ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มาต่อกันเถ้อะ *0*
"ฮาโหล ฮาเหล ฮาหลง ฮาหลิว ค่าท่านผู้อ่าน *0* แหมๆ ต้องขออำภัยนิคะ ที่อานู๋ลากูร์โดดงาน เอ้ย แอบไปหาข้อมูลเพื่องานเสียนาน
นนนนนน... แหมๆ ก็จาให้นู๋ลากูร์ทำไงได้ล่ะคะ *+* ก็นับตั้งแต่วันนั้น พระคุณท่านคาโลยังไม่ยอมปล่อยนู๋น้อยเฟริน ออกมากจากห้องเลย
น่ะสิค่ะ -3- ไม่รุทำ...อารายกานเน้าะ...6_6 จิ จิ แหมนี่มันก็ผ่านมา 5วัน 6ชั่วโมง 28นาที กับอีก 12วินาที แล้วนา น่าจะปล่อยออกมาได้แล้ว
นะเนี่ย -"-"
"0 0 โอ๊ะ พูดถึงก็ได้ฤกษ์ปล่อยเจ้าสาว (??) เป็นอิสระพอดีเรยนิ 0 0 นั่นๆ คุณคาโลเสด็จออกมาจากห้องแล้วค่าทุกคน เอ้าๆ หลบเร็วๆ ชะแว้บบบบ...."
เจ้าของดวงตาเยือกเย็นดุจพายุน้ำแข็ง หันมาทางเหล่าผู้สัมภาษณ์อย่างเฉยเมย ระบายยิ้มน้อยๆ อย่างมีเล่ศ์นัย ก่อนจะ เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดี ไปอีกทาง
"ไปแล้วค่ะๆ เดี๋ยวลากูร์ ขอแอบไปดูนู๋เฟรินก่อนนะคะ ไม่รู้ตอนนี้เป็นตายร้ายดีไงแล้วมั่ง (ขออย่าให้ตายล่ะนะคะ เดี๋ยวลากูร์ไม่มีแหล่งข่าวมาสร้างความสนุกให้เพื่อนๆ ก็แย่อ่ะดิ 6 3 6)
"ก้อกๆ แก๊กๆ คูณ...เฟรีนน....ขา...ยังมีชีวิตอยู่ม้ายย...เอ่ย..." สาวน้อยไม่สวยแต่น่ารักเปิดประตูเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่ก็หาได้มีเสียงตอบจากสวรรค์ไม่
"ง่า...นู๋เฟรินจ๋า...ยังมีชีวิตอยู่มั้ย...เอ่ย..." แต่ก็หาได้มีเสียงตอบกลับมาไม่ ลากูร์เริ่มใจคอไม่ค่อยดี เนื่องจากสภาพภายในห้องนั้น เกลื่อนกลายไปด้วยข้าวของจำนวนมาก เสื้อผ้าก็กระจัดกระจายไม่เป็นที่เป็นทาง รวมทั้ง...
"อึ๋ย + + อะไรเนี่ย ไอ้คราบสีแดงๆขาวๆ ที่เปรอะผ้าปูที่นอนที่ซุกอยู่ในตะกร้าผ้านี่น่ะ 0 0 ระ หรือว่า.... โธ่ๆๆ นู๋เฟรี่นอ นู๋เฟรี่ ไม่น่าเลย เห็นกันอยู่หลัดๆแท้ๆ ฮือๆๆ T0T"
ทันใดนั้นก็มีอะไร บางอย่างลอยมากระทบหัวสาวน้อยอย่างแรง "โอ้ย! เจ็บนะ! ใครบังอาจลอบประทุษร้ายสาวน้อยน่ารักคนนี้ได้ลงคอ"
เมื่อลากูร์มองไปยังจุดส่งหนังสือเล่มเขื่อง ก๋ปรากฏร่างที่เธอตามหาอยู่ "ว้าย!! นู๋เฟรี่ ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอคะเนี่ย" (-*- ดูมันถาม)
เฟรินมองอีกฝ่ายฝ่ายตาเขียวปัด พลางพยายามพูด+ตะโกนอะไรบางอย่าง โดยหาได้มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาไม่ (* *)
"นู๋เฟริน มีอะไรก็พูดออกมาสิคะ ลากูร์แปลภาษาใบ้ไม่เป็นหรอกนะค่ะ" เฟรินโวยวายอะไรโดยไม่มีเสียงอยู่สักพัก ก่อนจะหันไปคว้างสมุดที่อยู่ใกล้ๆมาเขียนขยุกขยิก
"จะมาหาว่า พวกฉันไม่ช่วยคุณได้ไงล่ะค่ะ ก็ตอนนั้นน่ะ คุณคาโลเขาล็อคประตูไม่ให้คนเข้านี่นา" (ขืนเข้ามาก็ โดนแช่เป็นไอติมแท่งดิ - 3- เรื่องอาราย)
เฟรินมีท่าทีฮึดฮัด ก่อนจะเริ่มเขียนต่อ "ผ่านมากี่วันแล้วนะเหรอ รวมวันนี้ด้วยก็วันที่ 6 แล้วล่ะค่ะ" ตากลมสีน้ำตาลเบิกกว้างทันที
"ไม่หาล่ะค่ะ คุณเฟรินเล่นไม่ออกมาเลย ตั้ง 6 ลากูร์ล่ะเป็นห่วงซะแทบแย่แน่ะ - 3-"
" ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ แล้วนี่คุณคาโลเขาทำอะไรคุณเฟรินรึเปล่าค่ะ (ทำอยู่แล้วล่ะ เพราะงั้น เอารายละเอี้ยดละเอียดมาซะดี ดี ;...;)
ดวงหน้ามนขึ้นสีระเรื่อทั่วใบหน้า ก่อนจะเขียนด้วยมือที่สั่นเทา
"แหม...จะบอกว่าไม่มีอะไรได้ไงล่ะคะ ก็ในเมื่อหลักฐานมันฟ้องอยู่ทนโท่แบบนี้น่ะ -*-"
"หลักฐานอะไรงั้นเหรอค่ะ ก็ลองดูทั่วๆตัวให้ดีสิคะ"
พูดจบเด็กหนุ่มก็ถึงได้สังเกตุว่าทั่วทั้งร่างที่เปลือยเปล่านั้น มีจุดสีแดงๆเกิดขึ้นประปรายไปทั่วทั้งร่าง ทั้งซอกคอขาวเนียน แผ่นอก ท้องเนียนเรียบ ไล่ลงไปถึง... ปลายเท้า... (ช่วงล่างมีผ้าห่มปิดไว้ค่ะ ไม่ต้องห่วง * * ถึงจะแอบเสียดายก็เหอะ - 3-)
ก่อนจะรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวและหมายที่จะหนีไปซ่อนในห้องน้ำ เอาไว้เป็นที่มั่น แต่ทว่า...
[โครม!!]
"ว้าย! นู๋เฟริน เป็นอะไรรึเปล่าคะ!" สาวน้อยหน้าตื่นเมื่อ ไม่ทันที่เท้าของเด็กหนุ่มจะได้แตะพื้น เขาก็ทรุดฮวบ ลงไปกองกับพื้นทันที
เฟรินพยายามลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ขาเจ้ากรรมกลับไม่กระดิกเลยแม้แต่น้อย เขามองมาหาสาวน้อยก่อนจะคว้า สมุดมาเขียนอย่างหงุดหงิด
"ง่า...อาการแบบนี้เขาเรียกเข่าอ่อนค่ะ (*0*) เกิดจากการออกกำลัง ช่วง... ง่า... เอาเป็นว่า เกิดจากการออกกำลังมากเกินไปน่ะละค่ะ อยู่เฉยๆ สักพัก ก็จะดีเหมือนเดิม..."
เฟรินมองอีกฝ่ายอย่างเหนื่อยหน่าย
"จะบอกว่าเป็นความผิดของลากูร์คนเดียวได้ไงล่ะค่ะ ก็คนที่เอาไอ้ยาดองม้าออกศึกคนองฤทธิ์ อะไรนั่นให้คุณคาโลกินน่ะ มันคุณเฟรินไม่ใช่รึไงล่ะค่ะ ลากูร์ แค่บอกว่า ให้ลองเอาผสมกับโค้ก เฉยๆเองนี่นา - 3-"
เฟรินหัวขโมยใจกล้ามีท่าทีอึกอัก (ก็น่าหรอก ทำตัวเองนี่นะ - -a) ก่อนจะเขียนอะไรขยุกขยิก
"ไม่ต้องขอโทษหรอกคะ เพราะลากูร์เองก็ผิด... ที่ไม่คอยช่วยคุณเฟรินตอนเดือดร้อน...) (ขืนช่วยก็อด ข่าวเด็ดสิคะ - 3-)
สาวน้อยพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมองที่เพิ่งควัก มารยาหญิงมาใช้สดๆร้อนๆ ซึ่งก็ทำให้อีกฝ่ายหงอยลงไปอีก (หน้ากากฟาโรห์ หรือจะมาสู้มารยาหญิงที่มีร้อยกว่าเล่มเกวียน รถบรรทุกได้ โฮะๆๆ)
"แล้วนี่คุณเฟรินจะอาบน้ำหรือเปล่าค่ะ ลากูร์จะได้ ให้พี่ๆทีมงานช่วย" ก่อนจะกลับมาตีหน้าสวยแบบสาวไทยผู้มีน้ำใจ
แต่ใจจริงนั้น- -> ไหนๆวันนี้ก็ไม่ได้แผนใหม่เอาไปลงอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ขอเอารูปหวามๆ ขอนู๋เฟไปขายหน่อยละกัน (อ่า...เลว...) เค้าไม่
ได้เลวน้า ก็มันมีรีเควสมาจากท่านลอเรนส์นี่นา 6..6 แถมให้ราคาดีด้วยนะ อิ อิ อิ
กระต่ายน้อยแสนซื่ออย่างไม่เป็นเวลาพยักหน้ารับอย่างอายๆ ก่อนจะเขียนขยุกขยิก
"อุ้ย! ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ ลากูร์ขอแค่คุณเฟรินปลอดภัย (อยู่รอด เป็นแหล่งข้อมูลให้ลากูร์ต่อไป) เท่านั้นก็พอแล้วล่ะคะ ^_^"
เฟรินยิ้มน้อยๆอย่างตื้นตัน ก่อนจะให้พี่ๆช่างภาพ(ชาย)ช่วยพยุงให้ลุก
"หยุดแค่นั้นแหละ" เสียงเยือกเย็นตรึงทุกชีวิตเอาไว้กับที่โดยไม่ได้นัดหมาย
"ง่า...คุณคาโล..." "คิดว่ากำลังจะทำอะไรอยู่น่ะ" ดวงตาคมมองช่างภาพที่อยู่ใกล้ เฟรินที่สุดด้วยดวงตาคมกริบดุจมีดน้ำแข็ง
"เอ่อ...จะพาคุณเฟรินไปอาบน้ำน่ะค่ะ คุณเฟรินบอกว่าลุกไม่ไหวก็เลย จะช่วย" ลากูร์พูดด้วยสีหน้าที่เรียกว่าใสซื่อที่สุดเท่าที่เธอจะปั้นได้
"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจัดการเอง..." พูดไม่พูดเปล่า เจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาลเดินไปฉุดร่างที่กองอยู่กับพื้นโดยไม่ปรานี ส่วนอีกฝ่ายก็สะบัดทิ้ง
คาโลถามด้วยสายตา ขณะที่เฟรินเขียนขยุกขยิกก่อนมามองอีกฝ่ายอย่างเคืองๆ
"จะมาบอกว่าไม่ต้องยุ่งได้ไงล่ะ ก็เห็นๆอยู่ว่านายลุกไม่ไหวอยู่ไม่ใช่รึไง" เฟรินเขียนด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดกว่าเดิม
"รู้น่าๆ ว่ามันเพราะฉัน แต่ต้นต่อมันก็มาจากที่นายเอายาบ้าๆนั่นมาให้ฉันกินไม่ใช่รึไง" หน้านวลก็ขึ้นสีระเรื่ออีกรอบ
" ทำไมฉันต้องรับผิดชอบ...." อยู่ๆใบหน้าเรียบเฉยของเจ้าชายน้ำแข็งก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ขณะที่อีกฝ่ายเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี
"ได้ งั้นฉันจะรับผิดชอบที่ทำให้นานเสียงหาย รวมทั้งเข่าอ่อนนั้นเองก็แล้วกัน เริ่มจาก..."
คาโลอุ้มเฟรินขึ้นมาราวกับกำลังอุ้มเจ้าสาว "...**อาบน้ำให้**นายก็แล้วกัน..." พูดไม่ทันจบก็เดินลิ่วเข้าสู่ห้องน้ำทันทีพร้อมทั้งปิดประตูลงกลอน
"อ้อ...ลืมไปอีกอย่าง...)คาโลแง้มประตูดมาพูดด้วยเสียงเรียบๆ "ช่วยไปบอกคิลให้ด้วยว่า เฟรินคงต้องลาป่วยอีกสัก..." ยังไม่ทันที่จะพูดต่อ ขวดแชมพูก็ปลิวออกมานอกห้อง คาโลส่งสายตาเคืองๆไปยังต้นเหตุ ก่อนจะหันมาพูดกับเหล่ากองสัมภาษณ์
"...สัก 2-3 อาทิตย์นะ สงสัยต้อง**ออกแรง**สั่งสอนกันใหม่แล้วว่า อย่าทำร้ายสามี(??)ในอนาคต..." ชายหนุ่มพูดพลางระบายลม
"อ้อ! อีกอย่าง ผมว่าพวกคุณคงจะไม่ได้สัมภาษณ์เจ้านี่ไปอีกนานแล้วล่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าไม่เลิกทำสัมภาษณ์ไร้สาระนี่สักทีล่ะก็..."
ดวงตาคมมองเหล่ากองสัมภาษณ์เรียงทีละคน ทีละคน อย่างมาดร้าย "...อย่าหาว่าผมไม่เตือน ทีนี้ก็ไปกันได้แล้ว ผมมีเรื่องต้องสั่งสอนเจ้าตัวแสบนี่หน่อย เชิญ"
โดยไม่ต้องรอคำเชิญรอบสอง เหล่ากองสัมภาษณ์ก็รีบกระวีกระวาด ขนข้าวขนของออกไปทันที...
..............................................................................................................
" -*- โธ่ๆ นู๋คาโล นะนู๋คาโล มาขวางช่องทางทำมาหากินกันแบบนี้ ก็แย่สิคะ - -a แต่...แบบว่า... ลากูร์ก็ยังรักชีวิตอยู่อ่ะนะคะ คงจะต้องขอ
หยุดคอลัมล์นี้ไว้ก่อน แต่ว่า!!! เพื่อนๆไม่ต้องเศร้ากันไปนะคะ ลากูร์ต้องกลับมาอีกแน่น้อน!! พร้อมกับสกู๊ปเด็ดแห่งโรงเรียนพระราชาเช่นนี้
อีกคะ แต่ตอนนี้ เมื่อเขาสั่งมา เราก็ต้องทำตาม - - ขอลากูร์แอบเอากล้องไปแปะไว้ที่ช่องหน้าต่างห้องน้ำก่อนนะคะ เพื่อรูปสวยๆราคาดี ให้
ท่านลอเรนส์ผู้ใจป้ำค่า.....................................................ไปละคะ..........................เจอกันใหม่โอกาสหน้านะคะ ^_^ _/\_ สวัสดีมี
ชัย"
----------------------------------------------------------------THE END-------------------------------------------------------------------
นนนนนน... แหมๆ ก็จาให้นู๋ลากูร์ทำไงได้ล่ะคะ *+* ก็นับตั้งแต่วันนั้น พระคุณท่านคาโลยังไม่ยอมปล่อยนู๋น้อยเฟริน ออกมากจากห้องเลย
น่ะสิค่ะ -3- ไม่รุทำ...อารายกานเน้าะ...6_6 จิ จิ แหมนี่มันก็ผ่านมา 5วัน 6ชั่วโมง 28นาที กับอีก 12วินาที แล้วนา น่าจะปล่อยออกมาได้แล้ว
นะเนี่ย -"-"
"0 0 โอ๊ะ พูดถึงก็ได้ฤกษ์ปล่อยเจ้าสาว (??) เป็นอิสระพอดีเรยนิ 0 0 นั่นๆ คุณคาโลเสด็จออกมาจากห้องแล้วค่าทุกคน เอ้าๆ หลบเร็วๆ ชะแว้บบบบ...."
เจ้าของดวงตาเยือกเย็นดุจพายุน้ำแข็ง หันมาทางเหล่าผู้สัมภาษณ์อย่างเฉยเมย ระบายยิ้มน้อยๆ อย่างมีเล่ศ์นัย ก่อนจะ เดินผิวปากอย่างอารมณ์ดี ไปอีกทาง
"ไปแล้วค่ะๆ เดี๋ยวลากูร์ ขอแอบไปดูนู๋เฟรินก่อนนะคะ ไม่รู้ตอนนี้เป็นตายร้ายดีไงแล้วมั่ง (ขออย่าให้ตายล่ะนะคะ เดี๋ยวลากูร์ไม่มีแหล่งข่าวมาสร้างความสนุกให้เพื่อนๆ ก็แย่อ่ะดิ 6 3 6)
"ก้อกๆ แก๊กๆ คูณ...เฟรีนน....ขา...ยังมีชีวิตอยู่ม้ายย...เอ่ย..." สาวน้อยไม่สวยแต่น่ารักเปิดประตูเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ แต่ก็หาได้มีเสียงตอบจากสวรรค์ไม่
"ง่า...นู๋เฟรินจ๋า...ยังมีชีวิตอยู่มั้ย...เอ่ย..." แต่ก็หาได้มีเสียงตอบกลับมาไม่ ลากูร์เริ่มใจคอไม่ค่อยดี เนื่องจากสภาพภายในห้องนั้น เกลื่อนกลายไปด้วยข้าวของจำนวนมาก เสื้อผ้าก็กระจัดกระจายไม่เป็นที่เป็นทาง รวมทั้ง...
"อึ๋ย + + อะไรเนี่ย ไอ้คราบสีแดงๆขาวๆ ที่เปรอะผ้าปูที่นอนที่ซุกอยู่ในตะกร้าผ้านี่น่ะ 0 0 ระ หรือว่า.... โธ่ๆๆ นู๋เฟรี่นอ นู๋เฟรี่ ไม่น่าเลย เห็นกันอยู่หลัดๆแท้ๆ ฮือๆๆ T0T"
ทันใดนั้นก็มีอะไร บางอย่างลอยมากระทบหัวสาวน้อยอย่างแรง "โอ้ย! เจ็บนะ! ใครบังอาจลอบประทุษร้ายสาวน้อยน่ารักคนนี้ได้ลงคอ"
เมื่อลากูร์มองไปยังจุดส่งหนังสือเล่มเขื่อง ก๋ปรากฏร่างที่เธอตามหาอยู่ "ว้าย!! นู๋เฟรี่ ยังมีชีวิตอยู่อีกเหรอคะเนี่ย" (-*- ดูมันถาม)
เฟรินมองอีกฝ่ายฝ่ายตาเขียวปัด พลางพยายามพูด+ตะโกนอะไรบางอย่าง โดยหาได้มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาไม่ (* *)
"นู๋เฟริน มีอะไรก็พูดออกมาสิคะ ลากูร์แปลภาษาใบ้ไม่เป็นหรอกนะค่ะ" เฟรินโวยวายอะไรโดยไม่มีเสียงอยู่สักพัก ก่อนจะหันไปคว้างสมุดที่อยู่ใกล้ๆมาเขียนขยุกขยิก
"จะมาหาว่า พวกฉันไม่ช่วยคุณได้ไงล่ะค่ะ ก็ตอนนั้นน่ะ คุณคาโลเขาล็อคประตูไม่ให้คนเข้านี่นา" (ขืนเข้ามาก็ โดนแช่เป็นไอติมแท่งดิ - 3- เรื่องอาราย)
เฟรินมีท่าทีฮึดฮัด ก่อนจะเริ่มเขียนต่อ "ผ่านมากี่วันแล้วนะเหรอ รวมวันนี้ด้วยก็วันที่ 6 แล้วล่ะค่ะ" ตากลมสีน้ำตาลเบิกกว้างทันที
"ไม่หาล่ะค่ะ คุณเฟรินเล่นไม่ออกมาเลย ตั้ง 6 ลากูร์ล่ะเป็นห่วงซะแทบแย่แน่ะ - 3-"
" ไม่ต้องขอโทษหรอกค่ะ แล้วนี่คุณคาโลเขาทำอะไรคุณเฟรินรึเปล่าค่ะ (ทำอยู่แล้วล่ะ เพราะงั้น เอารายละเอี้ยดละเอียดมาซะดี ดี ;...;)
ดวงหน้ามนขึ้นสีระเรื่อทั่วใบหน้า ก่อนจะเขียนด้วยมือที่สั่นเทา
"แหม...จะบอกว่าไม่มีอะไรได้ไงล่ะคะ ก็ในเมื่อหลักฐานมันฟ้องอยู่ทนโท่แบบนี้น่ะ -*-"
"หลักฐานอะไรงั้นเหรอค่ะ ก็ลองดูทั่วๆตัวให้ดีสิคะ"
พูดจบเด็กหนุ่มก็ถึงได้สังเกตุว่าทั่วทั้งร่างที่เปลือยเปล่านั้น มีจุดสีแดงๆเกิดขึ้นประปรายไปทั่วทั้งร่าง ทั้งซอกคอขาวเนียน แผ่นอก ท้องเนียนเรียบ ไล่ลงไปถึง... ปลายเท้า... (ช่วงล่างมีผ้าห่มปิดไว้ค่ะ ไม่ต้องห่วง * * ถึงจะแอบเสียดายก็เหอะ - 3-)
ก่อนจะรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมตัวและหมายที่จะหนีไปซ่อนในห้องน้ำ เอาไว้เป็นที่มั่น แต่ทว่า...
[โครม!!]
"ว้าย! นู๋เฟริน เป็นอะไรรึเปล่าคะ!" สาวน้อยหน้าตื่นเมื่อ ไม่ทันที่เท้าของเด็กหนุ่มจะได้แตะพื้น เขาก็ทรุดฮวบ ลงไปกองกับพื้นทันที
เฟรินพยายามลุกขึ้นอีกครั้ง แต่ขาเจ้ากรรมกลับไม่กระดิกเลยแม้แต่น้อย เขามองมาหาสาวน้อยก่อนจะคว้า สมุดมาเขียนอย่างหงุดหงิด
"ง่า...อาการแบบนี้เขาเรียกเข่าอ่อนค่ะ (*0*) เกิดจากการออกกำลัง ช่วง... ง่า... เอาเป็นว่า เกิดจากการออกกำลังมากเกินไปน่ะละค่ะ อยู่เฉยๆ สักพัก ก็จะดีเหมือนเดิม..."
เฟรินมองอีกฝ่ายอย่างเหนื่อยหน่าย
"จะบอกว่าเป็นความผิดของลากูร์คนเดียวได้ไงล่ะค่ะ ก็คนที่เอาไอ้ยาดองม้าออกศึกคนองฤทธิ์ อะไรนั่นให้คุณคาโลกินน่ะ มันคุณเฟรินไม่ใช่รึไงล่ะค่ะ ลากูร์ แค่บอกว่า ให้ลองเอาผสมกับโค้ก เฉยๆเองนี่นา - 3-"
เฟรินหัวขโมยใจกล้ามีท่าทีอึกอัก (ก็น่าหรอก ทำตัวเองนี่นะ - -a) ก่อนจะเขียนอะไรขยุกขยิก
"ไม่ต้องขอโทษหรอกคะ เพราะลากูร์เองก็ผิด... ที่ไม่คอยช่วยคุณเฟรินตอนเดือดร้อน...) (ขืนช่วยก็อด ข่าวเด็ดสิคะ - 3-)
สาวน้อยพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมองที่เพิ่งควัก มารยาหญิงมาใช้สดๆร้อนๆ ซึ่งก็ทำให้อีกฝ่ายหงอยลงไปอีก (หน้ากากฟาโรห์ หรือจะมาสู้มารยาหญิงที่มีร้อยกว่าเล่มเกวียน รถบรรทุกได้ โฮะๆๆ)
"แล้วนี่คุณเฟรินจะอาบน้ำหรือเปล่าค่ะ ลากูร์จะได้ ให้พี่ๆทีมงานช่วย" ก่อนจะกลับมาตีหน้าสวยแบบสาวไทยผู้มีน้ำใจ
แต่ใจจริงนั้น- -> ไหนๆวันนี้ก็ไม่ได้แผนใหม่เอาไปลงอยู่แล้ว อย่างน้อยก็ขอเอารูปหวามๆ ขอนู๋เฟไปขายหน่อยละกัน (อ่า...เลว...) เค้าไม่
ได้เลวน้า ก็มันมีรีเควสมาจากท่านลอเรนส์นี่นา 6..6 แถมให้ราคาดีด้วยนะ อิ อิ อิ
กระต่ายน้อยแสนซื่ออย่างไม่เป็นเวลาพยักหน้ารับอย่างอายๆ ก่อนจะเขียนขยุกขยิก
"อุ้ย! ไม่ต้องขอบคุณหรอกค่ะ ลากูร์ขอแค่คุณเฟรินปลอดภัย (อยู่รอด เป็นแหล่งข้อมูลให้ลากูร์ต่อไป) เท่านั้นก็พอแล้วล่ะคะ ^_^"
เฟรินยิ้มน้อยๆอย่างตื้นตัน ก่อนจะให้พี่ๆช่างภาพ(ชาย)ช่วยพยุงให้ลุก
"หยุดแค่นั้นแหละ" เสียงเยือกเย็นตรึงทุกชีวิตเอาไว้กับที่โดยไม่ได้นัดหมาย
"ง่า...คุณคาโล..." "คิดว่ากำลังจะทำอะไรอยู่น่ะ" ดวงตาคมมองช่างภาพที่อยู่ใกล้ เฟรินที่สุดด้วยดวงตาคมกริบดุจมีดน้ำแข็ง
"เอ่อ...จะพาคุณเฟรินไปอาบน้ำน่ะค่ะ คุณเฟรินบอกว่าลุกไม่ไหวก็เลย จะช่วย" ลากูร์พูดด้วยสีหน้าที่เรียกว่าใสซื่อที่สุดเท่าที่เธอจะปั้นได้
"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจัดการเอง..." พูดไม่พูดเปล่า เจ้าชายน้ำแข็งแห่งคาโนวาลเดินไปฉุดร่างที่กองอยู่กับพื้นโดยไม่ปรานี ส่วนอีกฝ่ายก็สะบัดทิ้ง
คาโลถามด้วยสายตา ขณะที่เฟรินเขียนขยุกขยิกก่อนมามองอีกฝ่ายอย่างเคืองๆ
"จะมาบอกว่าไม่ต้องยุ่งได้ไงล่ะ ก็เห็นๆอยู่ว่านายลุกไม่ไหวอยู่ไม่ใช่รึไง" เฟรินเขียนด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดกว่าเดิม
"รู้น่าๆ ว่ามันเพราะฉัน แต่ต้นต่อมันก็มาจากที่นายเอายาบ้าๆนั่นมาให้ฉันกินไม่ใช่รึไง" หน้านวลก็ขึ้นสีระเรื่ออีกรอบ
" ทำไมฉันต้องรับผิดชอบ...." อยู่ๆใบหน้าเรียบเฉยของเจ้าชายน้ำแข็งก็เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม ขณะที่อีกฝ่ายเริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี
"ได้ งั้นฉันจะรับผิดชอบที่ทำให้นานเสียงหาย รวมทั้งเข่าอ่อนนั้นเองก็แล้วกัน เริ่มจาก..."
คาโลอุ้มเฟรินขึ้นมาราวกับกำลังอุ้มเจ้าสาว "...**อาบน้ำให้**นายก็แล้วกัน..." พูดไม่ทันจบก็เดินลิ่วเข้าสู่ห้องน้ำทันทีพร้อมทั้งปิดประตูลงกลอน
"อ้อ...ลืมไปอีกอย่าง...)คาโลแง้มประตูดมาพูดด้วยเสียงเรียบๆ "ช่วยไปบอกคิลให้ด้วยว่า เฟรินคงต้องลาป่วยอีกสัก..." ยังไม่ทันที่จะพูดต่อ ขวดแชมพูก็ปลิวออกมานอกห้อง คาโลส่งสายตาเคืองๆไปยังต้นเหตุ ก่อนจะหันมาพูดกับเหล่ากองสัมภาษณ์
"...สัก 2-3 อาทิตย์นะ สงสัยต้อง**ออกแรง**สั่งสอนกันใหม่แล้วว่า อย่าทำร้ายสามี(??)ในอนาคต..." ชายหนุ่มพูดพลางระบายลม
"อ้อ! อีกอย่าง ผมว่าพวกคุณคงจะไม่ได้สัมภาษณ์เจ้านี่ไปอีกนานแล้วล่ะ เพราะฉะนั้น ถ้าไม่เลิกทำสัมภาษณ์ไร้สาระนี่สักทีล่ะก็..."
ดวงตาคมมองเหล่ากองสัมภาษณ์เรียงทีละคน ทีละคน อย่างมาดร้าย "...อย่าหาว่าผมไม่เตือน ทีนี้ก็ไปกันได้แล้ว ผมมีเรื่องต้องสั่งสอนเจ้าตัวแสบนี่หน่อย เชิญ"
โดยไม่ต้องรอคำเชิญรอบสอง เหล่ากองสัมภาษณ์ก็รีบกระวีกระวาด ขนข้าวขนของออกไปทันที...
..............................................................................................................
" -*- โธ่ๆ นู๋คาโล นะนู๋คาโล มาขวางช่องทางทำมาหากินกันแบบนี้ ก็แย่สิคะ - -a แต่...แบบว่า... ลากูร์ก็ยังรักชีวิตอยู่อ่ะนะคะ คงจะต้องขอ
หยุดคอลัมล์นี้ไว้ก่อน แต่ว่า!!! เพื่อนๆไม่ต้องเศร้ากันไปนะคะ ลากูร์ต้องกลับมาอีกแน่น้อน!! พร้อมกับสกู๊ปเด็ดแห่งโรงเรียนพระราชาเช่นนี้
อีกคะ แต่ตอนนี้ เมื่อเขาสั่งมา เราก็ต้องทำตาม - - ขอลากูร์แอบเอากล้องไปแปะไว้ที่ช่องหน้าต่างห้องน้ำก่อนนะคะ เพื่อรูปสวยๆราคาดี ให้
ท่านลอเรนส์ผู้ใจป้ำค่า.....................................................ไปละคะ..........................เจอกันใหม่โอกาสหน้านะคะ ^_^ _/\_ สวัสดีมี
ชัย"
----------------------------------------------------------------THE END-------------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น