ความในใจของเกย์คนหนึ่ง

ลำดับตอนที่ #36 : ปิดเทอม

          ผมคิดถึงบ้านมากกว่าที่ตัวเองคิดเอาไว้....ทั้งพ่อและแม่....และอาจรวมไปถึงไอโอ๊ตด้วย....เพราะฉะนั้นสามสี่วันแรกที่กลับมาทื่บ้านผมเลยใช้เวลาอยู่แต่ในบ้าน...แม่เองก็ดีใจที่ผมได้กลับมาอยู่ในสายตาท่าน...เลยทำอาหารที่ผมชอบเต็มไปหมด....ปิดเทอมคราวนี้ก็คงไม่วายจะอ้วนขึ้นอีกแน่ๆ...

          แม่ไม่ค่อยเป็นห่วงเรื่องการเรียนของผมเท่าไหร่นัก...ท่านไว้ใจให้ผมดูแลตัวเองได้ตั้งแต่ที่ผมไปเรียนมอปลาย...อย่างมากที่สุดก็แค่พูดเตือนว่า...อย่าลืมอ่านหนังสือนะ....ไม่ก็...พักบ้างนะเอ็ม....เพราะฉะนั้นพอผมปิดเทอม...ท่านก็ให้ผมได้พักอย่างเต็มที่....ปิดเทอมนี้ผมเลยมีแปลนการใช้วันหยุดอย่างเต็มที่...ทั้งหนังสือ....การ์ตูน...เกมส์....

          จนกระทั่งวันนึงที่ผมไปสยามเพื่อเดินเล่น....เหล่มองคนหน้าตาดีๆ(อันนี้ล้อเล่นครับ)....มองหาหนังสือที่ออกใหม่....แล้วระหว่างที่ผมเดินจะข้ามถนนผมก็เหลือบไปเห็นคนคุ้นตา...

          "ทราย!!!" ผมตะโดนเรียกเสียงดัง...ทำเอาทรายหันหลังกลับมาตามเสียงเรียกอย่างรวดเร็ว

          "อ้าว...เอ็ม...." ทรายแสดงสีหน้าดีใจ...แล้วเดินมาหาผม

          "โลกกลมจริงๆ" ทรายพูดต่อ

          "ทำหน้าดีใจอย่างกับไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแหนะ" ผมล้อ..

          "จริงๆก็ไม่ได้อยากเจอ...แต่ใครก็ไมรู้ตะโกนเรียกสะเสียงดัง" ทรายแกล้งงอน...ผมเลยอดหัวเราะไม่ได้

          "เอาน่า...ล้อเล่น...ว่าแต่...นี่มาทำอะไรอ่ะ" ผมถาม...เพราะเห็นว่าทรายเหินตัวปล่าว...แต่งตัวบอกว่าไม่ได้มาชอบปิ้งแน่ๆ

          "มาตัดผมแถวนี้...แล้วเอ็มอ่ะ" ทรายถามกลับ

          "มองหาคนหล่อ...อย่างพี่ข้าวหน่ะ.." 

          "อ้อเหรอ....แล้วอย่างทีละเอ็ม" ทรายย้อนกลับ

          "เกี่ยวไรกับทีอ่ะ" ผมถามหน้ามุ่ย...คุยกับทรายทีไร....ไปเรื่องทีทุกครั้งเลย

          "ไม่ล้อแล้วก็ได้...ว่าแต่...เอ็มไปตัดผมกับทรายมั้ย" 

          "อืม...ก็น่าสนอยู่...แต่นึกไม่ออกว่าจะตัดทรงไหนดี" ผมตอบ..ยกมือจับผมของตัวเองที่ยาวขึ้นมาก

          "เดี๋ยวเดี๋ยนจัดให้....รับรองเริ่ด" ทรายดัดจริตพูดแล้วจูงกึ่งลากผมไปยังร้านตัดผม

          จนกระทั่งมาถึงร้านตัดผม...ทรายก็จัดการเข้าไปคุยกับช่างคนนึงเรื่องทรงผมของผมที่จะตัด.....ทรายบอกว่าร้านนี้เป็นร้านประจำ...ตัดผมดีมากๆ....รับรองว่าผมจะติดใจ...ผมนั่งเกร็งๆ...เพราะทรายไม่บอกผมสักนิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับหัวของผมบ้าง.....ผมเลยได้แต่นั่งรอชะตากรรม...แล้วช่างก็เริ่มจัดการ....ผมเปียกๆทำให้ตัวผมเองไม่รู้ว่า...ท่ามันแห้งแล้วจะเป็นยังไง....เอาเหอะ....เชื่อทรายสักครั้ง....ไม่ดีจริงก็ทำใจ.....ช่างทำผมมือเบามากๆ....จนกระทั่งผมเคลิ้มหลับไป....รู้สึกตัวอีกทีก็ตดเสร็จ....แล้วต่อด้วยไดร์....ผมตื่นมามองเห็นทรายอมยิ้มอยู่....คงขำที่เห็นผมหลับ....

          "เสร็จแล้วจ้า" เสียงคนตัดผมปลุกผมจากความอึ้งในหัวตัวเอง....ทรงนี้....จะดีเหรอ..

          "น่ารักจริงๆ...เข้ากับเอ็มจริงๆด้วย...คิดไว้แล้วเชียว" ทรายเสริมมาจากข้างๆ....น่ารักเนี่ยนะ....

          "น่าเสียดายที่เอ็มไม่มีความคิดที่จะย้อมผม...ไม่งั้น...กลายเป็นหนุ่มน้อยเกาหลีแน่ๆ" ทรายพูดต่อ....ส่วนผม...พูดไม่ออก....ได้แต่มองกระจกอยู่อย่างนั้น...

          แล้วผมก็รอจนกระทั่งทรายไดร์ผมเสร็จ...ผมจ่ายตังค์.....แล้วเดินออกมาจากร้านพร้อมกับทราย

          "เป็นไรป่าวเอ็ม.....ไม่ชอบผมทรงนี้เหรอ" ทรายถาม...

          "ปล่าว...แค่ไม่ชินหน้าตัวเอง..." ผมตอบตามจริง...ทรายคงกลัวว่าผมจะไม่พอใจ

          "แต่ถ้าทรายบอกว่าน่ารัก...เอ็มก็จะเชื่อ....แต่ว่า...ไม่มีทรงที่ตัดแล้วดูหล่อบ้างหรือไง" ผมถาม...แล้วทรายก็เริ่มขำ

          "เอ็มคิดมาก.....ที่ตัวเองน่ารักหรือไง" ทรายถาม....ไม่ใช่อย่างน้านนนน.... แต่ผมก็ไม่ได้ตอบ...

          "ทรายขอถ่ายรูปเอ็มเก็บไว้หน่อยสิ....ว่าผมทรงนี้ทรายคิดให้" ทรายพูดแล้วหยิบมือถือมาเตรียมถ่ายรูป...ผมก็ไม่ทันปฏิเสธเลยยิ้มให้ถ่ายรูป...แม้ว่าจะยืนอยู่บนทางเดินที่มีคนเดินอยู่...

          "อืมหืม.." แล้วทรายก็ยิ้มอย่างมีเลศนัยอะไรบางอย่างที่ผมถามไป....ทรายก็ไม่ยอมตอบ......อืม...อย่าให้เอ็มรู้นะ

          แล้วตลอดวันนั้นผมก็ไม่ได้ซื้อหนังสือ...แต่กลายเป็นเดินไปทั่วสยามกับทรายแทน...มีคนมองมาทางเราเยอะ...ซึ่งผู้ชายส่วนมากที่มองมาจะมองไปทางทราย...ส่วนผมที่โดนมองที่ก็เริ่มไม่มั่นใจในทรงผมตัวเอง....เหอๆๆๆ....ก็คนมันไม่ค่อย self

          เย็นวันนั้นพอผมกลับไปที่บ้าน...ไอน้องชายตัวดีก็มาทักให้เสีย self คนแรกเลย...เข้ามาถามว่า...พี่เอ็ม..คิดไงตัดทรงนี้...ผมเลยได้แต่ตอบแบบปลอบใจตัวเองไปว่า...คิดดีแล้วไง...สาวนแม่ของผมแค่มองด้วยความแปลกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ได้ทักออกมาให้ผมหดหู่ใจ...เพียงแค่พยักหน้ายิ้มๆ...(ก็ดีกว่าไอโอ๊ตตัวแสบ)...แล้วผมก็กินข้าวอาบน้ำ...เหนื่อยไม่ใช่เล่นเลย...กับการเดินตะลอนๆไปทั่วกับทราย...ผมนั่งเช็ดผมอยู่บนเตียงอย่างสบายใจตอนที่มือถือดังขึ้นมาขัดจังหวะ...เลยต้องละมือไปรับสายก่อนที่มันจะตัด

          "หวัดดีที" ผมทัก...ปลายสายเงียบไปสักครู่

          "หวัดดี...เอ็มเป็นไงบ้าง" คำถามเป็น pattern ดีจังแหะ

          "สบายดี...เมื่อยขานิดหน่อย" ผมตอบ

          "เอ็มไปทำอะไรมาหล่ะ" ทีถามเสียงใส...ผมได้ยินเสียงหัวเราะมาตามสาย...(มือถือไม่มีสายแหะ)

          "เดิน...เดิน...เดิน...แล้วก็เดิน...ทั่วสยาม...โดนทรายลากไปนู่นไปนี่" ผมแอบบ่น...ทรายได้ยินคงน้อยใจแย่แน่ๆ

          "ให้ทีขับไปรับมั้ยล่ะ"

          "ล้อเล่นหน่า" ผมหัวเราะ...รับส่งรอบสยาม...ตลกพิลึก

          "แล้ววันนี้เอ็มทำอะไรอีกเหรอ" ทีถาม...ถามแปลกๆ...ทีรู้อะไรมา...

          "ปล่าวหนิ" ผมโกหก
 
          "เหรอ" เสียงทีเรียบมาก

          "ก็....ไปตัดผมมา..." บอกก็ได้ว่ะ

          "เป็นไงล่ะ...เปลี่ยนไปเยอะมั้ย" ทีถาม...แต่ทำไมรู้สึกเหมือนทีแอบหัวเราะ

          "ไม่รู้แหะ...ไม่คุ้น...แถมโดนน้องชายตัวแสบทำให้รู้สึกไม่ดีอีก" ผมตอบ...โทษทีนะโอ๊ต

          "ไม่กล้ออกจากบ้านไปไหนแล้วเนี่ย" ผมพูดต่อ

          "ไม่ได้แย่ขนาดนั้นสักหน่อย...ก็น่ารักดีนี่"

          "ทีรู้ได้ไง" ผมถาม


          เงียบ..


          "ที...บอกมาเดี๋ยวนี้" ผมซักต่อ

          "ก็...ทรายส่งรูปมาให้..." ทีตอบ...มิน่าละ...ทรายๆๆๆๆๆ....ไม่น่ายอมให้ถ่ายเลยจริงๆ

          "เอ็มโกรธเหรอ" ทีถามเสียงอ่อย

          "ปล่าว" ผมตอบสั้นๆ

          "เอ็ม..."

          "ทำไม..."

          "ไม่ได้โกรธแน่นะ" ทีถามอีกครั้ง

          "อืม" ผมตอบ...ว่าแล้ว...ท่าทางทีจะกลัวผมโกรธจริงๆ...วันหลังจะแกล้งคืนบ้าง...

          แล้วคืนนั้นผมก็คุยอะไรอีกมากมาย...ทั้งเรื่องหนังสืออ่านเล่น...ทั้งเรื่องเกมส์....แล้วผมยังได้รู้เพิ่มอีกว่า...ตอนนี้ทีทำงานพิเศษเป็นอาจารย์พิเศษสอนวิชาฟิสิกข์ให้เด็กมอปลาย...ทีบอกว่าทำงานไปเพื่อหาเงินเก็บ...ไม่อยากเอาเงินในธนาคารมาใช้เยอะ...กลัวจะหมดสะก่อนทำงาน...ระหว่างที่ผมคุยโทรศัพท์กลับทีก็มีสายซ้อนเข้ามาแต่ผมไม่ได้รับสาย..........อาร์ท.........พอผมคุยโทรศัพท์กับทีจบมันก็สี่ทุ่มแล้ว...ผมโทรกลับไปหาอาร์ท...ก็ไม่มีใครรับสาย...อาร์ทอาจจะนอนไปแล้ว...เอ...หรือว่าโกรธ....จะโกรธเรื่องอะไรละ....ไม่มั้ง....ผมเลยได้แต่คิดไว้ในใจว่า...ไว้วันหลังจะโทรไปหาอาร์ทบ้าง....แล้วผมก็หลับไปทั้งๆที่มือยังกำมือถืออยู่อย่างนั้น...

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

          มีคนคิดถึงอาร์ท..
     ตอนหน้าครับ..
     เจออาร์ทแล้ว..
     แต่ก็..
     ดีหรือป่าวไม่รู้ที่ได้เจออาร์ท

     InLuSt