ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ep3
ผมื่นึ้นมาในอนเ้า อาาศอนนี้มันหนาวมา ปิผมะออำลัาย้วยารฝึมวยไทย อนนี้ไม่ไ้ฝึแล้ว้อรีบหาฝืนมา่อไฟ่อนที่ผมะหนาวายะ่อน ในอนนี้เป็น่วเ้ามื "รออีหน่อยแล้วัน" อนนี้ผมไ้แ่รอวอาทิย์ึ้นอีหน่อย เพื่อะไ้มอเห็นทาไ้ัเน รอๆๆๆๆ รอนอนนี้วอาทิย์ึ้นนพอมอเห็นทาบ้าแล้ว ผมเริ่มเินทา่อไป เินทาไ้ไม่นานวามวยึบัเิ ผมเินมาามทาอยู่ีๆผม็เหลือบไปเห็นเสือัวหนึ่สีำเ้มทั้ัว ผมรีบหลบหลั้นไม้ แหล่มอพิาราอยู่พัหนึ่ ลำัวอมันยาวประมา2เมร สูประมา2.5เมร "ไ*ิ*หาย เสือบ้าเสือบออะไรัวให่เวอร์" ในอนนี้ในสัาาอผมมันบอว่าให้รีบหนีโย่วน ทันไนั้น เ้าเสือหันหน้ามาทาผมแล้ว "โฮ" "ิ*หายแล้ว" ผมสบทออไป วิ่สิรับรอไรหล่ะ วิ่ีนแเลยทีเียว "เปรมัย่วย้วยยยยยยย" ผมะโนออไปอย่าใ เอ๊ะ! เ้าเสือวิ่ามผมมาแ่ทำไมมันวิ่้าัผมหันไปมอูพบว่า ที่าหลัมันไ้รับบาเ็บอยู่ "บูมมมมมมมมม" เ้าเสือระเ็นออไปหลายเมราุที่มันยืนอยู่ "เิอะไรึ้น" เวลาผ่านไปประมา30วิ เห็นาวยุโรป 3-4น ที่โผล่าไหนมา็ไม่รู้เินไปูศพเ้าเสือที่นอนแน่นิ่ไปแล้ว ผมเินไปหาแล้วพูว่า "Excuse me. What are you doing?" นพวนั้นอึ้ไปสัพัแล้วพูว่า "พูอะไรอเอ็วะ" นเเรพูออมา " นสอพู "สสัยน่าถิ่นมั้" นสามามมา "ภาษาอะไรวะไมุ่้นเลย" ถึรนี้ผมิในใWhat the f*ck มันพูภาษาไทยไ้็ไม่บอ "อ่าวพูไทยไ้็ไม่บอ"ผมพูออไป "พูทพูไทยอะไรอเอ็วะ"
"อ่าวที่พวุพูอยู่เป็นภาษาไทยไม่ไ่หรอ?"
"บ้าบอะมั นี่เป็นภาษาาลูที่ใ้เป็นภาษาสาลที่เาใ้ันทั่วไปนะ" ไอ่นเเรพูออมา ผมำลัิในใาลาลูอะไรวะอแม่วะ "เอ็เป็นน่าถินหรอ?" ไอ่นทีู่หนุ่มที่สุพู "ะ...ไ" ู่ๆวามทรำผม็ลับมาอีรั้ในอนที่ผมใล้ะหมสิ ผมเห็น้อนำๆวลมให่ที่มาาไหน็ไม่รูู้ัวผมเ้าไป้าใน เอ๊ะ หรือว่านี่เป็นโลู่นานที่ล่าวใว้ในหนัสือวิทยาศาสร์ที่เยอ่าน "แล้วเอ็มาาไหนหละ" ไอ่นทีู่เหมือนะเป็นพี่นลาพูึ้น ผมิอะไรอยู่นานสอนานแล้ว็อบว่า "มาาที่ไลมา" ผมอบไปแบบนั้น "แล้วมาาไหนหล่ะ" ยัยัไม่หยุถามอีผมิในใ "บอไปพวนายไม่รู้ัหรอ" ผมพูออไปอย่าหน้าาเย "อืม็ริพวเราสามพี่น้อไม่มีโอาศไ้เรียนเพราะบ้านพวเราไม่่อยมีานะร่ำรวยเท่าไหร่" ว่าแล้ว้อเป็นพี่น้อันผมิในใั้แ่แรแล้ว "แถวนี้มีหมู่บ้านใล้ๆไหม?" ผมถามออไป "มีสิ้ามเานี้ไป็ถึแล้ว" นทีู่เหมือนน้อนเล็พูแล้วี้นิวไปทาทิศใ้ "พอีพวเราะลับเ้าเมือะเ้าไปพร้อมพวเราไหม?" "ันื่อว่า ไอ เอา อายุ 27 ส่วนน้อนลาื่อว่า เอ็น เอา อายุ 26 ส่วนน้อนสุท้อมีื่อว่า เอล เอา อายุ 21 แล้วเ้าหล่ะ?" "ันมีื่อว่า อลันา เเฟอร์ อายุ 37 ะเรียว่าพี็ไ้" พอผมพูบพวเาสามนมอหน้าันอย่าสสัยอะไรบาอย่า "เหอะ ะหลอันให้มันน้อยๆหน่อย หน้าาอยาเอ็น่าะไม่เิน22มั้ 555555555555+" พวสามพี่น้อหัวเราะออมาอย่าอบใ ผมเห็นแอ่น้ำเล็ๆอยู่ใล้ๆประมา4-5เมร ผมรีบวิ่ไปอย่าไว ผมมอหน้าัวเอที่อยู่ในน้ำพบว่า ใ่มันือหน้าผมอนอายุประมา20้นๆ ผมิในใ เี้*ไรฟร๊ะเนี้ยยยยยยยยยยยยยยย ผมอึ้ไปประมา5นาทีไ้มั้ "เฮ้ยรีบไปันไ้แล้วเี๋ยวมืหรอ" ไอพูึ้น "ไ้ๆ" ผมอบลับไปอย่า ๆ แล้วผม็รีบลุึ้นเินามเ้าสามพี่น้อไป ผ่านไปสัพั็เห็นำแพเมือที่ให่เวอร์ ผมเินเริ่มเ้าไปใล้ึ้นมัน็ให่ึ้นเรื่อยๆ นผมเ้าไปใล้มา นเยหน้ามอ (นถึอนนี้หาิไรไม่ออให้ิว่าเหมือนำเเพเมือเรื่อไททันนะ)
"สสัยเอ็มาาบ้านนอที่ไม่เยเห็นำแพเมือให่สินะ อนพวเรามาอยู่ที่นี่เมื่อ10ปีที่แล้ว็เป็นแบบเอ็นี้แหละ" เอลพูึ้น "ั้นหรอ" ผมพูึ้นะที่ยัเยมอพำแพเมืออยู่ "เฮ้ยพีมารวสอบประวัิรนี้่อนว่าเป็นอาาร หรือป่าว" ไอพูึ้นอย่าริั "ไ้ๆ" ผมรีบไปที่ทาเ้าประูเมือามที่ไอบอ "เเะลูแ้ววิานะหาเป็นสีแ็โนับหาเป็นสีเียว็รอ" ไออธิบาย "ผมไม่ลัเลที่ะเเะเลยสันิเพราะว่าผมไม่เย่าใร" ทันไนั้นลูแ้ว็เปล่แสออมา "สีเียวผ่าน ่าผ่านทา20ทอแ " เอ่อือไรวะ20ทอแ ผมิในใ "มีเินรึป่าว" เอ็นถามผม "เอ่อไม่มีสสัยหายไปอนที่วิ่หนีสัว์เมื่อวานหน่ะ" "อะไรนะ" ทั้สามะโนออมา "แล้วในเป้อเอ็พอะไรอยู่หล่ะ" "อ๋อ มีทำรัวหน่ะ" ฟื ผมเปิระเป๋าใหู้ ทั้สามนมอันา้า "เป็นไรันหรอ" ผมถามออไปอย่าสสัย "มะไม่มีอะไร" พวเาสามนพูออมา มันทำให้ผมเ้าไปอี "เอ็เป็นพ่อรัวหรอ?" ไอถามออมา "ใ่ันเป็นพ่อรัว" ผมอบออ "ั้น้าะให้เอ็20ทอแโยที่เอ็้อทำอาหารให้พว้าินอยารู้ัว่าะอร่อยหรือป่าว" ไอพูึ้นอย่าริั "ไ้ไม่มีปัหา" ผมอบไป "อะนี้บัรผ่าทาสำหรับนเ้าเมือ รับบัรนี้แล้วเ้าไปทำบัรเ็ะหล่ะ " ทหารยามบอมา "ไ้รับ" ผมอบออไปแบบส่ๆ บัรที่ผมไ้มันูไม่เหมือนบัรแ่เป็นเหมือนราอะไรสัอย่ามาว่า มันทำมาาทอแรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสูประมา5เ็นยาวประมา10เ็น หนาประมา 1เ็น ผมเินเ้ามา้าในแล้วผมลึยิ่ว่า วามรู้สึว่าผมอยู่ในหนัเรื่อ เมออฟทอ* วามรู้สึประมานั้นเลย ผมเอะใึ้นไ้ "นี่บัรเ็นี่ือบัรอะไรหรอ?" พวพี่น้อพวนั้นหันหน้ามา "สสัยเป็นพวบ้านนอริๆสินะ " แล้วพวนั้น็อธิบายมาอย่าละเอียยิบ ่ายบัรเ็ือบัรล้ายๆบัรประานีๆนี้เอ แ่้อีือเ้าไ้ทุเมือ เหมือนับใบบอประวัิว่าทำอาีพอะไร ไปเมือไหนมาบ้า อะไรประมานี้แหละ พอมาถึบ้านพวสามพี่น้อ อย่าเเรที่เห็นือมันเ่ามา อ่อลืมบอระหว่าอนที่ำลัเินทามาหน้าเมือ ผมเห็นผัพว ะไร้ หอม ระเทียม ผัี ผัีฝรั่ ่า พริ มิ้น เยอะมานผมอยืมระเป๋าพวเา พวเาถามว่าเอาไปทำอะไร ผมอบไปว่าะเ็บผัพวนั้น เาในิหน่อย แล้วยัถามผมว่าะเ็บพววัพืไปทำอะไร ผมบอไปแ่ว่าไปทำอาหาร แล้วยัถามผมว่าพวมันทานไ้้วยหรออี ผมเลยสสัยว่าพวเาไม่รู้ัไ้ยัไ ผมไม่ถามพวเาลับไปหรอลัวเสียมารยาทนเินไป สุท้ายพวเา็ให้ยืมในที่สุ ลับมาปัุบัน บ้านพวเาอยู่ใล้สวนไผ่ ทำให้บรรยาาศร่มรื่นเป็นอย่ามา พอเ้าไป้าใน็รู้เลยว่ามันไม่เเบนเินไป และ้าในไม่เ่านเินไป สำหรับบ้านที่พวเาะอาศัยอยู่3-4น ไม่แบเินไปไม่เ่าเินไป ผิาารมอเ้ามาา้านอมานั พอมาถึไ้สัพั ไอ็ำลัะออไปายพวหนัพวเนื้อิ้นส่วนเสือ ที่พวเา่าไปอนลาวัน ลืมบอไปอีอย่า พวเาำแหละเ้าเสือเสร็แล้ว ่อนะเินทาลับมา "นี่ พวนายมีเรื่อปรุรสับเนื้อสัว์บ้าไหม?" ผมะโนถามออไป "มีเลืออยู่้าในหน่ะ ส่วนเนื้อเี๋ยวอนลับมาะื้อเนื้อหมูมาหน่ะ" ไออบ "พวเราไปอาบน้ำล้าเนื้อล้าัว่อนีว่าเหม็นะมั" "เออีเหมือนันแ่ันไม่มีุเปลี่ยนนี้สิ" "ไม่เป็นไรเี๋ยวเอาุเราไปเปลี่ยน่อน็ไ้ ูานาัวนายับัวันไม่่าันเท่าไหร่ " เอลพูออมา เออริอย่าที่เอลพู เพราะสอนนั้นัวโมา ผิาเอลับผมที่ัวและส่วนสูามมาราน "ไ้ๆ" ผมอบออไป หลัาพวเราไปอาบน้ำไ้ไม่นานไอ็ลับมาพร้อมับเนื้อหมู ้อบอ่อนว่าพวเรา้อไปอาบน้ำที่หลัสวนไผ่ เพราะหลัสวนไผ่มีลำธาลเล็ๆอยบ้านหลันี้ไม่มีห้อส้วมห้ออาบน้ำนะ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเสื้อผ้าอเอล พอีับัวอผมพอิบพอี เอาหล่ะ ผมลับมามอหน้าที่อัวเอ ว่าะทำอะไรให้พวเาทานี "มีน้ำมันไหม" ผมถามออไป "น้ำมันืออะไรหรอ " เอ็นอบลับมา "ไม่มีหรออที่เอ็ว่ามา มีเท่าที่เห็นนั้นแหละ" เอลพูออมาทำหน้าาบ่บอว่ามีเท่านี้ริๆ "ั้นพวนายไปัไม่ไผ่มาสอท่อนนะ วันนี้พวเราะทำหมูปิ้ินัน" ผมพูออไปยิ้มไป "เห หมูปิ้หรอมันเป็นอาหารทาบ้านนายหรอไม่เยไ้ยินมา่อน มันหน้าาเป็นยัไหรอ?" ไอพูึ้น "อีเี๋ยว็รู้เอแหละ ไปัมาไ้แล้วเี๋ยวันะเรียมเนื้อรอ" ผมพูออมาอย่าไม่ใส่ใมานั "ไ้ๆเี๋ยวันับเอ็นไปัไผ่มา" ไอพูึ้นแล้วเินไปถือมีแล้วออไปพร้อมับเอ็น เหลือใว้เพียผมับเอลสอน ผมเริ่มเรียมเนื้อโยารหั้นเนื้อให้พอีำพอเสร็แล้วสับระเทียม ราผัี และนำเลือมาลุให้เ้าันพอประมาแล้วทิ้เอาใว้สัพัให้ส่วนผสมเ้าถึเนื้อ เอลยืนเป็นผู้มอย่าั้ใ ผ่านไปสัพั พวที่ไปั้นไผ่็ลับมา ผมไปสอนพวเาทำไม้เสียบเนื้อ ผมบอเอลไปุไฟรอ ระหว่าที่พวผมทำไม้เสียบเนื้ออยู่ะไ้ไม่เสียเวลา พอไ้ไม้มาพอสมวรแล้ว ผม็นำมันมาเสียบเนื้อ ในที่สุ็เสร็แล้ว ่อไฟเสร็แล้ว พวเาสนใรูปร่าหน้าาอหมูปิ้เป็นอย่ามา ผมเริ่มนำมันมาปิ้ ผ่านไปไม่นาน ลิ่นอหมูปิ้็ลอยไปเ้ามูอพวสามพี่น้อเ้าอย่าั เป็นภาพที่ผมเห็นแล้ว้ออมยิ้มเลยทีเียว พวเาทำหน้าฟินมาอนที่ไ้ลิ่นหมูปิ้ ผมไ้ยินเสียลืนน้ำลายหลายอึเลยทีเียว และแล้วหมูปิ้พวนั้น็สุเป็นที่เรียบร้อย ผมัใส้านให้พวเาทาน านที่มีอยู่นั้นเป็นานไม้ พวเาบอว่าานระเบื่อหรือเรื่อเินพวนั้นราาแพมา นพวเาบอว่าไม่มีปัาื้อเลยทีเียว ัานเสร็แล้ว เสริฟอาหารให้พวเาทานแ่สิ่ที่พวเาพูนั้นทำเอาผมใไม่น้อย "นี่มันอะไรัน นี่มันใ่อาหารหรอ นี่มันานศิลปะัๆ" ไอพูออมาอย่าะลึ เหอะ มัน้ออย่านี้อยู่แล้ว ผมเป็นถึเฟมิลินนะ ะให้ัใส่านแบบธรรมาไ้ไหล่ะ 555555 ที่ผมใส่แ่ลไปไม่มีอะไรมาหรอมีแ่ผัี ใบหอมแ่นั้น ผมัแ่้วยฝีมือทั้หมที่ผมมี "ินๆันไ้แล้ว" ผมพูึ้นอย่าริั พวเาเริ่มหยิบึ้นมาอย่าล้าๆลัวๆ แล้ว็ทานมัน พวเามอหน้าันอย่าไม่พูอะไรสัำ ทำเอาผมิว่ารสาิฝีมือผมห่วยหรอ แล้วพวเา็นำเ้าปาัไปอีำ ผมนี่ลุ้นมาเรียว่าลุ้นนเยี้ยวเหนียวันเลยทีเียว ทันในั้น น้ำาอพวเาเริ่มใหล ใ่ไม่ผิหรอ น้ำาอพวเาทั้สามใหลออาา ผมเห็นท่าไม่ีเลยหยิบมาินหนึ่ไม้ "อ่าวรสาิ็ปิหนิ พวนายเป็นอะไรันหรืออาหารไม่ถูปา" ผมถามอย่าสสัย "ไม่หรอ อาหารอนายอร่อยมาๆ อร่อยนอาหารที่พวเราทานมาทั้ีวิลายเป็นยะไปเลย" "ห๊ะ นี้แ่รสาิธรรมาเอ หาะให้ทำริ็ไ้ ที่ทำไม่ไ้เพราะวัถุิบไม่พอเยๆ " พวเาะลึอีรั้ ในอนนี้ผมิว่าอะไรมันะปานนั้น อาหารที่พวเอ็ินมันรสาิเป็นยัไวะ พรุ่นี้อเินไอ่พวนี้ไปลอินสัหน่อย แล้วพวสามพี่น้อ็ยัินหมูปิ้ทั้น้ำา ินไปร้อไห้ไปโอ้ย ะำหรือสสารีเนี้ย มันเป็นภาพที่อธิบายไม่ไ้ พวสามพี่น้อ็ินัน่อไปนหม เนื้อที่ทำ็ไม่ไ่น้อยๆนะ ผมะปริมาเนื้อน่าะพออิ่มสำหรับสี่น เนื้อที่ผมหมัใว้ประมา2ิโลรัม เมื่อเทียบับนาัวอพวเา ที่เรียมเยอะไม่ใ่อะไรหรอ มันไม่มี้าว หามี้าวหมัสั5ี็พอแล้ว พอินันอิ่มีแล้ว ผม็เ็บานเ็บ้าวอที่ะล้ามาใว้รวมันแล้วะล้าในวันพรุ่นี้ หาล้าอนลาืนนี่ยา เพราะมันไม่มีไฟฟ้า มีแ่ะเียมันลำบามา ผมเ้าไปนอนในที่ๆพวเาัใว้ให้ลาบ้าน "และแล้ว็บไปอีวันสินะ " ผมพูับัเอ แล้วผม็หลับไปในที่สุ
อบอใว้่อนนะ ผมไม่ไ้รวำผิ หาำไหนผิ็ทนๆอ่านไป่อนหรือเม้นไว้นะรับผมะไ้ลับมาแ้ไทีหลั หาอยาให้แ้ไรไหนบอไ้นะรับ อบุรับ
"อ่าวที่พวุพูอยู่เป็นภาษาไทยไม่ไ่หรอ?"
"บ้าบอะมั นี่เป็นภาษาาลูที่ใ้เป็นภาษาสาลที่เาใ้ันทั่วไปนะ" ไอ่นเเรพูออมา ผมำลัิในใาลาลูอะไรวะอแม่วะ "เอ็เป็นน่าถินหรอ?" ไอ่นทีู่หนุ่มที่สุพู "ะ...ไ" ู่ๆวามทรำผม็ลับมาอีรั้ในอนที่ผมใล้ะหมสิ ผมเห็น้อนำๆวลมให่ที่มาาไหน็ไม่รูู้ัวผมเ้าไป้าใน เอ๊ะ หรือว่านี่เป็นโลู่นานที่ล่าวใว้ในหนัสือวิทยาศาสร์ที่เยอ่าน "แล้วเอ็มาาไหนหละ" ไอ่นทีู่เหมือนะเป็นพี่นลาพูึ้น ผมิอะไรอยู่นานสอนานแล้ว็อบว่า "มาาที่ไลมา" ผมอบไปแบบนั้น "แล้วมาาไหนหล่ะ" ยัยัไม่หยุถามอีผมิในใ "บอไปพวนายไม่รู้ัหรอ" ผมพูออไปอย่าหน้าาเย "อืม็ริพวเราสามพี่น้อไม่มีโอาศไ้เรียนเพราะบ้านพวเราไม่่อยมีานะร่ำรวยเท่าไหร่" ว่าแล้ว้อเป็นพี่น้อันผมิในใั้แ่แรแล้ว "แถวนี้มีหมู่บ้านใล้ๆไหม?" ผมถามออไป "มีสิ้ามเานี้ไป็ถึแล้ว" นทีู่เหมือนน้อนเล็พูแล้วี้นิวไปทาทิศใ้ "พอีพวเราะลับเ้าเมือะเ้าไปพร้อมพวเราไหม?" "ันื่อว่า ไอ เอา อายุ 27 ส่วนน้อนลาื่อว่า เอ็น เอา อายุ 26 ส่วนน้อนสุท้อมีื่อว่า เอล เอา อายุ 21 แล้วเ้าหล่ะ?" "ันมีื่อว่า อลันา เเฟอร์ อายุ 37 ะเรียว่าพี็ไ้" พอผมพูบพวเาสามนมอหน้าันอย่าสสัยอะไรบาอย่า "เหอะ ะหลอันให้มันน้อยๆหน่อย หน้าาอยาเอ็น่าะไม่เิน22มั้ 555555555555+" พวสามพี่น้อหัวเราะออมาอย่าอบใ ผมเห็นแอ่น้ำเล็ๆอยู่ใล้ๆประมา4-5เมร ผมรีบวิ่ไปอย่าไว ผมมอหน้าัวเอที่อยู่ในน้ำพบว่า ใ่มันือหน้าผมอนอายุประมา20้นๆ ผมิในใ เี้*ไรฟร๊ะเนี้ยยยยยยยยยยยยยยย ผมอึ้ไปประมา5นาทีไ้มั้ "เฮ้ยรีบไปันไ้แล้วเี๋ยวมืหรอ" ไอพูึ้น "ไ้ๆ" ผมอบลับไปอย่า ๆ แล้วผม็รีบลุึ้นเินามเ้าสามพี่น้อไป ผ่านไปสัพั็เห็นำแพเมือที่ให่เวอร์ ผมเินเริ่มเ้าไปใล้ึ้นมัน็ให่ึ้นเรื่อยๆ นผมเ้าไปใล้มา นเยหน้ามอ (นถึอนนี้หาิไรไม่ออให้ิว่าเหมือนำเเพเมือเรื่อไททันนะ)
"สสัยเอ็มาาบ้านนอที่ไม่เยเห็นำแพเมือให่สินะ อนพวเรามาอยู่ที่นี่เมื่อ10ปีที่แล้ว็เป็นแบบเอ็นี้แหละ" เอลพูึ้น "ั้นหรอ" ผมพูึ้นะที่ยัเยมอพำแพเมืออยู่ "เฮ้ยพีมารวสอบประวัิรนี้่อนว่าเป็นอาาร หรือป่าว" ไอพูึ้นอย่าริั "ไ้ๆ" ผมรีบไปที่ทาเ้าประูเมือามที่ไอบอ "เเะลูแ้ววิานะหาเป็นสีแ็โนับหาเป็นสีเียว็รอ" ไออธิบาย "ผมไม่ลัเลที่ะเเะเลยสันิเพราะว่าผมไม่เย่าใร" ทันไนั้นลูแ้ว็เปล่แสออมา "สีเียวผ่าน ่าผ่านทา20ทอแ " เอ่อือไรวะ20ทอแ ผมิในใ "มีเินรึป่าว" เอ็นถามผม "เอ่อไม่มีสสัยหายไปอนที่วิ่หนีสัว์เมื่อวานหน่ะ" "อะไรนะ" ทั้สามะโนออมา "แล้วในเป้อเอ็พอะไรอยู่หล่ะ" "อ๋อ มีทำรัวหน่ะ" ฟื ผมเปิระเป๋าใหู้ ทั้สามนมอันา้า "เป็นไรันหรอ" ผมถามออไปอย่าสสัย "มะไม่มีอะไร" พวเาสามนพูออมา มันทำให้ผมเ้าไปอี "เอ็เป็นพ่อรัวหรอ?" ไอถามออมา "ใ่ันเป็นพ่อรัว" ผมอบออ "ั้น้าะให้เอ็20ทอแโยที่เอ็้อทำอาหารให้พว้าินอยารู้ัว่าะอร่อยหรือป่าว" ไอพูึ้นอย่าริั "ไ้ไม่มีปัหา" ผมอบไป "อะนี้บัรผ่าทาสำหรับนเ้าเมือ รับบัรนี้แล้วเ้าไปทำบัรเ็ะหล่ะ " ทหารยามบอมา "ไ้รับ" ผมอบออไปแบบส่ๆ บัรที่ผมไ้มันูไม่เหมือนบัรแ่เป็นเหมือนราอะไรสัอย่ามาว่า มันทำมาาทอแรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสูประมา5เ็นยาวประมา10เ็น หนาประมา 1เ็น ผมเินเ้ามา้าในแล้วผมลึยิ่ว่า วามรู้สึว่าผมอยู่ในหนัเรื่อ เมออฟทอ* วามรู้สึประมานั้นเลย ผมเอะใึ้นไ้ "นี่บัรเ็นี่ือบัรอะไรหรอ?" พวพี่น้อพวนั้นหันหน้ามา "สสัยเป็นพวบ้านนอริๆสินะ " แล้วพวนั้น็อธิบายมาอย่าละเอียยิบ ่ายบัรเ็ือบัรล้ายๆบัรประานีๆนี้เอ แ่้อีือเ้าไ้ทุเมือ เหมือนับใบบอประวัิว่าทำอาีพอะไร ไปเมือไหนมาบ้า อะไรประมานี้แหละ พอมาถึบ้านพวสามพี่น้อ อย่าเเรที่เห็นือมันเ่ามา อ่อลืมบอระหว่าอนที่ำลัเินทามาหน้าเมือ ผมเห็นผัพว ะไร้ หอม ระเทียม ผัี ผัีฝรั่ ่า พริ มิ้น เยอะมานผมอยืมระเป๋าพวเา พวเาถามว่าเอาไปทำอะไร ผมอบไปว่าะเ็บผัพวนั้น เาในิหน่อย แล้วยัถามผมว่าะเ็บพววัพืไปทำอะไร ผมบอไปแ่ว่าไปทำอาหาร แล้วยัถามผมว่าพวมันทานไ้้วยหรออี ผมเลยสสัยว่าพวเาไม่รู้ัไ้ยัไ ผมไม่ถามพวเาลับไปหรอลัวเสียมารยาทนเินไป สุท้ายพวเา็ให้ยืมในที่สุ ลับมาปัุบัน บ้านพวเาอยู่ใล้สวนไผ่ ทำให้บรรยาาศร่มรื่นเป็นอย่ามา พอเ้าไป้าใน็รู้เลยว่ามันไม่เเบนเินไป และ้าในไม่เ่านเินไป สำหรับบ้านที่พวเาะอาศัยอยู่3-4น ไม่แบเินไปไม่เ่าเินไป ผิาารมอเ้ามาา้านอมานั พอมาถึไ้สัพั ไอ็ำลัะออไปายพวหนัพวเนื้อิ้นส่วนเสือ ที่พวเา่าไปอนลาวัน ลืมบอไปอีอย่า พวเาำแหละเ้าเสือเสร็แล้ว ่อนะเินทาลับมา "นี่ พวนายมีเรื่อปรุรสับเนื้อสัว์บ้าไหม?" ผมะโนถามออไป "มีเลืออยู่้าในหน่ะ ส่วนเนื้อเี๋ยวอนลับมาะื้อเนื้อหมูมาหน่ะ" ไออบ "พวเราไปอาบน้ำล้าเนื้อล้าัว่อนีว่าเหม็นะมั" "เออีเหมือนันแ่ันไม่มีุเปลี่ยนนี้สิ" "ไม่เป็นไรเี๋ยวเอาุเราไปเปลี่ยน่อน็ไ้ ูานาัวนายับัวันไม่่าันเท่าไหร่ " เอลพูออมา เออริอย่าที่เอลพู เพราะสอนนั้นัวโมา ผิาเอลับผมที่ัวและส่วนสูามมาราน "ไ้ๆ" ผมอบออไป หลัาพวเราไปอาบน้ำไ้ไม่นานไอ็ลับมาพร้อมับเนื้อหมู ้อบอ่อนว่าพวเรา้อไปอาบน้ำที่หลัสวนไผ่ เพราะหลัสวนไผ่มีลำธาลเล็ๆอยบ้านหลันี้ไม่มีห้อส้วมห้ออาบน้ำนะ เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเสื้อผ้าอเอล พอีับัวอผมพอิบพอี เอาหล่ะ ผมลับมามอหน้าที่อัวเอ ว่าะทำอะไรให้พวเาทานี "มีน้ำมันไหม" ผมถามออไป "น้ำมันืออะไรหรอ " เอ็นอบลับมา "ไม่มีหรออที่เอ็ว่ามา มีเท่าที่เห็นนั้นแหละ" เอลพูออมาทำหน้าาบ่บอว่ามีเท่านี้ริๆ "ั้นพวนายไปัไม่ไผ่มาสอท่อนนะ วันนี้พวเราะทำหมูปิ้ินัน" ผมพูออไปยิ้มไป "เห หมูปิ้หรอมันเป็นอาหารทาบ้านนายหรอไม่เยไ้ยินมา่อน มันหน้าาเป็นยัไหรอ?" ไอพูึ้น "อีเี๋ยว็รู้เอแหละ ไปัมาไ้แล้วเี๋ยวันะเรียมเนื้อรอ" ผมพูออมาอย่าไม่ใส่ใมานั "ไ้ๆเี๋ยวันับเอ็นไปัไผ่มา" ไอพูึ้นแล้วเินไปถือมีแล้วออไปพร้อมับเอ็น เหลือใว้เพียผมับเอลสอน ผมเริ่มเรียมเนื้อโยารหั้นเนื้อให้พอีำพอเสร็แล้วสับระเทียม ราผัี และนำเลือมาลุให้เ้าันพอประมาแล้วทิ้เอาใว้สัพัให้ส่วนผสมเ้าถึเนื้อ เอลยืนเป็นผู้มอย่าั้ใ ผ่านไปสัพั พวที่ไปั้นไผ่็ลับมา ผมไปสอนพวเาทำไม้เสียบเนื้อ ผมบอเอลไปุไฟรอ ระหว่าที่พวผมทำไม้เสียบเนื้ออยู่ะไ้ไม่เสียเวลา พอไ้ไม้มาพอสมวรแล้ว ผม็นำมันมาเสียบเนื้อ ในที่สุ็เสร็แล้ว ่อไฟเสร็แล้ว พวเาสนใรูปร่าหน้าาอหมูปิ้เป็นอย่ามา ผมเริ่มนำมันมาปิ้ ผ่านไปไม่นาน ลิ่นอหมูปิ้็ลอยไปเ้ามูอพวสามพี่น้อเ้าอย่าั เป็นภาพที่ผมเห็นแล้ว้ออมยิ้มเลยทีเียว พวเาทำหน้าฟินมาอนที่ไ้ลิ่นหมูปิ้ ผมไ้ยินเสียลืนน้ำลายหลายอึเลยทีเียว และแล้วหมูปิ้พวนั้น็สุเป็นที่เรียบร้อย ผมัใส้านให้พวเาทาน านที่มีอยู่นั้นเป็นานไม้ พวเาบอว่าานระเบื่อหรือเรื่อเินพวนั้นราาแพมา นพวเาบอว่าไม่มีปัาื้อเลยทีเียว ัานเสร็แล้ว เสริฟอาหารให้พวเาทานแ่สิ่ที่พวเาพูนั้นทำเอาผมใไม่น้อย "นี่มันอะไรัน นี่มันใ่อาหารหรอ นี่มันานศิลปะัๆ" ไอพูออมาอย่าะลึ เหอะ มัน้ออย่านี้อยู่แล้ว ผมเป็นถึเฟมิลินนะ ะให้ัใส่านแบบธรรมาไ้ไหล่ะ 555555 ที่ผมใส่แ่ลไปไม่มีอะไรมาหรอมีแ่ผัี ใบหอมแ่นั้น ผมัแ่้วยฝีมือทั้หมที่ผมมี "ินๆันไ้แล้ว" ผมพูึ้นอย่าริั พวเาเริ่มหยิบึ้นมาอย่าล้าๆลัวๆ แล้ว็ทานมัน พวเามอหน้าันอย่าไม่พูอะไรสัำ ทำเอาผมิว่ารสาิฝีมือผมห่วยหรอ แล้วพวเา็นำเ้าปาัไปอีำ ผมนี่ลุ้นมาเรียว่าลุ้นนเยี้ยวเหนียวันเลยทีเียว ทันในั้น น้ำาอพวเาเริ่มใหล ใ่ไม่ผิหรอ น้ำาอพวเาทั้สามใหลออาา ผมเห็นท่าไม่ีเลยหยิบมาินหนึ่ไม้ "อ่าวรสาิ็ปิหนิ พวนายเป็นอะไรันหรืออาหารไม่ถูปา" ผมถามอย่าสสัย "ไม่หรอ อาหารอนายอร่อยมาๆ อร่อยนอาหารที่พวเราทานมาทั้ีวิลายเป็นยะไปเลย" "ห๊ะ นี้แ่รสาิธรรมาเอ หาะให้ทำริ็ไ้ ที่ทำไม่ไ้เพราะวัถุิบไม่พอเยๆ " พวเาะลึอีรั้ ในอนนี้ผมิว่าอะไรมันะปานนั้น อาหารที่พวเอ็ินมันรสาิเป็นยัไวะ พรุ่นี้อเินไอ่พวนี้ไปลอินสัหน่อย แล้วพวสามพี่น้อ็ยัินหมูปิ้ทั้น้ำา ินไปร้อไห้ไปโอ้ย ะำหรือสสารีเนี้ย มันเป็นภาพที่อธิบายไม่ไ้ พวสามพี่น้อ็ินัน่อไปนหม เนื้อที่ทำ็ไม่ไ่น้อยๆนะ ผมะปริมาเนื้อน่าะพออิ่มสำหรับสี่น เนื้อที่ผมหมัใว้ประมา2ิโลรัม เมื่อเทียบับนาัวอพวเา ที่เรียมเยอะไม่ใ่อะไรหรอ มันไม่มี้าว หามี้าวหมัสั5ี็พอแล้ว พอินันอิ่มีแล้ว ผม็เ็บานเ็บ้าวอที่ะล้ามาใว้รวมันแล้วะล้าในวันพรุ่นี้ หาล้าอนลาืนนี่ยา เพราะมันไม่มีไฟฟ้า มีแ่ะเียมันลำบามา ผมเ้าไปนอนในที่ๆพวเาัใว้ให้ลาบ้าน "และแล้ว็บไปอีวันสินะ " ผมพูับัเอ แล้วผม็หลับไปในที่สุ
อบอใว้่อนนะ ผมไม่ไ้รวำผิ หาำไหนผิ็ทนๆอ่านไป่อนหรือเม้นไว้นะรับผมะไ้ลับมาแ้ไทีหลั หาอยาให้แ้ไรไหนบอไ้นะรับ อบุรับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น