คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เมื่อความรักเริ่มผลิบาน
ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดเทอม คะแนนที่สอบไปก่อนหน้านี้ก็ประกาศแล้ว คะแนนของเรา แล้วก็เพื่อนเราอีกหลายคนก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ...ส่วนคะแนนของเค้าคนนั้นนะเหรอ...สูงเสียดฟ้า อะไรกันเนี่ย แค่คะแนนก็ไม่ใช่คนแล้ว หรือว่าที่สโนว์เตือนไว้จะเป็นจริง แต่จะยังไงก็ช่าง ไม่ลองเราก็ไม่รู้ เพราะเค้าคงไม่ใช่เอเลียนที่จับแฟนขึ้นยานแล้วหายไปในอวกาศหรอกนะ
แล้วเราก็ได้เจอเค้าอีกรอบ...น่ารักที่สุดเลย....เพิ่งจะรู้นะว่าเค้าอยู่ห้องคิง(คะแนนมันฟ้องอยู่) เก่งภาษาอังกฤษพอๆ กับสโนว์ แล้วก็ไม่เหมือนพวกหนุ่มแอลที่เป็นเพื่อนเค้าอีกหลายๆ คน...แน่ละสิ เคซีมีเสน่ห์กว่าพวกหนุ่มแอลพวกนั่นตั้งเยอะ
"หวัดดีจ้ะ เคซี"
"ว่าไง" เสียงหวานๆ ตอบกลับมา
"...ไม่มีอะไรหรอก..." ตอบไปทั้งๆ ที่ในใจเราอยากพูดอย่างอื่นแทบตาย
แล้วเรื่องระหว่างเราก็เป็นแบบนี้เรื่อยไป อีกหลายวัน จนกระทั่งเราอยากมีอะไรคืบหน้าบ้าง
"เคซี รู้รึเปล่าว่าเธอน่ารักมาก..."
…ปฏิกิริยาของเคซีไม่ชัดเจน นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงรู้สึกอะไรไปแล้วแหละ เราคงไม่ใช่คนแรกที่ชมเค้าแบบนี้… แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มันก็ไม่มีอะไรเลยน่ะสิ
"แล้วเคซีรู้มั้ย ว่ามีคนชอบเธออยู่" เราพยายามบอกใบ้เป็นนัยๆ
"บอกได้มั้ยว่าใคร" เคซีถามกลับด้วยประกายตาที่แสดงถึงเลศนัย
"ก็..." เราเริ่มหน้าแดง และวิ่งหนีไป
ป่านนี้เค้าคงรู้แล้วล่ะ...
"แกกล้าดียังไงไปทำหยั่งงั้นกับเคซีวะ ยัยบ้า" สโนว์ทำให้เราตกใจอย่างยิ่ง ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว อายก็อาย
"แกอายเรา แล้วตอนนั้นแกกล้าทำได้ไง" ดูเหมือนสโนว์จะจับอาการเราออก
"แล้วจะให้เราทำยังไงล่ะ" ตอนนี้ความมั่นใจของเราหายไปหมด...
"ไม่รู้เหมือนกัน" คำตอบของสโนว์ช่วยให้ความสับสนในใจเรากระจ่างขึ้นเป็นที่สุด
หลังจากวันนั้นเราก็ได้เจอเค้าทุกวัน แม้เราจะอยู่คนละห้องกันก็เถอะ แต่ละวัน เราก็สนิทกันมากขึ้น
"เคซี เราขออะไรอย่างนึงได้มั้ย" คำพูดที่ไม่รู้จะออกจากปากเราได้ยังไง เพราะเราเองก็ไม่รู้จะขออะไรเค้าเหมือนกัน
"อะไรล่ะ..."เคซีตอบกลับมา เราหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ จนต้องหาทางออกจากสถานการณ์นี้...
"ขอจับมือหน่อยสิ" ไม่รู้นะว่านี่จะเป็นทางออกที่ดีรึเปล่า แต่...
แล้วใจเราก็เต้นตูมตามเมื่อมีมือเรียวยาวสีขาวนวลปรากฏตรงหน้าเรา... มือข้างนั้นช่างนุ่มนวลเหลือเกิน มันช่างอุดมไปด้วยความรู้สึกเมื่อได้สัมผัส...
"จะทำอะไรนักหนาน่ะ มือเราไม่ใช่ผ้าเช็ดหน้านะ" เสียงของเคซีปลุกให้เราตื่นจากภวังค์....
ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดเทอม คะแนนที่สอบไปก่อนหน้านี้ก็ประกาศแล้ว คะแนนของเรา แล้วก็เพื่อนเราอีกหลายคนก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ...ส่วนคะแนนของเค้าคนนั้นนะเหรอ...สูงเสียดฟ้า อะไรกันเนี่ย แค่คะแนนก็ไม่ใช่คนแล้ว หรือว่าที่สโนว์เตือนไว้จะเป็นจริง แต่จะยังไงก็ช่าง ไม่ลองเราก็ไม่รู้ เพราะเค้าคงไม่ใช่เอเลียนที่จับแฟนขึ้นยานแล้วหายไปในอวกาศหรอกนะ
แล้วเราก็ได้เจอเค้าอีกรอบ...น่ารักที่สุดเลย....เพิ่งจะรู้นะว่าเค้าอยู่ห้องคิง(คะแนนมันฟ้องอยู่) เก่งภาษาอังกฤษพอๆ กับสโนว์ แล้วก็ไม่เหมือนพวกหนุ่มแอลที่เป็นเพื่อนเค้าอีกหลายๆ คน...แน่ละสิ เคซีมีเสน่ห์กว่าพวกหนุ่มแอลพวกนั่นตั้งเยอะ
"หวัดดีจ้ะ เคซี"
"ว่าไง" เสียงหวานๆ ตอบกลับมา
"...ไม่มีอะไรหรอก..." ตอบไปทั้งๆ ที่ในใจเราอยากพูดอย่างอื่นแทบตาย
แล้วเรื่องระหว่างเราก็เป็นแบบนี้เรื่อยไป อีกหลายวัน จนกระทั่งเราอยากมีอะไรคืบหน้าบ้าง
"เคซี รู้รึเปล่าว่าเธอน่ารักมาก..."
…ปฏิกิริยาของเคซีไม่ชัดเจน นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงรู้สึกอะไรไปแล้วแหละ เราคงไม่ใช่คนแรกที่ชมเค้าแบบนี้… แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มันก็ไม่มีอะไรเลยน่ะสิ
"แล้วเคซีรู้มั้ย ว่ามีคนชอบเธออยู่" เราพยายามบอกใบ้เป็นนัยๆ
"บอกได้มั้ยว่าใคร" เคซีถามกลับด้วยประกายตาที่แสดงถึงเลศนัย
"ก็..." เราเริ่มหน้าแดง และวิ่งหนีไป
ป่านนี้เค้าคงรู้แล้วล่ะ...
"แกกล้าดียังไงไปทำหยั่งงั้นกับเคซีวะ ยัยบ้า" สโนว์ทำให้เราตกใจอย่างยิ่ง ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว อายก็อาย
"แกอายเรา แล้วตอนนั้นแกกล้าทำได้ไง" ดูเหมือนสโนว์จะจับอาการเราออก
"แล้วจะให้เราทำยังไงล่ะ" ตอนนี้ความมั่นใจของเราหายไปหมด...
"ไม่รู้เหมือนกัน" คำตอบของสโนว์ช่วยให้ความสับสนในใจเรากระจ่างขึ้นเป็นที่สุด
หลังจากวันนั้นเราก็ได้เจอเค้าทุกวัน แม้เราจะอยู่คนละห้องกันก็เถอะ แต่ละวัน เราก็สนิทกันมากขึ้น
"เคซี เราขออะไรอย่างนึงได้มั้ย" คำพูดที่ไม่รู้จะออกจากปากเราได้ยังไง เพราะเราเองก็ไม่รู้จะขออะไรเค้าเหมือนกัน
"อะไรล่ะ..."เคซีตอบกลับมา เราหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ จนต้องหาทางออกจากสถานการณ์นี้...
"ขอจับมือหน่อยสิ" ไม่รู้นะว่านี่จะเป็นทางออกที่ดีรึเปล่า แต่...
แล้วใจเราก็เต้นตูมตามเมื่อมีมือเรียวยาวสีขาวนวลปรากฏตรงหน้าเรา... มือข้างนั้นช่างนุ่มนวลเหลือเกิน มันช่างอุดมไปด้วยความรู้สึกเมื่อได้สัมผัส...
"จะทำอะไรนักหนาน่ะ มือเราไม่ใช่ผ้าเช็ดหน้านะ" เสียงของเคซีปลุกให้เราตื่นจากภวังค์....
ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดเทอม คะแนนที่สอบไปก่อนหน้านี้ก็ประกาศแล้ว คะแนนของเรา แล้วก็เพื่อนเราอีกหลายคนก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ...ส่วนคะแนนของเค้าคนนั้นนะเหรอ...สูงเสียดฟ้า อะไรกันเนี่ย แค่คะแนนก็ไม่ใช่คนแล้ว หรือว่าที่สโนว์เตือนไว้จะเป็นจริง แต่จะยังไงก็ช่าง ไม่ลองเราก็ไม่รู้ เพราะเค้าคงไม่ใช่เอเลียนที่จับแฟนขึ้นยานแล้วหายไปในอวกาศหรอกนะ
แล้วเราก็ได้เจอเค้าอีกรอบ...น่ารักที่สุดเลย....เพิ่งจะรู้นะว่าเค้าอยู่ห้องคิง(คะแนนมันฟ้องอยู่) เก่งภาษาอังกฤษพอๆ กับสโนว์ แล้วก็ไม่เหมือนพวกหนุ่มแอลที่เป็นเพื่อนเค้าอีกหลายๆ คน...แน่ละสิ เคซีมีเสน่ห์กว่าพวกหนุ่มแอลพวกนั่นตั้งเยอะ
"หวัดดีจ้ะ เคซี"
"ว่าไง" เสียงหวานๆ ตอบกลับมา
"...ไม่มีอะไรหรอก..." ตอบไปทั้งๆ ที่ในใจเราอยากพูดอย่างอื่นแทบตาย
แล้วเรื่องระหว่างเราก็เป็นแบบนี้เรื่อยไป อีกหลายวัน จนกระทั่งเราอยากมีอะไรคืบหน้าบ้าง
"เคซี รู้รึเปล่าว่าเธอน่ารักมาก..."
…ปฏิกิริยาของเคซีไม่ชัดเจน นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงรู้สึกอะไรไปแล้วแหละ เราคงไม่ใช่คนแรกที่ชมเค้าแบบนี้… แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มันก็ไม่มีอะไรเลยน่ะสิ
"แล้วเคซีรู้มั้ย ว่ามีคนชอบเธออยู่" เราพยายามบอกใบ้เป็นนัยๆ
"บอกได้มั้ยว่าใคร" เคซีถามกลับด้วยประกายตาที่แสดงถึงเลศนัย
"ก็..." เราเริ่มหน้าแดง และวิ่งหนีไป
ป่านนี้เค้าคงรู้แล้วล่ะ...
"แกกล้าดียังไงไปทำหยั่งงั้นกับเคซีวะ ยัยบ้า" สโนว์ทำให้เราตกใจอย่างยิ่ง ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว อายก็อาย
"แกอายเรา แล้วตอนนั้นแกกล้าทำได้ไง" ดูเหมือนสโนว์จะจับอาการเราออก
"แล้วจะให้เราทำยังไงล่ะ" ตอนนี้ความมั่นใจของเราหายไปหมด...
"ไม่รู้เหมือนกัน" คำตอบของสโนว์ช่วยให้ความสับสนในใจเรากระจ่างขึ้นเป็นที่สุด
หลังจากวันนั้นเราก็ได้เจอเค้าทุกวัน แม้เราจะอยู่คนละห้องกันก็เถอะ แต่ละวัน เราก็สนิทกันมากขึ้น
"เคซี เราขออะไรอย่างนึงได้มั้ย" คำพูดที่ไม่รู้จะออกจากปากเราได้ยังไง เพราะเราเองก็ไม่รู้จะขออะไรเค้าเหมือนกัน
"อะไรล่ะ..."เคซีตอบกลับมา เราหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ จนต้องหาทางออกจากสถานการณ์นี้...
"ขอจับมือหน่อยสิ" ไม่รู้นะว่านี่จะเป็นทางออกที่ดีรึเปล่า แต่...
แล้วใจเราก็เต้นตูมตามเมื่อมีมือเรียวยาวสีขาวนวลปรากฏตรงหน้าเรา... มือข้างนั้นช่างนุ่มนวลเหลือเกิน มันช่างอุดมไปด้วยความรู้สึกเมื่อได้สัมผัส...
"จะทำอะไรนักหนาน่ะ มือเราไม่ใช่ผ้าเช็ดหน้านะ" เสียงของเคซีปลุกให้เราตื่นจากภวังค์....
ในที่สุดก็ได้เวลาเปิดเทอม คะแนนที่สอบไปก่อนหน้านี้ก็ประกาศแล้ว คะแนนของเรา แล้วก็เพื่อนเราอีกหลายคนก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ...ส่วนคะแนนของเค้าคนนั้นนะเหรอ...สูงเสียดฟ้า อะไรกันเนี่ย แค่คะแนนก็ไม่ใช่คนแล้ว หรือว่าที่สโนว์เตือนไว้จะเป็นจริง แต่จะยังไงก็ช่าง ไม่ลองเราก็ไม่รู้ เพราะเค้าคงไม่ใช่เอเลียนที่จับแฟนขึ้นยานแล้วหายไปในอวกาศหรอกนะ
แล้วเราก็ได้เจอเค้าอีกรอบ...น่ารักที่สุดเลย....เพิ่งจะรู้นะว่าเค้าอยู่ห้องคิง(คะแนนมันฟ้องอยู่) เก่งภาษาอังกฤษพอๆ กับสโนว์ แล้วก็ไม่เหมือนพวกหนุ่มแอลที่เป็นเพื่อนเค้าอีกหลายๆ คน...แน่ละสิ เคซีมีเสน่ห์กว่าพวกหนุ่มแอลพวกนั่นตั้งเยอะ
"หวัดดีจ้ะ เคซี"
"ว่าไง" เสียงหวานๆ ตอบกลับมา
"...ไม่มีอะไรหรอก..." ตอบไปทั้งๆ ที่ในใจเราอยากพูดอย่างอื่นแทบตาย
แล้วเรื่องระหว่างเราก็เป็นแบบนี้เรื่อยไป อีกหลายวัน จนกระทั่งเราอยากมีอะไรคืบหน้าบ้าง
"เคซี รู้รึเปล่าว่าเธอน่ารักมาก..."
…ปฏิกิริยาของเคซีไม่ชัดเจน นี่ถ้าเป็นคนอื่นคงรู้สึกอะไรไปแล้วแหละ เราคงไม่ใช่คนแรกที่ชมเค้าแบบนี้… แต่ถ้าปล่อยไว้แบบนี้มันก็ไม่มีอะไรเลยน่ะสิ
"แล้วเคซีรู้มั้ย ว่ามีคนชอบเธออยู่" เราพยายามบอกใบ้เป็นนัยๆ
"บอกได้มั้ยว่าใคร" เคซีถามกลับด้วยประกายตาที่แสดงถึงเลศนัย
"ก็..." เราเริ่มหน้าแดง และวิ่งหนีไป
ป่านนี้เค้าคงรู้แล้วล่ะ...
"แกกล้าดียังไงไปทำหยั่งงั้นกับเคซีวะ ยัยบ้า" สโนว์ทำให้เราตกใจอย่างยิ่ง ไม่รู้จะทำยังไงดีแล้ว อายก็อาย
"แกอายเรา แล้วตอนนั้นแกกล้าทำได้ไง" ดูเหมือนสโนว์จะจับอาการเราออก
"แล้วจะให้เราทำยังไงล่ะ" ตอนนี้ความมั่นใจของเราหายไปหมด...
"ไม่รู้เหมือนกัน" คำตอบของสโนว์ช่วยให้ความสับสนในใจเรากระจ่างขึ้นเป็นที่สุด
หลังจากวันนั้นเราก็ได้เจอเค้าทุกวัน แม้เราจะอยู่คนละห้องกันก็เถอะ แต่ละวัน เราก็สนิทกันมากขึ้น
"เคซี เราขออะไรอย่างนึงได้มั้ย" คำพูดที่ไม่รู้จะออกจากปากเราได้ยังไง เพราะเราเองก็ไม่รู้จะขออะไรเค้าเหมือนกัน
"อะไรล่ะ..."เคซีตอบกลับมา เราหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ จนต้องหาทางออกจากสถานการณ์นี้...
"ขอจับมือหน่อยสิ" ไม่รู้นะว่านี่จะเป็นทางออกที่ดีรึเปล่า แต่...
แล้วใจเราก็เต้นตูมตามเมื่อมีมือเรียวยาวสีขาวนวลปรากฏตรงหน้าเรา... มือข้างนั้นช่างนุ่มนวลเหลือเกิน มันช่างอุดมไปด้วยความรู้สึกเมื่อได้สัมผัส...
"จะทำอะไรนักหนาน่ะ มือเราไม่ใช่ผ้าเช็ดหน้านะ" เสียงของเคซีปลุกให้เราตื่นจากภวังค์....
ความคิดเห็น