ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Smash:Mad Robot

    ลำดับตอนที่ #6 : ความเป็นจริงของโลก

    • อัปเดตล่าสุด 19 ส.ค. 49


    การซ่อมแซมยานที่ได้ชื่อว่า 'แข็งแกร่งที่สุดในกาแล็กซี' ก็ได้เริ่มขึ้น จากโลหะและพลาสติดทีละชิ้น Probe แต่ละตัวก็แยกกันทำงาน ไม่ว่าจะเป็น การตัดโลหะ การหลอมรวม การเชื่อมต่อกับระบบยานเดิม คล้ายๆ กับว่าเป็นการทำงานของตัวโรงงานนั้นจริงๆ ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้น

    อา...........ช่วงเวลาแห่งความยากลำบากได้หมดไประยะหนึ่งแล้ว ภาพเหล่า Probe พุ่งตัวไปยังแหล่งวัตถุดิบ แล้วพุ่งกลับมายังตัวยาน ภายใต้โรงงานที่อำนวยความสะดวกเท่าที่โลกนี้จะมีให้ ได้ทำให้ความหวังของผมสูงขึ้นเรื่อยๆ และ คิดไปถึงขนาดว่าจะพัฒนาตัวยานให้มีประสิทธิภาพจนสุดระดับของมันที่นี่เนี่ยแหละ ผมเริ่มเดินออกไปด้านบนของโรงงาน ภาพผืนดินรกร้างกว้างใหญ่ที่แผ่ขยายไปทุกทิศทางภายใต้ผืนฟ้า ที่บัดนี้เริ่มมีเมฆมาปกคลุมบ้างแล้ว กลับทำให้ผมดีใจซึ่งเป็นความรู้สึกที่ตรงข้ามกับก่อนหน้าที่ผมจะมาค้นพบโรงงานโดยสิ้นเชิง...

    ผมเดินกลับมาที่ยานอีกครั้ง เห็นความเสียหายที่เกิดจากการปะทะตอนยานลงจอดลดลงเรื่อยๆ เรื่อยๆ เหล่า Probe ก็ยังทำงานกันอย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย(ก็มันไม่มีชีวิต จะเหนื่อยได้ยังไงล่ะ!) สายพานต่างๆ ของโรงงานถูกใช้ลำเลียงอุปกรณ์ โดยมีจุดหมายเป็นการปะรูรั่วในลูกกลมๆ ใหญ่ สีแดงๆ ที่เรืองแสงในความมืดนั่นเอง ท่อต่างๆ ที่สร้างขึ้นมาเพื่อส่งสารพลังงาน ถูกนำมาทดลองส่งพลังงานต่อให้กับตัวยานมะเขือเทศแห่งนี้.......

    จนในที่สุด ยานมะเขือเทศก็สามารถประกาศตนว่า 'น่าสะพรึงกลัวที่สุดในกาแล็กซี' ได้อย่างเต็มภาคภูมิอีกครั้งหนึ่ง...หากยังนึกภาพไม่ออกก็ลองจินตนาการเอาว่า ลูกมะเขือเทศขนาดยักษ์ที่เรืองแสงในความมืด พุ่งเข้ามาหาคุณอย่างไม่เกรงกลัว และทำลายคุณด้วยอาวุธที่แม้แต่เอเลียนที่เก่งที่สุดยังระเบิดออกไปได้ จะน่ากลัวเพียงไร....

    การซ่อมแซมได้ผลสำเร็จโดยสมบูรณ์ ได้เวลาทดลองของซ่อมใหม่แล้วล่ะ!

    ปี๊ป!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    ว่าไงนะ! จอมอนิเตอร์หลักไม่ทำงาน......

    ตายละวา แล้วจะสั่งการยานยังไง จะให้คีย์รหัสเข้าไปอย่างละเอียดที่หน่วยประมวลผลกลางงั้นเหรอ?! ถ้าตอนนี้ละก็พอได้(ผมก็ศึกษาการทำงานของสมองกลพวกนี้มาไม่น้อยเลยแหละ) แต่ตอนที่ต้องใช้ความรวดเร็วแบบการต่อสู้กับเจ้าเอเลียนนั่น จะทำอย่างไร?

    และหลังจากการทดลองขับยานที่เป็นไปด้วยความยากลำบากกว่าปกติหลายเท่า เพราะไม่สามารถมองผลที่มันแสดงออกมาจากหน้าจอหลักได้ ก็ยิ่งเป็นลางร้ายมากเข้าไปอีก เมื่อยานบ้านี่ ไม่สามารถบินไปสู่ท้องฟ้าอันกว้างใหญ่รอบๆ ได้ เมื่อครู่นี้ผมได้คิดว่านี่คือที่ซ่อนตัวที่ดี แต่มันกลับกลายเป็นกับดักที่ขังผมกับยานที่บินไม่ขึ้นอยู่นี่!

    เรื่องอาวุธยิ่งไม่ต้องพูดถึง โลหะ Adamantium และสารประกอบ Ultra Slim Wire นั้นไม่สามารถหาได้แม้ในโรงงานที่ล้ำหน้าที่สุดของโลกนี้.....ทำให้ระบบอาวุธในตำนานนั้นสุญเสียการใช้งานอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้.....

    แน่นอน ระบบอาวุธ แม้จะไม่อยากทำ แต่เราก็ใช้อาวุธที่หาได้ในนี้นี่แหละ อย่างน้อยก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลย.......และเรื่องขับเคลื่อนยานล่ะ?

    ผมครุ่นคิดอยู่นาน จนในที่สุดก็นึกได้...

    ภาวะช่องว่างในสนามโน้มถ่วง!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×