ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เป็นซอมบี้…ก็กลัวซอมบี้
วันที่ 10 เือนุลาม พ.ศ xxxx
ี๊ ี๊
“โอ้ย ะปลุอะไรนัหนาวะ”
สวัสีรับ ผมเอฟอพัส วันนี้เสียนาฬิาปลุทำให้ผม ื่นาารา- อะเ๊ะ!! ผมายเเล้วไม่ใ่หรอว่ะ สสัย้อทสอบ
“เออ ็พูไ้ว่ะ ไม่เห็นเเปล-หืม!! ูยัไม่ายอีหรอเนี่ย”
เวรรรมนานเเท้ ทำไมผมยัไม่ายว่ะโลเเม่ไม่ยุิธรรม อนูไม่อยาาย เสือหาสารพัอย่าใหู้าย พอูอยาายเสือไม่ใหู้าย เริ
ี๊ ี๊
“โอ้ย ะปลุอะไรนัหนาวะ”
สวัสีรับ ผมเอฟอพัส วันนี้เสียนาฬิาปลุทำให้ผม ื่นาารา- อะเ๊ะ!! ผมายเเล้วไม่ใ่หรอว่ะ สสัย้อทสอบ
“เออ ็พูไ้ว่ะ ไม่เห็นเเปล-หืม!! ูยัไม่ายอีหรอเนี่ย”
เวรรรมนานเเท้ ทำไมผมยัไม่ายว่ะโลเเม่ไม่ยุิธรรม อนูไม่อยาาย เสือหาสารพัอย่าใหู้าย พอูอยาายเสือไม่ใหู้าย เริ
“หรือ ูินไม่พอว่ะ”
เออว่ะไอ้ฟอพัส มึอาินไม่พอไ เพราะยา็ไม่ไ้หมอายุ นาหนูัวเมื่อวานเเไปำหนึ่ มันยัายเลย แล้วนับประสาอะไรับมึไอ้ฟอพัส หลัาที่ผมิไ้ ผมเลยินทีละเม็นหมถุ เเล้วรอูไ้เลย!! ผม้อายเเน่!!
.
.
.
.
.
10 นาทีผ่านไป(เร็วเหมือนโห)
.
.
.
.
.
“ยานี่เเม่…หลอลวผู้บริโภว่ะ” มันใ่หรอ?
สรุป ไอ้ผมยัอยู่ไม่ไ้ายห่าอย่าที่พูไว้รับ เฮ้อ! นี่สินะที่เรียว่า ยาเบื่อหนู้อให้หนูิน นินไม่าย ผมเลยะมาสอนใน้อๆว่า น้อๆรับ ่อนะ่าัวาย น้อๆ้อเลือยาีๆนะรับ ะไ้ไม่เหมือนพี่ บรับ
“ไม่ายริ้วย “
“หิวล่ะ ไปหาเเม่ีว่า”
ึ ๆ ึๆ
ผมเินลมาาั้นบน พอถึั้นล่าผมลับไม่เห็นใร ยเว้นมิี้เเละอมบี้ที่อยู่นอรั้วเพราะไอ้นั้น…ผมเห็นเ็มาว่ายัอยู่ีรับ ผมไม่เห็นใร็สบายใแปลๆเเหะ แหม…็เเ่ละนในรัวรัวผมโหๆทั้นั้น ไม่าย่ายๆหรอ ั้นผมไปอาบนำ้่อนนะรับ เี๋ยว่อยไปหานอื่นัน
.
.
.
20 นาทีผ่านไป(ไม่ไ้โหเเ่…็โห)
.
.
.
“เอาล่ะ เริ่มหาเลยละัน”
หลัาอาบน้ำเสร็ผมเลยเริ่มหาพ่อ่อนนเเร เพราะอยู่ใล้ผมมาที่สุ ผมเลยเินรไปที่ห้อู้เสื้อผ้า เเล้วทำใว่า ไม่เป็นไร มึไม่้อลัว ถึพ่อเป็นอมบี้ มึ็หนีทัน ไม่้อลัวนะเว้ย หน้ามึไม่เสียโมเพราะโนอมบี้ัหรอ านั้นผมึเปิประูเบาๆ
แอ๊…
“อ้าวพ่อ”
“อะไร”
“พ่อยัไม่ายอีหรอ” ถามเหมือนผิหวัเลย ู ^ ^
“เออิ หรือ อยาให้พ่อาย” รับ บาปหนัเลย
“มั้”
“ป่ะไปหาน้อโฟัสัน”ับท่อน เี๋ยวโน่า
“เออ เเม่เเ้วย”
ผมับพ่อไ้ึ้นไปั้นบน
“พ่อเปิไปห้อเเม่เี๋ยวผมเปิห้อน้อนะ”
“เออ” ีมารับ พ่อ
แอ๊……
“ฟะ โฟ โฟัส ยะ อยู่ไหม “
“อยู่่ะ พี่พัส” ื่อย่อผมเอ
“โอเ ออมาเร็วนเ่”
ผมพาโฟัสมา เเละไ้ำให้ารเหมือนับเเม่ือินเเล้วเเ่ไม่าย เเ่สลบไป4วันเหมือนับผมเเละพ่อ บอเเล้วยานี้เเม่ หลอลวผู้บริโภ เอ๋~ผมลืมใรนะ ิ่อนำไม่ไ้
“ไอ้อ้วน” เเม่ผมไม่ไ้อ้วนนะอย่าเรียแบบนั้น
“รับ”
“โฟเสล่ะ ยัไม่ออมาหรอ”เออว่ะ ผมลืมมัน
“ผมล็อห้อมันไว้ เเล้วผมไปเอ “
“โอเ”
ไ้โอาสอนที่เเม่ พ่อ น้อเินลั้นล่า ผมเลยรีบวิ่ไป
ึๆ ึๆ
อนนี้ผมอยู่หน้าห้อ ยัไม่เ้าไปหรอรับเเละผมไ้ทายว่า มันโรธผมัวร์เรื่อที่ับมันเ้าห้อแล้วล็อุแเอาไว้ โอเผมทำใไ้เเล้ว ผมึไุแ เเล้วำลัะเปิ เเ่โฟเสเปิ่อน
ปั!!
“ะ ไโฟเส “ ทำใร่มๆไว้
“ิ “ โรธัวร์
ึ ึ
โฟเสไ้วิ่หนีผม เเ่ผมยัไม่าม ไปสำรวห้อ่อน สำัสุเเล้ว พอเห็นห้อทำให้ผมรู้ว่า โฟเสินยาเเล้วทั้หมเเ่มีอาารเเบบผม ผมเลยลไป้าล่า ผมเอรอบรัวที่หน้าาูะสบายๆ ยเว้นโฟเสล่ะัน รายนั้นโรธผมอยู่ ผมเห็นเเม่้อผม
“ฟอพัส” เย้ เเม่เรียผมว่าฟอพัสเเล้ว
“รับ”
“ลู ลอับหัวใัวเอสิ” ับทำเพื่อ?
“รับ”ผมลอับ แล้-ิบหาย
“แม่หัวใ ผมไม่เ้น”
“นั่นแหละที่เเม่ะบอเพราะในบ้านเรา ไม่มีใรหัวใเ้นสัน” อ้าว
“ั้น เราเป็นอมบี้หรอ”
“อืม”
ผมฟุบลที่พื้น เเล้วพูับัวเอในใ ผมลัวอมบี้ไม่พอ ยั้อมาลัวอมบี้ที่เป็นรอบรัวูอี ะรอไหมว่ะเเ่ละน ะไม่ลัวไ้ยัไละรับ!! เเ่ละนธรรมาที่ไหน อย่าเ่น พ่อทุบหนูายเเร โยนเเมวทิ้ในป่า ส่วนเเม่็น่าลัวมา สับอปลามา้มยำ? โฟัส็บีบิ้ายามือ เเ่ถ้าะน่าลัวที่สุเป็นโฟเสรับเพราะเยำแหละนที่ายมาูศึษารับ เเถมไม่ว่าะทำอะไร็ูน่าลัวไปหม เรื่อเรียน็้วย นอะไรน่าลั๊ว น่าลัว
นี่ผมเป็นอมบี้ที่ลัวอมบี้ใ่ไหมรับ
.
.
.
.
วันที่ 16 ุลาม พ.ศ xxxx
รวมเเล้ว็10 วันที่ผมอยู่ที่บ้านัวเอลอ ไม่ไปไหน ไม่ใ่อะไรนะรับผมลัวผมอมบี้รับ ถึัวะเป็นอมบี้เเ่ิใอเา็ยัลัวอมบี้ ื่ออเาือฟอพัส 55+ ำ่วยผมหน่อย ไม่ใ่ว่าผมลัวเเล้วนอื่นะลัวนะรับอบเลย!!ในบ้านนี้มีผมนเียวลัวอมบี้ส่วนนอื่นเปล่าเลย เเ่ส่วนมารอบรัวผมะห่วน้อเล็เพราะยัเ็อยู่ ที่ห่วไม่ใ่เพราะอะไรรับเมื่อวัน่อน มีนมายิอมบี้เเถวบ้านผมรับ นในบ้านเลยออมาูนอประูัน เื่อ!!ไหมรับ อมบี้ายเหลือรึ่แ่สุท้ายเา็โนัลายเป็นอมบี้ เเม่ับพ่อเลยห่วลัวว่าโฟัสะโนยิาย เปล่าหรอ เเม่หมเินไปเยอะับมัน เลยเสียายเิน
“ป่ะ เราออไปื้ออัน” อ้อะไปื้ออ
“ไป้ว-ห๊ะะไปื้อออนนี้!!”
่วไร้สาระับนเียนเเละนเเ่
นเียน:ับเเบบละรไทย 55+
เรา:…
นเียน:อนนี้เราเียน ส่วนนเเ่อนนี้ำลัเียนบทอพรุ่นี้
เรา:เเ่ส่วนมาเราทั้เียนทั้เเ่ไม่ใ่หรอ
นเียน:…
เรา:มาเริ่มวามเป็นมาัน
นเียน:อืม^ ^
เรา:ส่วนัวเราอบนิยายวายเลยเเ่เป็นนิยายวาย
นเียน:เราอบเรื่อลเเ่อยู่ในโลอมบี้
เรา:รวมันเลยไ้เรื่อที่เน้นลมาว่าวามรั
นเียน:เเ่ะไปเน้นอนโเพราะรอให้พ้นุ55+
เรา:เหมือนัน
นเียน:พอเหอะ สลับันเียนไปมา ะไปทำาน้า่อ อ้อลืมฝาอบุ้วย
เรา:โอเ
อุที่อ่านนะะ
าเราเเละนเียน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น