คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO : 1
Brother- Sister ….
อย่าให้ใครรู้ว่า.....'รัก'....
INTRO 1
.....ในคืนที่ฟ้านี้มีแต่ความมืดของดาว รู้สึกเหน็บหนาวเมื่อไม่มีใครเคียงข้างกาย**
อยากให้ท้องฟ้านี้ มีแต่ดาวอันพร่างพราย
เติมชีวิตให้มีความหมาย ด้วยใจใครสักคน
แล้วเธอก็เข้ามา เปลี่ยนหัวใจที่เคยอ่อนล้าให้มีหวัง
ขอให้ค่ำคืนนี้มีแต่เรา อยู่เคียงใต้แสงดาว และมีความรักให้กันและกัน
ให้เธอเป็นดังเจ้าหญิงในใจฉัน และจะมีเธอเท่านั้น
เธอคือนางฟ้าที่เดินเข้ามากลางหัวใจ เติมความสดใสให้กับชีวิตที่มืดมน
เปลี่ยนแปลงความรักที่มีแต่ความหมองหม่น
เปลี่ยนชีวิตที่เคยสับสน ของคนที่ร้าวราน
เพราะเธอได้เข้ามาเปลี่ยนหัวใจ ที่เคยอ่อนล้าให้มีหวัง
ขอให้ค่ำคืนนี้มีแต่เรา อยู่เคียงใต้แสงดาว และมีความรักให้กันและกัน
ให้เธอเป็นดังเจ้าหญิงในใจฉัน และจะมีเธอเท่านั้......
"อุวะ! ถ่านหมดซะงั้น!"
เมฆา สบถออกมาอย่างเซ็งชีวิต เมื่อเจ้าแฟลชไดรว์ชนิดฟังเพลงได้ในมือหยุดการทำงานของมันไปโดยสิ้นเชิง "ลืมเอาถ่านสำรองมาซะด้วย มินิมาร์ทที่ใต้โรงแรมยังเปิดอยู่รึเปล่าก็ไม่รู้"
เด็กหนุ่มวัย18ถอนหายใจยาวอย่างเบื่อ ๆ พลางแหงนหน้ามองดูท้องฟ้ายามราตรีที่มีแต่ดาวส่องแสงพร่างพราวด้วยความเสียดาย ....แหม...ก็เมื่อกี้กำลังอินไปกับเพลงและบรรยากาศเลยนะนี่....นาน ๆ ทีเขาจะได้พักสมองจากการอ่านหนังสือเตรียมเอ็นท์บ้างแบบนี้....ถึงไอ้ตอนที่เขามา เขาจะโดนพ่อลากมาแบบไม่เต็มใจนักก็เถอะ.....
สายลมเย็นต้นฤดูหนาวพัดมาเบา ๆ เมฆาสูดหายใจเอาอากาศสดชื่นไปสต๊อกไว้เต็มปอด ก่อนจะยัดแฟลชไดรว์และปลดหูฟังลงใส่ในกระเป๋าเสื้อกันหนาวสีเทา ร่างสูงเกือบ180เซ็นติเมตรพยุงตัวขึ้นจากท่านั่งมายืนบิดไปมาอย่างเกียจคร้าน
เก้าอี้ยาวบนเนินเขาซึ่งเมฆายึดครองอยู่นั้น เป็นจุดชมวิวที่โรงแรมกึ่งรีสอร์ทหรูระดับห้าดาวบนดอยสูงภาคภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง เพราะไม่มีใครที่ทอดตามองออกไปจากตรงนี้แล้วจะไม่รู้สึกเคลิ้บเคลิ้มดื่มด่ำไปกับบรรยากาศราวกับเทพนิยายในฝันเลย เวลากลางวันสีเขียวขจีของแมกไม้จะช่วยให้รู้สึกเหมือนได้ใกล้ชิดธรรมชาติ ทั้งเย็นตาและสบายใจ ในขณะที่เวลากลางคืนจุดแสงไฟที่อยู่ไกลลิบ ๆ ของเมืองเชียงใหม่ กลับทำให้รู้สึกประทับใจ ราวกับยืนอยู่บนสรวงสวรรค์และก้มลงมองดูโลกมนุษย์เบื้องล่างไม่มีผิด
เด็กหนุ่มนึกไปถึงเรื่องเมื่อเย็นวาน
"อ้าวพ่อ ให้ป้าแก้วจัดเสื้อผ้าทำไม พ่อจะไปไหนอีกเรอะ?" เมฆาซึ่งเดินผ่านหน้าห้องของบิดาเอ่ยทักอย่างแปลกใจ เพราะเมื่อสองวันก่อนคุณปฐวีเพิ่งไปติดต่อธุรกิจที่สิงคโปร์มาหยก ๆ "รวยเป็นพันล้านแล้ว ขี้เกียจหน่อยก็ไม่มีใครว่าหรอกนะพ่อ"
คุณปฐวี นัยน์ตาพราว ยิ้มนิด ๆ ให้ลูกชายคนเดียว ซึ่งก็ทำให้อีกฝ่ายเลิกคิ้วงง ๆ ....แหงล่ะ....ร้อยวันพันปี ถึงจะได้เห็น'เสือยิ้มยากแห่งวงการธุรกิจ'อารมณ์ดีแบบนี้ ...อารมณ์ดีแบบที่เขาแทบจะไม่ได้เห็นอีกนับตั้งแต่วันสุดท้ายที่แม่ได้จากไปเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว.....
"คราวนี้พ่อไม่ได้ไปทำงานหรอก เมฆ"
"หา!?" เด็กหนุ่มทำท่าชะงัก มองดูชายวัยสี่สิบกว่า ที่มีเค้าหน้าแทบจะไม่แตกต่างอะไรกับเขาอึ้ง ๆ อ่า....ที่จริงแล้วน่าจะเรียกว่าเขาไม่ได้แตกต่างอะไรกับอีกฝ่ายมากกว่า ยกเว้นแค่ริ้วรอยของกาลเวลาที่เพิ่มเติมมาอีกสามสิบปีเท่านั้น....ก็เป็นลูกที่สืบเชื้อสายโครโมโซมพ่อมาทั้งแท่งนี่นะ "แล้วพ่อ....!?"
"พ่อจะไปเที่ยวเชียงใหม่ พอดีเพื่อนรุ่นเดียวกันตอนอยู่มหาวิทยาลัย เขานัดเลี้ยงรุ่นกันแบบเหมารีสอร์ทน่ะ ถ้าพลาดครั้งนี้คงจะไม่รู้จะอีกกี่ปีถึงจะมีโอกาสได้เจอ....เพื่อนเก่า..."
เมฆาสะดุดหูนิดหนึ่งกับน้ำเสียงแปลก ๆ ของบิดาในสองคำสุดท้าย แต่เขาก็ไม่ทันได้ซักถามหรือแซวอะไร เนื่องจากมีประโยคตามมาอีกว่า
"งานนี้เขาให้ลูก ๆ ไปด้วยได้ เมฆก็เตรียมแพ็คกระเป๋าได้แล้วนะ เครื่องบินจะออกแปดโมงเช้า!"
เด็กหนุ่มอ้าปากค้างทำพจนานุกรมเล่มใหญ่หลุดมือ หล่นลงใส่เท้าตัวเองดังปึ้ก!
"โอ๊ยยยยยยย!!!!!!"
ยามที่นั่งตบยุงอยู่ที่ป้อมยามหน้าประตูทางเข้า ขมวดคิ้วงุนงง เมื่อได้ยินเสียงแผดร้องโหยหวนดังแว่วมาจากคฤหาสน์ของผู้เป็นนาย
+++++++++++++++++++++++++
จนกระทั่งเขาได้มาและเห็นด้วยตาตัวเอง จึงถึงได้บางอ้อ ว่าทำไมคุณปฐวี บิดาของเขากระตือรือร้นขนาดนั้น
คุณอรนิภาเป็นหญิงวัยสี่สิบที่สวยสมวัย รูปร่างกระทัดรัดแต่ดูโดดเด่นด้วยบุคลิกร่าเริง ช่างยิ้มช่างคุย และมีน้ำใจกับผู้อื่นอยู่เสมอ เมฆาได้ยินแว่ว ๆ มาว่าสมัยก่อนโน้น ตอนที่ยังเป็นนักศึกษาสาวน้อย เธอเคยเป็น'คนรักเก่า'ของพ่อ ก่อนจะเลิกรากันไปเพราะเรื่องเข้าใจผิดบางอย่าง พอมาเจอกันอีกทีเกือบยี่สิบปีต่อมา ก็พบว่าแต่ละคนกลายเป็นพ่อหม้าย แม่ม่ายลูกติด เรือพ่วงคนละหนึ่งเสียแล้ว
....ดูท่าทางถ่านไฟเก่าจะคุแฮะ.....
เมฆามองดูสีหน้าขรึม ๆ แต่ปิดบังความสุขใจไว้ไม่มิดของบิดายามเมื่อพูดคุยกับคุณอรนิภา แล้วก็หัวเราะขำ ๆ เด็กหนุ่มไม่มีความรู้สึกต่อต้านเลย ถ้าพ่อคิดจะจีบ'ถ่านไฟเก่า'อีกครั้ง เขาเป็นคนมีเหตุผลพอที่จะไม่ทำลายความสุขของผู้ชายผู้ทรมานใจให้กับการจากไปของภรรยาที่รักมาเกือบสิบปี.....มันดูประหลาดมากกว่า ที่เห็นเสือยิ้มยากหัวเราะออกมาทุกครั้งที่ถูกปล่อยมุกใส่จากผู้หญิงข้างตัว
....เหอะ เหอะ อย่าแห้วมาให้ลูกเห็นก็แล้วกันนะป๊ะป๋า.....
....เสียชื่อลูกผู้ชายตระกูลสิงหวัตรหมด!!....
+++++++++++++++++++++++
ขอตัดฉับกลับมาเวลาปัจจุบัน.....(ไม่งั้นเดี๋ยวจะย้อนอดีตเลอะเทอะไปกว่านี้)
เมฆามองดูชั้นสองของโรงแรมบนไหล่เขาที่มีสระว่ายน้ำ และเป็นสถานที่จัดงานแซยิด เอ๊ย งานสังสรรค์รวมรุ่นของบิดาด้วยสายตาปลง ๆ .....ลุง ๆ ป้า ๆ ยังคึกร้องคาราโอเกะดังแว่วมาอยู่เลย งานนี้ อาจมีแววโต้รุ่งก็ได้ ใครจะไปรู้.....พรุ่งนี้เช้าจะกลับกันไหวไหม คงต้องไปลุ้นกันอีกที....
เด็กหนุ่มขี้เกียจจะเข้าไปร่วมงาน เขามากับคุณปฐวีก็เพราะอยากรู้เท่านั้น แต่ตอนนี้เมื่อรู้แล้วก็หมดความสนใจ หันมาปลีกตัวดื่มด่ำกับธรรมชาติ ผ่อนคลายสมองที่บวมฉึ่งจากการคร่ำเคร่งอ่านหนังสือเตรียมเอ็นท์เพียงลำพังดีกว่า
แสงไฟจากมินิมาร์ทบอกให้รู้ว่ายังไม่ปิด เมฆาจึงก้าวเท้าเข้าไปในร้านพลางมองหาถ่านอัลคาไลน์ไซส์AAA จนกระทั่งพบมันแขวนอยู่เพียงแพ๊คเดียว เด็กหนุ่มไม่รอช้า เอื้อมมือคว้าทันที
"อุ๊ย!"
"โอ๊ะ!"
เมฆาสะดุ้ง....เมื่อสัมผัสที่ปรากฏไม่ใช่ความแข็งกระด้างของถ่านอัลคาไลน์ แต่กลับเป็นมือนิ่ม ๆ ของใครคนหนึ่ง แถมเธอคนนั้นยังอุทานออกมาด้วยน้ำเสียงใส ๆ แต่บ่งให้รู้ว่าขุ่นเคืองใจไม่น้อยอีกต่างหาก!
เด็กหนุ่มรู้ตัวทันทีว่า เขากับใครคนนั้นใจตรงกันโดยบังเอิญ เอื้อมมาคว้าถ่านพร้อมกัน จนเกิดการประสานงากันขึ้น เมฆาหันมาดูหน้าอีกฝ่ายอ้าปากขยับจะขอโทษตามมารยาท.....
แต่จนแล้วจนรอดคำขอโทษก็ไม่ได้หลุดออกมาจากปากของเมฆา
เมฆา....ผู้กำลังรู้สึกเหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุน!!....
+++++++++++++++++++++++++++++
** เพลง เจ้าหญิง (Princess ) ศิลปิน บอย โกสิยพงษ์ อัลบั้ม Rhythm & BOYd
สังกัด Bakery Music
ขับร้อง ธนชัย อุชชิน
ความคิดเห็น