั้นที่รู้จักรหัสนี้ แต่ในอีกด้านนึง เด็กสาวก็เป็นสิ่งที่น่ากลัวมากๆ เลยล่ะ”
คำพูดนั้นยังคงเป็นปริศนาทิ้งไว้ให้ขบคิดต่อไปอีกนาน...
“แล้วด้านหลังของหอคอยลาวิสล่ะ”เฮซิลถามต่อ
“อย่าคิดจะไปเชียวนะ...ทางนั้นน่ะต้องอ้อมไป แล้วระบบการป้องกันก็ดีมาก...ต่อให้เป็นสุดยอดจอมเวทย์ก็ยังกลับมาได้แต่กระดูก...อ้อ แล้วเด็กสาวจะอยู่ที่นั่นในบางเวลา ซึ่งบางคนเช่น ชิโอริ ก็อาจจะรู้...”
แล้วประโยคนั้นก็สร้างปริศนาให้กับเฮซิลมากขึ้นไปอีก...
3 วันต่อมา...
การเรียนวันแรกได้เริ่มขึ้น วิชาจิตวิทยาเหมือนว่าจะเล่นเกมจิตวิทยากับเฮซิลจนมึนไปหมด...วิชาเศรษฐศาสตร์ก็ยากเสียเหลือเกิน...รวมทั้งวันแรกสำหรับภาษาโซฟิอาก็ไม่โสภาเท่าใดนัก
หลังจากเลิกเรียนแล้ว เรย์นิลก็กลับมายังกิลด์...ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา...ก็ไม่ต้องเจอวิชาเพิ่มเติมหนักนี่นา...
“ทำไมเศรษฐศาสตร์ที่นี่ถึงล้ำลึกจัง”เจ้าคนรู้มากถาม
“ไม่งั้นจะเป็นโซฟิอาได้ไงล่ะ”โนเซียน รุ่นพี่ปีสองเดินผ่านมาพอดีช่วยตอบให้
“ทำไมนะรึ ก็เพราะเด็กสาวเขียนหลักสูตรใหม่ไง อยากเคลียร์ก็ไปเคลียร์ที่เธอสิ...”มินีล คนแคระตัวน้อยสอดขึ้น
“อย่านะ”
ว่าไงนะ...เด็กสาวเขียนหลักสูตรโหดๆ นี่ขึ้นเหรอเนี่ย ท่าทางจะเป็นคนสำคัญจริงๆ ซะแล้วสิ แบบนี้น่าจะลองไปทักทายดูหน่อย คิดซะว่าเป็นปริศนาแรกที่จะได้คำตอบละกัน...
“…………”
“ทุกคนพร้อมกันหมดแล้วนะ”
“…………”
“เหลืออีก 5 นาที….”
“ว่าไงนะ!”เด็กหนุ่มจากคาซัส ตกใจ รีบลุกขึ้นมาทันที
แต่แล้วเอลฟ์ที่มาปลุกเขากลับยังอยู่ในชุดนอน
“นายก็ยัง...”
“ล้อเล่นน่ะ ไม่งั้นนายจะยอมตื่นเหรอ” คิออสยิ้ม พร้อมกับรับหมัดจากคนที่เขาเพิ่งปลุกอย่างง่ายดายพร้อมกับสร้างความเสียดายให้กับลูกของนักตีดาบ...
“แล้วชินล่ะ”
“อาบน้ำอยู่”แต่พลันที่คิออสพูดจบ ฮาล์ฟลิงก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี
“อ้าว พวกนาย...ตื่นกันแล้วเหรอ”
“ก็คิออสมันเล่น...” เฮซิลพยายามโวย
“เอาน่า...”
“อย่าเพิ่งทะเลาะกัน รีบๆ อาบน้ำแล้วลงไปกินเข้าดีกว่า”ชินปราม
ที่โต๊ะอาหารในเช้าวันนั้น เป็นไปด้วยความตื่นเต้น การเรียนวันแรกจะเริ่มขึ้นแล้ว การเรียนเพื่อมาทำงานแปลกๆนี่จะเป็นยังไงบ้างนะ อยากรู้จัง
เมื่อหันไปมองคนอื่นก็พบว่าแต่ละคนมีท่าทางตื่นเต้นไม่แพ้กัน...ยกเว้นแฟรี่ในชุดสีฟ้าที่ชื่ออลิส ดูสงบเสงี่ยม เจ้าคิออสคนรู้มาก แล้วก็...ชิโอริ ที่แววตาของเธอยังส่อความกังวลอย่างเห็นได้ชัด อาหารเช้าบนโต๊ะก็เหลืออยู่เกือบเต็มจาน นี่ชิโอริยังคงเป็นแบบนี้อยู่อีกเหรอ แบบนี้ต้องถามให้รู้เรื่องแล้ว แม้ว่าจะเป็นการก้าวก่ายไปหน่อยก็เหอะ
“ชิโอริ”เฮซิลรวบรวมความกล้าแล้วเข้าไปถาม
“อะไรเหรอ”
“เธอเป็นอะไรน่ะ สงสัยมาตั้งนานแล้ว”
“ก็ เด็กสาวน่ะ...”แต่แล้วคิออสก็มาขัดจังหวะ
“ได้เวลาออกเดินทางแล้ว ทุกคนเค้ารออยู่ด้านหน้าแล้วนะ”
แล้วขบวนของ”นักเรียนใหม่” ที่สุดแสนจะไม่เป็นระเบียบก็เริ่มออกเดินทางไปยังปราสาทเพื่อแสดงตนเป็น...บุคลากรพิเศษหรืออะไรทำนองนั้นนั่นแหละ แต่คราวนี้ หนทางกลับเต็มไปด้วยความหรูหรา มีสิ่งที่ดูคล้ายพรมชี้ไปเป็นทางโดยรอบเริ่มตั้งแต่จุดที่ห่างจากหอพัก ราวๆ 50 หลา
“ตื่นเต้นไหม”อลิสเอ่ยขึ้นพร้อมกับแจกรอยยิ้ม
“ก็...นิดหน่อยน่ะ”แม้เฮซิลจะตอบไปอย่างนั้นแต่ ดวงหน้ากลับเกิดอาการประหม่าอย่างแรง
“ไม่รู้คราวนี้เด็กสาวจะมารึเปล่า”อลิสพยายามสร้างความตื่นเต้น
“เอ่อ...”
“รีบไปกันเถอะ คนอื่นไปกันหมดแล้วนะ”
เด็กสาว...หมายถึงใครเหรอ วันนี้ได้ยินคำนี้สองครั้งแล้วนะ...
แต่แล้วความคิดของ”เรย์นิล” ก็สะดุดเมื่อได้สัมผัสความอลังการของห้องโถงในชั้นล่างของปราสาทแห่งนี้ ด้านบนตกแต่งด้วยสีฟ้าน้ำทะเล รอบๆ เป็นระเบียงหินอ่อน มีภาพแกะสลักทองคำทั้งศิลปะตะวันตกและตะวันออก...ด้านหน้ามีแถวสำหรับนักเรียนใหม่มานั่งรอเต็ม ไม่ใช่แค่อควาริสเท่านั้น แต่กิลดิ์อื่นๆ ก็มาด้วย ไม่รู้พวกไกลๆ จะมาด้วยรึเปล่า
แต่แล้ว สิ่งที่หยุดความคิดของเฮซิลไว้ก็คือการเดินเข้ามายังด้านหน้าอย่างสง่างามของแฟรี่ในชุดน้ำเงินเข้ม ผมสีดำสนิทที่อยู่เหนือเสื้อคลุมนั่นสอดรับกับแสงสะท้อนเพชรนิลจินดาและโลหะมีค่าต่างๆในห้องโถงเหมือนว่าจะถูกออกแบบมาให้เป็นเช่นนั้น...
“ยินดีต้อนรับนักเรียนใหม่ทุกท่านสู่ด้านหลังของโซฟิอา ณ ที่แห่งนี้ เธอจะได้รู้ในสิ่งที่น้อยคนนักที่จะรู้และนั่นคือสัญลักษณ์ของตัวตนของเธอ”
หลังเสียงจากด้านหน้าจบก็ปรากฏเป็นเสียงดนตรีจากที่ใดสักแห่งเสมือนว่าทั้งปราสาทได้ร่วมบรรเลงเพลงอันไพเราะนี้ด้วย ไม่นานหลังเพลงจบก็เกิดสายฟ้าผ่าลงมาที่กลางห้องจนเกิดเป็นรูใหญ่อยู่กลางห้องโถง เกิดเสียงกึกก้องจนได้ยินกันทั่วทั้งปราสาท แต่มีเพียงเรย์นิลและนักเรียนใหม่อีกไม่กี่คนเท่านั้นที่ตื่นเต้นตกใจ ชิโอริถอนหายใจอย่างโล่งอก ขณะที่คิออส อลิส และอีกหลายคนมีสีหน้าผิดหวัง...
“นักเรียนในกิลด์เดียวกัน จะเรียนด้วยกันยกเว้นในวิชาเฉพาะบางวิชาที่ต้องแยกห้องไปเรียน โดยขึ้นอยู่กับคะแนนสอบและความเหมาะสม ในตอนนี้จะขานชื่อทีละคนให้มารับตารางเรียนเพิ่มเติมแล้วให้มารอที่ห้องอาหารที่ชั้นสอง…”
“อะคาเนีย” อะคาเนียรีบวิ่งไปอย่างประหม่าเมื่อเธอได้รับการขานชื่อเป็นคนแรก
“อลิส” นางฟ้าค่อยๆเดินออกไปอย่างช้าๆ ไม่รู้ว่าวางมาดหรือขยับขาไม่ได้กันแน่
แล้วการขานชื่อก็ขานไปเรื่อยๆ จนกระทั่ง...
“เรย์นิล” ได้ยินดังนั้น ด้วยความตื่นเต้น เรย์นิลก็สะดุดพรมเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไปรับตารางเรียนเพิ่มเติม...อะไรกัน ตั้งเจ็ดวิชาเลยเหรอ ทั้งภาษาตะวันออก จารกรรมเบื้องต้น สารสนเทศ ประวัติศาสตร์ตะวันออก ตำนานเทพนิยายตะวันออก ภูมิศาสตร์เบื้องต้น และวิชาพิเศษ…มันคืออะไรเหรอ
หลังจากทุกคนรับตารางเรียนเพิ่มเติมแล้วก็ร่วมรับประทานอาหารกันที่ชั้นสอง ซึ่งเท่าที่เฮซิลลองถามดูก็โดนกันไปแค่ 2-3 วิชาเท่านั้น ไม่มีใครโดนหนักขนาด 7 วิชาเท่าเขาเลย...แต่เท่าที่ดูแต่ละวิชาก็คงจะเป็นเพราะเขาเดินทางมาจากต่างแดนและไม่รู้เรื่องแถวนี้ละมั้ง
“ตกลงเด็กสาวก็ไม่ยอมปรากฏตัวจนได้” โทร่าพูดอย่างเซ็งๆ
“ก็ดีแล้วนี่” ชิโอริ บอก
“บ้าสิ ชิโอริ คิดมากอยู่ได้ เด็กสาวน่ะมองไม่เห็นเธอด้วยซ้ำ”อลิซพยายามแย้ง
“ก็...”น้ำเสียงที่ยังคงขาดความกล้าของชิโอริพยายามจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็หายไป
“มันก็ขึ้นกับปีไม่ใช่เหรอ คิดว่าปีนี้เราโชคไม่ดีละกัน อย่าคิดมากน่า ทุกคน” คิออสพยายามปลอบใจทั้งที่ตัวเองก็เซ็งอยู่ไม่น้อย
“ถ้าเธออยากเจอเด็กสาวนักละก็ กลางดึกวันที่ 14 เธอก็ไปดูที่ห้องลับบนหอคอยลาวิสสิ...อ๊ะ”ชิโอริหลุดปากออกมา
“ห้องลับนะเหรอ...มันต้องเข้าทางด้านหลังนี่ ได้ข่าวว่าเข้าไปยากมา ต้องเจออุปสรรคนานาชนิด ไม่เหมือนด้านหน้าที่เดินนิดหน่อยก็ได้แล้ว”คิออสนำเรื่องหลุดปากของชิโอริมาละเลง
“นี่ เธอจะเอาจริงๆ เหรอ...ฉันไม่แนะนำหรอกนะ”ชิโอริพยายามหยุดก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปกว่านี้ และแล้วห้องอาหารก็เงียบไปชั่วขณะ
ที่ห้องนอน คืนวันนั้น...
“นี่คิออส เด็กสาวคือใครเหรอ” เฮซิลกระซิบถาม
“นี่นายไม่รู้จริงๆ เหรอ” นัยน์ตาสีเขียวของเอล์ฟหนุ่มแสดงถึงความแปลกใจ
“ก็ฉันเพิ่งมาโซฟิอาครั้งแรก จะไปรู้ได้ไงล่ะ”
“โอเคๆ...บอกให้ก็ได้ ราสึ หรือเด็กสาวเนี่ย หมายถึงบุคคลที่มีฝีมือระดับตำนานคนหนึ่ง เก่งมากๆ แล้วก็ยังมีหน้าที่สำคัญอีกด้วย มีเพียงพวกเราเท่านั้นที่รู้จักรหัสนี้ แต่ในอีกด้านนึง เด็กสาวก็เป็นสิ่งที่น่ากลัวมากๆ เลยล่ะ”
คำพูดนั้นยังคงเป็นปริศนาทิ้งไว้ให้ขบคิดต่อไปอีกนาน...
“แล้วด้านหลังของหอคอยลาวิสล่ะ”เฮซิลถามต่อ
“อย่าคิดจะไปเชียวนะ...ทางนั้นน่ะต้องอ้อมไป แล้วระบบการป้องกันก็ดีมาก...ต่อให้เป็นสุดยอดจอมเวทย์ก็ยังกลับมาได้แต่กระดูก...อ้อ แล้วเด็กสาวจะอยู่ที่นั่นในบางเวลา ซึ่งบางคนเช่น ชิโอริ ก็อาจจะรู้...”
แล้วประโยคนั้นก็สร้างปริศนาให้กับเฮซิลมากขึ้นไปอีก...
3 วันต่อมา...
การเรียนวันแรกได้เริ่มขึ้น วิชาจิตวิทยาเหมือนว่าจะเล่นเกมจิตวิทยากับเฮซิลจนมึนไปหมด...วิชาเศรษฐศาสตร์ก็ยากเสียเหลือเกิน...รวมทั้งวันแรกสำหรับภาษาโซฟิอาก็ไม่โสภาเท่าใดนัก
หลังจากเลิกเรียนแล้ว เรย์นิลก็กลับมายังกิลด์...ทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา...ก็ไม่ต้องเจอวิชาเพิ่มเติมหนักนี่นา...
“ทำไมเศรษฐศาสตร์ที่นี่ถึงล้ำลึกจัง”เจ้าคนรู้มากถาม
“ไม่งั้นจะเป็นโซฟิอาได้ไงล่ะ”โนเซียน รุ่นพี่ปีสองเดินผ่านมาพอดีช่วยตอบให้
“ทำไมนะรึ ก็เพราะเด็กสาวเขียนหลักสูตรใหม่ไง อยากเคลียร์ก็ไปเคลียร์ที่เธอสิ...”มินีล คนแคระตัวน้อยสอดขึ้น
“อย่านะ”
ว่าไงนะ...เด็กสาวเขียนหลักสูตรโหดๆ นี่ขึ้นเหรอเนี่ย ท่าทางจะเป็นคนสำคัญจริงๆ ซะแล้วสิ แบบนี้น่าจะลองไปทักทายดูหน่อย คิดซะว่าเป็นปริศนาแรกที่จะได้คำตอบละกัน...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น