คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : โอ๊ย...พี่โตโน่!!!
คนที่ไปน่าจะเป็นเราหรือเปล่า?
อีกคนนึงจะเป็นใคร?
สองคำถามนี้ผลัดกันแวบเข้าออกไปมาในหัวของกันอย่างไม่รู้จักจบสิ้น...แค่ช่วงเวลาไม่นานที่มองคนสองคนยืนกอดคอกันอยู่กลางเวที...หลากหลายอารมณ์ความรู้สึกก็ประดังเข้ามา...
"โตโน่ครับ...."
เฮียใหญ่ยิ้มแบบไม่คิดอะไรมาก...การมายืนถึงจุดนี้ไกลเกินกว่าที่ตัวเองคิดเอาไว้อยู่แล้ว...แค่การได้ร่วมเป็น 8 คนสุดท้ายและได้อยู่เป็น 3 คนสุดท้าย...จุดมุ่งหมายของการมาประกวดครั้งนี้ก็ถือว่าสำริดผลแล้ว...เพื่อแม่และน้องสาว...เพื่อครอบครัวอันเป็นที่รักที่เขาต้องปกป้องดูแล...เขารู้ว่าเส้นทางในวงการพึ่งเริ่มต้น...และอนาคตของเขายังอีกยาวไกล...สัปดาห์นี้...จะอยู่หรือไป...เขาก็ไม่เสียใจ...
"เสียใจด้วยครับ...คุณไม่ได้ไปต่อ"
ริทคว้าตัวพี่ชายมากอดไว้แน่น...ใครคนนี้ที่อยู่ข้างๆเขามาตลอด...คอยดูแลคอยเอาใจ...คอยห่วงใยปลอบโยน...ใครคนนี้ที่มีอ้อมกอดอบอุ่นไว้ให้เขาเสมอ...โตโน่กอดปลอบน้องชายตัวยุ่ง...ไม่เป็นไรๆ...เดี๋ยวก็ได้เจอกัน...
กันเดินมาสมทบ...เสียใจที่พี่ใหญ่ต้องออกมากกว่าเรื่องอื่น...เราสามคนรักและสนิทกันมาก...แก๊งอสรพิษในวันที่ไม่มีหัวหน้าจะเป็นยังไงกันนะ...แล้วริท...จะเสียใจมากมั้ยนะ...
พี่ทีมงานตัดรายการเข้าช่วงโฆษณา...แล้วพาทั้งสามคนเข้าหลังเวที...ชี้แจงโตโน่เรื่องร้องเพลงอำลา...และปล่อยให้ทั้งสามคนได้อยู่ด้วยกัน...
"กัน...พี่มีเรื่องจะพูดด้วย" กันไม่ถามอะไรมาก..พยักหน้าเชิงเข้าใจแล้วเดินตามพี่ใหญ่ออกมา...ริทมองตามทั้งสองคน...ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่โตโน่ถึงดึงกันไปคุยด้วยคนเดียว...แต่อารมณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ก็เกินกว่าจะตามเข้าไปอยากรู้อยากเห็น...
"คือ...พี่มีเรื่องต้องบอกกัน" โอกาสมาถึงแล้ว...ถ้าไม่บอกตอนนี้...เขาจะรู้สึกผิดไปตลอด...
"เรื่องอะไรถึงบอกต่อหน้าริทไม่ได้...แถมเก็บไปบอกในบ้านก็ไม่ได้" กันพยายามทำตัวเป็นปรกติ...แม้ว่าความเศร้าจะกัดกินหัวใจอยู่ตลอดเวลา...
"ก็เพราะมันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับริท...และถ้าบอกที่บ้านก็คงโดนเอาไปลงเดลี่" โตโน่เข้าเรื่อง...เห็นไอกันมันทำหน้าเป็น...ก็รู้ว่าความเข้าใจของมันฝังลึกทีเดียว
"พี่โตโน่จะฝากให้กันดูแลริทเหรอ...ไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องนั้นอ่ะ" กันตอบแล้วยิ้มยั่วเฮียใหญ่...โตโน่ส่ายหัวพรืด...ก่อนจะยกมือวางบนบ่าพ่อพระเอกมาดเข้มคนนี้
"กัน...ฟังพี่นะ...." โตโน่เข้าโหมดจริงจังเสียจนกันอดที่จะแปลกใจไม่ได้...
...
...
"เรื่องริท...ความจริง...พี่รักมันแค่แบบน้องชาย...เรื่องวันนั้นที่พี่พูดกับกันทั้งหมด...พี่โกหก"
กันนิ่ง...
นิ่งไปนานจนโตโน่เริ่มไม่แน่ใจว่าไอกันมันช๊อกไปแล้วหรือเปล่า...แต่สักพักอาการมันก็ออก
"โอ๊ย...พี่โตโน่!!!!...โหยยยยยยยย...ทำไม...." แล้วกันมันก็ร้องออกมาอย่างเสียไม่ได้...
"โกรธพี่ป่าวว่ะกัน...ที่จริงพี่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะโกหกนะเว้ย...ก็เห็นมึงอ่ะขี้เก๊ก...เอาแต่มอง...เอาแต่กั๊ก...ก็นึกว่าพี่พูดอย่างนั้นออกไปแล้วกันจะมีลูกบ้าเปิดเผยมากกว่านี้...ที่ไหนได้...ดันมาพระเอกใส่พี่" มือยังจับบ่าน้องชายตัวดีที่ทำสีหน้าแปร่งๆแบบบอกไม่ถูกว่า เสียดาย ดีใจ หรือว่า โกรธ
"โหยยยยย...โหยยยย......" แล้วมันก็ยังพูดไม่เป็นศัพย์อยู่อย่างนั้น
"เห้ยกัน...เป็นไรไปแล้วว่ะ...ดีใจ หรือ เสียใจ...ว่ะเนี่ย" ชักจะงงกับอาการของไอกัน...
"ดีใจดิ...พี่โตโน่นะ...ปล่อยให้กันบ้าอยู่ได้ตั้งนาน...แล้วดูดิ...โหยยย" ท่าทางมันจะดีใจจนใกล้จะบ้า
"เออ...พี่ขอโทษ...พี่เห็นมึงสองคนบ้ากันทั้งคู่...บอกตรงๆว่าพี่รู้สึกผิดว่ะ..."
"หืม?...ไอริทมันบ้าเรื่องอะไร" กันแอบเอะใจ...แต่โตโน่ทำเป็นยักไหล่แล้วไม่ยอมตอบ...นอกจากฉีกยิ้มกว้าง
"แล้วตกลง...ตัวจริงของพี่โตโน่เนี่ย...คนเดิมใช่มั้ย" จำไว้เลยนะพี่โตโน่...ทำแบบนี้กับกันได้...โตโน่หยุดยิ้มเพราะคำถาม...เอาแล้วไง...ไอคนเจ้าเล่ห์มันต้องวางแผนย้อนกลับเขาแน่....
"กันครับ...กันยังรักพี่อยู่มั้ยครับเนี่ย"
"พี่โตโน่รักกันยังไง...กันก็รักพี่โตโน่อย่างนั้นและครับ" ดูมันตอบ...ไม่ต้องมายิ้มโชว์ลักยิ้มเลยมึง...งานเข้าแน่ตรู...เตรียมใจโดนกันมันล้างแค้นได้เลย...
"เอาเห้อ...พี่ผิดไปแล้ว...ไปๆ...กลับไปหาไอริทมัน...เดี๋ยวมันนอยด์ที่ทิ้งมันไว้คนเดียว..." กันหยุดยิ้มไม่ได้...แม้จะรู้ว่าไม่ควรจะดีใจในวันที่พี่ใหญ่ต้องออกจากบ้าน..แต่...ขอสักนิดเหอะวะ
"คุยไรกันตั้งนาน" พอเดินกลับมาก็เจอริทเข้าโหมดนอยด์เต็มพิกัด...
"เอ้า!...พี่กับกันจะมีความลับบ้างอะไรบ้างได้มั้ยริท" พี่โตโน่ก็ตอบแบบไม่กลัวริทมันจะเสียใจ...ริททำหน้ายู่ใส่พี่ใหญ่ก่อนจะหันไปคาดคั้นคำตอบกับใครอีกคน...แต่ปรากฏว่าไอกันมันเอาแต่ส่งยิ้มหวานมาให้...ไอบ้า...ไอปัญญาอ่อน...จะยิ้มทำไม...ริทเลยต้องหันกลับไปมองที่พี่ใหญ่อีกรอบ
"พี่ไปเตรียมร้องเพลงก่อนดีกว่า..ไว้คุยกันที่บ้านอีกทีละกัน" พี่โตโน่ตบบ่าทั้งสองคนแล้วเดินไปหาพี่ทีมงาน...ริทยังคาใจกับเรื่องเมื่อกี้...เลยต้องหันไปถามกันอีกรอบ
"คุยไรกันอ่ะ" กันหันมาตามประโยคคำถามเห็นริททำหน้าหงุดหงิดใจ...เลยทำหน้ากวนๆใส่แล้วค่อยตอบ
"ไม่บอก" ริทฟังคำตอบแล้วเตรียมตัวจะโวย...ยกมือค้างไว้แต่ยังไม่ทันไรกันก็รีบพูดต่อ
"ไว้คืนนี้จะเล่าให้ฟัง" กันรีบตอบแล้วก็คว้ามือริทเอาลงมาไว้ข้างตัว...ขอฉวยโอกาสจับมือแปบนึงก่อนจะปล่อยเป็นอิสระ...ริทค้าง...ทั้งคำตอบทั้งที่ไอกันมันทำ...อ่า....ก็ได้วะ....
ริทแอบมองเสี้ยวหน้าด้านข้างของกัน...ดูออกว่ามันกำลังมีความสุข...อยากรู้จริงๆว่ากันมันคุยอะไรกับพี่โตโน่...ทำไมมันดูมีความสุขขนาดนั้น...ก่อนหน้านี้มันยังเข้าโหมดเงียบโหมดเครียด...ทำเหมือนโลกใบนี้มีมันอยู่คนเดียว...แถมทำเป็นไม่สนใจริท...พยายามทำตัวออกห่าง...แล้วเมื่อกี้...มันยิ้ม...มันกลับมายิ้มให้เหมือนเดิมแล้ว...รอยยิ้มที่ริทชอบ...กับแววตา...ที่มองมาที่ริทเสมอ...
คืนนี้...ยังไงๆริทก็ไม่ลืมที่จะถามมันให้รู้เรื่องให้ได้ว่าก่อนหน้านี้กันมันเป็นอะไร...แล้วเมื่อกี้มันคุยอะไรกับพี่โตโน่...
---------------------------------------
รีบเม้นท์จังเลย น้อง little memory
อ้าว สตรอว์เบอรรี่ปลาทองด้วย (ไม่รุ้เหรอว่าใคร) 555+
รีบหวานก่อนไม่ว่าง...เด๋วจะค้างแล้วนะจ๊ะ
ปล...แอบดีใจที่เห็นเอฟซีโน่ริทมาตามอ่านด้วย 555+...เอฟซีดีๆน่ารักๆก็มี...
ปลล...รัก"กัน"สุดริท รัก"ริท"เหมือนกัน
ความคิดเห็น