นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
ผู้เข้าชมรวม
64
ผู้เข้าชมเดือนนี้
2
ผู้เข้าชมรวม
64
หมวด : หักมุม
อัปเดตล่าสุด : 6 มิ.ย. 62 / 21:40 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เฟิร์น:อายุ15 หมอก:อายุ15
นิสัย: ร่าเริง เรียบร้อย นิสัย:ดี เรียบรอย
ลักษณะและส่วนสูง:น่ารัก ลักษณะและส่วนสูง:หล่อ สูง180ซม.
สูง165ซม.
สถานะ:คบกันหมอก
สวัสดีครับผมประพันธ์เป็นนักเรียนที่อยากทำเรื่องวั้นส่งครูแต่ไม่ค่อยเก่ง เลยอยากให้พี่ๆน้องๆช่วยเเนะนำการเขียนหน่อยนะครับ
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
สิ่ทีุ่รู้มันอาะเป็นสิ่ทีุ่ไม่มีวันเ้าใ็เป็นไ้เหมือนเรื่อราวอเ็หิเฟิร์น
เธอโยปิเป็นเ็หิทีู่นิสัยี เรียบร้อย และร่าเริ แ่แล้วืนๆนั้นเิเรื่อที่ไม่าิเิึ้น
เมื่อเวลาผ่านไปนถึอนเ้าเฟิร์น็ไ้มาโรเรียนเป็นปิแ่วันนี้เธอมา้วยวามเศร้าหมอและไม่ร่าเริเหมือนเิม
“นี่เฟิร์นเธอเป็นอะไรไปหรอ”
หมอถาม
หมอเป็นแฟนอเฟิร์น
“ันไม่เป็นอะไรหรอหมอ”
เฟิร์นอบ
เฟิร์นอบลับไป้วยสีหน้าเศร้าหมอ หมอไ้เินาไปโยทิ้วามสสัยไว้..
เมื่อเวลาผ่านไปนถึอาทิย์่อมาไ้มีรอย้ำามแนอเฟิร์นหมอึยิ่สสัยึบัับให้อบ
“นี่!!! เฟิร์นเธอเป็นอะไรันแน่่วยอบันสัที” หมอถาม หมอเริ่มโมโห
เฟิร์นเริ่มหนัใและัสินใที่ะอบ
“หมอถ้าันเล่าทั้หมแล้วเธอะไม่ทึ้ันไปไหนใ่ไหม”
เฟิร์นพูลับ หมอทำหน้าสสัยและมึน
“วามริแล้วนะันนะโน่มืน
ั้แ่วันนั้นที่เธอถามันนะ” เฟิร์นพูพร้อมับน้ำาที่ไหลออมา
“ใรนะ ใรทำเธอบอันมาเฟิร์นันะไปัารับไอ่สารเลวนั้น” หมอไ้พูลับไป้วยอารม์โมโห
“ไม่..ันไม่สามารถบอเธอไ้หมอ” เฟิร์นอบไป้วยสีหน้าหนัใ หมอยิ่โมโหนัึ้นไปอี
“แล้วันะ้อทำอย่าไรอะเฟิร์น
ันไม่สามารถทนูเธอไ้หรอ” หมอไ้พูลับไป
“ไม่หรอหมอเธอไม่้อทำอะไรหรอ
เพราะมันใล้ะบลแล้วละ” เฟิร์นไ้อบ ทำให้หมอรู้สึสมเพัวเอึ้นไปอีที่่วยอะไรไม่ไ้ึเียบและเินาไป
พอเย็นหมอ็รีบเินไปที่ห้อพัรูเพื่ออำปรึษา
“รูรับ
ผมมีปัหาบาอย่าเี่ยวับเฟิร์นรับ” หมอถาม
“ว่าไหมอลอเล่ามาสิ” รูไ้อบลับไป
“ือเฟิร์นนั้นมีปัหาที่ผมไม่สามารถ่วยไ้แ่ผม็อยา่วยเธอมาแ่ผมทำไม่สามารถ่วยเธอไ้ผมรู้สึสมเพัวเอเหลือเินที่ไม่สามารถ่วยแฟนัวเอไ้” หมอพู
“สิ่บาอย่านั้นแ็ไม่อาที่ะ่วยเธอไ้แล้วเธอ็อย่าโทษัวเอไปเลย” รูไ้พูลับ
“รับรู ผม็ะหาทุวิธีเพื่อ่วยเธอ” หมอไ้พูและเินออาห้อไป
เวลาผ่านไปนรบหนึ่ปี ในหนึ่ปีนั้นเฟิร์นนั้น็ูสใสึ้นนหมอเริ่มไม่สสัยอะไร
แ่แล้วพอใล้ะบารศึษาเฟิร์น็ไม่มาโรเรียน
พร้อมับรูที่ให้ำปรึษา็ลาออไป
“เฟิร์นไม่สบายหรือป่าวนะ เย็นนี้ไปเยี่ยมสัหน่อยีว่า” หมอไ้ิในใ
พอเย็นหมอึไปหาเฟิร์นที่บ้าน แ่ับเอพ่อแม่อเฟิร์น
“สวัสีรับ พ่อแม่อเฟิร์น ไม่ทราบว่าเฟิร์นอยู่ไหมรับ”
หมอไ้ถาม พ่อแม่อเฟิร์นเริ่มทำหน้าเศร้า
“เฟิร์นนะไม่ลับบ้านมาหนึ่อาทิย์แล้วนะ” แม่อเฟิร์นไ้พูพร้อมับร้อให้ หมอเริ่มรู้สึไม่ี
“ห๊ะ!! เฟิร์นหายไปหรอรับ” หมอพูและรีบวิ่าไป
หมอวิ่ไปที่โรเรียนและ้นหาทั่วโรเรียน
และมาถึห้อเ็บอห้อหนึ่ เา็ไ้พบเฟิร์นแ่ว่านั้นสายไปเสียแล้วเาพบศพอเฟิร์นแวนออยู่ในห้อนั้นพร้อมหมายอำลาถึหมอ
หมายนั้นเียนว่า ...หมอเราอโทษนะ ที่เราหลอหมอมาลอหนึ่ปีนี้
วามริเราฝืนยิ้มเวลา่อหน้าเธอนะวามริแล้วเรานะทรมารมาแ่เราไม่อยาให้เธอัวนเรานะ
นที่มืนเรานะืออาารย์ที่ปรึษานะ
เราไม่สามารถบอเธอไ้เพราะอาาร์ยู่ว่าถ้าบอเาะทำร้ายเธอนะ เราอโทษ
เราทน่อไม่ไหวแล้ว ลา่อนหมอ... หมอร้อให้และรีบโทรแ้ำรวและมอบหลัานให้ำรว
่อมาอาารย์นั้น็ถูับ
ผลงานอื่นๆ ของ Ing_Praphan ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Ing_Praphan
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น