ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : หญิงสาวผู้มาเยือน(The Lady Visitor)
ที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขานั้นคือหญิงสาวนางหนึ่ง เธอสวยงามที่สุดเท่าที่เฮซิลเคยเห็นมา ผมของเธอนั้นมีสีดำ แต่แสงแดดยามเช้ากลับสะท้อนมันออกมาเป็นสีน้ำตาลเข้ม เธอดูอรชรกว่าผู้หญิงทั่วไป นัยน์ตาที่เป็นประกายคู่นั้นช่างมีน้ำมีนวลเสียเหลือเกิน ผู้มาเยือนอยู่ในชุดแปลกตา สีขาวนวล ที่จารึกอยู่บนชุดนั้นคือตัวอักษรแปลกๆ ลักษณะของเธอไม่เหมือนคนทั่วไป...เล่าลือกันว่าผู้มีลักษณะเช่นนี้มาจากดินแดนตะวันออกอันไกลโพ้นที่ไม่มีผู้ใดเคยไปถึง หรือ อาจจะไม่ได้มาจากโลกนี้...ใช่แล้ว เธอคือแฟรี่นั่นเอง ไม่บ่อยครั้งนักที่เฮซิลได้พบเห็นสิ่งมีชีวิตลึกลับที่ว่านี้ และทุกครั้งก็ได้แค่มองผ่านไป แต่คราวนี้กลับเป็นแฟรี่ ที่มาถึงหน้าบ้านของเขาเอง...แต่เฮซิลมองเห็นอีกสิ่งหนึ่ง ภายในดวงตาที่เป็นประกายคู่นั้นแฝงอยู่ด้วยแววตาแห่งความทะเยอทะยาน มันกำลังจ้องมาที่เขาเสมือนหนึ่งเธอจะใช้มันฆ่าเขาได้...แต่แล้วก็มีเสียงหวานๆเสียงหนึ่งที่ปลุกเขาตื่นจากภวังค์
\"สวัสดีค่ะ\"
\"เอ่อ...สวัสดีครับ\"เฮซิลรีบตอบออกไปด้วยความตื่นเต้น
\"ฉันกำลังหาเด็กชายที่ชื่อ เฮซิล อยู่น่ะค่ะ\"
\"คุณถามถูกคนแล้วครับ เฮซิลที่ว่านั้นก็คือผมไงครับ\"
\"เรามาในนามของนครโซฟิอา เรามาเพื่อนำสารนี้มาให้เธอ\"เธอหยิบม้วนกระดาษหนังขึ้นมา
เขารับสารนั้นไว้และกุลีกุจอเชิญอาคันตุกะมาดื่มน้ำชาในบ้านซึ่งพ่อของเขารออยู่แล้ว
หลังจากที่เธอคุยกับพ่ออยู่พักหนึ่ง ท่าทางของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป
แววตาแห่งความทะเยอทะยานที่จ้องมาที่เด็กหนุ่มนั้น ทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก...เขารีบคลายม้วนกระดาษหนังนั้นออกมาทันที
10 สิงหาคม 1790
เรียน เฮซิล ครีโอนัส
แคว้นโซฟิอามีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะแจ้งให้ท่านทราบว่า ท่านได้รับบรรจุเข้ารับราชการในโซฟิอา
ในฐานะ บุคลากรพิเศษ ทั้งนี้ ทางเราจะส่งเจ้าหน้าที่มารับท่านมาโซฟิอาในวันที่ 1 กันยายน 1790.
โดยเราจะเข้ารหัสกันดังนี้
เมื่อเจ้าหน้าที่มาถึงในวันที่ 1 ก.ย.นั้น เธอจะมาขอยืมแผนที่ทางทะเล จงรับเธอเข้ามา
และหากเธอกล่าวคำว่า \"เรย์\" เมื่อใด ขอให้ท่านจงตอบกลับไปว่า \"นิล\" ทันที เมื่อนั้น การเดินทางก็จะเริ่มขึ้น
ระหว่างนี้ ขอให้ท่านเตรียมตัวเพื่อการดังกล่าว จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ขอแสดงความนับถือ
มาร์คัส ดีพเวลล์
เจ้าหญิงแห่งโซฟิอา
...\"บุคลากรพิเศษ\" มันคืออะไรกันหนอ ฟังดูเหมือนเป็นหน้าที่สำคัญบางอย่าง แล้วเหตุใดถึงเจาะจงว่าเป็นเรา โซฟิอาเองก็อยู่ห่างจากที่นี่หลายร้อยไมล์ มารู้จักเราได้อย่างไร แล้วเราควรจะตอบรับคำเชิญของพวกเขาหรือไม่ หรือว่านั่นเป็นเพียงกลลวงกันแน่...
\"ในสารกล่าวไว้ว่าอย่างไรบ้างคะ\"ความคิดของเฮซิล ถูกขัดขวางโดยผู้นำสาร
\"ก็ไม่มีอะไรมาก เห็นว่าทางโซฟิอาจะรับผมเข้ารับราชการ\" เขาตอบ ทั้งๆ ที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
\"จริงเหรอคะ ปกติทางโน้นรับคนยากจะตาย แต่กลับมาเชิญคุณถึงนี่ น่าดีใจแทนจัง...\" ประกายบนดวงตาของผู้นำสารเด่นชัดขึ้น
\"บอกทางนั้นไปว่า ผมขอเวลาคิดก่อนครับ\"เฮซิลกล่าวตัดบท
ระหว่างที่เขาพิจารณาจดหมายอยู่นั้น แฟรี่ก็กำลังคุยกับพ่ออย่างออกรส เขาได้ยินเรื่องการประชุมที่เมืองเซเซอร์ รวมทั้งเรื่องราวของเซอร์ดากริโอ มีข่าวใหม่ๆ จากทางเหนือ สภาพอากาศที่หนาวเย็น และดาบเรย์ฟอร์ซ ที่ทางรัฐโซฟิอา มอบหมายให้พ่อสร้างขึ้นมา หลังจากการสนทนาระยะหนึ่ง ท่าทีของหญิงสาวดูเป็นมิตรมากขึ้น เธอหันมาทางเขาพร้อมกับกล่าวว่า
\"เฮซิล วันนี้เธอว่างมั้ย\"
\"เอ่อ...ก็คงงั้น\"
\"วันนี้ว่างน่ะ พาฉันชมเมืองของเธอหน่อยสิ\"
ดูเหมือนผู้นำสารจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เธอดูร่าเริง สดใส ผิดกับสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน แต่ความงามของเธอนั้นยังคงอยู่ เพียงแต่ดูน่ารักอย่างเด็กสาวมากขึ้น ตาของเธอดูมีประกาย แต่มันก็ยังแผ่รังสีแห่งความรุนแรงไม่เปลี่ยนแปลง…
การเดินทางเริ่มต้นที่ตลาดอาวุธ จริงอยู่ ที่นั่นมีแต่ของดีๆ ทั้งนั้น แต่สำหรับลูกชายของยอดนักตีดาบแล้ว มันธรรมดาเสียเหลือเกิน ผ่านตลาดสดประจำเมือง ผ่านหมู่บ้าน 2 แห่ง ระหว่างทางผู้คนต่างพากันแปลกใจเมื่อเห็นเด็กหนุ่มควงคู่ไปกับสาวน้อยน่ารักที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน เมื่อทั้งคู่ไปถึงพิพิธภัณฑ์ แฟรี่สาวดูจะสนใจในสิ่งต่างๆ มากเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นด้านชีวิตความเป็นอยู่หรือวัฒนธรรมของดินแดนแถบนี้ มันยิ่งทำให้เฮซิลรู้สึกว่า โซฟิอานั้นอยู่ห่างจากเขาเหลือเกิน และการไปอยู่ที่นั่นคงใช้เวลาปรับตัวนานแน่ๆ อย่างไรก็ดีทั้งคู่มีความสุขมากสำหรับการเดินทางครั้งนี้ จนกระทั่งมาถึงโบสถ์...
เธอหมดสติล้มฟุบลงไปในทันใด...
\"มันสายไปแล้ว...\" คำพูดออกมาจากปากของนางฟ้าที่ไม่ได้สติครั้งแล้วครั้งเล่า
\"อะไรหรือ...\"เฮซิลพยายามถาม
...ไม่มีเสียงตอบจากแฟรี่ มีเพียงเสียงแห่งความตกใจของฝูงชนแถบนั้นเท่านั้น
ผู้นำสารได้สติอีกครั้งในอีกราวหนึ่งชั่วโมงถัดมา เฮซิลแนะนำให้กลับบ้าน แต่หญิงสาวกลับขอให้เดินทางต่อไป ที่หอสมุด เฮซิลสังเกตเห็นว่า\'คลื่น\' ที่นั่น ไม่ได้อยู่ในรูปแบบที่มันควรจะเป็น แต่ดูก้าวร้าวและรุนแรงยิ่งนัก เมื่อมองไปที่คนข้างๆ ก็รู้สึกได้เลยว่า เธอก็รู้สึกถึงมันได้เช่นกัน ยังไม่ทันที่เขาจะกล่าวอะไร...
\"ถอยไป\" เสียงที่สร้างความประหลาดใจออกคำสั่ง แววตาของเธอนั้นคม และน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
ประหนึ่งว่ารังสีแห่งความรุนแรงที่ออกมาจากตาคู่สวยนั้น สามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างได้...
\"บอกให้ถอยไป!\" เสียงเดิมยังคงสั่งอยากวางอำนาจ
เฮซิลก็ได้แต่ทำตามเท่านั้น แล้วอาคันตุกะก็เดินเข้าไปอย่าช้าๆ แฝงไว้ซึ่งความสง่างาม
เฮซิลรู้สึกได้ว่า\'คลื่น\' ที่แปรปรวน ณ หอสมุดนั้น ได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
ประหนึ่งว่ามันหมุนเป็นวงกลมเข้ามาที่จุดศูนย์กลาง...ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ ผู้นำสารจะเป็นอะไรบ้างนะ สุขภาพเธอไม่ค่อยดีอยู่ด้วย... แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความรุนแรงของมันก็ค่อยๆเบาบางลง เบาบางลง จนเป็นปกติ...
ทันใดนั้น ผู้นำสารก็เดินออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
\"กลับกันเถอะ ที่นี่ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก\" แฟรี่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงธรรมดาเป็นที่สุด ตรงข้ามกับตอนที่เธอเดินเข้าไปโดยสิ้นเชิง
การเดินทางกลับนั้นไม่มีอะไรแตกต่างจากการเดินทางในช่วงเช้ามากนัก เฮซิลก็ดูมีความสุขดี ส่วนคนข้างๆ ก็ไม่มีวี่แววของความอ่อนเพลีย...กลับมาถึงบ้าน ทั้งคู่รู้สึกประทับใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านไปในวันนี้(อย่างน้อยถ้าไม่นับเรื่องประหลาดๆ ที่เกิดขึ้น)
\"ฉันคงต้องกลับแล้วล่ะ\" นางฟ้ากล่าวแก่เฮซิล
เธอบอกลา เฮซิล และพ่อ จากนั้น เธอก็จากไป
ทว่า เธอลืมบางสิ่งบางอย่างไว้ ดูเหมือนว่าเป็นอัญมณี มันมีรูปลักษณ์แปลกตา ศูนย์กลางรูปหกเหลี่ยมสีน้ำเงินถูกล้อมด้วยช่อโลหะสีฟ้าอ่อนดูสวยงามยิ่งนัก มันคงมีค่ามากแน่ๆ เฮซิลรีบเรียกเจ้าของให้กลับมาทันที แต่เจ้าตัวก็หายไปเสียแล้ว...
\"สวัสดีค่ะ\"
\"เอ่อ...สวัสดีครับ\"เฮซิลรีบตอบออกไปด้วยความตื่นเต้น
\"ฉันกำลังหาเด็กชายที่ชื่อ เฮซิล อยู่น่ะค่ะ\"
\"คุณถามถูกคนแล้วครับ เฮซิลที่ว่านั้นก็คือผมไงครับ\"
\"เรามาในนามของนครโซฟิอา เรามาเพื่อนำสารนี้มาให้เธอ\"เธอหยิบม้วนกระดาษหนังขึ้นมา
เขารับสารนั้นไว้และกุลีกุจอเชิญอาคันตุกะมาดื่มน้ำชาในบ้านซึ่งพ่อของเขารออยู่แล้ว
หลังจากที่เธอคุยกับพ่ออยู่พักหนึ่ง ท่าทางของเธอก็เริ่มเปลี่ยนไป
แววตาแห่งความทะเยอทะยานที่จ้องมาที่เด็กหนุ่มนั้น ทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก...เขารีบคลายม้วนกระดาษหนังนั้นออกมาทันที
10 สิงหาคม 1790
เรียน เฮซิล ครีโอนัส
แคว้นโซฟิอามีความยินดีเป็นอย่างยิ่งที่จะแจ้งให้ท่านทราบว่า ท่านได้รับบรรจุเข้ารับราชการในโซฟิอา
ในฐานะ บุคลากรพิเศษ ทั้งนี้ ทางเราจะส่งเจ้าหน้าที่มารับท่านมาโซฟิอาในวันที่ 1 กันยายน 1790.
โดยเราจะเข้ารหัสกันดังนี้
เมื่อเจ้าหน้าที่มาถึงในวันที่ 1 ก.ย.นั้น เธอจะมาขอยืมแผนที่ทางทะเล จงรับเธอเข้ามา
และหากเธอกล่าวคำว่า \"เรย์\" เมื่อใด ขอให้ท่านจงตอบกลับไปว่า \"นิล\" ทันที เมื่อนั้น การเดินทางก็จะเริ่มขึ้น
ระหว่างนี้ ขอให้ท่านเตรียมตัวเพื่อการดังกล่าว จึงเรียนมาเพื่อทราบ
ขอแสดงความนับถือ
มาร์คัส ดีพเวลล์
เจ้าหญิงแห่งโซฟิอา
...\"บุคลากรพิเศษ\" มันคืออะไรกันหนอ ฟังดูเหมือนเป็นหน้าที่สำคัญบางอย่าง แล้วเหตุใดถึงเจาะจงว่าเป็นเรา โซฟิอาเองก็อยู่ห่างจากที่นี่หลายร้อยไมล์ มารู้จักเราได้อย่างไร แล้วเราควรจะตอบรับคำเชิญของพวกเขาหรือไม่ หรือว่านั่นเป็นเพียงกลลวงกันแน่...
\"ในสารกล่าวไว้ว่าอย่างไรบ้างคะ\"ความคิดของเฮซิล ถูกขัดขวางโดยผู้นำสาร
\"ก็ไม่มีอะไรมาก เห็นว่าทางโซฟิอาจะรับผมเข้ารับราชการ\" เขาตอบ ทั้งๆ ที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
\"จริงเหรอคะ ปกติทางโน้นรับคนยากจะตาย แต่กลับมาเชิญคุณถึงนี่ น่าดีใจแทนจัง...\" ประกายบนดวงตาของผู้นำสารเด่นชัดขึ้น
\"บอกทางนั้นไปว่า ผมขอเวลาคิดก่อนครับ\"เฮซิลกล่าวตัดบท
ระหว่างที่เขาพิจารณาจดหมายอยู่นั้น แฟรี่ก็กำลังคุยกับพ่ออย่างออกรส เขาได้ยินเรื่องการประชุมที่เมืองเซเซอร์ รวมทั้งเรื่องราวของเซอร์ดากริโอ มีข่าวใหม่ๆ จากทางเหนือ สภาพอากาศที่หนาวเย็น และดาบเรย์ฟอร์ซ ที่ทางรัฐโซฟิอา มอบหมายให้พ่อสร้างขึ้นมา หลังจากการสนทนาระยะหนึ่ง ท่าทีของหญิงสาวดูเป็นมิตรมากขึ้น เธอหันมาทางเขาพร้อมกับกล่าวว่า
\"เฮซิล วันนี้เธอว่างมั้ย\"
\"เอ่อ...ก็คงงั้น\"
\"วันนี้ว่างน่ะ พาฉันชมเมืองของเธอหน่อยสิ\"
ดูเหมือนผู้นำสารจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคน เธอดูร่าเริง สดใส ผิดกับสีหน้าเคร่งเครียดเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน แต่ความงามของเธอนั้นยังคงอยู่ เพียงแต่ดูน่ารักอย่างเด็กสาวมากขึ้น ตาของเธอดูมีประกาย แต่มันก็ยังแผ่รังสีแห่งความรุนแรงไม่เปลี่ยนแปลง…
การเดินทางเริ่มต้นที่ตลาดอาวุธ จริงอยู่ ที่นั่นมีแต่ของดีๆ ทั้งนั้น แต่สำหรับลูกชายของยอดนักตีดาบแล้ว มันธรรมดาเสียเหลือเกิน ผ่านตลาดสดประจำเมือง ผ่านหมู่บ้าน 2 แห่ง ระหว่างทางผู้คนต่างพากันแปลกใจเมื่อเห็นเด็กหนุ่มควงคู่ไปกับสาวน้อยน่ารักที่ไม่เคยพบเห็นมาก่อน เมื่อทั้งคู่ไปถึงพิพิธภัณฑ์ แฟรี่สาวดูจะสนใจในสิ่งต่างๆ มากเป็นพิเศษ ไม่ว่าจะเป็นด้านชีวิตความเป็นอยู่หรือวัฒนธรรมของดินแดนแถบนี้ มันยิ่งทำให้เฮซิลรู้สึกว่า โซฟิอานั้นอยู่ห่างจากเขาเหลือเกิน และการไปอยู่ที่นั่นคงใช้เวลาปรับตัวนานแน่ๆ อย่างไรก็ดีทั้งคู่มีความสุขมากสำหรับการเดินทางครั้งนี้ จนกระทั่งมาถึงโบสถ์...
เธอหมดสติล้มฟุบลงไปในทันใด...
\"มันสายไปแล้ว...\" คำพูดออกมาจากปากของนางฟ้าที่ไม่ได้สติครั้งแล้วครั้งเล่า
\"อะไรหรือ...\"เฮซิลพยายามถาม
...ไม่มีเสียงตอบจากแฟรี่ มีเพียงเสียงแห่งความตกใจของฝูงชนแถบนั้นเท่านั้น
ผู้นำสารได้สติอีกครั้งในอีกราวหนึ่งชั่วโมงถัดมา เฮซิลแนะนำให้กลับบ้าน แต่หญิงสาวกลับขอให้เดินทางต่อไป ที่หอสมุด เฮซิลสังเกตเห็นว่า\'คลื่น\' ที่นั่น ไม่ได้อยู่ในรูปแบบที่มันควรจะเป็น แต่ดูก้าวร้าวและรุนแรงยิ่งนัก เมื่อมองไปที่คนข้างๆ ก็รู้สึกได้เลยว่า เธอก็รู้สึกถึงมันได้เช่นกัน ยังไม่ทันที่เขาจะกล่าวอะไร...
\"ถอยไป\" เสียงที่สร้างความประหลาดใจออกคำสั่ง แววตาของเธอนั้นคม และน่ากลัวยิ่งกว่าเดิมเสียอีก
ประหนึ่งว่ารังสีแห่งความรุนแรงที่ออกมาจากตาคู่สวยนั้น สามารถทำลายทุกสิ่งทุกอย่างได้...
\"บอกให้ถอยไป!\" เสียงเดิมยังคงสั่งอยากวางอำนาจ
เฮซิลก็ได้แต่ทำตามเท่านั้น แล้วอาคันตุกะก็เดินเข้าไปอย่าช้าๆ แฝงไว้ซึ่งความสง่างาม
เฮซิลรู้สึกได้ว่า\'คลื่น\' ที่แปรปรวน ณ หอสมุดนั้น ได้ทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ
ประหนึ่งว่ามันหมุนเป็นวงกลมเข้ามาที่จุดศูนย์กลาง...ต้องเกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่ ผู้นำสารจะเป็นอะไรบ้างนะ สุขภาพเธอไม่ค่อยดีอยู่ด้วย... แต่เมื่อเวลาผ่านไป ความรุนแรงของมันก็ค่อยๆเบาบางลง เบาบางลง จนเป็นปกติ...
ทันใดนั้น ผู้นำสารก็เดินออกมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น...
\"กลับกันเถอะ ที่นี่ไม่มีอะไรน่าสนใจหรอก\" แฟรี่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงธรรมดาเป็นที่สุด ตรงข้ามกับตอนที่เธอเดินเข้าไปโดยสิ้นเชิง
การเดินทางกลับนั้นไม่มีอะไรแตกต่างจากการเดินทางในช่วงเช้ามากนัก เฮซิลก็ดูมีความสุขดี ส่วนคนข้างๆ ก็ไม่มีวี่แววของความอ่อนเพลีย...กลับมาถึงบ้าน ทั้งคู่รู้สึกประทับใจกับเหตุการณ์ที่ผ่านไปในวันนี้(อย่างน้อยถ้าไม่นับเรื่องประหลาดๆ ที่เกิดขึ้น)
\"ฉันคงต้องกลับแล้วล่ะ\" นางฟ้ากล่าวแก่เฮซิล
เธอบอกลา เฮซิล และพ่อ จากนั้น เธอก็จากไป
ทว่า เธอลืมบางสิ่งบางอย่างไว้ ดูเหมือนว่าเป็นอัญมณี มันมีรูปลักษณ์แปลกตา ศูนย์กลางรูปหกเหลี่ยมสีน้ำเงินถูกล้อมด้วยช่อโลหะสีฟ้าอ่อนดูสวยงามยิ่งนัก มันคงมีค่ามากแน่ๆ เฮซิลรีบเรียกเจ้าของให้กลับมาทันที แต่เจ้าตัวก็หายไปเสียแล้ว...
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น