คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : เต็มใจกับกระแส
"เจ็บ...และจริงๆก็พร้อมจะไป..."
เพลงเศร้าๆเหมาะกับคนเศร้าๆ..."ระยะทำใจ"...ระยะที่ว่านี้มันจะยาวนานมั้ยนะ...
สองรายการที่ได้ไปถ่ายร่วมกัน...ทำให้กันคนนี้ได้รับรู้ถึงความจริง...ความจริงที่ว่าไม่ใช่เขาคนเดียวที่ดูออกถึงความสัมพันธ์ของสองคนนี้...พี่โตโน่ กับ ริท...
ถึงแม้ว่าทั้งสองคนจะปฏิเสธความสัมพันธ์ในเชิงนั้น...และยืนยันว่าเป็นแค่พี่น้อง...แต่กันก็รู้ว่าทำไมพี่โตโน่ถึงต้องตอบอย่างนั้นออกไป...คำตอบที่ตรงข้ามกับสิ่งที่เคยบอกเขา...เพราะการกระทำแบบนี้มันก็เหมือนที่พี่โตโน่ยกเรื่องเกรซมาบังไว้...
แต่กับ ริท...ริทคิดยังไงกันแน่...ริทดูเต็มใจ...ดูเฉยๆกับกระแส...หรือว่าที่จริง...ริทเองก็รักพี่โตโน่เหมือนกัน...
"ไอกัน...วันนี้มึงร้องเพลงเพราะดีจัง" คนตัวเล็กอารมณ์ดีกับการอัดรายการวู้ดดี้...เพราะงั้นฟังเพลงอะไรก็เพราะไปหมด
"กูก็ร้องเพราะอย่างนี้ทุกวันอ่ะ" ตอบไปงั้นๆ...
"โหยยย...ไม่ค่อย...ปฏิเสธบ้างก็ได้นะมึง..แต่วันนี้มึงร้องเพราะจริงๆนะ...คิดงั้นป่ะพี่โตโน่" ริทกวนกระทั่งคนที่นั่งพิงเบาะรถหลับตาพริ้ม...ที่จริงก็ยังไม่หลับ...แต่กำลังจะแอบฟังบทสนทนา...ที่ไหนได้...ไอริทมันดึงไปเกี่ยวอีกละ
"พี่ก็ว่างั้น" ตอบแล้วแกล้งหลับตาต่อ...
"เพราะเพลงมันโดนมั้ง...กูก็เลยอิน...แล้วเลยร้องเพราะขึ้น" กันขอจบบทแค่นั้น...เพราะตอบเสร็จแล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่างรถตู้...แม้จะรู้ว่าความจริงสายตาของใครคนนึงกำลังมองมาที่เขาอยู่...ขอโทษนะริท...ถ้ากันใกล้กับริท...กันก็จะทำใจไม่ได้...ห้ามใจตัวเองไม่ได้...แล้วก็ต้องเจ็บ...อย่างนี้นานขึ้นอีก...
เป็นอะไร?
กันมันเป็นอะไร...มันต้องทำใจเรื่องอะไร...ทำไมมันถึงชอบทำให้เป็นห่วงนะ...เป็นห่วงมัน...แล้วก็ต้องมาเจ็บเพราะมัน...อยู่กับมัน..ได้รู้จักมันแล้วไม่มีอะไรดีเลย...
รู้ว่ากันมันดูแลตัวเองได้...เพราะทั้งๆที่มันอายุน้อยกว่าริท...แต่นิสัยกลับเป็นผู้ใหญ่กว่ามากโข...แต่ที่มันแสดงออกต่อริทก็ดันไม่เหมือนคนอื่นอีก...กันจะรู้มั้ย...ว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่มันแสดงออกมา...มันทำให้ใครคนนึง...ควบคุมตัวเองไม่อยู่...
กันมันเหมือนจะตามใจเวลาที่ริทอ้อน...บางครั้งก็ตามใจแต่บางครั้งก็ไม่...เวลาปรกติมันก็ชอบบอกว่าถ้าริทเครียดอย่าไปใกล้มัน...เพราะมันจะเครียดไปด้วย...แต่เอาเข้าจริงๆ...ก็มันเองนะแหละที่เข้ามาเป็นห่วงเข้ามาถาม...เวลาริทร้องไห้บางคนก็จะเงียบ อย่างพี่โตโน่ก็จะเข้ามาปลอบ...ไอกันมันก็มาอยู่ใกล้ๆมาลูบปลอบ...มายิ้มให้...มันไม่ได้พูดอะไร...แต่สายตามันก็สื่อให้ริทได้รู้...
อย่างวันนี้...
"ริทครับ...กระจกมีไว้ทำไร"
คนอื่นไม่รู้หรอกว่าทำไมริทถึงเงียบไป...ทำไมถึงนิ่งไป...
ใครจะเชื่อ...ว่าแค่คำพูด...สัมผัสที่มือ...รอยยิ้ม...และสายตา...จะทำให้รู้สึกเหมือนถูกสะกดได้ขนาดนั้น...หูไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย...นอกจากเสียงหัวใจของตัวเองที่เต้นรัว...อุณหภูมิรอบตัวก็ไม่อาจรับรู้ได้...นอกจากความอุ่นที่ทิ้งไว้ในช่วงเวลาที่ได้จับมือกัน...
ความรู้สึกแบบนั้น...มันค้างอยู่ในใจมาตลอด...
แต่หลังๆ...กันมันชอบเงียบ...ชอบคิดอะไรคนเดียว...ชอบทำให้เป็นห่วง...และมันก็ชอบเต้ย....
ริทไม่รู้ว่าตัวเองเป็นอะไร...รู้แต่ว่าเจ็บอยู่ลึกๆในใจ...รู้สึกหงุดหงิดเวลามันพูดถึงเต้ย...รู้สึกไม่ชอบไม่พอใจแล้วก็หงุดหงิดๆๆๆๆ...แต่ก็ไม่รู้ว่ากันมันทำอะไรผิด...
ทั้งๆที่ริทสนิทกับพี่โตโน่มาก...คุยกันได้ทุกเรื่อง...แต่เรื่องนี้...ริทกลับไม่กล้าพอที่จะปรึกษา...แทบจะเป็นเรื่องเดียวที่ต้องทนสงสัยอยู่คนเดียว...ถามใครก็ไม่ได้...ยิ่งพอมาเจอกระแสโน่ริท...ถามว่าริทรู้สึกอะไรมั้ย...ตอบได้เลยว่าไม่...ริทเฉยๆ...ริทสนิทกับเฮีย...ใครมองอาจจะแปลเป็นอย่างอื่น...ริทกลัวมั้ย...ริทจะต้องห่างจากเฮียมั้ย...ริทไม่แคร์...
เพราะบริสุทธิ์ใจ...เพราะฉะนั้นกับพี่โตโน่...ถึงไหนถึงกันได้อยู่แล้ว...ทำไปเพราะสนุก...ไม่ต้องคิดอะไรมาก
แต่กับอีกคน...
แค่จะทำตัวให้เป็นปรกติก็ยังยาก...แล้วพอมาเจอกับสถานการ์แบบนี้...ริทจะทำยังไงดี....
แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมไปตลอดทางขากลับ...สองคนนั่งคิดอะไรวุ่นวายอยู่ในใจ...มีเพียงพี่ใหญ่ที่ได้นอนหลับอย่างมีความสุข...โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่า...ไอที่น้องสองคนมันต้องมาคิดมากก็เริ่มมาจากแผนวุ่นวายของเฮียเพียงคนเดียว...
"กัน...วันนี้มึงจะมานอนที่ห้องใหญ่มั้ย" กันชะงัก...มองคนถามแล้วก็ต้องไตร่ตรองคำตอบให้ดี...
"แล้วริทจะให้กันไปนอนที่ไหน"
"มึงก็นอนเตียงเซนไง..." แล้วริทละ...จะนอนกับใคร...กันถามทางสายตา...แต่ดูท่าอีกฝ่ายรอแต่คำตอบ...กันพอจะเดาคำตอบได้เองเลยได้แต่ระบายยิ้มจางๆแล้วตอบ
"ไม่เป็นไร...กันนอนห้องเดิมสบายกว่า" ตอบแล้วก็หมุนตัวหลบ...เพราะอยู่ดีๆความรู้สึกน้อยใจก็เข้ามาท้นอีกครั้ง
"เดี๋ยว..." ริทดึงแขนเสื้อรั้งไว้...กันหันกลับมามองมือของริทก่อนจะไล่สายตามามองที่ใบหน้า...
"หมดอาทิตย์นี้ก็ต้องเหลือสองคนแล้ว...กูอยากใช้เวลาพร้อมกันสามคนนานๆ" กันเข้าใจริท...กันก็อยากอยู่กับริทนานๆ...แต่ถ้ายังไงกันต้องตัดใจ...ขอใช้เวลาก่อนถึงวันอาทิตย์นี้ให้กันได้ทำใจเถอะนะ...
"ยังไงหลังจากนี้ก็ได้ทำงานร่วมกันอยู่ดี" เอ่ยตอบแล้วก็แกะมือริทออกจากแขนเสื้อ...กันหลบสายตาของริทที่มองมา...ก่อนจะหมุนตัวเดินกลับห้องนอนของตัวเอง...
ทิ้งให้ใครคนนึงยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น...
ทำไม...
ริทเดินเข้าห้องของตัวเอง...ก็เจอพี่โตโน่ยืนส่งยิ้มแบบให้กำลังใจอยู่...
ขอโทษว่ะริท...พี่สัญญาว่าเด๋วพี่จะแก้ไขเรื่องราวใหม่นะ...อย่าเศร้าไป...อันนี้พี่ผิดเองที่ทำให้ไอกันมันเข้าใจผิด...ถ้ามันมีโอกาสให้พี่ได้บอกความจริงไอกันมันเมื่อไหร่...พี่โตโน่คนนี้สัญญาว่าจะรีบบอกมันทันที....โอ๊ยริท...มึงอย่าร้องไห้ดิว่ะ...
จะให้ริททำยังไง......กัน...
"จะต้องทำยังไงให้เธอมารัก...ถามเธอจริงๆช่วยตอบได้มั้ย...ยิ้มให้เธอไป...จนเหนื่อยใจแล้ว...ก็ยังโดนเมินอย่างนี้..หาคำตอบไม่เจอเห็นใจเถอะนะ...รบกวนเธอมาแนะนำวิธี...จะยากเท่าไหร่...ฉันยินดีทำให้เธอ"
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เมื่อไหร่จะได้หวานเนี่ย
ปล...ไรท์เตอร์ใกล้สอบแล้วววว
ความคิดเห็น