คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เมื่อเครื่องจักรลืมตา
เกิดจุดสีขาวเล็กๆจุดหนึ่งจากมอนิเตอร์ประมวลผลของยาน(ซึ่งเป็นมอนิเตอร์ที่แสดงการทำงานของคอมพิวเตอร์จริงๆ ส่วนมอนิเตอร์หลักที่ใช้แสดง output นั้น ใช้การไม่ได้ไปนานแล้ว) นี่หากเป็นเวลาปกติแล้วผมคงไม่สนใจมันเท่าไหร่ เพราะมันจะแสดงการทำงานที่ดูยากมาก แต่ในตอนนี้จุดเล็กๆ จุดนี้ คือจุดที่ได้จุดประกายแห่งความหวังที่เคยหายออกไปจากใจผม ให้ลุกโชนขึ้นมาอีกครั้ง ความหมดหวังเมื่อครู่หายไปทันใด แม้จะเพียงชั่วครู่ชั่วยามก็ตาม
ก็แน่ละ แม้ตัวประมวลผลกลางจะทำงานได้ แต่ส่วนต่างๆ ของยานส่วนใหญ่ก็เสียหายไปมากแล้ว และใจผมก็สลายลงอีกครั้ง เพราะไม่ว่าอย่างไร หากไม่มีอะไหล่แล้ว ผมก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี...เพราะจากการประเมินความเสียหายของผม ไม่ว่ายังไงยานก็ไม่ฟื้นขึ้นมาหรอกถ้าไม่มีอะไหล่...พลังงานเพียงอย่างเดียวก็คงช่วยได้แค่เพียงระดับหนึ่งเท่านั้น
.
. . .
......... ................. .. . . ...
... ... . .. . . . . .. ... ..
............ ... . . . . . ... . . . .
....................................................................
................. ................... ..........
.............................. ...........................
.....................................................................
. . . . . . . . . . . . .
ที่จอมอนิเตอร์ตอนนี้ไม่ได้มีเพียงแค่จุดเดียวแล้ว มันเริ่มโผล่มาหลายจุด เกิดขึ้นและหายไปอย่างไม่มีระเบียบแบบแผนอยู่ทั่วหน้าจอ จนกระทั่งจุดต่างๆ มันเริ่มปรากฏขึ้นเป็นรูปแบบที่แน่นอน ผมมองออกว่ามันเป็นการ boot ฉุกเฉิน แล้วมันก็เริ่มสำรวจความเสียหายของมัน แล้วมันก็เริ่มทำงานโดยยื่นอุปกรณ์ที่ยังพอใช้งานได้ไปควานหาแหล่งวัตถุดิบหรือพลังงานรอบๆ...ผมน่ะจะไม่สงสารเจ้าเครื่องจักรนี่ไม่ได้ เพราะผมหาจนทั่วเท่าที่ผมหาได้แล้ว ก็ไม่เจอแหล่งวัตถุดิบหรือพลังงานที่จะนำมาใช้ในการซ่อมแซมเลย
ผมดูการทำงานอย่างสิ้นหวังของมันไปเรื่อยๆ ทั้งกล้องและเสาอากาศที่ตั้งไปเพื่อหาคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า อุปกรณ์สร้างคลื่นเสียงเพื่อหวังจะมีการรบกวน หรือการสะท้อนของคลื่นที่ปล่อยมา รวมทั้งเครื่องตรวจจับอนุภาคกัมมันตรังสีหลายชนิดที่พอจะนำไปใช้ประโยชน์ได้(แต่มนุษย์โลกเก่ามองว่าเป็นของเสีย) และอื่นๆ อีกมากมาย.........
หลังจากที่ผมนั่งพักอยู่บนพื้นทรายอันแห้งผากเพื่อดูความพยายามอย่างสิ้นหวังของระบบเครื่องกลของยานนั้น ผมเห็นมันพยายามเต็มที่ ไม่ว่าจะเป็นส่ง probe ไปสำรวจยังที่ต่างๆ ทั้งบนพื้น บนฟ้า หรือแม้กระทั่งใต้ดิน(ซึ่งเป็นที่ๆ ผมไม่สามารถค้นหาไรได้เพราะขาดเครื่องมือที่จำเป็น ซึ่งผมก็เห็นว่าทุกที่ที่มันไปค้นหานั้น ผมก็ค้นหาไปหมดแล้ว และก็ไม่เจออะไรทั้งสิ้น ก็คงจะมีแค่บริเวณใต้ดินนี่แหละ ที่ความหวังของผมยังสถิตอยู่ ซึ่งมันก็เหมือนกับการหาของที่หายไป เพราะเมื่อคิดว่า 'ยังมีที่ตรงนี้อีกนี่ ที่เรายังไม่ได้ไปหา' ความหวังก็ผุดขึ้นมา แต่พอไปถึงที่นั่นกลับไม่พบสิ่งที่ต้องการหา แล้วก็ใจชื้นขึ้นมาอีกเมื่อนึกถึงที่ใหม่ๆ ได้...วัฏจักรความหวังในการอยู่รอดของผมก็กำลังเป็นเช่นนั้น.........
ปี๊ป!
ร่างของผมแทบจะลอยขึ้นด้วยความดีใจ ก็จะไม่ให้ดีใจได้อย่างไรในเมื่อ'เสียงสวรรค์'ได้ปรากฏขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ตัวคอมพิวเตอร์ส่วนกลางได้บ่งบอกว่ามันพบอะไรบางอย่างแล้ว แต่แม้มันจะบอกแค่เพียงนั้น แต่นั่นก็มากพอที่จะเลิกค้นหาที่ส่วนอื่นที่ไม่สามารถหวังผลได้มาเป็นจุดเล็กๆ จุดนี้ มันอยู่ลึกลงไปใต้ดินราวๆ 100 เมตร ห่างจากยานประมาณ 300 เมตร ซึ่งถือว่าใกล้มากเมื่อเทียบกับรัศมีการค้นหาทั้งจากยานและจากผม...
คอมพิวเตอร์ของยานได้ใช้อุปกรณ์ที่เป็นประโยชน์ในการนี้ทุกชนิดลงไปช่วยค้นหา ณ จุดๆ นี้ ทั้งขุด ทั้งตรวจหา โดยวิธีต่างๆ ไม่ว่าจะใช้อนุภาคหรือคลื่นในการค้นหา ทั้งจากที่เป้าหมายปล่อยมา หรือเราปล่อยไปกระทบ ทั้งทางตรงแล้วทางอ้อม…ยิ่งหา สัญญาณต่างๆ ก็เริ่มส่งผลในทางที่ดีขึ้น...มีแหล่งพลังงานและแหล่งวัตถุดิบอยู่ตรงนั้นแน่นอน
.........
.................................
...........................................................................
...................................................................................................................
........................................... .....................................................
........................................................ .................................
ผมมองที่หน้าจอมอนิเตอร์กลาง ผมมองเห็นสัญญาณที่ดีมากขึ้นเรื่อยๆ บัดนี้การค้นหาเริ่มเข้าใกล้ความสำเร็จมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว แม้ผมจะหวั่นๆ ในใจว่า การค้นหานี้อาจจบลงโดยที่ไม่ได้อะไรเลยก็ได้ ผมมองไปทั้งที่จอและที่ตำแหน่งค้นหาอย่างใจจดใจจ่อ พร้อมกับหวังให้ความพยายามครั้งนี้ประสบผล...หวังเสียงฉึกๆ ของเครื่องขุดเจาะ จะพบอะไรโดยเร็ว
โป๊ง!
รอยยิ้มปรากฏขึ้นที่มุมปากของผมทันที นี่ยังคิดไม่ทันเสร็จเลย มันก็เจออะไรสักอย่างแล้ว เพราะเสียงที่ผมได้ยินนั่นเป็นเสียงที่หัวขุดเจาะกระทบโลหะอะไรสักอย่าง ซึ่งมันก็คงจะมีความแข็งแรงมาก แต่วิทยาการของมนุษย์โลกเก่าน่ะ ไม่สามารถหยุดยั้งเจ้าหัวขุดเจาะที่ทรงอานุภาพแบบนี้หรอก
โป๊ง เป๊ง ครืด!
วิทยาการของมนุษย์โลกเก่าได้ทำให้ผมประหลาดใจเป็นครั้งแรก เพราะแม้แต่แผ่นโลหะซึ่งเกิดจากฝีมือของพวกเขานี้ สามารถรับมือกับหัวขุดเจาะที่อานุภาพเหลือร้ายของยานที่ก้าวหน้าที่สุดในทางช้างเผือกได้ระดับหนึ่ง(แต่ไม่สามารถต้านไว้ได้นานนักหรอก ไม่ช้าก็พบอีกด้านหนึ่งของโลหะ) ซึ่ง probe ที่ถูกส่งลงไปจำนวนมากหลังการทะลุของแผ่นโลหะนี้ได้รายงานผลที่กำเนิดทั้งความดีใจและความประหลาดใจขึ้นมาในความคิดของผม...
ผมรีบเดินตามลงไปทันที…
ความคิดเห็น