ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : กลับมาพบกันอีกครั้งกับความสนุกสนานค่า
\"สวัสดีค่า เพื่อนๆทุกโคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน...... กลับมาพบกลับลากูนเจ้าเก่าเจ้าเดิมค่า................................จากโครงการ
ละลายภูเขาน้ำแข็งแห่งคาโนวาลโครงการแรกนั้น มีเสียงตอบรับกลับมาอย่างล่นหลาม(พุงหลามหุๆ) เลยล่ะค่ะ เราก็เลยว่าจะทำโครงการนี้ต่อปาย
ยยยยยย..................แม้ว่านั่นจะต้องทำให้ลากูนต้องไปทำประกันชื่อวิตไว้ก่อนก็ตาม หุๆ ^-^ แต่เพื่อท่านผู้อ่านทุกท่าน ลากูนยอมค่ะ
เพื่อนๆบางคนอาจจะสงสัย ไหนๆก็จะทำโครงการใหม่แล้ว ทำไมไม่ทำของคนอื่นบ้าง อย่างของนู๋คิลกะนู๋เรนอน ไม่ก็นู๋ลอรี่กะนู๋ลูคัส ไม่ก็โรเวนกะน้องนู๋
วิงเวียนเอ้ยวิเวียนนิย่า คงต่อรอไปก่อนนะคะ เพราะว่า............................หุ หุ ลากูนได้ข่าวล่ามาเร็วชนิดติดจรวดกดไนตรัสมาเลยละค่ะ ว่า..
......................นู๋เฟรินของเราเกิดได้วิธีใหม่ในการช่วยเปลี่ยนหนาวของคาโลให้กลายเป็นหน้าร้อนชนิดทะเลทรายยังอายเลยละคะ เพราะฉะนั้น
....... นู๋คิล นู๋เรนอน ลอรี่ ลูคัส โรเวน วิงเวียนนิย่ารอไปก่อนนะจ้ะ ^_^ คู๋นี้เขามีของแรงมาให้ไอ้เราจะไม่รีบก็ไม่ได้ *0*\"
(หางเริ่มโผล่)
\"...เอาล่ะค่ะ คิดว่าเพื่อนๆคงจะพร้อมกันแล้วสินะคะ งั้นเราก็ไปกันเรยเถอะค่ะอย่ารอช้า คราวนี้ลากูนยื้มไฟร์โบลต์มาจากน้องนู๋แฮรี่ด้วยเราจะได้เดิน
ทางกันเร็วขึ้น GO! GO! GO!\"
.................................................................................
\"คุณเฟริน....คุณเฟรินค่ะ......\" \"เฮ้ย!!! ธ่อตกใจหมด นึกว่าใครที่ไหนที่แท้เธฮนี่เอง คราวนี้มาเรื่องอะไรอีกละ\"
เฟรินสะดุ้งสุดตัว เมื่อเห็นพลพรรคทีมสัมภาษณ์หลบซ่อนอยู๋ในเสาต้นเดียว
\"ยังจะมาอะไรอีกนะคะ ก็คุณเฟริน เป็รคนส่งจดหมายไปเองไม่ใช่เหรอค่ะ ว่าได้วิธีละลายหัวใจคุณคาโลใหม่ๆ ให้มาดูน่ะค่ะ\"
\"อ่อ จริงด้วยสินะ ว่าแต่ทำไมพวกเธอต้องมาทำหลบๆซ่อนๆแบบนี้ด้วยล่ะ หรือกะลังซ้อมรบแบบกองโจรกันอยู่\" เขาพูดกลั้วหัวเราะ เมื่อเห็นเหล่า
กองสัมภาษณ์เหลียวซ้ายเลขวากันล่อกแล่กๆ
\"แหม...ก็คราวก่อนโดนคุณคาโลจับได้เอาน่ะสิค่ะ เกือบไม่รอดแหน่ะ ขืนคราวนี้โดนเห็นอีกมีหวังลากูนโดนส่งโรงหมอไปทำศัลยกรรมแน่เลยสิคะ\"
หญิงสาวพูดพลางทำหน้าขนพองสยองเกล้ากับเหตุการณ์ที่เธอได้พบเจอมา
\"...ว่าแต่ ลากูนได้ยินมาว่าเฟรินกลายเป็นผู้หญิงเล่นไม่ใช่เหรอค่ะ แล้วทำไมถึงยังอยู่ในสภาพนี้อยู่อีกล่ะค่ะ\"
หญิงสาวมองสำรวจอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้ามองยังไงๆ เธอก็ยังไม่เห็นไอ้ส่วนที่เรียกว่าผู้หญิงจาะบุคคลตรงหน้าเลยสักนิด
\"อ้อเนี่ยน่ะเหรอ...\"เฟรินมองตัวเองก่อนจะหันมายิ้มแหยๆ
\"ฝีมือเจ้าคาโลมันน่ะ ยั่วมันมากไปหน่อย ก็เลยโดนเวทย์สลับเพศเขาน่ะสิ นี่โดนมา3-4วันแล้วยังแก้ไม่ได้เลยนะเนี่ย\"
\"เอ๋...แล้ว แบบนี้เฟรินจะไปยั่วคุณคาโลได้ไงละค่ะเนี่ย\" (แบบนี้ก็แย่สิ อุตส่าห์ถ่อมาถึงนี่แล้วเชียว-*-)
\"เหอะ คนอย่างนายเฟริน เดเบอโรวไม่เคยมีคำว่าทำไม่ได้อยู่ในพจนานุกรม และไม่เคยเสียคำพูดลูกผู้ชาย(แม้จริงๆจะเป็นหญิงก็เหอะ - -) ในเมื่อฉันเป็นคนเรียกเธอมา ฉันก็จะให้เธอได้ยลความสามารถของยอดจอมโจร เหอๆๆ\"เฟรินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
(อ่า...คุณเฟรินเปี๋ยนไป่ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นนะคะเนี่ยคุณเธอถึงได้คึกนักคึกหนาขนาดนี้น่ะ)
\"อ่า...แล้วเฟรินจะทำไงละค่ะ ในเมื่อตอนนี้คุณอยู่ในสภาพผู้ชายแบบนี้น่ะค่ะ แถมคุณคาโลน่ะ จะใจอ่อนกะคุณเวอชั่นผู้หญิงอย่างเดียวไม่ใช่เหรอค่ะ\"
\"จุ๊ๆ จุ๊ๆ เธอน่ะไม่รู้อะไร ถึงอยู่สภาพนี้ ฉันก็ทำได้ ฉันน่ะไปเรียนรู้(??) อะไรๆมาเยอะนะ ระหว่างที่เธอไม่อยู่น่ะ\"
\"จริงเหรอค่ะ\" \"อยู่แล้ว เธอเตรียมกล้องให้พร้อมแล้วกัน อย่าให้ขาด อย่าให้ตกหล่นล่ะ คาโลเอ้ย.........แล้วนายจะได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของคน
อย่างฉัน ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆๆ\" (อ่า...คุณเฟรินเปลี้ยนไป๋จริงๆด้วยค่ะ สงสัยคุณคาโลคงจะไปทำเรื่องอะไรให้พี่แก่โกรธเอาแหงมๆเรยค่ะ แต่เฆ้นนู๋เฟริน
มีไฟก็ดีแล้วล่ะค่ะ จะทะเลาะอะไรกันก็ช่างเหอะ ลากูนของแค่ให้ลากูนมีเรื่องเอาไปลงให้เพื่อนๆได้อ่านก็แล้วกัน หุ หุ หุ หุ)
\"ว่าแต่เราจะเริ่มจากอะไรดีละค่ะเฟริน\"
\"นี่ไงล่ะ!!\" เด็กหนู่มชูขวดยาโด๊ปยาดองม้าออกศึกขึ้นมาโชว์ อย่างภาคภูมิใจ
\"อ่า....เฟริน...อ่ะ... ไอ้นี่คงไม่ใช่....\"
\"ถูกต้องอย่างที่เธอคิดน่ะแหละ มันคือยาโด๊ปขนานแท้และดังเดิม นี่ฉันอุตส่าติดต่อไปยังยอดอัจฉริยะแห่งการปรุงยาจากฮอกวอต์เชียวนะเนี่ย...\"
เฟรินมองเจ้าขวดใบน้อยอย่างภูมิอกภูมิใจ (อ่า...อาจารย์สเนปแหงมๆเรยนะเนี่ย ไหงมาเอี่ยวกะเขาด้วยละเนี่ย - -a)
\"ตอนแรกเขาก็บอกว่าจะไม่ยอมแบ่งมาให้หรอกนะ เห็นว่าต้องเอาไปใช้เดี๋ยวจะไม่พอ...(0_o เอ๋!!)แต่อยู่ๆเมื่อวานก็ส่งมาให่บอกว่าเขาไม่ใช้แล้ว ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว.... (o_0โอ๋....เอาไปใช้กะใครกันน้อๆ หุ หุ หุ)\"
\"....ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แต่ไหนๆก็ได้มาแล้วมันก็เข้าแผนล่ะ หึ หึ หึ\"
\"อ่า...เฟรินจะเอาไปให้คุณคาโลกินจริงๆเหรอค่ะ\" หญิงสาวทำหน้าไม่ค่อยไว้ใจกับของเหลวสีใสในขวดนั้น (หวังว่าคงจะใส่หมดนะ หุ หุ)
\"อยู่แล้วสิ ของแบบนี้ จะใช้ทั้งที่ ต้องเอาให้แส้ดดดด........ฮี่ ฮี่\" ว่าพลางก็หัวเราะเลียนแบบซูนาโกะที่ยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่งอวดเขี้ยวขาว
\"แล้วจะให้คุณคาโลยอมกินได้ไงละค่ะ ยาแบบนี้คุณคาโลคงไม่ยอมกินง่ายๆหรอกค่ะ\"
\"นั่นสินะ ฉันก็ลืมไปเลย....อืม.....\"
\"เพราะงั้นเอานี่ไปค่ะ\" หญิงสาวส่งโค้กกระป๋องให้พร้อมส่งยิ้มหวาน
\"ใช้นี่สิค่ะ ผสมน้ำแบบนี้รับลองไม่รู้แน่นอน\" (จิ จิ งานแบบนี้(??)พร้อมเสมอค่ะ ฮี่ ฮี่)
\"โอแท็งกิ้ว\"เฟรินรีบเทยาใส่ปกระป๋องโค้กทันที และเขย่าจนเข้ากัน
\"เอาล่ะเรียบร้อย ทีนี้ก็ไปหาตัวเหยื่อกันได้แล้วล่ะ ฮี่ ฮี่ ฮี่\" \"งั้นก็ไปกันเถอะค่ะ ฮี่ ฮี่ ฮี่\" (งานนี่สนุกแน่ค่ะทุกท่าน หุ หุ หุ)
............................................................................................................
\"นั่นๆ อยู่นั่นไงค่ะเฟริน\" ลากูนชี้ไปยังเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่นั่งอ่านจมอยู่ในกองหนังสือกองโตที่ยืมมาจากห้องสมุด
\"งั้นก็ลุยล่ะนะ\" เฟรินเดินตรงไปยังเหยื่อความสนุกทันที (เอาละค่ะทุกท่าน คราวนี้เราจะใช้อุปกรณ์ชนิดพิเศษ ที่ทางเราได้ติดต่อไปทางนู๋อาทิมิส ฟาล์ว ให้ช่วยทำให้ขึ้นมาเป็นกรณีพิเศษละนะค่ะ)
และแล้วกล้องขนาดเท่าแมลงวันก็บินออกมาจากกระเป๋าเสื้อของลากูนและบินตามเฟรินไปติดๆ
(นั่นเป็นกล้องติดตามรุ่นใหม่ล่าสุด เรียกว่าฟลายอิ้งคาเมร่าค่ะ มีระบบพลางตัวในรูปแมลงวัน แถมมีระบบป้องกันตัวเองสูง เพราะงั้นวางใจได้เลยค่ะ
ไม่มีพลาดสักช๊อตแน่ๆ คราวก่อนเราพลาดไปเพราะอยู่ใกล้รัศมีการรับรู้ของคุณคาโล แต่คราวนี้เราจะใช้กล้องตัวนี้เป็นตัวตามติดแทนค่ะ เพราะฉะนั้น
หุ หุ ทีมงานของถอยไปซ่อนยังฐานที่มั่นก่อนะคะ เราจะคอยแอบดูกันทางจอมอนิเตอร์คะ ไม่พลาด และปลอดภัย100เปอร์เซ็น หุ หุ หุ\"
...........................................................................................(ติดกลับมายังนู๋เฟริน ที่เดินไปหาคาโล)
\"เอ่อ...คาโล...นี่...คาโล...\"เฟรินสวมหน้ากากฟาโรห์ส่งเสียงเรียกชายหนุ่มตรงหน้า แต่เขากลับไม่แม้แต้จะเงยมอง
\"เออดี! ฉันอุตส่าห์มาขอโทด ถ้านายไม่อยากคุญกับฉันก็ตามใจ!ฉันจะไม่ยุ่งกับนายอีกแล้ว!\" เฟรินหันหลังจะเดินกลับ แล้วก็งักฝีเท้า
\"เดี๋ยว...\" คาโลยึดมือเรียวไว้แน่น โดยไม่ได้สังเกตุเห็นรอยยิ้มของปีศาจที่ซุกซ่อนเอาไว้
\"นายจะคุยอะไรกับฉันนะ\" คาโลถาม
\"...ฉันแค่ซื้อน้ำนี่มากะว่าจะ เอามาขอโทดนาย\" เฟรินว่าพลางยื่นกระเป๋าโค้กให้
คาโลมองกระป๋องโค้กนิ่งแต่ไม่ได้รับมา
\"ทำไมนายคิดว่าฉันจะวางยานายรึไง รึว่าเจ้าชายแห่งคาโนวาล จะไม่ยอมรับแม้แต่คำขอโทดของ....เพื่อน....\" เฟรินรู้สึกฝืดคอเมื่อพูดคำนั้นออกมา
\"ใครว่าล่ะ ...\" คาโลรับกระป๋องน้ำนั่นมาทันที และยกดื่ม แต่ไม่ทันที่หยดน้ำหวานชื่นจะทันได้แตะปลายลิ้น เขากลับยื่นไปแตะริมฝีปากของอีกฝ่าย
\"อะ...อะไร\" เฟรินถามละล่ำละลั่ก (จิ้ อีกนิดเดียวเองนะเนี่ย-ลากูนและคณะนั่งลุ้นตัวโก่งอยู่หน้าจอมอนิเตอณ์)
\"นายดื่มก่อน\"คาโลพูดเสียงเรียบ
\"ทำไม หรือนายไม่ไว้ใจฉัน คิดว่าฉันวางยานายรึไง ถึงไม่กินน่ะ\" ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองอีกฝ่ายอย่างตัดพ้อ แม้ใจจะเต้นไม่เป็นซ่ำก็ตาม (นั่นแหละนู๋เฟริน ยึดหน้ากากไว้ละจ้า)
\"ไม่ใช่หรอก เพียงแต่นายท่าทางไม่ค่อยดีน่ะสิน่าจะดื่มน้ำสักหน่อยนะ เมื่อเช้าสก็ไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่รึไง\" คาโลพูดอย่างอ่อนโยน ทำเอาอีกฝ่ายใจเต้นไม่เป็นซ่ำ(ด้วยเหตุผลอื่นนะ)
\"ฉันไม่เป็นไรหรอกนายกินไปเถอะ เดี๋ยวฉันค่อยไปซื้อใหม่ทีหลังก็ได้\" เฟรินดันกระป๋องให้ออกห่าง ส่วนอีกฝ่ายก็เลิกคิ่วสูง
\"เอางั้นก็ได้\" คาโลยกน้ำนั่นดื่มทันที (สำเร็จ--เสียงก้องดังขึ้นในใจของคนหลายคน) ทันใดนั้นเอง เรียวปากบางก็โน้มมาประกบแน่น (ซวยแล้ว) ส่ง
ผ่านของเหลวเย็นชื่นให้ล่วงลงสู่กระเพาะ จาก1เป็น2 จาก2เป็น3 จาก3เป็น4 จนของเหลวนั่นหมดกระป๋อง คาโลถอนริมฝีปากออกช้าๆ ทำเอาอีก
ฝ่ายเข่าอ่อนทรุดลงไปทันที \"ฉันฝึกมาเพื่อนายโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย...\" คาโลยิ้มอย่างพอใจเมื่อมองอีกฝ่ายที่ทรุดลงกับพื้นและหายใจหอบ
(ซวยละสิค่ะทุกท่าน ดาบนั้นคืนสนองซะแล้ว แทนที่นู๋คาโลจะโดนยาตามแผน นี่นู๋เฟรินกลับโดนเสียเอง แถมนั่นน่ะ ยาโด๊ปม้าออกศึกทั้งขวดเลยนะคะ
นั่น ทำไงดีๆ ช่วยดีมั้ยเนี่ย......- -a.......อืม.............ไม่ดีก่า.^-^ .............จะนู๋คาโลโดน หรือนู๋เฟโดน......มันก็........ฮี่ ฮี่ ฮี่ พลาดไม่ได้
ล่ะค่ะ ฮี่ ฮี่)
\"เฮ้.....เฟรินเป็นไรไปน่ะ\" คาโลสังเกตุถึงความผิดปกติของฝ่ายตรงข้าม เฟรินเองก็ หายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อกาฬไหลพรากจนชุ่มไปทั้งชุด แถม
ตัวทั้งตัวก็สั่นราวกับลูกนก
\"เฮ้....เป็นอะไรรึเปล่า เฟริน!\" คาโลถามอย่างร้อนรน แต่เมื่อดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสบมองเขาก็ต้องกลืนน้ำลายเอื้อกอย่างฝืดคอ ดวงตากลมนั้น
ฉ่ำเยิ้ม ดูยั่วยวนอย่างประหลาด ทำให้หัวใจเข้าต้องเต้นระรั่ว แถมริมฝีปากฉ่ำนุ่มนั่นก็ดูน่าสัมผัสอย่างประหลาด
\"ถะ...ถอยไป\" เฟรินพูดด้วยเสียงสั่นเครือ พลางยันกายลุกขึ้น แต่ก็มีอันต้องเซ ไปปะทะกับแผ่นอกกว้างของคนตรงหน้า
\"น่ะ...นายโอเคแน่นะ....\" คาโลวางมือไม้ไม่สะดวก เมื่อร่างบางใช้อกเสื้อของเขาเป็นเสาหลักช่วยพยุงตัว ลมหายใจหอบกระชั้น ใกล้ใบหูของอีกฝ่าย
ทำให้เขารู้สึกเสียวซ่านอย่างประหลาด \"ฉัน...ไม่เป็นไร...\" เสียงกระซิกแผ่วเบา สลับลมหายใจทำหนักหน่วง ทำเอาอีกฝ่ายใจเต้นแรงยิ่งขึ้น เฟริน
ผละตัวเองออกจากอกกว้าง (ซวย ซวย ซวย -*- ดันผิดผนซะได้ แล้วทีนี้จะทำไงดีล่ะเนี่ย สงสัยต้องรีบกลับหอให้เร็วที่สุดซะแล้ว ไม่งั้นมีหวังแย่จริงๆ
แน่) แต่เดินไม่ทันจะพ้นอ้อมแขนนั้น เฟรินก็มีอันต้องเซล้ม เข้าสู่อกอันอบอุ่นอีกรอบ (แม่นเป็นบ้าเลย หุ หุ หุ *+*)
\"น่ะ น่ะ นายแน่ใจนะว่าไม่เป็นไรน่ะ\" คาโลถามเสียงละล่ำละลั่กเมื่ออยู่ๆร่างบางตรงหน้าก็ดูมีเสน่ห์ยั่วยวนอย่างประหลาด (หุ หุ ปล่อยฟีโรโมนซะฟุ้ง
เลยนะนู๋เฟ*0*) ว่าพลางก็ใช้มือโอบเข้าที่เอวบางหวังจะช่วยพยุง \"อ๊ะ!\" เฟรินสะดุ้งทันทีเมื่อถูกสัมผัส คาโลเองก็ตกใจเช่นกันที่อยู่ๆจอมกวนตรง
หน้าก็ร้องออกมา \"ปะ...ปล่อยฉัน...ฉันเดินเองได้....นายไม่ต้องมายุ่ง\" เฟรินพยายามฝืนตัวออกจากแผ่นอกกว้างก่อนที่อีกฝ่ายจะได้รู้สึกถึงความ
เปลี่ยนแปลงบางอย่างของร่างบาง \"เฮ้...ยังจะมาปากดีอีก แค่ยืนยังจะไม่ไหวเลยแท้ๆ\" คาโลยิ่งกระชับเอวบางแน่นขึ้นอีก \"อ้ะ!\" แล้วก็รู้สึกถึง
อะไรบางอย่างที่ชนเข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขามองไปอีกฝ่ายทันที \"นี่นาย....\" ใบหน้าขุนโจรแห่งบารามอสขึ้นสีทันที \"ปล่อยฉันนะ !ปล่อยสิ! ปล่อย
ฉัน!\" เฟรินรีบดิ้นรนทันที (ซวยแล้วๆ มันรู้ตัวแล้วแบบนี้ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ต้องรีบชิ่งให้เร็วที่สุด) ทั้งๆที่ในใจคิดอย่างนั้น แต่ร่างกายกลับไม่ต้อง
สนองเลยสักนัก ราวกับว่าพลกำลังของเขาถูกดูดไปจนหมดสิ้น \"แค่เดินยังจะไม่ไหวแท้ๆยังจะมาปากดีอีก\" คาโลยกตัวร่างบางขึ้นมาและอุ้มไปในท่า
อุ้มเจ้าสาวเข้าเรือนหอ \"ทำบ้าอะไรของนายน่ะ!ปล่อยฉันลงนะ!นายจะพาฉันไปไหนน่ะ!\" เฟรินพยายามขุดพลังอันน้อยนิดออกมาต่อต้าน แต่อีกฝ่าย
ก็ไม่กระเทือนเลยสักนิด \"ฉันจะพานายกลับหอ ขืนปล่อยนายไว้แบบนี่ คนที่แย่น่ะแหละ จะเป็นนาย\" คาโลซ่อนรอยยิ้มไว้ในมุมปาก ขณะเร่งฝีเท้ากลับ
ไปยังห้องหอ เอ้ย ห้องพักของตน (อูยๆ เลือดไหลจะหมดตัวแล้วค่ะ + i + อูย นู๋เฟนะนู๋เฟ ทำไปได้ ฮี่ ฮี่ เรตติ้งพุ่งกระฉูดแน่ค่ะงานนี้ รีบตามไปดูต่อกันเถอะนะคะอย่ารอช้า หุ หุ หุ)
.........................................................................................................
\"ปล่อยฉันสิ!คาโล!บอกว่าให้ปล่อยไงล่ะ!!\" เฟรินดิ้นขลุกขลั่กอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ขณะที่คาโลก็ใช้เท้ายันประตูให้เปิดออก จนคนที่อยู่ภายในสะดุ้ง
เฮือก \"คะ...คาโล\" \"คุณคาโล\" ทั้งคิลทั้งเรนอนรีบผละออกจากกันทันที (หุ หุ มาแอบทำอะไรกันจ้ะนู๋ๆ :) )
\"โทดทีนะ แต่พวกนายช่วยออกไปข้างนอกหน่อยได้มั้ย สัก2-3ชั่มโมง ไม่สิสัก5-6ชั่วโมงได้มั้ย ฉันต้องใช้ห้องด่วนน่ะ\" (โห*0* นู๋คาโล เอาเวลาไป
ทำอะไรเยอะแยะจ้ะนั่น เจ๊ว่าแค่3ชั่วโมงนู๋เฟก็อ่วมแล้วนะนั่น) ทั้งสองต่างมองหน้ากันเจือแววเสียดายนิดๆก่อนจะยอมออกไปแต่โดยดี (น่าร้ากกกก
มากค่านู๋คิล นู๋เรนอน *_*v สู้ตายน้าคาลี่ มีเพื่อนดีเป็นฝี เอ้ยเป็นศรีแก่ตัวจริงๆจ้า ^_^) พอทั้งสองออกไปเป็นที่เรียบร้อย คาโลก็วางเฟรินที่
เงียบเมื่อไหร่ไม่รู้ลงบนเตียงของตนอย่างนุ่มนวล (*0*โห โห โห โห) ก่อนจะเดินไปล็อคประตูลงกลอน (*1* กำเดาจะไหลแย้วๆๆๆ กรี้ดๆ
ๆๆ) \"ถอยไปไกลๆเลยนะเว้ย\" เฟรินพูดอย่างเหนื่อยแรง และอารมณ์ทั้งหลายทั้งหลายก็กระจุกรวมกันราวกับจะระเบิดได้ทุกเมื่ออยู่ที่ช่วงท้องน้อย
\"ท่าทางจะทรมานนะ เฟริน...\" คาโลเดินกลับมายังเตียงของตนที่มีร่างบางนอนไร้ทางสู้อยู่ตรงหน้า \"...แบบนี้ก็แสดงว่าไอ้น้ำนั่นท่าจะมีปัญหา
สินะ\"เขายิ้มอย่างพึงพอใจ \"ไงล่ะ กะจะวางยาชาวบ้านเขา แต่กลับโดนซะเอง สำนึกรึยัง\" พลางใช้มือลูบไล้ไลล่สัมผัสใบหน้านวล ก่อนจะเลื่อนลงมา
ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ทีละเม็ด โดยที่อีกฝ่ายหาได้ปัดป้องอะไรเลยไม่ \"ทำไมไม่เถียงเหมือนทุกทีล่ะหรือว่า ...จนพูดไม่ออก\" ดวงตาสีน้ำผึ้ง
มองอย่างโกรธเคือง แต่หวานฉ่ำไปด้วยอารมณ์ที่กำลังประทุอยู่ภายใน ขณะที่อีกฝ่ายกำลังสนุกสนานอยู่กับการสำรวจเนินอกขาว ซึ่งกำลังตื่นตัว
\"น่ะ นาย อยากจะทำอะไรก็ทำ ยังไงฉันก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้วนี่\" เฟรินพูดด้วยเสียงแหบพร่า ส่วนอีกผฝ่ายที่กำลังสนุกสนานนั้นก็เกิดมันเขี้ยวขึ้น
มาเล็กขบลงบนเนื้อเนียนนุ่มจนเกิดเป็นรอยจ้ำแดง \"อึ้ก\" เฟรินร้องในลำคอ มันฟังดูรื่นหูอย่างประหลาดสำหรับคาโล \"ถ้านายว่าง่ายแบบนี่ทุกวันก็
ดีสินะ\" คาโลพึมพำกับตัวเอง ขณะพรมจูบลงบนผิวเนียน และเลื่อนลงไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนาน กับร่างบางที่ไม่มีแรงแม้แต่จะขยับเบี่ยงตัวหลบ
สัมผัสอันร้อนผ่าวของชายหนุ่มเบื้องหน้า ซึ่งตอนนี้กำลังชื่นชมอยู่กับส่วนอ่อนไหวที่แอบซ่อนอยู่ภายใต้อาภรณ์ชิ้นล่าง เขาค่อยๆปลดกระดุมออกอย่าง
แผ่วเบา \"ไอ้แมลงวันบ้านี่เกกะจริงเชียว\" (ผัวะ!!!)
...................................................................
\"ฟุ่บ\" ภาพในมอนิเตอร์ตรงหน้าดับวูบลงทันที
\"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~ไอ้คาโลบ้า!!! ไอ้บ้าเอ้ย!!ฉันจะ
ฆ่าม้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!\" \"เฮ้ๆๆ!ลากูนใจเย็น!ใจ
เย็นๆ!เฮ้ย!!ช่วยกันจับเร็วเข้า!!เอาเชือกมาเร็วๆเข้า!!ลากูน!!อยู่นิ่งๆเซ่!!ใจเย็นๆ!!!!!!!!เฮ้ย เชือกน่ะ!!ได้ยัง!!เร็วๆสิโว้ย!!!!!!!\"
----------------------------------------------กรุณารอสักครู่-------------------------------------------------------
\"อ่า....._/\\_ (-.-) ต้องขออภัยนะคะ คือ เกิดอินมากไปหน่อย ต้องขอโทดที่ทำกิริยาไม่สุภาพนะค่ะ แต่แหม...เสียดายจริงๆนะค่ะเนี่ย อีกนิดเดียว
เอ้ยยยยยยยย งื้ออออ.>_< เสียดายๆๆ ไม่เปงรายๆลากูนยังมีสำรองอีกเยอะ ฮี่ ฮี่ ไว้เราค่อยลองกันใหม่ หุ หุ หุ วันนี้นู๋เฟรินคงไม่ได้ลุกจากที่
นอนแน่เลย >< เสียดายจิงๆ อดดูๆ งื้อๆ เอาเปงว่าวันนี้เราขอปิดกองกันเพียงแค่นี้ก่อนนะคะ ขอลากูนไปทำใจหน่อย แล้วนู่ลากูนจะกลับมาสาน
ต่องานอีก หุ หุ หุ คราวนี้สงัสยต้องติดเกราะให้เจ้าฟลายอิ้งคาเมร่าซะหน่อยแล้ว จะได้ทนไม้ทนมือนู่คาโลหน่อย ฮี่ๆ ไว้พบกันใหม่คราวหน้านะคะ ทุก
ท่านสวัสดีค่ะ _/\\_ .......................................
..............คาโลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ชั้นจะฆ่าแก้..............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!................\" \"เฮ้ย!!เอาเชือกมาเร็วๆเข้าสิ !!เว้ย!!!!!!!!!!!!เจ๊แกคลั่งอีกแล้ว!!!เร็วเข้า!!!!!!!\"................................
.........................................................................................................................
เสียดายๆๆๆๆๆๆๆ
ละลายภูเขาน้ำแข็งแห่งคาโนวาลโครงการแรกนั้น มีเสียงตอบรับกลับมาอย่างล่นหลาม(พุงหลามหุๆ) เลยล่ะค่ะ เราก็เลยว่าจะทำโครงการนี้ต่อปาย
ยยยยยย..................แม้ว่านั่นจะต้องทำให้ลากูนต้องไปทำประกันชื่อวิตไว้ก่อนก็ตาม หุๆ ^-^ แต่เพื่อท่านผู้อ่านทุกท่าน ลากูนยอมค่ะ
เพื่อนๆบางคนอาจจะสงสัย ไหนๆก็จะทำโครงการใหม่แล้ว ทำไมไม่ทำของคนอื่นบ้าง อย่างของนู๋คิลกะนู๋เรนอน ไม่ก็นู๋ลอรี่กะนู๋ลูคัส ไม่ก็โรเวนกะน้องนู๋
วิงเวียนเอ้ยวิเวียนนิย่า คงต่อรอไปก่อนนะคะ เพราะว่า............................หุ หุ ลากูนได้ข่าวล่ามาเร็วชนิดติดจรวดกดไนตรัสมาเลยละค่ะ ว่า..
......................นู๋เฟรินของเราเกิดได้วิธีใหม่ในการช่วยเปลี่ยนหนาวของคาโลให้กลายเป็นหน้าร้อนชนิดทะเลทรายยังอายเลยละคะ เพราะฉะนั้น
....... นู๋คิล นู๋เรนอน ลอรี่ ลูคัส โรเวน วิงเวียนนิย่ารอไปก่อนนะจ้ะ ^_^ คู๋นี้เขามีของแรงมาให้ไอ้เราจะไม่รีบก็ไม่ได้ *0*\"
(หางเริ่มโผล่)
\"...เอาล่ะค่ะ คิดว่าเพื่อนๆคงจะพร้อมกันแล้วสินะคะ งั้นเราก็ไปกันเรยเถอะค่ะอย่ารอช้า คราวนี้ลากูนยื้มไฟร์โบลต์มาจากน้องนู๋แฮรี่ด้วยเราจะได้เดิน
ทางกันเร็วขึ้น GO! GO! GO!\"
.................................................................................
\"คุณเฟริน....คุณเฟรินค่ะ......\" \"เฮ้ย!!! ธ่อตกใจหมด นึกว่าใครที่ไหนที่แท้เธฮนี่เอง คราวนี้มาเรื่องอะไรอีกละ\"
เฟรินสะดุ้งสุดตัว เมื่อเห็นพลพรรคทีมสัมภาษณ์หลบซ่อนอยู๋ในเสาต้นเดียว
\"ยังจะมาอะไรอีกนะคะ ก็คุณเฟริน เป็รคนส่งจดหมายไปเองไม่ใช่เหรอค่ะ ว่าได้วิธีละลายหัวใจคุณคาโลใหม่ๆ ให้มาดูน่ะค่ะ\"
\"อ่อ จริงด้วยสินะ ว่าแต่ทำไมพวกเธอต้องมาทำหลบๆซ่อนๆแบบนี้ด้วยล่ะ หรือกะลังซ้อมรบแบบกองโจรกันอยู่\" เขาพูดกลั้วหัวเราะ เมื่อเห็นเหล่า
กองสัมภาษณ์เหลียวซ้ายเลขวากันล่อกแล่กๆ
\"แหม...ก็คราวก่อนโดนคุณคาโลจับได้เอาน่ะสิค่ะ เกือบไม่รอดแหน่ะ ขืนคราวนี้โดนเห็นอีกมีหวังลากูนโดนส่งโรงหมอไปทำศัลยกรรมแน่เลยสิคะ\"
หญิงสาวพูดพลางทำหน้าขนพองสยองเกล้ากับเหตุการณ์ที่เธอได้พบเจอมา
\"...ว่าแต่ ลากูนได้ยินมาว่าเฟรินกลายเป็นผู้หญิงเล่นไม่ใช่เหรอค่ะ แล้วทำไมถึงยังอยู่ในสภาพนี้อยู่อีกล่ะค่ะ\"
หญิงสาวมองสำรวจอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจรดเท้ามองยังไงๆ เธอก็ยังไม่เห็นไอ้ส่วนที่เรียกว่าผู้หญิงจาะบุคคลตรงหน้าเลยสักนิด
\"อ้อเนี่ยน่ะเหรอ...\"เฟรินมองตัวเองก่อนจะหันมายิ้มแหยๆ
\"ฝีมือเจ้าคาโลมันน่ะ ยั่วมันมากไปหน่อย ก็เลยโดนเวทย์สลับเพศเขาน่ะสิ นี่โดนมา3-4วันแล้วยังแก้ไม่ได้เลยนะเนี่ย\"
\"เอ๋...แล้ว แบบนี้เฟรินจะไปยั่วคุณคาโลได้ไงละค่ะเนี่ย\" (แบบนี้ก็แย่สิ อุตส่าห์ถ่อมาถึงนี่แล้วเชียว-*-)
\"เหอะ คนอย่างนายเฟริน เดเบอโรวไม่เคยมีคำว่าทำไม่ได้อยู่ในพจนานุกรม และไม่เคยเสียคำพูดลูกผู้ชาย(แม้จริงๆจะเป็นหญิงก็เหอะ - -) ในเมื่อฉันเป็นคนเรียกเธอมา ฉันก็จะให้เธอได้ยลความสามารถของยอดจอมโจร เหอๆๆ\"เฟรินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
(อ่า...คุณเฟรินเปี๋ยนไป่ ไม่รู้เกิดอะไรขึ้นนะคะเนี่ยคุณเธอถึงได้คึกนักคึกหนาขนาดนี้น่ะ)
\"อ่า...แล้วเฟรินจะทำไงละค่ะ ในเมื่อตอนนี้คุณอยู่ในสภาพผู้ชายแบบนี้น่ะค่ะ แถมคุณคาโลน่ะ จะใจอ่อนกะคุณเวอชั่นผู้หญิงอย่างเดียวไม่ใช่เหรอค่ะ\"
\"จุ๊ๆ จุ๊ๆ เธอน่ะไม่รู้อะไร ถึงอยู่สภาพนี้ ฉันก็ทำได้ ฉันน่ะไปเรียนรู้(??) อะไรๆมาเยอะนะ ระหว่างที่เธอไม่อยู่น่ะ\"
\"จริงเหรอค่ะ\" \"อยู่แล้ว เธอเตรียมกล้องให้พร้อมแล้วกัน อย่าให้ขาด อย่าให้ตกหล่นล่ะ คาโลเอ้ย.........แล้วนายจะได้รับรู้ถึงความน่ากลัวของคน
อย่างฉัน ฮะ ฮะ ฮ่าๆๆๆ\" (อ่า...คุณเฟรินเปลี้ยนไป๋จริงๆด้วยค่ะ สงสัยคุณคาโลคงจะไปทำเรื่องอะไรให้พี่แก่โกรธเอาแหงมๆเรยค่ะ แต่เฆ้นนู๋เฟริน
มีไฟก็ดีแล้วล่ะค่ะ จะทะเลาะอะไรกันก็ช่างเหอะ ลากูนของแค่ให้ลากูนมีเรื่องเอาไปลงให้เพื่อนๆได้อ่านก็แล้วกัน หุ หุ หุ หุ)
\"ว่าแต่เราจะเริ่มจากอะไรดีละค่ะเฟริน\"
\"นี่ไงล่ะ!!\" เด็กหนู่มชูขวดยาโด๊ปยาดองม้าออกศึกขึ้นมาโชว์ อย่างภาคภูมิใจ
\"อ่า....เฟริน...อ่ะ... ไอ้นี่คงไม่ใช่....\"
\"ถูกต้องอย่างที่เธอคิดน่ะแหละ มันคือยาโด๊ปขนานแท้และดังเดิม นี่ฉันอุตส่าติดต่อไปยังยอดอัจฉริยะแห่งการปรุงยาจากฮอกวอต์เชียวนะเนี่ย...\"
เฟรินมองเจ้าขวดใบน้อยอย่างภูมิอกภูมิใจ (อ่า...อาจารย์สเนปแหงมๆเรยนะเนี่ย ไหงมาเอี่ยวกะเขาด้วยละเนี่ย - -a)
\"ตอนแรกเขาก็บอกว่าจะไม่ยอมแบ่งมาให้หรอกนะ เห็นว่าต้องเอาไปใช้เดี๋ยวจะไม่พอ...(0_o เอ๋!!)แต่อยู่ๆเมื่อวานก็ส่งมาให่บอกว่าเขาไม่ใช้แล้ว ภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว.... (o_0โอ๋....เอาไปใช้กะใครกันน้อๆ หุ หุ หุ)\"
\"....ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แต่ไหนๆก็ได้มาแล้วมันก็เข้าแผนล่ะ หึ หึ หึ\"
\"อ่า...เฟรินจะเอาไปให้คุณคาโลกินจริงๆเหรอค่ะ\" หญิงสาวทำหน้าไม่ค่อยไว้ใจกับของเหลวสีใสในขวดนั้น (หวังว่าคงจะใส่หมดนะ หุ หุ)
\"อยู่แล้วสิ ของแบบนี้ จะใช้ทั้งที่ ต้องเอาให้แส้ดดดด........ฮี่ ฮี่\" ว่าพลางก็หัวเราะเลียนแบบซูนาโกะที่ยกมุมปากขึ้นข้างหนึ่งอวดเขี้ยวขาว
\"แล้วจะให้คุณคาโลยอมกินได้ไงละค่ะ ยาแบบนี้คุณคาโลคงไม่ยอมกินง่ายๆหรอกค่ะ\"
\"นั่นสินะ ฉันก็ลืมไปเลย....อืม.....\"
\"เพราะงั้นเอานี่ไปค่ะ\" หญิงสาวส่งโค้กกระป๋องให้พร้อมส่งยิ้มหวาน
\"ใช้นี่สิค่ะ ผสมน้ำแบบนี้รับลองไม่รู้แน่นอน\" (จิ จิ งานแบบนี้(??)พร้อมเสมอค่ะ ฮี่ ฮี่)
\"โอแท็งกิ้ว\"เฟรินรีบเทยาใส่ปกระป๋องโค้กทันที และเขย่าจนเข้ากัน
\"เอาล่ะเรียบร้อย ทีนี้ก็ไปหาตัวเหยื่อกันได้แล้วล่ะ ฮี่ ฮี่ ฮี่\" \"งั้นก็ไปกันเถอะค่ะ ฮี่ ฮี่ ฮี่\" (งานนี่สนุกแน่ค่ะทุกท่าน หุ หุ หุ)
............................................................................................................
\"นั่นๆ อยู่นั่นไงค่ะเฟริน\" ลากูนชี้ไปยังเจ้าชายแห่งคาโนวาลที่นั่งอ่านจมอยู่ในกองหนังสือกองโตที่ยืมมาจากห้องสมุด
\"งั้นก็ลุยล่ะนะ\" เฟรินเดินตรงไปยังเหยื่อความสนุกทันที (เอาละค่ะทุกท่าน คราวนี้เราจะใช้อุปกรณ์ชนิดพิเศษ ที่ทางเราได้ติดต่อไปทางนู๋อาทิมิส ฟาล์ว ให้ช่วยทำให้ขึ้นมาเป็นกรณีพิเศษละนะค่ะ)
และแล้วกล้องขนาดเท่าแมลงวันก็บินออกมาจากกระเป๋าเสื้อของลากูนและบินตามเฟรินไปติดๆ
(นั่นเป็นกล้องติดตามรุ่นใหม่ล่าสุด เรียกว่าฟลายอิ้งคาเมร่าค่ะ มีระบบพลางตัวในรูปแมลงวัน แถมมีระบบป้องกันตัวเองสูง เพราะงั้นวางใจได้เลยค่ะ
ไม่มีพลาดสักช๊อตแน่ๆ คราวก่อนเราพลาดไปเพราะอยู่ใกล้รัศมีการรับรู้ของคุณคาโล แต่คราวนี้เราจะใช้กล้องตัวนี้เป็นตัวตามติดแทนค่ะ เพราะฉะนั้น
หุ หุ ทีมงานของถอยไปซ่อนยังฐานที่มั่นก่อนะคะ เราจะคอยแอบดูกันทางจอมอนิเตอร์คะ ไม่พลาด และปลอดภัย100เปอร์เซ็น หุ หุ หุ\"
...........................................................................................(ติดกลับมายังนู๋เฟริน ที่เดินไปหาคาโล)
\"เอ่อ...คาโล...นี่...คาโล...\"เฟรินสวมหน้ากากฟาโรห์ส่งเสียงเรียกชายหนุ่มตรงหน้า แต่เขากลับไม่แม้แต้จะเงยมอง
\"เออดี! ฉันอุตส่าห์มาขอโทด ถ้านายไม่อยากคุญกับฉันก็ตามใจ!ฉันจะไม่ยุ่งกับนายอีกแล้ว!\" เฟรินหันหลังจะเดินกลับ แล้วก็งักฝีเท้า
\"เดี๋ยว...\" คาโลยึดมือเรียวไว้แน่น โดยไม่ได้สังเกตุเห็นรอยยิ้มของปีศาจที่ซุกซ่อนเอาไว้
\"นายจะคุยอะไรกับฉันนะ\" คาโลถาม
\"...ฉันแค่ซื้อน้ำนี่มากะว่าจะ เอามาขอโทดนาย\" เฟรินว่าพลางยื่นกระเป๋าโค้กให้
คาโลมองกระป๋องโค้กนิ่งแต่ไม่ได้รับมา
\"ทำไมนายคิดว่าฉันจะวางยานายรึไง รึว่าเจ้าชายแห่งคาโนวาล จะไม่ยอมรับแม้แต่คำขอโทดของ....เพื่อน....\" เฟรินรู้สึกฝืดคอเมื่อพูดคำนั้นออกมา
\"ใครว่าล่ะ ...\" คาโลรับกระป๋องน้ำนั่นมาทันที และยกดื่ม แต่ไม่ทันที่หยดน้ำหวานชื่นจะทันได้แตะปลายลิ้น เขากลับยื่นไปแตะริมฝีปากของอีกฝ่าย
\"อะ...อะไร\" เฟรินถามละล่ำละลั่ก (จิ้ อีกนิดเดียวเองนะเนี่ย-ลากูนและคณะนั่งลุ้นตัวโก่งอยู่หน้าจอมอนิเตอณ์)
\"นายดื่มก่อน\"คาโลพูดเสียงเรียบ
\"ทำไม หรือนายไม่ไว้ใจฉัน คิดว่าฉันวางยานายรึไง ถึงไม่กินน่ะ\" ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนมองอีกฝ่ายอย่างตัดพ้อ แม้ใจจะเต้นไม่เป็นซ่ำก็ตาม (นั่นแหละนู๋เฟริน ยึดหน้ากากไว้ละจ้า)
\"ไม่ใช่หรอก เพียงแต่นายท่าทางไม่ค่อยดีน่ะสิน่าจะดื่มน้ำสักหน่อยนะ เมื่อเช้าสก็ไม่ได้กินอะไรเลยไม่ใช่รึไง\" คาโลพูดอย่างอ่อนโยน ทำเอาอีกฝ่ายใจเต้นไม่เป็นซ่ำ(ด้วยเหตุผลอื่นนะ)
\"ฉันไม่เป็นไรหรอกนายกินไปเถอะ เดี๋ยวฉันค่อยไปซื้อใหม่ทีหลังก็ได้\" เฟรินดันกระป๋องให้ออกห่าง ส่วนอีกฝ่ายก็เลิกคิ่วสูง
\"เอางั้นก็ได้\" คาโลยกน้ำนั่นดื่มทันที (สำเร็จ--เสียงก้องดังขึ้นในใจของคนหลายคน) ทันใดนั้นเอง เรียวปากบางก็โน้มมาประกบแน่น (ซวยแล้ว) ส่ง
ผ่านของเหลวเย็นชื่นให้ล่วงลงสู่กระเพาะ จาก1เป็น2 จาก2เป็น3 จาก3เป็น4 จนของเหลวนั่นหมดกระป๋อง คาโลถอนริมฝีปากออกช้าๆ ทำเอาอีก
ฝ่ายเข่าอ่อนทรุดลงไปทันที \"ฉันฝึกมาเพื่อนายโดยเฉพาะเลยนะเนี่ย...\" คาโลยิ้มอย่างพอใจเมื่อมองอีกฝ่ายที่ทรุดลงกับพื้นและหายใจหอบ
(ซวยละสิค่ะทุกท่าน ดาบนั้นคืนสนองซะแล้ว แทนที่นู๋คาโลจะโดนยาตามแผน นี่นู๋เฟรินกลับโดนเสียเอง แถมนั่นน่ะ ยาโด๊ปม้าออกศึกทั้งขวดเลยนะคะ
นั่น ทำไงดีๆ ช่วยดีมั้ยเนี่ย......- -a.......อืม.............ไม่ดีก่า.^-^ .............จะนู๋คาโลโดน หรือนู๋เฟโดน......มันก็........ฮี่ ฮี่ ฮี่ พลาดไม่ได้
ล่ะค่ะ ฮี่ ฮี่)
\"เฮ้.....เฟรินเป็นไรไปน่ะ\" คาโลสังเกตุถึงความผิดปกติของฝ่ายตรงข้าม เฟรินเองก็ หายใจหนักขึ้นเรื่อยๆ เหงื่อกาฬไหลพรากจนชุ่มไปทั้งชุด แถม
ตัวทั้งตัวก็สั่นราวกับลูกนก
\"เฮ้....เป็นอะไรรึเปล่า เฟริน!\" คาโลถามอย่างร้อนรน แต่เมื่อดวงตาสีน้ำตาลอ่อนสบมองเขาก็ต้องกลืนน้ำลายเอื้อกอย่างฝืดคอ ดวงตากลมนั้น
ฉ่ำเยิ้ม ดูยั่วยวนอย่างประหลาด ทำให้หัวใจเข้าต้องเต้นระรั่ว แถมริมฝีปากฉ่ำนุ่มนั่นก็ดูน่าสัมผัสอย่างประหลาด
\"ถะ...ถอยไป\" เฟรินพูดด้วยเสียงสั่นเครือ พลางยันกายลุกขึ้น แต่ก็มีอันต้องเซ ไปปะทะกับแผ่นอกกว้างของคนตรงหน้า
\"น่ะ...นายโอเคแน่นะ....\" คาโลวางมือไม้ไม่สะดวก เมื่อร่างบางใช้อกเสื้อของเขาเป็นเสาหลักช่วยพยุงตัว ลมหายใจหอบกระชั้น ใกล้ใบหูของอีกฝ่าย
ทำให้เขารู้สึกเสียวซ่านอย่างประหลาด \"ฉัน...ไม่เป็นไร...\" เสียงกระซิกแผ่วเบา สลับลมหายใจทำหนักหน่วง ทำเอาอีกฝ่ายใจเต้นแรงยิ่งขึ้น เฟริน
ผละตัวเองออกจากอกกว้าง (ซวย ซวย ซวย -*- ดันผิดผนซะได้ แล้วทีนี้จะทำไงดีล่ะเนี่ย สงสัยต้องรีบกลับหอให้เร็วที่สุดซะแล้ว ไม่งั้นมีหวังแย่จริงๆ
แน่) แต่เดินไม่ทันจะพ้นอ้อมแขนนั้น เฟรินก็มีอันต้องเซล้ม เข้าสู่อกอันอบอุ่นอีกรอบ (แม่นเป็นบ้าเลย หุ หุ หุ *+*)
\"น่ะ น่ะ นายแน่ใจนะว่าไม่เป็นไรน่ะ\" คาโลถามเสียงละล่ำละลั่กเมื่ออยู่ๆร่างบางตรงหน้าก็ดูมีเสน่ห์ยั่วยวนอย่างประหลาด (หุ หุ ปล่อยฟีโรโมนซะฟุ้ง
เลยนะนู๋เฟ*0*) ว่าพลางก็ใช้มือโอบเข้าที่เอวบางหวังจะช่วยพยุง \"อ๊ะ!\" เฟรินสะดุ้งทันทีเมื่อถูกสัมผัส คาโลเองก็ตกใจเช่นกันที่อยู่ๆจอมกวนตรง
หน้าก็ร้องออกมา \"ปะ...ปล่อยฉัน...ฉันเดินเองได้....นายไม่ต้องมายุ่ง\" เฟรินพยายามฝืนตัวออกจากแผ่นอกกว้างก่อนที่อีกฝ่ายจะได้รู้สึกถึงความ
เปลี่ยนแปลงบางอย่างของร่างบาง \"เฮ้...ยังจะมาปากดีอีก แค่ยืนยังจะไม่ไหวเลยแท้ๆ\" คาโลยิ่งกระชับเอวบางแน่นขึ้นอีก \"อ้ะ!\" แล้วก็รู้สึกถึง
อะไรบางอย่างที่ชนเข้ามาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เขามองไปอีกฝ่ายทันที \"นี่นาย....\" ใบหน้าขุนโจรแห่งบารามอสขึ้นสีทันที \"ปล่อยฉันนะ !ปล่อยสิ! ปล่อย
ฉัน!\" เฟรินรีบดิ้นรนทันที (ซวยแล้วๆ มันรู้ตัวแล้วแบบนี้ยิ่งแย่เข้าไปใหญ่ ต้องรีบชิ่งให้เร็วที่สุด) ทั้งๆที่ในใจคิดอย่างนั้น แต่ร่างกายกลับไม่ต้อง
สนองเลยสักนัก ราวกับว่าพลกำลังของเขาถูกดูดไปจนหมดสิ้น \"แค่เดินยังจะไม่ไหวแท้ๆยังจะมาปากดีอีก\" คาโลยกตัวร่างบางขึ้นมาและอุ้มไปในท่า
อุ้มเจ้าสาวเข้าเรือนหอ \"ทำบ้าอะไรของนายน่ะ!ปล่อยฉันลงนะ!นายจะพาฉันไปไหนน่ะ!\" เฟรินพยายามขุดพลังอันน้อยนิดออกมาต่อต้าน แต่อีกฝ่าย
ก็ไม่กระเทือนเลยสักนิด \"ฉันจะพานายกลับหอ ขืนปล่อยนายไว้แบบนี่ คนที่แย่น่ะแหละ จะเป็นนาย\" คาโลซ่อนรอยยิ้มไว้ในมุมปาก ขณะเร่งฝีเท้ากลับ
ไปยังห้องหอ เอ้ย ห้องพักของตน (อูยๆ เลือดไหลจะหมดตัวแล้วค่ะ + i + อูย นู๋เฟนะนู๋เฟ ทำไปได้ ฮี่ ฮี่ เรตติ้งพุ่งกระฉูดแน่ค่ะงานนี้ รีบตามไปดูต่อกันเถอะนะคะอย่ารอช้า หุ หุ หุ)
.........................................................................................................
\"ปล่อยฉันสิ!คาโล!บอกว่าให้ปล่อยไงล่ะ!!\" เฟรินดิ้นขลุกขลั่กอยู่ในอ้อมแขนแกร่ง ขณะที่คาโลก็ใช้เท้ายันประตูให้เปิดออก จนคนที่อยู่ภายในสะดุ้ง
เฮือก \"คะ...คาโล\" \"คุณคาโล\" ทั้งคิลทั้งเรนอนรีบผละออกจากกันทันที (หุ หุ มาแอบทำอะไรกันจ้ะนู๋ๆ :) )
\"โทดทีนะ แต่พวกนายช่วยออกไปข้างนอกหน่อยได้มั้ย สัก2-3ชั่มโมง ไม่สิสัก5-6ชั่วโมงได้มั้ย ฉันต้องใช้ห้องด่วนน่ะ\" (โห*0* นู๋คาโล เอาเวลาไป
ทำอะไรเยอะแยะจ้ะนั่น เจ๊ว่าแค่3ชั่วโมงนู๋เฟก็อ่วมแล้วนะนั่น) ทั้งสองต่างมองหน้ากันเจือแววเสียดายนิดๆก่อนจะยอมออกไปแต่โดยดี (น่าร้ากกกก
มากค่านู๋คิล นู๋เรนอน *_*v สู้ตายน้าคาลี่ มีเพื่อนดีเป็นฝี เอ้ยเป็นศรีแก่ตัวจริงๆจ้า ^_^) พอทั้งสองออกไปเป็นที่เรียบร้อย คาโลก็วางเฟรินที่
เงียบเมื่อไหร่ไม่รู้ลงบนเตียงของตนอย่างนุ่มนวล (*0*โห โห โห โห) ก่อนจะเดินไปล็อคประตูลงกลอน (*1* กำเดาจะไหลแย้วๆๆๆ กรี้ดๆ
ๆๆ) \"ถอยไปไกลๆเลยนะเว้ย\" เฟรินพูดอย่างเหนื่อยแรง และอารมณ์ทั้งหลายทั้งหลายก็กระจุกรวมกันราวกับจะระเบิดได้ทุกเมื่ออยู่ที่ช่วงท้องน้อย
\"ท่าทางจะทรมานนะ เฟริน...\" คาโลเดินกลับมายังเตียงของตนที่มีร่างบางนอนไร้ทางสู้อยู่ตรงหน้า \"...แบบนี้ก็แสดงว่าไอ้น้ำนั่นท่าจะมีปัญหา
สินะ\"เขายิ้มอย่างพึงพอใจ \"ไงล่ะ กะจะวางยาชาวบ้านเขา แต่กลับโดนซะเอง สำนึกรึยัง\" พลางใช้มือลูบไล้ไลล่สัมผัสใบหน้านวล ก่อนจะเลื่อนลงมา
ปลดกระดุมเสื้อทีละเม็ด ทีละเม็ด โดยที่อีกฝ่ายหาได้ปัดป้องอะไรเลยไม่ \"ทำไมไม่เถียงเหมือนทุกทีล่ะหรือว่า ...จนพูดไม่ออก\" ดวงตาสีน้ำผึ้ง
มองอย่างโกรธเคือง แต่หวานฉ่ำไปด้วยอารมณ์ที่กำลังประทุอยู่ภายใน ขณะที่อีกฝ่ายกำลังสนุกสนานอยู่กับการสำรวจเนินอกขาว ซึ่งกำลังตื่นตัว
\"น่ะ นาย อยากจะทำอะไรก็ทำ ยังไงฉันก็หนีไปไหนไม่ได้อยู่แล้วนี่\" เฟรินพูดด้วยเสียงแหบพร่า ส่วนอีกผฝ่ายที่กำลังสนุกสนานนั้นก็เกิดมันเขี้ยวขึ้น
มาเล็กขบลงบนเนื้อเนียนนุ่มจนเกิดเป็นรอยจ้ำแดง \"อึ้ก\" เฟรินร้องในลำคอ มันฟังดูรื่นหูอย่างประหลาดสำหรับคาโล \"ถ้านายว่าง่ายแบบนี่ทุกวันก็
ดีสินะ\" คาโลพึมพำกับตัวเอง ขณะพรมจูบลงบนผิวเนียน และเลื่อนลงไปเรื่อยๆอย่างสนุกสนาน กับร่างบางที่ไม่มีแรงแม้แต่จะขยับเบี่ยงตัวหลบ
สัมผัสอันร้อนผ่าวของชายหนุ่มเบื้องหน้า ซึ่งตอนนี้กำลังชื่นชมอยู่กับส่วนอ่อนไหวที่แอบซ่อนอยู่ภายใต้อาภรณ์ชิ้นล่าง เขาค่อยๆปลดกระดุมออกอย่าง
แผ่วเบา \"ไอ้แมลงวันบ้านี่เกกะจริงเชียว\" (ผัวะ!!!)
...................................................................
\"ฟุ่บ\" ภาพในมอนิเตอร์ตรงหน้าดับวูบลงทันที
\"ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!~ไอ้คาโลบ้า!!! ไอ้บ้าเอ้ย!!ฉันจะ
ฆ่าม้านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!ไอ้บ้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!\" \"เฮ้ๆๆ!ลากูนใจเย็น!ใจ
เย็นๆ!เฮ้ย!!ช่วยกันจับเร็วเข้า!!เอาเชือกมาเร็วๆเข้า!!ลากูน!!อยู่นิ่งๆเซ่!!ใจเย็นๆ!!!!!!!!เฮ้ย เชือกน่ะ!!ได้ยัง!!เร็วๆสิโว้ย!!!!!!!\"
----------------------------------------------กรุณารอสักครู่-------------------------------------------------------
\"อ่า....._/\\_ (-.-) ต้องขออภัยนะคะ คือ เกิดอินมากไปหน่อย ต้องขอโทดที่ทำกิริยาไม่สุภาพนะค่ะ แต่แหม...เสียดายจริงๆนะค่ะเนี่ย อีกนิดเดียว
เอ้ยยยยยยยย งื้ออออ.>_< เสียดายๆๆ ไม่เปงรายๆลากูนยังมีสำรองอีกเยอะ ฮี่ ฮี่ ไว้เราค่อยลองกันใหม่ หุ หุ หุ วันนี้นู๋เฟรินคงไม่ได้ลุกจากที่
นอนแน่เลย >< เสียดายจิงๆ อดดูๆ งื้อๆ เอาเปงว่าวันนี้เราขอปิดกองกันเพียงแค่นี้ก่อนนะคะ ขอลากูนไปทำใจหน่อย แล้วนู่ลากูนจะกลับมาสาน
ต่องานอีก หุ หุ หุ คราวนี้สงัสยต้องติดเกราะให้เจ้าฟลายอิ้งคาเมร่าซะหน่อยแล้ว จะได้ทนไม้ทนมือนู่คาโลหน่อย ฮี่ๆ ไว้พบกันใหม่คราวหน้านะคะ ทุก
ท่านสวัสดีค่ะ _/\\_ .......................................
..............คาโลๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!ชั้นจะฆ่าแก้..............!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!................\" \"เฮ้ย!!เอาเชือกมาเร็วๆเข้าสิ !!เว้ย!!!!!!!!!!!!เจ๊แกคลั่งอีกแล้ว!!!เร็วเข้า!!!!!!!\"................................
.........................................................................................................................
เสียดายๆๆๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น