ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : กิลด์ (Guilds)
“เรย์นิลใช่มั้ย ท่านเรเวียลเรียกเธอน่ะ”
เสียงเล็กๆ เสียงหนึ่งนำเฮซิลให้เดินขึ้นไปจากหอพัก ขึ้นไปถึงก็เห็นเรเวียลในชุดขาวยืนรออยู่
“วันนี้เราจะไปที่หอคอยลาวิสกันนะ ไปทดสอบภาคปฏิบัติน่ะ”
แม้จะเข้าเมืองเป็นวันที่สองแล้ว โซฟิอาก็ยังไม่คุ้นตาสำหรับ”เรย์นิล” อยู่ดียิ่งเดินทางใกล้หอคอยมากเท่าใด ก็ยิ่งสร้างความตื่นเต้นให้กับบุตรแห่งเมเฮานท์มากขึ้น ‘คลื่น’เองทวีความรุนแรงจนเฮซิลถึงกับชะงักไปครั้งหนึ่ง รูปแบบของอาคารต่างๆ สองข้างทางก็ยังคงไม่ชินตา เมืองแห่งนางฟ้าเมืองนี้ก็ยังคงเป็นศูนย์รวมแห่งปริศนาสำหรับเขาอยู่...
“เรย์นิล...ถ้างั้นเชิญที่ห้อง 32 ชั้นล่างค่ะ”
เสียงตอบจากประชาสัมพันธ์เมื่อเรเวียลพาเฮซิลมาลงทะเบียน
“ฉันจะรออยู่ที่นี่แหละ” เรเวียลกล่าวแก่เฮซิล
เมื่อเฮซิลอยู่หน้าประตู ประตูก็เปิดเองโดยอัตโนมัติและเมื่อก้าวเข้าไปแล้ว มันก็ปิดทันทีเช่นกัน...
“ยินดีต้อนรับสู่การทดสอบภาคปฏิบัติ ในขั้นแรกก็ขอให้เธอไปยืนอยู่ตรงที่มีเครื่องหมายกากบาท”
เฮซิลเดินไปหยุดอยู่ที่มีเครื่องหมายนั่น...แต่เดี๋ยว!’คลื่น’กลับรุนแรงที่จุดๆ หนึ่ง มันพุ่งมาทางเขา ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ เฮซิลรีบกระโดดหนีทันที
ตูม!
มีระเบิดเกิดขึ้นที่จุดกากบาท คลื่นในบริเวณที่เฮซิลควรจะอยู่มีลักษณ์แปลกๆ จะว่าแรงก็ไม่ใช่ สงบก็ไม่ใช่ ซึ่งเป็นลักษณ์ที่เขาไม่เคยเห็น และเมื่อมองไปทางกรรมการผู้คุมสอบกลับไม่เห็นใครแล้วนอกจากความมืด...’คลื่น’แบบเดิมพุ่งมาถึงเขาอีกครั้ง เฮซิลพุ่งหลบอีกครั้งหนึ่ง...แล้วก็เกิดระเบิดในตำแหน่งเดิมของเขาอีกเช่นกัน เป็นโอกาสที่เฮซิลจะได้ศึกษาคลื่นของการระเบิดอีกครั้งแต่...
ฉึก!
ลูกดอกปักกลางหลังของผู้เข้าสอบโดยไม่ทันระวังตัว เฮซิลล้มลงทันที แต่แล้วกลับรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งที่จุดกากบาท ลูกดอกที่อยู่กลางหลังเขาก็หายไปแล้วเช่นกัน...นี่มันอะไรกันแน่ การสอบแบบไหนกัน แต่คงไม่มีเวลาคิดแล้วล่ะ ต้องมีอะไรพุ่งเข้ามาอีกแน่...แล้วมันก็มาจริงๆ คราวนี้เป็นร่างมืดพุ่งตรงมายังตัวเขา ผู้เข้าสอบซึ่งขณะนี้ยังไม่มีอาวุธใดๆ ก็ได้แต่หลบ หลังจากนั้นพื้นด้านล่างข้างหลังของเฮซิลก็ค่อยถล่มลงไป เฮซิลรีบวิ่งหนีทันที ไปจนถึงบริเวณที่ควรจะเป็นโต๊ะกรรมการคุมสอบ พื้นก็หยุดถล่ม แล้วกลับมาดีใหม่ แต่แล้วกลับมีคลื่น ยาวเป็นแนวมาจากอีกด้านหนึ่งของห้องพุ่งตรงมายังผู้เข้าสอบจนต้องหนีกลับไปทางเดิมใหม่ แล้วก็มีลำแสงพุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง...
ไม่มีทางหนี คราวนี้ต้องทำอะไรซักอย่างแล้วสิ...
เฮซิลพุ่งไปทางที่ลำแสงเบาบางที่สุดแล้วปะทะกับมันห่างจาก’จุดนัดพบ’ ไม่เกินสองก้าว...
ทันทีที่ลำแสงแตะต้องตัวเขาแสงสว่างก็จ้าออกมาทั่วห้อง...
“ต่อไปก็จะให้เลือกกล่อง หนึ่งกล่องจากสามกล่อง เลือกให้เหมือนกับตัวอย่าง โดยให้เธอคว้ากล่องที่ใช่ไว้ เอาละ เริ่มได้”
ทันทีที่พูดจบ ความมืดก็กลับมาปกคลุมห้องสอบอีกครั้ง ก่องสี่กล่องก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าโดยที่มีกล่องหนึ่งซึ่งอยู่สูงจนเอื้อมไม่ถึง คงจะเป็นกล่องตัวอย่าง ในช่วงแรกก็ไม่ยากอะไร เพราะต่างกันตรงสี และรูปร่างของกล่อง ต่อมาก็เริ่มยากเพราะต่างกันที่วัสดุที่ใช้สร้างกล่อง การเคลือบมันวาว หลังจากนั้นแล้ว...กล่องทุกกล่องเหมือนกันหมด ไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไรดี แต่สองข้อสุดท้ายนั้น เฮซิลสามารถทำได้เพราะในข้อรองสุดท้ายนั้น กล่องตัวเลือกกล่องหนึ่งและกล่องตัวอย่าง เป็นจุดศูนย์กลางของคลื่นรอบๆ และข้อสุดท้ายนั้นต่างกันที่ความแรงของคลื่น
“สำหรับการสอบภาคปฏิบัติตอนสุดท้าย…”
แสงสว่างกลับมาอีกครั้ง แล้วประตูสามบานของห้องโถงก็เปิดออก มีแสงสว่างจ้าออกมาจากประตูทั้งสามบานนั่น ขณะที่ประตูที่เฮซิลก้าวเข้ามายังคงปิดสนิท
“เรย์นิล ขอให้เธอเลือกที่จะก้าวผ่านประตูใดประตูหนึ่งจากสามประตูนี้ จงเลือกด้วยใจ เพราะมันมีผลต่อเธอมาก...”
นี่คงเป็นส่วนสำคัญของการสอบสินะ...เฮซิลทำสมาธิมองหา’คลื่น’แต่กลับไม่พบอะไร ประตูสามบานนี้ก็ไม่เห็นจะแตกต่างกันตรงไหน หลังหาทางออกอยู่สักพัก เฮซิลก็เสี่ยงวิ่งเข้าประตูทางด้านซ้าย เข้าไปในแสงสว่าง...
ครู่ต่อมา แสงสว่างก็ดับลง และเฮซิลก็กลับมายังห้องด้านหน้าของหอคอยอีกครั้ง...กรรมการคุมสอบยื่นผลคะแนนพร้อมกับตราประจำตัวให้เรเวียล...
“ทำคะแนนได้น่าสนใจมาก” น่าสนใจมาก...สูงมาก ต่ำมาก หรือว่าพิศดารเกินไป ก็เฮซิลยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่เลยนี่น่า
“มา เรย์นิล เราจะไปซื้อของกัน” เรเวียลยื่นตราประจำตัวให้ เป็นอัญมณีสีแดง คาดกลางด้วยโลหะมันวาวสีเงิน ตรานั้นอยู่บนแผ่นกำมะหยี่สีน้ำเงินแผ่นเล็กๆ มุมล่างขวามีอักขระ (ที่เฮซิลแปลไม่ออก) จารึกอยู่
แต่เรเวียลไม่ได้พาไปที่เดิม(ของที่ต้องซื้อหาที่นั่นไม่ได้หรอก เธอบอกไว้อย่างนั้น) เป้าหมายคราวนี้ต้องผ่านเส้นทางที่วกวนเหมือนเขาวงกต เรเวียลบอกว่าเป็นตลาดสำหรับ “คนใน” ที่ขายของที่สำคัญๆ สำหรับ “คนใน”เท่านั้น เส้นทางที่ว่าต้องเข้าไปยังชั้นสามของอาคารแห่งหนึ่ง ผ่านประตูเข้าไปจะไปสู่อีกมิติหนึ่ง ด้านหน้ามีเอลฟ์กั้นทางผ่านอยู่
“รหัสผ่าน”
เรเวียลชูตราประจำตัวขึ้นในมือขวา ยกเสมอไหล่ พร้อมกลับบอกให้เฮซิลทำแบบเดียวกัน
ผ่านด่านตรวจไปก็เป็นบริเวณร้านขายของ...ซึ่งจะต้องซื้อเครื่องแบบนักเรียน ชุดนักเรียนที่ใช้ภาคปฏิบัติ เสื้อคลุม หนังสือเรียน ดาบ คทา กระเป๋า...ท่าทางจะราคาแพงไม่เบา...
”ที่นี่น่ะไม่ต้องใช้เงินหรอก แค่หยิบของที่ต้องการแล้วยื่นตราประจำตัวของเธอให้ตรวจสอบแล้วบันทึกก็เท่านั้น”
ว่าแล้วเรเวียลก็เลือกของให้เฮซิลจนครบ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ออกมาจาก’แหล่ง’พร้อมกับเดินทางกลับสู่หอพัก
“เรย์นิล หน้าที่สุดท้ายก็คือต้องบอกเธอว่า วันที่ 7 กันยายน เวลา 8 โมงเช้า ให้ไปที่ปราสาท วันนั้นนักเรียนใหม่จะไปกันทุกคน ให้ใส่เครื่องแบบนักเรียน โดยสวมเสื้อคลุมทับไปด้วย จำไว้ให้ดีล่ะ...ถึงตอนนี้ก็หมดหน้าที่ข้าแล้ว และเราก็คงต้องจากกัน หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะ...ลาก่อน”
แล้วเรเวียลก็เดินจากไป เฮซิลก็ลงมาที่หน้าหอพัก ที่ห้องรวมในชั้นใต้ดินที่สามกลับมีนักเรียนใหม่เพิ่มขึ้นกว่าเดิม และที่ห้องเขาก็มีเครื่องใช้คนอื่นวางกองอยู่ เตียงนอนก็เพิ่มเป็นสามเตียง ห้องที่เคยโล่งดูรกขึ้น...เฮซิลจัดการเก็บของเข้าลิ้นชักแล้วกลับออกมา
“นาย รีบลงไปชั้นเจ็ดกันเถอะ งานเลี้ยงต้อนรับใกล้จะเริ่มแล้ว”เอล์ฟหนุ่มเอ่ยขึ้น
เฮซิลรีบลงไปชั้นล่าง ไปยังที่นั่งที่จัดไว้ให้พวกนักเรียนใหม่ เมื่อมากันครบแล้ว ประธานของหอพักแห่งนี้ก็กล่าวเปิดงาน
“ผู้มาใหม่ทุกท่าน ยินดีต้อนรับสู่อควากิลด์”เอเลนา ประธานกิลด์กล่าวเปิดงาน
“กิลด์?” เรย์นิลถามเอลฟ์หนุ่มข้างๆ
“กิลด์ที่ว่านี่จะว่าเป็นหอพักก็ได้ โดยแต่ละปีจะมีกิลด์วอร์ ซึ่งเป็นแบบจำลองการต่อสู้ระหว่างกิลด์ กิลด์ในแคว้นนี้มีด้วยกันทั้งหมดเจ็ดกิลด์ ประกอบด้วย ไฟร์สตอร์ม ไนท์วอทช์ คอมเพล็กซ์ อควาริส จัดจ์เมนท์ พานิคเอส และ โบว์แต่จะอยู่ในตัวเมืองนี่แค่สี่กิลด์คือ ไฟร์สตอร์ม ไนท์วอทช์ คอมเพล็กซ์ แล้วก็อควาริสที่เราอยู่นี่ กิลด์นี้จะมีบางส่วนที่อยู่ใต้น้ำ ณ ที่ตรงนี้หากเราออกไปข้างนอกจะได้ยินเสียงกระแสน้ำไหล แม่น้ำซีลน่ะมีอะไรมากกว่าที่นายคิดอีกนะ”
“นายนี่รู้เยอะจริงๆ นะ ว่าแต่นายชื่ออะไรล่ะ”
“เรียกว่าคิออสละกัน”
“เรย์นิล”
“เรามีความยินดีที่จะได้พบกับสมาชิกใหม่แห่งกิลด์ทุกท่าน ก่อนอื่นเราก็มาทำความรู้จักกันก่อน ขอให้แต่ละคนแนะนำตัว เริ่มจากมุมนี้ก่อน” ประธานกล่าวพร้อมกับชี้ไปที่แฟรี่ริมสุด หลังจากนั้นก็แนะนำตัวไปทีละคน เรื่อยๆ หลังจากนั้น ก็มีกิจกรรมรับน้อง เช่น ให้ร้องเพลง ทายใจ และอื่นๆ
“ทุกคน อาหารเย็นเสิร์ฟแล้ว” เอเลนาประกาศ
ทุกคนกลับเข้าที่ บนโต๊ะมีอาหารหลายชนิด แม้ปริมาณอาหารจะไม่มากนัก แต่ความอร่อยของมันอยู่ในระดับสุดยอดเลยทีเดียว แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังกินกันอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้นเอง ก็มีนางฟ้านางหนึ่ง ไม่ยอมกินอะไรทั้งสิ้น ตอนแนะนำตัว เธอก็ค่อนข้างขี้อาย ดูลึกลับ นัยน์ตาสีฟ้าของเธอบ่งบอกว่ามีอะไรแฝงอยู่ในนั้น...
“สนใจเธอล่ะสิ”
“...”เฮซิลมองแฟรี่ต้นเสียง โทร่า...รึเปล่านะ
“ฉันหมายถึงชิโอริน่ะ ก็ที่นายจ้องอยู่ตั้งนานสองนานไง”
“ก็แค่เห็นว่าเค้าเป็นคนแปลกๆ ก็เท่านั้น”เฮซิลตอบพร้อมกับใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“ขอให้มันจริงละกัน” โทร่าหลิ่วตาให้ พร้อมกับฉีกยิ้ม
หลังรับประทานอาหาร ทุกคนกลับขึ้นห้องพักที่ชั้นสาม ในห้องของเขานั้นกลับมีเพื่อนร่วมห้องอีกสองคน หนึ่งคือคิออส เอลฟ์จอมรู้มากนั่นเอง ส่วนอีกหนึ่ง คือ ชิน ฮาล์ฟลิงจากพังค์ ตัวเล็กๆ แต่ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ...แต่อย่างไรก็คงต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน ควรจะต้องทำความรู้จัก
“นายทำอะไรที่พังค์”เฮซิลถาม
“ครอบครัวฉันเป็นสมาชิกของกิลด์ที่นั่น ไม่ใช่กิลด์แบบที่เราอยู่นี่นะ แล้วถูกขับออกมา จนต้องอพยพมาอยู่ที่โซฟิอานี่แหละ ทีนี้ข้าวของที่นี่มันแพงก็เลยสมัครเข้ามาเพื่อให้ได้สิทธิ์บางอย่าง และก็จะได้ทำงานที่รักด้วย”
“มั่นใจมากขนาดนั้นเชียวเหรอ” คิออสกล่าวแย้ง นัยน์ตาสีเขียวเพ่งไปที่คนตัวเล็กนั่นอย่างรู้ทัน
“ไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่ได้อยากให้เชื่อสักหน่อย”ฮาล์ฟลิงตอบโต้
คิออสหันไปหาเฮซิล“เรย์นิล แล้วนายล่ะ มาทำอะไรที่นี่”
“ไม่รู้เหมือนกัน เห็นว่าเขาเชิญมาก็มา ก็เท่านั้น”
คำตอบของเฮซิลทำให้นัยน์ตาของคิออสเบิกโพลง
“อย่าล้อเล่นน่า”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่ได้อยากให้เชื่อสักหน่อย”เฮซิลย้อนคำพูดของชิน
“แล้วจะรอดูว่ามันจริงมั้ย ฉันจะไปนอนล่ะ ราตรีสวัสดิ์”คิออสถอดเสื้อคลุมสีขาวออก พร้อมกับขึ้นไปนอนบนเตียง
“ทีนี้ก็เหลือเราสองคนแล้วล่ะชิน...”
“งั้นฉันนอนเลยละกัน”ฮาลฟ์ลิงตัดบทอย่างเลือดเย็น
เสียงเล็กๆ เสียงหนึ่งนำเฮซิลให้เดินขึ้นไปจากหอพัก ขึ้นไปถึงก็เห็นเรเวียลในชุดขาวยืนรออยู่
“วันนี้เราจะไปที่หอคอยลาวิสกันนะ ไปทดสอบภาคปฏิบัติน่ะ”
แม้จะเข้าเมืองเป็นวันที่สองแล้ว โซฟิอาก็ยังไม่คุ้นตาสำหรับ”เรย์นิล” อยู่ดียิ่งเดินทางใกล้หอคอยมากเท่าใด ก็ยิ่งสร้างความตื่นเต้นให้กับบุตรแห่งเมเฮานท์มากขึ้น ‘คลื่น’เองทวีความรุนแรงจนเฮซิลถึงกับชะงักไปครั้งหนึ่ง รูปแบบของอาคารต่างๆ สองข้างทางก็ยังคงไม่ชินตา เมืองแห่งนางฟ้าเมืองนี้ก็ยังคงเป็นศูนย์รวมแห่งปริศนาสำหรับเขาอยู่...
“เรย์นิล...ถ้างั้นเชิญที่ห้อง 32 ชั้นล่างค่ะ”
เสียงตอบจากประชาสัมพันธ์เมื่อเรเวียลพาเฮซิลมาลงทะเบียน
“ฉันจะรออยู่ที่นี่แหละ” เรเวียลกล่าวแก่เฮซิล
เมื่อเฮซิลอยู่หน้าประตู ประตูก็เปิดเองโดยอัตโนมัติและเมื่อก้าวเข้าไปแล้ว มันก็ปิดทันทีเช่นกัน...
“ยินดีต้อนรับสู่การทดสอบภาคปฏิบัติ ในขั้นแรกก็ขอให้เธอไปยืนอยู่ตรงที่มีเครื่องหมายกากบาท”
เฮซิลเดินไปหยุดอยู่ที่มีเครื่องหมายนั่น...แต่เดี๋ยว!’คลื่น’กลับรุนแรงที่จุดๆ หนึ่ง มันพุ่งมาทางเขา ต้องมีอะไรเกิดขึ้นแน่ๆ เฮซิลรีบกระโดดหนีทันที
ตูม!
มีระเบิดเกิดขึ้นที่จุดกากบาท คลื่นในบริเวณที่เฮซิลควรจะอยู่มีลักษณ์แปลกๆ จะว่าแรงก็ไม่ใช่ สงบก็ไม่ใช่ ซึ่งเป็นลักษณ์ที่เขาไม่เคยเห็น และเมื่อมองไปทางกรรมการผู้คุมสอบกลับไม่เห็นใครแล้วนอกจากความมืด...’คลื่น’แบบเดิมพุ่งมาถึงเขาอีกครั้ง เฮซิลพุ่งหลบอีกครั้งหนึ่ง...แล้วก็เกิดระเบิดในตำแหน่งเดิมของเขาอีกเช่นกัน เป็นโอกาสที่เฮซิลจะได้ศึกษาคลื่นของการระเบิดอีกครั้งแต่...
ฉึก!
ลูกดอกปักกลางหลังของผู้เข้าสอบโดยไม่ทันระวังตัว เฮซิลล้มลงทันที แต่แล้วกลับรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้งที่จุดกากบาท ลูกดอกที่อยู่กลางหลังเขาก็หายไปแล้วเช่นกัน...นี่มันอะไรกันแน่ การสอบแบบไหนกัน แต่คงไม่มีเวลาคิดแล้วล่ะ ต้องมีอะไรพุ่งเข้ามาอีกแน่...แล้วมันก็มาจริงๆ คราวนี้เป็นร่างมืดพุ่งตรงมายังตัวเขา ผู้เข้าสอบซึ่งขณะนี้ยังไม่มีอาวุธใดๆ ก็ได้แต่หลบ หลังจากนั้นพื้นด้านล่างข้างหลังของเฮซิลก็ค่อยถล่มลงไป เฮซิลรีบวิ่งหนีทันที ไปจนถึงบริเวณที่ควรจะเป็นโต๊ะกรรมการคุมสอบ พื้นก็หยุดถล่ม แล้วกลับมาดีใหม่ แต่แล้วกลับมีคลื่น ยาวเป็นแนวมาจากอีกด้านหนึ่งของห้องพุ่งตรงมายังผู้เข้าสอบจนต้องหนีกลับไปทางเดิมใหม่ แล้วก็มีลำแสงพุ่งมาจากทุกทิศทุกทาง...
ไม่มีทางหนี คราวนี้ต้องทำอะไรซักอย่างแล้วสิ...
เฮซิลพุ่งไปทางที่ลำแสงเบาบางที่สุดแล้วปะทะกับมันห่างจาก’จุดนัดพบ’ ไม่เกินสองก้าว...
ทันทีที่ลำแสงแตะต้องตัวเขาแสงสว่างก็จ้าออกมาทั่วห้อง...
“ต่อไปก็จะให้เลือกกล่อง หนึ่งกล่องจากสามกล่อง เลือกให้เหมือนกับตัวอย่าง โดยให้เธอคว้ากล่องที่ใช่ไว้ เอาละ เริ่มได้”
ทันทีที่พูดจบ ความมืดก็กลับมาปกคลุมห้องสอบอีกครั้ง ก่องสี่กล่องก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าโดยที่มีกล่องหนึ่งซึ่งอยู่สูงจนเอื้อมไม่ถึง คงจะเป็นกล่องตัวอย่าง ในช่วงแรกก็ไม่ยากอะไร เพราะต่างกันตรงสี และรูปร่างของกล่อง ต่อมาก็เริ่มยากเพราะต่างกันที่วัสดุที่ใช้สร้างกล่อง การเคลือบมันวาว หลังจากนั้นแล้ว...กล่องทุกกล่องเหมือนกันหมด ไม่รู้ว่าจะเลือกอย่างไรดี แต่สองข้อสุดท้ายนั้น เฮซิลสามารถทำได้เพราะในข้อรองสุดท้ายนั้น กล่องตัวเลือกกล่องหนึ่งและกล่องตัวอย่าง เป็นจุดศูนย์กลางของคลื่นรอบๆ และข้อสุดท้ายนั้นต่างกันที่ความแรงของคลื่น
“สำหรับการสอบภาคปฏิบัติตอนสุดท้าย…”
แสงสว่างกลับมาอีกครั้ง แล้วประตูสามบานของห้องโถงก็เปิดออก มีแสงสว่างจ้าออกมาจากประตูทั้งสามบานนั่น ขณะที่ประตูที่เฮซิลก้าวเข้ามายังคงปิดสนิท
“เรย์นิล ขอให้เธอเลือกที่จะก้าวผ่านประตูใดประตูหนึ่งจากสามประตูนี้ จงเลือกด้วยใจ เพราะมันมีผลต่อเธอมาก...”
นี่คงเป็นส่วนสำคัญของการสอบสินะ...เฮซิลทำสมาธิมองหา’คลื่น’แต่กลับไม่พบอะไร ประตูสามบานนี้ก็ไม่เห็นจะแตกต่างกันตรงไหน หลังหาทางออกอยู่สักพัก เฮซิลก็เสี่ยงวิ่งเข้าประตูทางด้านซ้าย เข้าไปในแสงสว่าง...
ครู่ต่อมา แสงสว่างก็ดับลง และเฮซิลก็กลับมายังห้องด้านหน้าของหอคอยอีกครั้ง...กรรมการคุมสอบยื่นผลคะแนนพร้อมกับตราประจำตัวให้เรเวียล...
“ทำคะแนนได้น่าสนใจมาก” น่าสนใจมาก...สูงมาก ต่ำมาก หรือว่าพิศดารเกินไป ก็เฮซิลยังไม่รู้อะไรเกี่ยวกับที่นี่เลยนี่น่า
“มา เรย์นิล เราจะไปซื้อของกัน” เรเวียลยื่นตราประจำตัวให้ เป็นอัญมณีสีแดง คาดกลางด้วยโลหะมันวาวสีเงิน ตรานั้นอยู่บนแผ่นกำมะหยี่สีน้ำเงินแผ่นเล็กๆ มุมล่างขวามีอักขระ (ที่เฮซิลแปลไม่ออก) จารึกอยู่
แต่เรเวียลไม่ได้พาไปที่เดิม(ของที่ต้องซื้อหาที่นั่นไม่ได้หรอก เธอบอกไว้อย่างนั้น) เป้าหมายคราวนี้ต้องผ่านเส้นทางที่วกวนเหมือนเขาวงกต เรเวียลบอกว่าเป็นตลาดสำหรับ “คนใน” ที่ขายของที่สำคัญๆ สำหรับ “คนใน”เท่านั้น เส้นทางที่ว่าต้องเข้าไปยังชั้นสามของอาคารแห่งหนึ่ง ผ่านประตูเข้าไปจะไปสู่อีกมิติหนึ่ง ด้านหน้ามีเอลฟ์กั้นทางผ่านอยู่
“รหัสผ่าน”
เรเวียลชูตราประจำตัวขึ้นในมือขวา ยกเสมอไหล่ พร้อมกลับบอกให้เฮซิลทำแบบเดียวกัน
ผ่านด่านตรวจไปก็เป็นบริเวณร้านขายของ...ซึ่งจะต้องซื้อเครื่องแบบนักเรียน ชุดนักเรียนที่ใช้ภาคปฏิบัติ เสื้อคลุม หนังสือเรียน ดาบ คทา กระเป๋า...ท่าทางจะราคาแพงไม่เบา...
”ที่นี่น่ะไม่ต้องใช้เงินหรอก แค่หยิบของที่ต้องการแล้วยื่นตราประจำตัวของเธอให้ตรวจสอบแล้วบันทึกก็เท่านั้น”
ว่าแล้วเรเวียลก็เลือกของให้เฮซิลจนครบ หลังจากนั้นทั้งคู่ก็ออกมาจาก’แหล่ง’พร้อมกับเดินทางกลับสู่หอพัก
“เรย์นิล หน้าที่สุดท้ายก็คือต้องบอกเธอว่า วันที่ 7 กันยายน เวลา 8 โมงเช้า ให้ไปที่ปราสาท วันนั้นนักเรียนใหม่จะไปกันทุกคน ให้ใส่เครื่องแบบนักเรียน โดยสวมเสื้อคลุมทับไปด้วย จำไว้ให้ดีล่ะ...ถึงตอนนี้ก็หมดหน้าที่ข้าแล้ว และเราก็คงต้องจากกัน หวังว่าเราคงได้เจอกันอีกนะ...ลาก่อน”
แล้วเรเวียลก็เดินจากไป เฮซิลก็ลงมาที่หน้าหอพัก ที่ห้องรวมในชั้นใต้ดินที่สามกลับมีนักเรียนใหม่เพิ่มขึ้นกว่าเดิม และที่ห้องเขาก็มีเครื่องใช้คนอื่นวางกองอยู่ เตียงนอนก็เพิ่มเป็นสามเตียง ห้องที่เคยโล่งดูรกขึ้น...เฮซิลจัดการเก็บของเข้าลิ้นชักแล้วกลับออกมา
“นาย รีบลงไปชั้นเจ็ดกันเถอะ งานเลี้ยงต้อนรับใกล้จะเริ่มแล้ว”เอล์ฟหนุ่มเอ่ยขึ้น
เฮซิลรีบลงไปชั้นล่าง ไปยังที่นั่งที่จัดไว้ให้พวกนักเรียนใหม่ เมื่อมากันครบแล้ว ประธานของหอพักแห่งนี้ก็กล่าวเปิดงาน
“ผู้มาใหม่ทุกท่าน ยินดีต้อนรับสู่อควากิลด์”เอเลนา ประธานกิลด์กล่าวเปิดงาน
“กิลด์?” เรย์นิลถามเอลฟ์หนุ่มข้างๆ
“กิลด์ที่ว่านี่จะว่าเป็นหอพักก็ได้ โดยแต่ละปีจะมีกิลด์วอร์ ซึ่งเป็นแบบจำลองการต่อสู้ระหว่างกิลด์ กิลด์ในแคว้นนี้มีด้วยกันทั้งหมดเจ็ดกิลด์ ประกอบด้วย ไฟร์สตอร์ม ไนท์วอทช์ คอมเพล็กซ์ อควาริส จัดจ์เมนท์ พานิคเอส และ โบว์แต่จะอยู่ในตัวเมืองนี่แค่สี่กิลด์คือ ไฟร์สตอร์ม ไนท์วอทช์ คอมเพล็กซ์ แล้วก็อควาริสที่เราอยู่นี่ กิลด์นี้จะมีบางส่วนที่อยู่ใต้น้ำ ณ ที่ตรงนี้หากเราออกไปข้างนอกจะได้ยินเสียงกระแสน้ำไหล แม่น้ำซีลน่ะมีอะไรมากกว่าที่นายคิดอีกนะ”
“นายนี่รู้เยอะจริงๆ นะ ว่าแต่นายชื่ออะไรล่ะ”
“เรียกว่าคิออสละกัน”
“เรย์นิล”
“เรามีความยินดีที่จะได้พบกับสมาชิกใหม่แห่งกิลด์ทุกท่าน ก่อนอื่นเราก็มาทำความรู้จักกันก่อน ขอให้แต่ละคนแนะนำตัว เริ่มจากมุมนี้ก่อน” ประธานกล่าวพร้อมกับชี้ไปที่แฟรี่ริมสุด หลังจากนั้นก็แนะนำตัวไปทีละคน เรื่อยๆ หลังจากนั้น ก็มีกิจกรรมรับน้อง เช่น ให้ร้องเพลง ทายใจ และอื่นๆ
“ทุกคน อาหารเย็นเสิร์ฟแล้ว” เอเลนาประกาศ
ทุกคนกลับเข้าที่ บนโต๊ะมีอาหารหลายชนิด แม้ปริมาณอาหารจะไม่มากนัก แต่ความอร่อยของมันอยู่ในระดับสุดยอดเลยทีเดียว แต่ในขณะที่ทุกคนกำลังกินกันอย่างเอร็ดอร่อยอยู่นั้นเอง ก็มีนางฟ้านางหนึ่ง ไม่ยอมกินอะไรทั้งสิ้น ตอนแนะนำตัว เธอก็ค่อนข้างขี้อาย ดูลึกลับ นัยน์ตาสีฟ้าของเธอบ่งบอกว่ามีอะไรแฝงอยู่ในนั้น...
“สนใจเธอล่ะสิ”
“...”เฮซิลมองแฟรี่ต้นเสียง โทร่า...รึเปล่านะ
“ฉันหมายถึงชิโอริน่ะ ก็ที่นายจ้องอยู่ตั้งนานสองนานไง”
“ก็แค่เห็นว่าเค้าเป็นคนแปลกๆ ก็เท่านั้น”เฮซิลตอบพร้อมกับใบหน้าที่แดงระเรื่อ
“ขอให้มันจริงละกัน” โทร่าหลิ่วตาให้ พร้อมกับฉีกยิ้ม
หลังรับประทานอาหาร ทุกคนกลับขึ้นห้องพักที่ชั้นสาม ในห้องของเขานั้นกลับมีเพื่อนร่วมห้องอีกสองคน หนึ่งคือคิออส เอลฟ์จอมรู้มากนั่นเอง ส่วนอีกหนึ่ง คือ ชิน ฮาล์ฟลิงจากพังค์ ตัวเล็กๆ แต่ดูไม่ค่อยน่าไว้ใจ...แต่อย่างไรก็คงต้องอยู่ด้วยกันไปอีกนาน ควรจะต้องทำความรู้จัก
“นายทำอะไรที่พังค์”เฮซิลถาม
“ครอบครัวฉันเป็นสมาชิกของกิลด์ที่นั่น ไม่ใช่กิลด์แบบที่เราอยู่นี่นะ แล้วถูกขับออกมา จนต้องอพยพมาอยู่ที่โซฟิอานี่แหละ ทีนี้ข้าวของที่นี่มันแพงก็เลยสมัครเข้ามาเพื่อให้ได้สิทธิ์บางอย่าง และก็จะได้ทำงานที่รักด้วย”
“มั่นใจมากขนาดนั้นเชียวเหรอ” คิออสกล่าวแย้ง นัยน์ตาสีเขียวเพ่งไปที่คนตัวเล็กนั่นอย่างรู้ทัน
“ไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่ได้อยากให้เชื่อสักหน่อย”ฮาล์ฟลิงตอบโต้
คิออสหันไปหาเฮซิล“เรย์นิล แล้วนายล่ะ มาทำอะไรที่นี่”
“ไม่รู้เหมือนกัน เห็นว่าเขาเชิญมาก็มา ก็เท่านั้น”
คำตอบของเฮซิลทำให้นัยน์ตาของคิออสเบิกโพลง
“อย่าล้อเล่นน่า”
“ไม่เชื่อก็ตามใจ ไม่ได้อยากให้เชื่อสักหน่อย”เฮซิลย้อนคำพูดของชิน
“แล้วจะรอดูว่ามันจริงมั้ย ฉันจะไปนอนล่ะ ราตรีสวัสดิ์”คิออสถอดเสื้อคลุมสีขาวออก พร้อมกับขึ้นไปนอนบนเตียง
“ทีนี้ก็เหลือเราสองคนแล้วล่ะชิน...”
“งั้นฉันนอนเลยละกัน”ฮาลฟ์ลิงตัดบทอย่างเลือดเย็น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น