คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 6 ลาป่วย สุดป่วน
บัวระบำทิ้ัวพิที่เบาะรถสปอร์ันหรูอย่าหมแร แ่เพียไม่นานรถสปอร์ันหรูมาออยู่ที่หน้าอนโอเธอ
"ไปพัผ่อน่อน เรื่ออื่นเี๋ยว่อยว่าัน" เสียอิทธิพลเอ่ยบอเลานสวยอเา
"่ะ อบุมานะะ"
ว่าที่บัวระบำะหลับไปในืนนี้เธอ็นอนิถึเรื่อราวอวันนี้เสียอยู่นาน รวมถึเรื่อราว่อไปในอนาว่าเธอวระไปทาไหน ทำอย่าไรี อย่าน้อยอนนี้เธอ็สามารถหาเาเอแล้ว
เ้าวันที่อาาศสใส แ่บัวระบำื่นึ้นมา้วยอาารปวเมื่อยไปทั้ัว พร้อม้วยอาารปวหัวุ๊บๆ เธอพยายามพยุัวลุึ้นนั่เพื่อที่ะื่นมาอาบน้ำเรียมัวไปทำาน แ่แ่เพียเธอยืนึ้น ร่าบา็เถลาแทบะหน้าะมำ น้อนั่ลที่เียามเิม พลาเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์เรื่อบา เพื่อโทรหาใรบาน
"ุอิทะ วันนี้บัวอลาานหนึ่วันนะะ สสัยะเป็นไ้่ะ ปวหัว้วย" เธอรีบแ้วามประส์ไปามสายทันทีที่เ้านายอเธอรับสาย
"อ้อๆ ไ้รับ เป็นอะไรมาหรือเปล่า พัให้หาย่อน่อยมาทำาน"
"อบุมานะะ"
เมื่อบัวระบำวาสายเธอ็หันไปว้ายาแ้ปวไมเรนที่ลิ้นัหัวเีย เมื่อินยาเสร็บัวระบำ็เลยนอน่อ โยที่่อนนอนเธอ็ยัไม่วายะส่้อวามไปบอผู้่วยเลาอเธอถึเรื่อานวันนี้ว่ามีานอะไร้าอยู่บ้า
"ุน้อ เรียฝ่ายายประุมอนนี้ทั้หม" เสียหุหิสั่มาามสายโทรศัพท์ภายใน ุน้อผู้่วยเลานุารอบัวระบำแสสีหน้าื่นใ เพราะเสียเ้มสั่ พร้อมเรียทั้เรียหาเอสารอีมามาย นุน้อแทบะเ่าทรุอยู่รนั้น พลานึทึ่วามสามารถอ พี่บัว เลานเ่อท่านประธาน ที่เธอสามารถัารทุอย่าไ้อย่าราบรื่น
"ุน้อผมเอสารส่อออเือนที่แล้ว เทียบับอปีนี้้วยรับ ่วนนะรับ อ้อ แล้ว็ามผู้ัารฝ่ายบุลมาให้ผม้วย" านเ่าเธอยัแทบะทำไม่ทัน บอสให่็สั่านเธอเพิ่มอีแล้ว
พัให่ๆ ว่าทีุ่น้อะเรียมเอสารให้บอสเสร็ เมื่อเธอนำไปให้เา แฟ้มทั้แฟ้ม็มีแ่รอยปาาสีแวลมพร้อมเรื่อหมายำถามเ็มไปหม นอิทธิพลเผลอหุหิวาปาาระแทับโ๊ะัโรมให่ นุน้อถึับสะุ้เฮือ น้ำาแทบะลอหน่วยา อิทธิพลพยายามผ่อนลมหายใออเพื่อระบายวามหุหิ พลานึถึเลานสนิทอเาึ้นมาทันที
ุน้อ่อยๆ เอื้อมมือไปหยิบเอสารที่ทำส่ให้บอสแล้วไม่ถูใลับไปแ้ไ พลา่อยๆ เินออาห้ออย่าเบาที่สุ
"พี่บัว อโทษนะะที่หนูโทรมารบวน" เสียแทบะสะอื้นอน้อ บัวระบำ็พอะนึเหุาร์ออทันที ว่าออฟฟิศวันนี้ะวุ่นวายนาไหน
"ไม่เป็นไร พี่ิ้ออโทษ ทำให้วุ่นวายันไปหม"
บัวระบำพยายามอธิบายให้น้อฟัว่า้อเอา้อมูลไหนบ้า ทำอย่าไร เปรียบเทียบันอย่าไร ึ่็พอะไ้ร่าวๆ แ่เพียพัเียวยัยน้อ็้อโทรหาบัวระบำอีหลายรั้
"เี๋ยวประมาสิบเอ็โมพี่ะเ้าไปที่ออฟฟิศนะ"
"พี่บัว ไม่เป็นไระ น้อใล้ะเสร็แล้ว่ะ"
"ไม่เป็นไรพี่ินยาแ้ไมเรนไปแล้ว หายปวหัวแล้ว พี่ะเ้าไปเลียร์านอพี่้วย"
รถสัาิี่ปุ่นสีาวสะอาาถูเลี้ยวเ้ามาภายในอาารสำนัานว่ายี่สิบั้น ึ่สิบั้นแระเป็นบริษัทอเ้านายเธอ ส่วนที่เหลือ็ะทำเป็นสำนัานให้เ่า บัวระบำรีบรึ้นไปที่ั้นเ้า
เมื่อบัวระบำมาถึในส่วนอเาน์เอร์เลานุาร เธอ็เห็นน้อนั่พิมพ์รายานหน้าาเร่เรีย พอีับที่ผู้ัารฝ่ายบุลเินออาห้อท่านประธานให่ บัวระบำรีบวาระเป๋าแล้วเปิอมพิวเอร์อเธอ ยัไม่ทันที่เธอะหย่อน้นนั่เ้าอี้ เสียโทรศัพท์ภายใน็ัึ้น เธอมอูเบอร์โทรที่โทรเ้ามา็ยหูรับสายทันที
"่ะ"
"มาทำไม ไหนว่าไม่สบาย"
"หายแล้ว่ะ" เสียอบอเธอทำให้เามวิ้วมุ่น แ่บัวระบำะไม่ไ้เห็น
"ลัวผมะ่าลูน้อุหรือไ"
"่ะ" เสียอบเพราะเธอไม่อยาเถียเา่อหน้ายัยน้อ อิทธิพลเลยรีบวาโทรศัพท์้วยวามหุหิ
เพียพัเียวเอสารที่บอสให่้อาร็ถูัารโยบัวระบำ เมื่อเอสารถูปริ้นท์ใส่แฟ้มเรียบร้อย เธอ็รีบนำไปส่ให้อิทธิพลทันที
อิทธิพลเอนัวพิเ้าอี้ัวให่ พลาเปิแฟ้มที่บรรุเอสารที่เา้อารนรบถ้วน เาแทบะหาำถาม เพื่อถามเธอแทบะไม่ไ้เลย เมื่อแฟ้มถูวาลบนโ๊ะแสว่าเาอ่านเสร็แล้ว บัวระบำึเอ่ยถาม
"้อารอะไรเพิ่มเิมอีหรือเปล่าะ" อิทธิพลเหลือบามอเธอ เพราะำถามล้ายะประถาม
"ไม่" เสียอบออิทธิพลออเสียะสูๆ สัหน่อย
"ไหนว่าไม่สบาย" เา็ยัอเป็นห่วเลาอเาไม่ไ้อยู่ี
"ไมเรน่ะ ินยาแล้วนอนพัพอหายปว็เลยมา่ะ มีาน้าอีหลายอย่า" เสียอบราบเรียบอย่าเ่นเย
"อนบ่ายผมะเ้าไปที่โราน ุไปับผม้วย ไหวหรือเปล่า" เสียถามล้ายเรใหน่อยๆ
"ไ้่ะ"
"ั้นเี๋ยวอนเที่ยออไปพร้อมันเลย"
"่ะ"
โรานให่อบริษัทที่นิมอุสาหรรมแห่หนึ่ในัหวัลบุรี ารเินทาในวันนี้อิทธิพลเลือที่ะใ้นับรถ เพราะเวลาที่เหลืออยู่บนรถเายัสามารถทำานไ้้วย โยมีบัวระบำที่นัู่่มา้านหลัับเา อยส่เอสารเวลาที่เาเรียหาหรือ้อาร้อมูลอะไร
ระหว่าที่อิทธิพลนัู่รายานารผลิอเือนนี้ เา็้อสสัย้อมูลบาอย่าบนเอสารที่วาอยู่บนัเา
"ุบัว ทำไมสิน้าเสียอเือนนี้เยอะั เิาอะไรุูหรือยั" รอยิ้วที่มวพร้อมนิ้วี้เรียวยาวออิทธิพลที่ำลัี้ัวเลที่เาสสัยอยู่
บัวระบำเยิบัวแล้ว้มไปใล้ๆ เาแล้วเอี้ยวัวลไปมอัวเลที่เาี้
"อ๋อ มี่วที่เรื่อเสีย่ะ รายานอยู่้านหลั" บัวระบำอบเาแล้วเอื้อมมือไปพลิแฟ้มเอสารบนัเาเพื่อที่ะเปิหน้ารายาน พลันนิ้วเรียวอเธอ็ไปสะิโนาออิทธิพลล้ายเาสะุ้นิๆ แ่บัวระบำแล้ทำเป็นไม่สนใเปิเอสารที่้านหลัแฟ้มให้เาเพื่อให้เาไู้รายานที่แผนผลิส่มาให้
"หน้านี้่ะ"
เอี๊ย !!!!!
โรม!!!!
"ว๊ายยยย !!!!"
เสียเบรรถัลั่นถนน พร้อมับเสียรี๊อบัวระบำที่ามมาิๆ ัหวะที่เธอยับัวมาใล้อิทธิพล พลาำลัเปิเอสารบนัเา เสียล้อรถที่บเบียถนนัึ้นมาเธอหันหน้าไปมอทาหน้ารถ ทันไ้เห็นรถัน้าหน้านโรมเ้าับแบริเออร์อบถนนอย่าั ส่วนรถันที่เธอนั่มา็เบรนเสียัพลาเลี้ยวหลบให้พ้น รถัน้าหน้าที่เิอุบัิเหุ
อิทธิพลเห็นบัวระบำที่นั่อยู่ใล้เาและทา้านหน้าอเธอ็เป็น่อว่าระหว่านับ ัหวะที่รถเบร มือแร่รีบว้าเอวบาเอาไว้่อนที่เธอะถลาไป้าหน้า เสียร้อรี๊แทบะิอยู่้าหูเา พลันร่าบา็ถลาไปอเาไว้แน่น ในัหวะนั้นเธอิว่ารถันที่เธอนั่มาะนเ้าับท้ายรถัน้าหน้าเสียแล้ว เมื่อสัเุเห็นว่านับสามารถบัับรถให้เลี้ยวนพ้นันที่นมาไ้ นับรถอบอสให่็รีบีไฟเลี้ยวเพื่ออ้าทาทันที
"นายเป็นอะไรไหมรับ" เสียนับรถที่หันมาถามเ้านายอเา ็ทันไ้เห็นบัวระบำึ้นไปนั่บนัออิทธิพลแล้วออเาไว้แน่น
ล้ายบัวระบำะไ้สิเมื่อไ้ยินเสียนับรถ เธอรีบปล่อยแนออาอ้อมอเา แล้วเลื่อนัวเอลมานั่ที่เบาะ้าๆ เาามเิม อนนี้หัวใเธอเ้นรัวนแทบะไ้ยินเสียออมา้านอ ใบหน้าีที่ใเริ่มลายสีหน้าออสีระเรื่อแทน
"เป็นอะไรหรือเปล่า" อิทธิพลลายอ้อมแนออเมื่อเห็นเธอยับัวลาัเา พลาเอ่ยถามบัวระบำ โยเาแทบะลืมอบำถามนับรถ เมื่อนับรถหันมาเห็นภาพนั้นเา็รีบหันหลัลับไปหน้าพวมาลัยทันที และรีบลไปูรถว่ามีส่วนไหนเสียหายหรือเี่ยวนหรือไม่ และนั่นเป็นสิ่ที่อิทธิพลอบนับนนี้ เพราะวามไม่สอรู้สอเห็นอเา
"ไม่เป็นไร่ะ" บัระบำรีบยับเสื้อผ้าและระโปรที่ถลึ้นให้เ้าที่ พลา้มลไปเ็บเอสารบนพื้น้าาเา ็เป็นัหวะเียวับที่อิทธิพล้มลมาพอี สายาที่ประสานัน้วยใบหน้าห่าันเพียไม่ถึืบ บัวระบำยัไม่ทันหยิบเอสารเธอ็รีบเยหน้าึ้นทันที อิทธิพลแอบยิ้มมุมปานึำับอาารอเธอ แล้ว็เป็นเาที่้มไปเ็บเอสารนั้นึ้นมา
"ไม่เป็นไรแน่นะ" เายัถามย้ำ
"ไม่เป็นไร่ะ แ่ใเยๆ" อบำถามเาเสร็เธอ็ะเ้อไปมอรถทา้านหลัที่นเ้าับแบริเออร์นั้นอยู่ แ่เพียแว๊บเียวเธอ็รีบหันหน้าลับมา้วยสายาื่นลัว
"แล้วไปมอทำไม" เสียเ้านายอเธอบ่นเพราะาว่าเธอเห็นภาพที่ไม่น่าูเ้า
บัวระบำหันหน้าลับมานั่ที่นั่อเธอ พยายามผ่อนลมหายใให้สม่ำเสมอให้ลายวามื่นเ้นล อ้อมอที่เาอเธอไว้เมื่อรู่ ทำไมเธอยัสัมผัสไ้ถึไออุ่นและวามรู้สึที่เาอเธอไว้ เธอยัำสัมผัสไ้อยู่เลย น้ำหอมลิ่นอ่อนๆ ลิ่นประำัวเาล้ายมันิอยู่ที่ปลายมูเธอ หรือิเสื้อผ้าเธอมาันนะ ทำไมเธอไ้ลิ่นเาิัวเธอลอเวลา อาารหัวใเ้นแร ะเพราะอุบัิเหุนั่นใ่ไหมนะ
ความคิดเห็น