คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ขาวน่ารักนิสัยดี versus ปัญญาอ่อน
"นี่คิอสคริปต์ที่จะถามในรายการนะคะ...ลองอ่านกันดูแล้วลองคิดคำตอบไว้...ตรงไหนที่ตอบไม่ได้หรือมีปัญหาอะไรก็บอกพวกพี่นะคะ"
"ขอบคุณครับ//คร้าบ" ทั้งสามคนรับปึกกระดาษมาถือไว้ในมือ...มองจนพี่ทีมงานรายการเดินลับไป...แล้วจึงเริ่มอ่าน...
"โหยยยยยย...อย่างเยอะ...ถามเยอะอย่างนี้จะตอบไหวมั้ย~" เสียงบ่นดังขึ้นหลังจากที่ริทเปิดผ่านๆอ่านดูทุกหน้า...กันมองไม่เห็นต้นเสียงเพราะใครคนนั้นเลือกที่จะนั่งห่างไปจากเขาโดยเอาพี่ใหญ่กั้นไว้...ก็ดี...ไม่เห็นหน้า...อาจทำให้เขาตัดใจได้ง่ายขึ้น
"พูดอย่างนี้...แต่ทุกทีพี่ก็เห็นว่าคนที่ตอบก็เป็นริท...เพราะฉะนั้นอย่าบ่น" โตโน่แอบแขวะ...ริทยิ้มแทนคำตอบ...สายตามองพี่ใหญ่แถมผ่านเลยไปถึงคนที่นั่งอ่านสคริปต์อย่างตั้งอกตั้งใจ...
"มีถามเรื่องสเป็กด้วยแหะ" โตโน่เปรยขึ้นมาท่ามกลางความเงียบ...กันเหลือบมองพี่ใหญ่อย่างอดไม่ได้...พี่โตโน่จะตอบยังไง...แต่การถามทางสายตาไม่ได้แปลว่าคนถูกถามจะต้องตอบ..เพราะโตโน่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วเล่นตามแผนที่ตัวเองวางไว้ต่อ...
"ไงริท...สเป็กริทเป็นแบบไหน" ลองถามเพื่อช่วยใครบางคนดีกว่า...ริทฟังคำถามแล้วนิ่ง...คิด....แอบมองไปทางใครคนนึง...ก็บังเอิญที่เขามองมาพอดี...พอได้สบตากัน...เรื่องเมื่อกี้ก็โผล่ขึ้นมาทำให้รู้สึกหงุดหงิดใจ...ด้านกัน...ก็คิดว่าพี่โตโน่ถามเพราะอยากรู้ว่าริทจะรักพี่โตโน่บ้างมั้ย...เลยได้แค่นั่งรอคำตอบ...ไม่ว่าริทจะตอบแบบไหน...กันก็เตรียมใจไว้อยู่แล้ว...
"ก็...ริทขอแค่...เข้าใจริท...รับมุกที่ริทคิดได้...แค่เท่านี้ก็พอมั้ง" ริทตอบแล้วหลบสายตาของกันไปมองพี่โตโน่แทน...จะมองทำไม...ถ้าไม่คิดอะไร...
ใช่สิ...กันมันไม่น่ามอง...ถ้าไม่อย่างนั้นคงไม่หลบสายตา...ไม่สิ...อาจจะเป็นเพราะอยากมองคนที่รัก...คนที่เข้าใจริทเสมอ...คนที่รับมุกที่ริทคิดได้...และใครคนนั้นก็คงไม่พ้นเป้นพี่โตโน่คนนี้
โตโน่ได้แต่เซ็ง...ริทคร้าบบ...จะบอกใบ้มาบ้างได้มั้ย...เห็นบ้างมั้ยว่าไอกันมันหดหู่จนจะเหี่ยวอยู่แล้ว...
"พี่ว่าเพียบ...สเปกแบบนี้คงโดนเป็นล้านคน...เอาที่มันเจาะจงหน่อยไม่ได้หรือไงริท" หงุดหงิดใจกับไอสองคนนี้จริงๆ...กันเหลือบมองพี่โตโน่อีกครั้งแบบเงียบๆ...เฮียคงลุ้นว่าริทจะหมายถึงตัวเองมั้ย...นั่นสินะริท...ตอบมาเถอะ...
"อ้าวพี่โตโน่...คำถามเขาถามถึงสเป็ก...จะให้ริทตอบแบบเจาะจง...มันก็กลายเป็นบอกว่าริทชอบใครอยู่แทนอ่ะดิ" ริทแย้ง...
ก็นั่นแหละครับริท...ที่พี่ต้องการ...และไอกันเองมันก็อยากรู้...บอกใบ้มานิดนึงก็ยังดี...จะบอกว่า ดำ ร้องเพลงเพราะ เป็นคนสุพรรณฯ...บลาๆ...พี่พร้อมจะชงครับริท...อย่าเอาแต่ตีหน้าเฉยทำเป็นชื่อได้มั้ย...
"แล้วใครอ่ะ...กูบอกของกูแล้วนะ...มึงไม่เห็นบอกบ้างเลย ริท" ทำใจกล้าๆกลัวๆถามออกไปบ้าง...เห็นพี่โตโน่กระวนกระวายใจ...ก็สงสารพี่เขา...แต่ริททำแค่เพียงเบือนหน้ามามองที่กัน....ปล่อยให้อีกสองคนลุ้นอยู่ในใจ...ก่อนจะยักไหล่แล้วตอบ
"คนที่นิสัยปัญญาอ่อนอ่ะ"
กันนิ่งไปชั่วครู่...แอบคิดเข้าข้างตัวเองไปไกลจนใจสั่น...ไม่ใช่เขาหรือไงที่ไอริทมันชอบด่าว่าปัญญาอ่อน...คำตอบเมื่อกี้...กันขอแอบเอาไปคิดให้ดีใจได้มั้ย...สายตาของริทยังมองมาที่เขา...แต่กันก็ยังแปลสายตานั้นไม่ออก...
"นั่นคำตอบหรือคำด่าว่ะริท...พี่สงสัย" ตกลงมันเป็นคำตอบป่าวว่ะ...แล้วคำตอบของไอริทมันคือกันหรือป่าว...จ้องตากันอยู่แค่สองคน...แต่ไม่มีฝ่ายไหนแสดงที่ท่าว่าจะเขินอายหรือประหม่า...สองคนนี้มันมีใจให้กันแน่ป่าวว่ะเนี่ย...หรือกูกำลังคิดไปเอง
"เปลี่ยนเรื่องเห้อ...ริทไม่อยากพูดถึงแล้ว...นี่ๆๆ..พี่โตโน่เห็นป่ะ...ว่ามีถามเรื่องเราสองคนด้วย..." เรื่องใหม่ของริท...ทำให้ความรู้สึกของกันเหมือนกลับตีลังกา...จากจุดสูงสุดล่วงมาถึงจุดต่ำสุด...เรื่องนี้...เป็นเรื่องที่ริทอยากพูดถึงมากกว่าใช่มั้ย...
"เดี๋ยวกันไปหาน้ำกินก่อนนะ...มีใครจะเอาด้วยมั้ย" พี่โตโน่กับริทหันมามอง...ตกใจจนตอบไม่ทัน...เพราะพอกันถามจบก็เดินออกจากห้องไป...เห้อ...กันเอ๊ย...ทนไม่ไหวแล้วดิเนี่ย...
ริทมองตามหลังคนที่เดินออกไป...จะเดินตามไปก็ยังไม่ใช่อารมณ์...เพราะตอนนี้ทั้งโกรธทั้งน้อยใจ...เรื่อง"เต้ย"ยังค้างคาไม่หาย...
"ไอคนปัญญาอ่อน" ริทแอบด่าลับหลังแล้วก็หยิบกระดาษสคริปต์มาอ่านต่อ...โตโน่หันมามอง...ประมวลผลแล้วก็อยากจะตะโกนว่า "อ๋อ"ออกมาดังๆ...ที่แท้...ไอน้องชายสองคนนี้มันก็ทั้งปากแข็งทั้งหน้านิ่งได้ไม่ต่างกัน...กลบเกลื่อนความรู้สึกตัวเองได้เทพมากๆ...อย่างนี้มันต้องชงทางฝ่ายนี้บ้าง...
"ริท...เมื่อเช้ากันมันบอกว่าสเป็กมันเป็นยังไงนะ" ทำเสียงซื่อๆเข้าไว้...
"เต้ยไง" ริทใช้เวลาตอบเร็วจนจับเวลาแทบไม่ทัน
"แล้วเต้ยเป็นแบบไหน..พี่ไม่รู้จัก" เออ...ก็ไม่รู้จักจริงๆ...ริทมุ่นหัวคิ้วด้วยความขัดใจ...
"ริทไม่รู้อ่ะพี่โตโน่...คงต้องรอให้กันมันมาตอบเอง" พอดีที่พ่อพระเอกเดินกลับมากลางดงระเบิดเป๊ะๆ
"เห้ยกัน...พี่โตโน่เขาถามว่า...แบบเต้ยที่กันชอบ...เป็นแบบไหน" กันเปิดประตูค้าง...งงที่เรื่องมันกลับมาที่ตัวเองอีกรอบ...หันไปมองที่พี่โตโน่...เฮียก็ทำแค่ส่งยิ้มกว้างมาให้...
"เต้ยเหรอ...ก็...ขาว...น่ารัก...นิสัยดี..." ตอบแล้วก็มองไปหาคนที่ตรงตามคำบรรยายมากที่สุด...แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวสักนิด...
"เต้ยเนี่ยน่ารักเนอะ" แปลว่าไรว่ะริท...
"อะไรมึง...กูชอบก่อนนะ" เพื่อนๆๆๆๆ...ทำตัวเหมือนเดิมเข้าไว้
"ทำไม...มึงชอบเต้ยแล้วกูชอบบ้างไม่ได้หรือไง" ริทแม่งกวนประสาทไอกันอีกแล้ว...พี่โตโน่มองยิ้มๆ...ปล่อยสองคนนี้ได้กัดกันบ้างจะเป็นไรไป...
"มึงเคยเจอเขาแล้วเหรอ" กันก็กวนประสาทกลับ
"มึงก็ไม่เคย...อย่ามากาก...มึงชอบได้กูก็ชอบได้" ริทตอบแล้วส่งสีหน้ายียวนใส่
"มึงมาต่อยกะกูเลยมั้ย" กันทำท่าจะต่อย...แต่ใบหน้าก็มีความสุขสะจนไม่อยากจะแซว
"อย่าคิดว่ากูไม่กล้านะเว้ย...แต่กูกลัวว่าที่ดำๆอยู่แล้วจะเพิ่มม่วงเพิ่มเขียวเข้าไปอีก" ปากดีได้โล่ห์ครับริท...กันมันก็ยิ้ม...มองคนขี้นอยด์เหวี่ยงใส่ตัวเองแล้วก็มีความสุข
เฮียใหญ่ก็มีความสุข...
รู้ว่าที่ไอริทมันตอบมาทั้งหมดเรื่องเต้ยเนี่ย
"หึง"
คำเดียวบรรยายได้หมด...^^
--------------------------------------------------------
ไข้จะขึ้น T^T
ความคิดเห็น