ยัยจอมจุ้นกับรักวุ่นๆวัยเรียน

ลำดับตอนที่ #1 : ตอน 1

ดินสอสีเงิน

เปิดตัว

“แป้ง ทำไมไม่ยอมมาปลุกพี่ฮะ เห็นไหมเนี่ย พี่ย้ำนักย้ำหนา ให้ปลุกตอนเช้า แล้วทำไม
ไม่ยอมมาปลุก”  ฉันเอาเสื้อยัดใส่ในกระโปรง ตามด้วยใส่เข็มขัด พร้อมกับปากที่บ่น 
เสียงดังกับน้องสาวฉันที่นั่งกินข้าวอยู่  ก็มันไม่ยอมมาปลุกฉันอ่ะ สายแล้วเนี่ย  
เธอวิ่งไปหยิบกระเป๋าซึ่งวางไว้บนโซฟาตั้งแต่อาทิตย์ก่อน

โตแล้วแท้ๆยังไปพึ่งน้องอีก (โอ้ว นางเอกฉัน)

 สาวน้อยน่ารัก ตากลมโต  ปากเรียวเล็กได้รูป และทรงผมที่มัดรวมเป็นอย่างดี 
หล่อนวิ่งมาหยุดที่กระจกหน้าบ้าน
เพื่อนสำรวจความเรียบร้อยอีกครั้งก่อนจะวิ่งออกจากบ้านหน้าตาตื่น

        “อย่าลืมดื่มนมนะคะพี่ปีบ” เสียงเล็กๆของน้องสาวฉัน ดังตามมาติดๆ

            “ โอ้ววววว  โอ้วววว โอ้ววววว  ฉันจะไปโรงเรียนทันไหมเนี่ย” เธอบ่นไปพลาง วิ่งไปพลาง          
 “ตายแล้ว” เธอหยุดชะงักลงก่อนที่จะหันกลับไปทางที่วิ่งมาเมื่อสักครู่ด้วยท่าทางเหน็ดเหนื่อย
หนทางช่างยาวไกลนักฉันต้องวิ่งกลับไปแปรงหรอเนี่ยเอ๊ะว่าแต่ทำไมปากฉันเหมือนเบินๆนะ

            “ฉัมลืมแปรงฟัน” หวังว่าคงจะไม่มีใครได้ยินที่ฉันตะโกนไปนะ   อ๊ากกกกกกกกกกกกก 
หมาเน่าตัวที่หนึ่งร้อยตายในปากฉันแล้ว ถ้าไปโรงเรียนแบบนี้นะ ไอ้ส้มกับไอ้ต้นมัน 
ไม่ใช่แค่ไม่อยากเข้าใกล้ แต่มันคงรังเกียจฉันไปทั้งวันแน่ๆเลย ฮือๆ เอาวะ ค่อยไปแปรงที่โรงเรียนละกัน 
แต่จะเอาแปรงไหนล่ะ อย่าบอกนะว่า แปรงขัดห้องน้ำ โอ้ว ปากพังพอดี เอาวะ ไงๆก็เอาน้ำบ้วนปากพอ 
ไปสายเดี๋ยวเจ๊แดงดุ ตาย 
            เธอวิ่งไปพลางมองนาฬิกาที่สวมอยู่บนข้อมือของเธอ
“ปึ๊ก~~” ร่างเล็กๆของเธอล้มก้นจ้ำเบ้าลงไป เธอเอามือของเธอลูบที่ก้นของเธอแทบทันที  กระเป๋าที่
เธอถือมาด้วยนั้น กำลัง ลอย ลอย ลอย แล้วมันก็ดัง ตุ๊บ  ที่รถหรูคันหนึ่ง  เธอมองตามด้วยความอาลัยอาวรณ์ โอ้ว
 ไม่นะ นมเพียงกล่องเดียวที่น้องฉันเอาใส่กระเป๋า มาให้ มันแตกทะลักไหลย้อยลงบนรถคันนั้นแล้ว 
ไม่ๆ แล้ววันนี้ฉันจะกินอะไรเนี่ย  แก แก แก แกมาชนช้านนนนนนนนน
 
 
 
.....(ฉากถ่ายกล้องมุมล่าง).....
ดวงตาสีดำขลับของเธอ จ้องเขม็งเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ปากที่เล็กได้รูปบิดเบี้ยวไม่เหลือดี 
และ คิ้วที่ขมวดเหมือนไม่มีคนจะแก้ปมได้ (นี่หรือนางเอก) ใบหน้าของเธอค่อยๆแหงนหน้าขึ้นไป 
 แก อย่าอยู่เล้ยยยยยยยยยยยยย
หล่อนแหงนหน้าไปมองคนที่วิ่งชนเธอ หรือ คนที่เธอวิ่งชน 
กรี๊ดดดดดดด หล่อ หล่อ หล่อกว่า SJ  หล่อกว่าดงบัง หล่อกว่าใครๆทั้งนั้น กรี๊ดดดดดด    
ไม่ๆยัยปีบ  ถึงจะหล่อก็เถอะแต่มันวิ่งชนแกจนล้มไปก้นจ้ำเบ้านะ เจ็บก็เจ็บ ไปโรงเรียนก็สายเสื้อผ้ายังสกปรกอีก
“เฮ้ยย ตาบ๊องส์ ทำไมนายเดินไม่ดูตาม้าตาเรือ ถึงหน้าตาจะหล่อก็เถอะนะ ชนคนอื่นอ่ะ หัดขอโทษซะมั่ง” 
 ฉันแหงนหน้าขึ้นมาชายคนนั้น  สูงกว่านักบาส โรงเรียนฉันอีกแฮะ ปวดคอนะว่อย
เธอตะคอกกลับไปทันที ที่ลุกขึ้นมายืนตั้งหลัก 
“ขอโทษครับ ใครกันแน่ที่ไม่ดูตาม้าตาเรือ ผมยืนของผมเฉยๆคุณแหละมาชนผมเอง”  
ชายคนนั้นตอบด้วยท่าทางที่ไม่ค่อยพอใจซักเท่าไรนัก  
ไม่ชอบเลยแฮะ ผู้ชายแบบนี้ เป็นน้องชั้นนะ ตบกลิ้งไปและ 
อุ๊ยต๊ายตาย นางเอกเรื่องนี้ไม่ได้ซาดิสถ์นะคะ โฮะๆ
“นายนั่นแหละเป็นคนชนฉัน  ถ้าวันนี้ฉันไม่รีบนายตายไปและ” 
ฉันท้วงขึ้นไปอีกครั้งก่อนที่จะปัดกระโปรงที่สกปรกด้วยเศษดินออก
“เฮ้ยยเบสเร็วๆดิวะเดี๋ยวไปสาย”   เสียงๆหนึ่งดังมาทางรถยุโรปคันหรูทำให้ฉันอดไม่ได้ที่จะหันไปมอง 
            ชาตินี้ฉันจะมีปัญญาซื้อไหมฟระ ไอ้พวกนี้มันต้องเป็นอันธพาลแน่ๆเลย หรือไม่พ่อก็ต้องเป็นยากูซ่า 
หรือไม่ก็ต้องขายยาบ้า แน่ๆเลย ไอ้พวกรวยทางลัด 
ห๊ะ หรือว่ามันไปปล้นธนาคารมา
            เสียงมาจากรถยุโรปคันหรู มากมายที่เลอะไปด้วยนมรสวนิลาของฉัน มีชายคนหนึ่งหน้าตาคล้ายๆกับ
บุคลซึ่งยืนเท้าสะเอวอยู่ข้างหน้าของฉัน อะไรนะ นายนี่ชื่อเบสหรอเนี่ย แม่จะอ๊วก เบส เบส เบส 555 
ชื่อก็ไม่เห็นจะเพราะเลย ปีบ ชื่อเพราะกว่าอีก 
“เฮ้ยนาย ชั้นไปแหละรีบเว้ย  คราวนี้ชั้นปล่อยนายไปนะ  แต่ถ้าเห็นคราวหน้าอีก รับรอง ไม่ได้เกิดแน่”   
ฉันตะคอกใส่เขาอีกครั้ง ด้วยระยะทางที่ประชิด ฉันแหงนหน้าและแขย่งเท้า ทำให้ ฉันสูงพอๆ
กับเขาเลยแหละ (ภูมิใจแฮะ)  
ฉันวิ่งไปหยิบกระเป๋าบนหลังคารถคันนั้น และตั้งใจวิ่งไปที่โรงเรียนอีกครั้งอย่างเครื่องบินแจ๊ส 
 ฮือๆ ลูกแม่(กระเป๋า)  เป็นไรมากไหม ดีนะเนี่ยที่ไม่ใส่หนังสืออะไรมา ไม่งั้นมดมาหามไปแน่ๆ
 แค่ไม่ได้ซักมา 3 ปีก็....พออยู่แล้ว นี่นมมาแตกใส่อีก โอ้ว เน่าไม่เหลือดี ฮือๆ ก็ได้ๆ เย็นนี้ฉันจะซัก
เอ้อ ลืมบอกไปเลยแฮะ นางเอกแสนสวย บ้านรวย พ่อเก่ง แม่ฉลาด ......พอและ
 ที่กล่าวมานี่ความจริงเพียงน้อยนิดค่ะ แฮะๆ เอาละ ที่ฉันจะบอกก็คือ ฉันชื่อ ปีบ ปีบนะ ไม่ใช่ปี๊บ 
ถึงตอนเด็กๆจะมีคนเรียกว่า ปี๊บก็เถอะ  เศร้านะเนี่ย ความหลังที่เจ็บปวด 
“ปึ๊ก”   ฉันกระแทกกระเป๋าลงกับโต๊ะ อย่างแรงเพื่อนในห้องหันมามอง 
 “ฮึ่ยย”  "  ฉันตะเบงเสียงออกไปเพื่อระบายอารมณ์“ (+0*)’’ เซ็งเว้ย
“เป็นแป๊ะไรวะปีบ”   เสียงใหญ่ๆกวนโสตประสาทหูดังขึ้นข้างหลังฉัน  (((O(*.*)๐
ก็จะใครซะอีก ก็ไอ้ต้น เพื่อนที่จองล้างจองผลานฉันมาตั้งแต่ ป.1  12 ปี  
ฉันอยู่ห้องเดียวกับมันมาตลอด เบื่อเว้ย 
เมื่อไรจะออกไปจากชีวิตฉันซักที  จะเล่าเรื่องเกี่ยวกับมันให้ฟัง 

ไอ้ต้นอ่ะนะตอนเกิดอ่ะ นรกขุมสุดท้ายถีบมันมามั้ง เกิดมาชาติชั่ว อุบาทว์
 โรคจิต หาแฟนไม่ได้ ไม่มีใครจีบ มันบอกว่า 
คติพจน์ประจำใจของมันคือ “ม่อวันละนิด ชีวิตแจ่มใส” (แต่มันม่อใครไม่ติด)
แค่นี้ก่อนดีกว่าขายเพื่อนฝูงอับอายแฮะมีเพื่อน
ไม่หล่อนี่ เสียศักดิ์ศรีบารมีไหมเนี่ย อ๊ากกกกก 
 
“เซ็งเว้ย ฝันก็หน้ากัว แมร่งเมื่อเช้าเดินชนเทพบุตร ชื่อเบส 
น่าตาน่ารักดีว่ะ แต่ชั้นก็ไปหาเรื่องหาว่า เขามาเดินชนชั้นเอง ผิดมหันต์เลย
ไม่น่าไปหาเรื่องเลย น่าจะขอเบอร์ไว้ซักหน่อยก็ดีอ่ะ”  
ฉันเกาหัวแกรกๆ ก่อนจะนั่งลงอย่างทุกลักทุเล ก็ไอ้กางเกงขาสั้นที่ใส่ซ้อน
ในกระโปรงมาน่ะซิ จะตัวใหญ่อะไรนักหนาก็ไม่รู้ 
อยากบอกว่าตอนนี้เกงในมันเข้าวิน แง้
“แล้วแกฝันว่าไรห๊ะ ปีบ”   เสียงเล็กๆแหลมๆ ดังมาจากทางโต๊ะ
ด้านซ้ายมือของฉัน เจ้าของเสียงคือ นังส้ม(เน่า)  
เพื่อนเก่าเพื่อนแก่สมัยอนุบาล
 บ้านติดตลาด แม่ชื่อ สมบูรณ์ พ่อมันชื่อ มานะ  
ได้เงินมาโรงเรียนวันละ 80 ตอน ป.1 นอนฉี่รดที่นอน ฉี่จน ป.5 ถึงเลิก 
อนุบาลหนึ่ง มาโรงเรียนวันแรกสาย แถม ร้องไห้ ไม่ยอมอยู่โรงเรียน 
            พอแล้วเนาะ เดี๋ยวมันตบเอา
“ก้มมาดิ จะบอกให้”  ฉันกวักมือเรียกเพื่อนทั้งสองให้มาสุมหัวกัน 
ฉันจะเล่ารายละเอียดให้ฟัง
“ อ่าาาาาส์ ก็ไม่ได้ฝันไรนักหรอก อ่าส์  อนาคอดด้ารัดคอ ออ ออ ออ”  
แทบจะทันทีที่ฉันพูดไป ไอ้เพื่อนสองคนเอามือปิดจมูก
 แล้วลุกออกไปทันที  หอมเนาะ กลิ่นดับเบิ้ลมินต์
“ เป็นไง หอมมะ” หอมเนาะ เมื่อปีที่แล้ว เพื่อนคนหนึ่งในห้องฉันเคย
ให้น้ำยาบ้วนปากเป็นของขวัญวันเกิดด้วยแหละ
“อืม  ตามตำราที่ข้าศึกษามานะ เอ็งจะเจอเนื้อคู่ กระดูกคู่อ่ะ”  
ไอ้ส้มเบี่ยงหน้าไปสูดอากาศบริสุทธิ์ แล้วหันกลับมาบอกกับฉัน
“ไอ้ที่คู่ๆนี่เป็น คู่หรอวะ” ปาท่องโก๋หรือไงเป็นคู่
“อือ คู่อ่ะ”  นังส้มมันย้ำอีกที งั้นงวดนี้คงออก 22 คู่ดี  
วันนี้เปิดเทอมวันแรกเจอเรื่องดีแต่เช้าเลยล่ะ สงสัยเทอมนี้จะได้เกรด 4
อาจารย์มาแล้ว~~~    เสียงจากผู้หวังดีในห้องดังขึ้นก่อนที่อาจารย์จะเดินเข้ามาในห้อง
“เอาละนักเรียนวันนี้เป็นวันเปิดเทอมแรก ห้องเราจะมีเด็กใหม่ย้ายมา 2 คนนะ 
แต่ตอนนี้ยังไม่มาเลยเดี๋ยวก็คงมาแล้วล่ะ งั้นครูบอกไว้ก่อนนะ 
เป็นผู้ชาย ทั้งสองคนเลย”  จบเสียงอาจารย์สุวิฒ(ฉันเรียกว่าพ่อ) ครูประจำชั้น
 เสียงฮือฮาของผู้หญิงในห้องก็ดังขึ้น
“เฮ้ยต้นแกรู้ไหมวะเด็กใหม่อ่ะย้ายมาจาก โรงเรียน อะไร”  
 ด้วยความสงสัยของฉันจึงถามเพื่อนผู้รู้ดีที่สุด  ไอ้ต้นเป็นเหมือนโทรโข่งขยายข่าว 
มีอะไรถามมัน มันรู้หมด ขนาดเมื่อเช้าเจ๊แดงมายืนหน้าประตูโรงเรียนกี่โมงมันยังรู้เลย 
(เจ๊แดงคือ อาจารย์ที่คอยยืนจับเด็กมาสายที่หน้าประตู)
“วัดไรซักอย่างนี่แหละว่ะ”  ต้นหันมาบอกฉัน
“เด็กวัดหรอ ท่าทางคงไม่ใช่พี่เบสสุดหล่อหรอกเพราะรถยุโรปก็น่าจะ
โรงเรียนอินเตอร์อ่ะ สงสัยเด็กนี่มันคงจะ ดำ ฟันเหยิน ตาตี่ ดั้งไม่มีดั้งมั้ง” 
 ถ้าไปกระทบกับใครดิฉันก็ขอภัยด้วยนะเจ้าคะ เอิ๊กๆ
” นักเรียนทุกคนในห้อง เอ๊า หันมาทางนี้หน่อย "  
 เสียงของพ่อ (อาจารย์ สุวิฒ ที่ปรึกษาห้องของฉัน) สงสัย คงมาบอกว่ามีเด็กย้ายมาใหม่มั้ง
พวกเขามากันแล้วนะคับตอนนี้อยู่หน้าห้อง เอ๊า นักเรียนหันมากันหน่อย” 
 อาจารย์ตบมือแปะๆ เพื่อเรียกร้องความสนใจ
 “ว๊าว~~~~”    เสียงผู้หญิงในห้องดังมาเป็นเบือ เฮ้ย นั่นมันเบสกับตาที่นั่งอยู่
ในรถยุโรปเมื่อเช้านี่นา เฮ้ยยย ไอ้ต้นมรึงหรอกกุ๊
“ไอ้ต้นไหนมรึงบอกมาจาก รร วัดไรวะ  แล้วเมื่อกี้ที่ข้าพูดไปอ่ะ หวังว่าคงไม่ได้ยินนะ”  
 ฉันกระซิบกับเพื่อนรักที่นับวันเริ่มจะเกลียดมันขึ้นมาแล้ว
“สวัสดีครับ เพื่อนๆผม ณัฐวิทย์  ดาณาวิทยากรณ์ คับ ชื่อเล่น ไปร์ส คับ”  
 คนที่นั่งอยู่ในรถยุโรปเมื่อเช้าพูดขึ้นแล้วก็มีเสียงเด็กผู้หญิงในห้องเจี๊ยวจ๊าวกันใหญ่เลย  
หล่อตายอ่ะ 
ไม่เห็นจะถูกชะตาเลย ชิส์ ไอ้ต้นยังจะหล่อกว่าอีก
“ส่วนผม  ณัญบูรณ์  ดาณาวิทยากรณ์ คับ  ชื่อเล่น เบส เราสองคนเป็นฝาแฝดคับ
แต่คนละไข่ครับ หน้าตาเลยไม่ค่อยเหมือนกันเท่าไร  ย้ายมาจาก  วัซเซนอลร์คอลแวย์ คับ
 จากนี้ไปเรามาเป็นเพื่อนกันนะ”    
วัซเซนนอลร์คอลแวย์ ชิ๊บหายแล้ว ร.ร. นี้ค่าเทอมเค้าว่ากับว่าเหยียบแสน เวรๆ
ไอ้พวกคุณหนูไฮโซ ไอต้นนนนนนแกต๊าย
“ไอ้ต้นไหนมรึงบอกมาจาก ร.ร.  วัดวะ แกบังอาจหลอกข้าหรอ เออแต่
ไม่ถูกชะตากับไอ้ตาไปร์สเลยว่ะ  เบสหล่อดีเนาะ น่ารักเนาะ นี้แหละ หล่อใช่ไหม
 ที่ข้าเล่าให้ฟังว่าไปเดินชนอ่ะ เฮ้ย ไอ้ส้มเอ็งอย่าตาค้างดิวะ ไอ้ส้ม เฮ้ยๆ
          “เบสกับไปร์ส คะ ข้างๆ เนส มีที่ว่างนะคะ”  เสียงแหลมๆดังมาจากหลังห้อง 
ทำให้ฉันต้องหันหลังกลับไปมอง  อ่อ  ที่แท้ก็ เนสนี่เอง สาว(เหมือนจะ)
สวยประจำห้องเป็นนางกวักเรียก ผู้ชายอยู่
             “ ไอ้ส้ม พอได้แล้ว ไปมองทำไมนักหนา ตาค้างเชียว หล่อตรงไหนวะนั่น” 
             “ เปล่า ฉันมองจิ้งจกที่เกาะอยู่ตรงกระดานดำ น่ะ” 
            “ แกดูอะไรให้ดีๆนะไอ้ส้ม”  
            ไปร์ส กับ เบส กำลังเดินมาที่โต๊ะข้างๆเนส  แน่นอน มันต้องผ่านโต๊ะฉันก่อน อิอิ
ทันทีที่สองคนนั้นเดินมาใกล้ฉัน เท้าของฉันก็ยื่นออกไปทันที
เอ๊า  1     2     3   “โป๊กกกกกก”
“โอ้ยยยยเจ็บ"  โอ้ยๆๆๆ กระดูกหักแน่เลย เตะขาฉันทำไมเนี่ย โอ้ยๆๆ  
ฉันแค่จะแกล้งนายเล่นๆทำไมต้องเตะกันด้วยง่า แง อย่ารุนแรงกับฉันซิฉันเป็นผู้หญิงนะ
(เหอะๆ อย่ารุนแรงกับฉันซิ ฉันเป็นผู้หญิงนะ ยัยปีบ ทีเมื่อกี้แกยังจะแกล้งเขาอยู่เลยนี่)
                        “กาสลองครับ หวังว่าที่พูดตอนแรกไม่ได้หมายถึงพวกผมใช่ไหมครับ”
 อิตาไปร์สนั่นมันมากระซิบที่หู  เรื่องอะไรนะ 
 ที่พูดตอนแรกไม่ได้หมายถึงพวกผม เรื่องอะไรน๊า 
            “ ก๊ากๆๆ กั๊กๆ ฮ่าๆ”  ฉันหันไปทางเสียงหัวเราะ อุบาทว์ๆ นั่นทัน ที 
ไอ้ต้น แกหัวเราะอะไรฉัน ห๊ะ 
           "หัวเราะไรมิทราบ " 
           "ก็แค่ ขำ " 
          "ขำไร" 
          "ขำคนที่คิดปองร้ายคนอื่นแต่โดนเอง 555+ " 
 
ก่อนคราบพักเที่ยง วิชาคณิตศาสตร์     โป๊ก~~~
            "โอ้ยยยเจ็บ "  วัตถุบางอย่างลอยมากระแทกหัวชั้น ทำให้ฉันรีบมองหาต้นตอของ
สิ่งนั้นทันที
เป็นก้อนกระดาษใหญ่ๆก้อนนึงฉันจึงหยิบขึ้นมาเปิดอ่าน 
 “เที่ยงนี้อย่าเพิ่งไปไหนรอเทพบุตร อยู่บนนี้ก่อน   จะอ๊วก ใครมันเขียนมาฟระ  
ห้องนี้มีเทพบุตรด้วยหรอ เหอะๆ"  
ฉันขยำกระดาษก้อนนั้นทันทีแล้วปาไปที่ถังขยะอย่างแม่นยำ 
 
อ๊อดดดดดดดดดดดดดดดด ~~~~ 
เสียงสวรรค์ดังแล้ว  พวกเราไปกินข้าวกันเหอะ  ป๊ะ ส้ม ปีบ  ปะ ปะ" 
         "แกลงไปก่อนเหอะว่ะ  ข้ามีธุระนิดหน่อย เดี๋ยวตามลงไป"
          ''เออ งั้นพวกข้าไปก่อนนะเว้ย" 
ในที่สุด ห้องก็ไม่เหลือใคร
          "หวัดดีคุณ กาสะลอง"   ฉันหันไปตามเสียงทันที
เดินล้วงกระเป๋า  ถุงเท้ายาว ตัวขาวๆ หน้าตากวนเบื้องล่าง เก๊กชิบห๊าย 
         "ชั้นมีชื่อนะ จำไว้ ชื่อ ปีบไม่ต้องมาเรียกชื่อจริงชั้น เสียหายหมด" 
         "งั้น ปีป เอ๊ย  ปีบ ตอนเมื่อเช้า เธอ ว่าฉันว่าไงนะ ดำ  ต่าตี่ ดั้งไม่มี ไรอีกนะ”
มันทำหน้ากวน....
          "ไหน ใครพูดไร  ไม่เห็นมีนี่"  ฉันทำหน้าเจี๋ยมเจี้ยม โกหกไม่ดีนะคะ
           "ก็ชั้นเห็นเธอพูดอยู่ แล้วจะบอกไม่พูดได้ไง เต็มสองรูหูเนี่ย" 
           "ชั้นยัง ไม่ ได้ พูด เลย นะ"
           "ก็เธอพูด" 
           "ชั้นไม่ได้พูด" 
            "เธอพูด" 
           "ชั้นไม่ได้พูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" 
           "เธอพูดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" 
           "จบ พอ เออ ยอมรับ ชั้นพูด จบเว้ย ขอโทษพอใจยั๊ง" 
           "ยัง เธอต้อง เลี้ยงข้างกลางวันชั้น แล้วต้องเป็นกิ๊กชั้น 1 อาทิตย์
ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน เออใช่ อีกเรื่องหนึ่ง ไปล้างรถของฉันด้วย 
นมเน่าๆของเธอมันหกราดลงมาแล้วเป็นคาบขาวๆ 
รถแพงๆเสียราคาเพราะนมเธอนั่นแหละ"
จะว่าไป ดีแต่หน้าตา นิสัยนี่ คนละโลกเลย  
           "เรื่อง ไรวะ ก็ขอโทษแล้วไง ไรนักหนา" 
          "ตกลงไม่ตกลง" 
          "ไม่" ฉันปฏิเสธไปอย่างไร้เยื่อไย  
เสียเวลากินข้าว   มานั่งฟังเรื่องไร้สาระพวกนี้
ฉันเดินออกไปทันทีที่ฉันพูดจบ ได้ยินเสียงแว่วๆตามมาว่า           
  "งั้นต่อไปนี้เธอ  เป็น ศัตรู ของชั้น" 
.............................................................................................................
     m.tokiya m.tokiya m.tokiya ne ad beau jungne ad   ne ad