คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : When past and present meet
เด็กสาวทั้งสองจ้องหน้ากันอยู่พักหนึ่ง หากไม่นับสีผมที่แตกต่างแล้ว เสมือนหนึ่งว่าทั้งสองได้ส่องกระจกซึ่งกันและกันแล้วได้ภาพสะท้อนออกมาเป็นกันและกัน ภาพนี้คงจะเป็นภาพที่หาไม่ได้ไปอีกนาน แสงไฟระยิบระยับจากดวงดาวได้ให้แสงและเงาต่อภาพนี้อย่างงดงามไม่ว่ามองจากมุมใด และไม่ใช่เพียงตัวภาพเท่านั้นที่งดงาม ความหมายของภาพที่ปรากฏในขณะนี้ก็เปี่ยมไปด้วยคุณค่าเช่นกัน มันแสดงถึง ความสามัคคี ความมุ่งมั่น และไหวพริบสติปัญญา และภาพนี้ก็จะคงอยู่อย่างนั้นไปอีกนาน ถ้าหากโฟติเอลไม่เอื้อมมือไปจะพาแอมเบอร์กลับ...
"แกเป็นใคร ทำไมถึงอ้างตัวเป็นท่านผู้บัญชาการ รู้มั้ยว่ามันเป็นความผิดร้ายแรง ถ้าหากเหตุผลดีฉันอาจจะลืมเรื่องนี้ก็ได้" สาวผมบลอนด์ปัดมือออกไป พร้อมกับหันกระบอกปืนเข้าหา
"แอมเบอร์ เธอคงได้ยินเรื่องราวทั้งหมดแล้วสิ แล้วเธอก็คงไม่ยอมหันกระบอกปืนไปจนกว่าฉันจะเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังแน่" โฟติเอลพูดเรียบๆ
"ก็พูดมาสิ ถ้าไม่อยากให้ท่านผู้บัญชาการหรือทางองค์กรรู้" แอมเบอร์ยังยืนยันเสียงแข็งให้คนตรงหน้าตอบมาให้ได้
"นี่เธอกำลังขู่ฉันเหรอ จะเอาอะไรมาขู่ ท่านผู้บัญชาการน่ะรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว"โฟติเอลตอบกลับเหมือนว่าปืนตรงหน้าเป็นปืนปลอม
"ทำไมผู้บัญชาการถึงรู้เรื่องนี้ หรือเธอกำลังบอกว่าเธอเป็นผู้บัญชาการ ซึ่งถ้าเป็นกรณีหลังละก็ เธอหลอกเอเลียนได้ แต่หลอกฉันไม่ได้หรอกนะ" แอมเบอร์ยังคงยืนกรานที่จะเค้นคอโฟติเอลออกมาให้ได้
"ก็เพราะฉันเป็นผู้บัญชาการจริงๆ น่ะสิ ถึงขั้นนี้แล้วเธอจะไม่เชื่อก็คงไม่ได้..." โฟติเอลตอบด้วยเสียงโทนเดียว
"งั้นก็พิสูจน์มาให้ฉันดูสิ ว่าเธอคือท่านผู้บัญชาการ เพราะเท่าที่ฉันรู้มา ท่านชื่อเคลย์ตัน ไม่ใช่โฟติเอล" แอมเบอร์ยังคงไม่ยอมแพ้
"จริงสิ เธอคุ้นเคยกับชื่อเคลย์ตัน แล้วถ้าหากเธอไปหาข้อมูลของโฟติเอลเธอจะพบว่าโฟติเอลคือหนึ่งในตำนานที่หายสาบสูญไป...เหมือนประวัติของทายาทเกือบทุกคนของบีโฮลเดอร์" โฟติเอลเริ่มเรื่อง
"ทายาทเนี่ย ก็คือคนที่จะเป็นผู้บัญชาการคนต่อไปหากเกิดอะไรขึ้นกับผู้นำคนปัจจุบัน โดยจะมีการคัดเลือกไปพร้อมๆ กับการแต่งตั้งทายาท โดยที่ทายาทจะถูกเปลี่ยนแปลงให้อยู่ในสภาวะหนึ่งและจะไม่มีสิทธ์กลับสู่สภาวะเดิมจนกว่าจะขึ้นเป็นผู้บัญชาการแล้ว สภาวะที่ว่านี่ คือสภาพที่เป็นอยู่ของเราสองคนในตอนนี้" โฟติเอลพูดต่อ
"เหลวไหลน่า บีโฮลเดอร์มีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ"
"จริงสิ คนที่รู้เรื่องนี้ มีเพียงผู้บัญชาการและกรรมการระดับสูงไม่กี่คนเท่านั้น แต่ทายาทกลับไม่มีสิทธ์รู้เรื่องนี้จนกว่าจะขึ้นเป็นผู้บัญชาการ..." บัดนี้ใจของแอมเบอร์เริ่มสั่นคลอน ส่วนหนึ่งอาจจะเป็นเพราะความไม่เป็นทุกข์ร้อนของ'ภาพกระจก' ตรงหน้า
"แล้วทำไมฉันต้องเชื่อเรื่องที่ไม่มีอะไรพิสูจน์แบบนี้ด้วย" แต่เด็กสาวผมบลอนด์ยังพยายามฝืนใจตัวเอง
"แค่นี้ยังไม่พอหรอกเหรอ นี่เธอไม่มีความรู้สึกเลยเหรอ ว่าเราช่างเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะบังเอิญไปหน่อยเหรอ แล้วเธอรู้สึกบ้างไหมว่าใจของเราสัมพันธ์กัน ผู้นำ ทายาท และทุกๆ คนที่เคยผ่านสภาวะนี้ย่อมรู้สึกถึงกันได้ จงใช้ใจของเธอตอบคำถาม ฉันรู้สึกถึงเธอได้นะ แอมเบอร์ แล้วเธอล่ะ รู้สึกถึงฉันบ้างไหม หรือเพราะฉันไม่ได้อยู่คัดเลือกเธอ จิตของเราจึงไม่สามารถสื่อถึงกันได้" อารมณ์เริ่มปรากฎในน้ำเสียงของเด็กสาวผมเงิน
เสี้ยววินาทีหลังจากนั้น สิ่งต่างๆ ได้เกิดขึ้นในใจของแอมเบอร์มากมาย ทั้งความสับสน ขัดแย้ง ขัดขืน อ่อนไหว และความรู้สึกอื่นๆ แต่ไม่กี่วินาทีต่อมา การต่อสู้ในสมรภูมิจิตใจของแอมเบอร์ก็รู้ผลแพ้ชนะ บัดนี้เธอลดปืนลงแล้ว น้ำเริ่มไหลออกจากนัยน์ตาของเธอ...
"ท่านผู้บัญชาการเคลย์ตันใช่ไหมคะ" แอมเบอร์ถามภาพในกระจกตรงหน้า
"ในสภาวะนี้ เรียกฉันว่าโฟติเอลเถอะ" โฟติเอลเข้าไปเช็ดน้ำตาให้แล้วคว้าโอบร่างเงาของเธอมาไว้ในอ้อมแขน
"โฟติเอล...ท่าน...ไม่สิ...เธอทำไมถึงคิดมาต่อสู้คนเดียว ถ้าเธอแพ้ขึ้นมาล่ะ" แอมเบอร์เริ่มตั้งสติขึ้นได้
"เรื่องนี้ไม่ควรทำให้เป็นเรื่องใหญ่ แม้มันจะเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ก็เถอะ และฉันทำภารกิจเมื่อเก้าปีก่อนค้างไว้ ฉันต้องทำให้สำเร็จ" โฟติเอลอธิบาย
"เก้าปีก่อน...ตอนที่ฉันเพิ่งเข้ามาในบีโฮลเดอร์นี่ มันเป็นยังไงเหรอคะ"แอมเบอร์ถาม
"ก็ตอนนั้น พวกเอเลียนมันสืบจนรู้ว่าทายาทจะมีลักษณะยังไง แล้วมันก็เลยจับตัวฉันไป ด้วยความเชื่อที่ว่าฉันคงตายไปแล้ว องค์กรบีโฮลเดอร์ก็เลยหาทายาทคนใหม่ ก็คือเธอ นั่นก็เป็นสาเหตุที่ฉันไม่ได้ร่วมคัดเลือกเธออยู่ด้วย...แต่ว่าหลังจากฉันหนีรอดกลับมาพร้อมกับสร้างความเจ็บแค้นให้พวกมัน ทีนี้ก็เลยเกิดปัญหาทายาทสองคน..."
"ในตอนนั้น ฉันมัวแต่คิดเอาตัวรอด ความจริงตอนนั้นฉันสามารถทำลายพวกมันได้ทั้งหมด แม้มันอาจจะต้องแลกด้วยชีวิตฉันก็ตาม ฉันจึงต้องกลับมาเพื่อจัดการสิ่งที่เหลือให้ได้ และฉันก็พร้อมที่จะแลกด้วยชีวิต" น้ำเสียงของโฟติเอลเริ่มดัง
"ส่วนโฟติเอล...ประวัติศาสตร์ก็จะบันทึกว่าถูกจับ แล้วหายไป ก็เท่านั้น..."โฟติเอล
"ค่ะ ท่าน...เอ่อ โฟติเอล แล้วการบริหารบีโฮลเดอร์นี่มันหนักมากไหม"เด็กสาวผมทองถาม
"สักวันเธอจะรู้เอง" เด็กสาวผมเงินตอบ
"แล้วตัวตนที่แท้จริงของฉันเป็นอย่างไร"
"ฉันบอกแล้ว ว่าฉันไม่ได้อยู่เลือกเธอด้วย ดังนั้น ฉันก็ไม่รู้"
"แล้วในฐานะทายาท ฉันต้องทำอย่างไรบ้าง"
"ก็ไม่ต้องทำอะไรเป็นพิเศษ ที่จริงฉันไม่ควรบอกเธอเรื่องนี้ด้วย อ้อ...อย่าคิดจะยึดอำนาจล่ะ อย่าลืมว่าใจของเราสื่อถึงกัน" โฟติเอลยิ้ม
"แล้วเธอคิดว่าฉันจะสามารถนำบีโฮลเดอร์ได้ดีรึเปล่า"
"ฉันเองก็หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น" ตอบเสร็จแล้วโฟติเอลก็รีบตัดบทก่อนที่จะตอบคำถามมากไปกว่านี้
"ฉันในสภาวะนี้คงอยู่นานไม่ได้ ไม่งั้นอาจจะมีคนอื่นรู้เข้า เราคงต้องแยกทางกันตรงนี้แหละ ลาก่อน แล้วเจอกันนะ ทายาทของฉัน"
"เดี๋ยวก่อนสิ โฟติเอล แล้วเมื่อไหร่ ฉันจะได้เจอ...เธอ ที่เป็นโฟติเอลอีก"
"ฉันหวังว่าคงเป็นเร็วๆนี้แหละ"เสียงหวานๆจากเด็กสาวผมเงินดังเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะหายไป
ความคิดเห็น