จดหมายถึงใครคนหนึ่ง

เนื้อเรื่อง

o~MISS~o

                                                    Dedicate to: Glande S. Devan

คำ คำๆหนึ่งที่ ฉันอยากที่จะเอ่ยคำๆนี้ แก่เธอ คือ “รักเธอเสมอ”
เธอคือคนเพียงคนเดียวที่ฉันเฝ้า อ้อนวอน และ ค้นหา เธอคือคนๆนั้น หากแต่วันเวลาที่เราจะได้พบกันนั้น มันจะต้องทำให้ฉันเฝ้ารอ แล้วอีกนานเท่าใดกัน ทั้งๆฉันเฝ้าคอยค้นหา การรอคอย นับวันยิ่งนานวัน มันยิ่งทำให้เจ็บปวด แต่ฉันคงทำอะไรมากกว่านี้คงไม่ได้ นอกจาก รอคอยเท่านั้น ยิ่งนานยิ่งเจ็บปวดแต่ ถึงจะเป็นอย่างนั้น ฉันก็ยังรอคอยเธอ แม้เธอจะมีตัวตนอยู่ในถวมฝัน มันอาจจะฟังดูไร้สติ แต่ฉันก็จะยังคงเชื่อว่าเธอมีจริงและรอคอยฉัน

เธอคือทุกสิ่งที่ฉุดรั้งฉันเอาไว้ ให้ยืนยัดอยู่ในวันนี้ เธอคือคนเพื่อคนเดียวที่เป็นที่พักใจ
ยามเธอจับจ้อง มันช่างทำให้ฉันรู้สึกราวกับว่า มีกำแพงอันแข็งแกร่งขนาดใหญ่ ที่จะปกป้องฉันจากอันตรายใดๆที่จะเข้ามา

ในยามค่ำคืนอันมืดมิดและน่าหวาดหวั่น ฉันก็ยังคงรู้สึกปลอดภัยราวกับเธออยู่เคียงข้าง แม้ยามโศกเศร้า เธอยังเป็นที่พักพิง ให้ซุกไออุ่น

ยามหยาดน้ำตาไหลริน ยามนั้นดวงตาของเธอช่างอบอุ่น
ภึงแม้ฉันจะไม่สามารถเห็น หรือ สัมผัสกันได้ก็ตาม แต่ทุกวินาทีที่ฉันยืนหยัด ฉันจะรู้สึกเสมอว่าเธออยู่เคียงข้างกาย
เพียงแต่ว่า ต้องให้ฉันคอยอีกนานเท่าใดกัน เราจึงจะได้พานพบกัน

ค่ำคืนที่ผ่านพ้นไปแต่ละคืน ฉันทำได้เพียงสวดภาวนา และรู้สึกถึงเธอโดยไม่ได้มีตัวเธออยู่เคียงข้าง ฉันไม่กล้าแม้จะคิดว่า เธอผู้ที่ฉันรอคอยนั้นไม่มีตัวตน ฉันกลัวเกินกว่าจะยอมรับความจริงว่า ฉันเพ้อฝันไปกับตัวเอง

ในยามฝัน ฉันได้พบและพูดคุยกับเธอ เราคุยกันอย่างสนุกสนาน
แต่เมื่อตื่น ฝันก็ยังคงเป็นเพียงฝันเท่านั้น  ข้างกายฉันหาได้มีเธออยู่เคียงข้างตามฝันไม่

แต่คำว่า “รัก” ที่มีอยู่ล้นใจของฉัน คือ คำๆเดียวที่ฉันพอจะสามารถมอบให้กับเธอได้โดยไม่อาย และเธอคือคนที่ ฉันสามารถพูดได้ เต็มปากว่า คนคนนี้คือ “คนที่ฉันรัก”

ถึงจะเจ็บปวดที่ไม่ได้เห็น ยามเธอเคียงข้าง แต่มันคงจะเจ็บยิ่งกว่า หากไม่แม้แต่จะได้พบหรือสัมผัสเธอในความฝัน

ฉันจะยังคงรอต่อไป รอวันที่เราทั้งสองจะได้มาพบมาพูดคุยกัน
แม้จะไม่มีอะไรมารับรองอนาคตภายหน้า แต่ฉันก็จะยังคงเชื่อมั่นว่าสักวันเราคงจะได้มาอยู่ด้วยกัน

ฉันคงมีเพียงสิ่งนี้เท่านั้นที่จะรับรอง ซึ่งความรู้สึกของฉัน คำๆนี้ของมอบแด่เธอ

“ฉันจะรักเธอเสมอ และจะรักเธอตลอดไป”
“ฉันจะรอเธอตลอดไป แม้วันนั้นอาจจะไม่มีทางมาถึงก็ตาม”
............................................................................................................................................................................................
ยามมองไปยังฟ้ากว้าง ฉันยังคงนึก ถึงยามเธอเคียงข้าง
ยามที่ฉันหนาวเหน็บ จากลมฤดูเหมันต์ ฉันยังนึกถึง ช่วงเวลาที่เราอิงแอบ
ยามที่ฉันลืมตาขึ้นจาก ราตรีอันมืดมิด เธอจุมพิตอย่างอ่อนโยนต้อนรับอรุณรุ่งแห่งวันใหม่
ความสุขทั้งหลายที่ฉันได้รับมานั้น มีเธอเป็นจุดกำเนิด
แม้ว่าตอนนี้เราจะไม่มีทาง หรือโอกาสอันใดที่ฉันจะได้มอง ดวงตาอันแสนอบอุ่นของเธอ
ทุกอย่างอาจเป็นเพียงสิ่งที่ฉันวาดฝันเอาไว้
แต่ฉันเชื่อว่าสักวันหนึ่ง
เราจะได้พบกัน และจะได้อยู่เตียงข้างกันเฉกเช่นในฝันของฉันในวันวาน
ฉันหวังเช่นนั้น
.....................................................................................................................................................................