ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : กระทู้ 3
โตโน่พูดพร้อมน้ำตารื้น ริทเองด้วยสภาพจิตใจที่กำลังอ่อนแอจึงกอดตอบโตโน่แน่น ราวกับน้องที่ต้องการการปลอบใจจากพี่ชาย...ใช่ พี่ชาย... เพราะแม้จะยังรู้สึกเจ็บกับภาพตรงหน้า แต่การได้กอดกับโตโน่อีกครั้งในตอนนี้ มันทำให้เค้าเข้าใจความรู้สึกตัวเองมากขึ้นว่า เค้ารักโตโน่...แบบ พี่ชาย...จริงๆ
ส่วนด้านนอกนั้น เกตและเซนที่ออกมาก่อนริทและโตโน่ ก็กำลังพูดจาทักทาย และกอด เพื่อนๆพี่ๆ ทั้งสามคน เพื่อให้หายคิดถึง โดยไม่ทันได้เห็นว่า กัน กำลังมองดูชายหนุ่มสองคนที่กอดกันอยู่ด้วยแววตาหม่นหมอง... ริท รักพี่โตโน่จริงๆ...สินะ
ขณะเดียวกัน หมอเก่งที่กำลังคุยกับน้องๆ ก็ละสายตามามองกัน และเลยไปถึงริทและโตโน่ที่ยังกอดกันนิ่ง และมันก็ทำให้เขารู้ว่า กัน น้องชายของเขา กำลัง..มีความรัก
"มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็ได้นะกัน" เก่งพยายามพูดเมื่อเห็นว่าดวงตาคมฉายแววหม่นหมอง...กันหันกลับมามองหน้าพี่หมอแล้วฝืนยิ้มให้แสดงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ครับ...เข้าไปคุยในบ้านกันเถอะ...พี่เก่งเกรซไอซ์" กันรีบกลบเกลื่อนความรู้สึกภายในใจ...ความรู้สึกที่มาจากความจริง...ว่าริทเลือกใคร...
เสี้ยววินาทีหนึ่งที่ทั้ง8คนเดินมารวมกันก่อนเดินเข้าไปในบ้าน...สายตาริทก็บังเอิญหันไปสบกันสายตาของกันเข้า...แต่...ว่างเปล่า...ความรู้สึกที่กันส่งมากลับไม่มี...เพราะกันรีบหันไม่คุยกับพี่เก่งต่อ...ทิ้งให้ริทได้แต่ยืนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น
ในขณะนั้น ริทและกันไม่รู้เลยว่ามีสายตาอีก 2 คู่จับจ้องมาที่เขาทั้งสอง สายตาคู่หนึ่งมองมาที่กันด้วยความเป็นห่วง ส่วนอีกสายตาหนึ่งมองมาที่ริทด้วยความเจ็ปปวด
"พี่เซนพวกเรา ไปเอาน้ำกับขนมมาให้เกรซ พี่เก่งแล้วก็ ไอซ์ดีกว่า"เกดรีบพูดแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มไม่ค่อยดี
"ก็ดีเหมือนกัน ริทไปช่วยพี่กับเกดหน่อยซิ"เซนเรียกริทเพื่อหวังว่า เอาตัวต้นเหตุออกอาจจะทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดสงบลงได้
"ไม่ต้องริทเดี่ยวไอซ์ไปช่วยเอง"ไอซ์เสนอตัวขึ้นมา(เซนแอบคิดในใจ "เกิดมามีน้ำใจอะไรตอนนี้") และแล้วเซน เกด ไอซ์ก็เข้าไปในห้องครัว ทิ้งให้เก่ง เกรซ โตโน่ ริท กันนั่งอยู่เพียง5คน (โอ้โห!!! 5คนนี้เป็นชนวนทั้งนั้นเลย 5555+)
หนุ่มสาวห้าคนนั่งลงที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน โดยที่เกรซ เก่ง และกัน นั่งด้วยกัน ส่วนริทและโตโน่นั่งที่โซฟาอีกตัว
"พี่เก่ง สามคนนี้เค้าเป็นอะไรกันอ่ะ นั่งเงียบกันหมใดเลย?" สาวน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยอดจะกระซิบถามเก่งไม่ได้เมื่อเห็นบรรยากาศอึมครึมที่ก่อตัวขึ้น
"ขนมมาแล้วค้า!!!" เสียงเกตดังขึ้นก่อนที่เก่งจะได้ตอบอะไรกับเกรซ เมื่อเกรซได้ยินเสียงเกด ความสนใจในเรื่องเมื่อกี้ก็หายไปในทันที เกรซรีบพุ่งเข้าไปหาเกด
"มามา พี่เกดเดี๋ยวเกรซช่วย"
"ไม่ต้องเลยๆ เกรซช่วยเดี๋ยวเพื่อนๆไม่ได้กินกันพอดี ยิ่งเบลอๆอยู่ช่วงนี้"เกดรีบบอกก่อนที่เกรซจะเข้ามาช่วย
"โถพี่เกดอ่า ก็เกรซอยากช่วย"
ในระหว่างนั้นพี่แฟรงค์ก็เดินเข้ามาทำให้ทุกๆคนพุ่งความสนใจไปที่พี่แฟรงค์
"เอาล่ะครับ เป็นที่รู้กันว่า วันนี้ทางรายการเดอะสตาร์ได้จัดให้พวกเรามาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน และพี่มีข่าวดีมาบอก วันนี้ทางรายการจะพาพวกเราออกไปเที่ยวนอกสถานที่ แต่จะเป็นที่ไหน พี่ไม่บอกน่ะ เดี๋ยวก็รู้กันเอง"พี่แฟรงค์พูดพร้อมกับส่งสายตาไปที่น้องๆในบ้านทั้ง8คน
"เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา...พี่ว่าน้องๆขึ้นรถตู้ไปกันเลยดีกว่า" ว่าแล้วพี่แฟรงค์ก็รีบกวาดต้อนทั้ง 8 คนไปขึ้นรถ...ไม่ได้รู้เลยสักนิดว่าจินใจของแต่ละคนนั้น...ไปเที่ยวไม่ไหวจริงๆ แล้วพอถึงเวลาขึ้นรถ...ลำดับการเข้าไปนั่งในรถตู้ก็ช่างไม่เป็นใจเหลือเกิน...เมื่อ..โตโน่ ริท ไอซ์ถูกดันให้เข้าไปนั่งเบาะหลังสุด...มีเซน กัน เก่งอยู่เบาะที่สองและเกรซกับลูกเกดนั่งอยู่เบาะหน้าสุด... เกตลอบหันไปส่งสายตาแสดงความกังวลใจไปให้เซน...ซึ่งเซนได้แต่ลอบถอนหายใจแทนคำตอบ...
"พี่ริทมีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า สีหน้าไม่ดีเลยอ่ะ?" ไอซ์มที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้นอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นริททำหน้าซึมๆมาตลอด
"เปล่านี่ พี่ก็แค่ปวดหัวนิดหน่อย" ริทตอบพร้อมกับพยายามฉีกยิ้มให้อีกฝ่ายได้หายกังวล แต่ริทคนซื่อก็ไม่สมารถตบตาไอซ์ได้สำเร็จ หนุ่มน้อยผิวเข้มจึงขยับเข้ามาอีกนิดแล้วบอกว่า
"พี่โกหกไม่เนียนเลยนะ เราให้ไอซ์ฟังเหอะ...ไอซ์เป็นหว่งนะ" ริทหันมามองตาไอซ์ที่แสดงความห่วงใยให้เห็นอย่างชัดเจน และเป็นเวลาเดียวกับที่โตโน่หันมามองทั้งสองคน และได้เห็นว่า มือขวาของไอซ์วางอยู่บนมือซ้ายของริท โดยทื่ทั้งสองคนเหมือนจะยังไม่รู้ตัว
"พี่โตโน่ พี่ริท ไอ้ไอซ์ คุยอะไรกันอยู่หน้าเครียดเชียว ร่าเริงหน่อยซิ"เกรซพูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงเหมือนเคยของเธอ
"เอาล่ะทุกๆคน ถึงแล้ว"พี่แฟรงค์พูดขึ้นจึงทำให้ทุกๆคนเปิดผ้าม่านรถออกมาดูว่าที่นี่คือที่ไหน ปรากฏว่ามันคือ ดรีมเวิลล์นั้นเอง
เมื่อรถมาถึงที่นี่ทุกๆคนต่างทยอยลงมาจากรถ และพี่แฟรงค์ก็เริ่มพูดต่อ
"เอาล่ะครับ ที่ทีมงานจัดขึ้นมานั้นก็เพื่อให้พวกเราทุกคนคลายเครียดและเพื่อกระชับความสัมพันธ์ยิ่งขึ้น โดยทางทีมงานได้สุ่มให้พวกเราดำเนินกิจกรรมกันเป็นคู่ๆซึ่งมีดังต่อไปนี้...."พี่แฟรงค์พูดพร้อมกับประกาศออกมา
1.หมายเลข1 เกด คู่ กับหมายเลข 5 เซน
2.หมายเลข2 ไอซ์ คู่ กับหมายเลข 4 เก่ง
3.หมายเลข3 กัน คู่ กับหมายเลข 8 ริท
4.หมายเลข6 โตโน่ คู่กับ หมายเลข 7 เกรซ
-----------------------------------------------------------------------
ทันทีที่สิ้นคำประกาศของพี่แฟรงค์...เหล่าเดอะสตาร์ทั้ง 8 ก็ได้แต่หันมองหน้ากันไปมาอย่างเร็วๆ...มองหน้า...คนที่ไม่ได้ถูกจับให้คู่กัน.. "เดินไปหาคู่ตัวเองเลยครับน้องๆ...จะได้ไปทำกิจกรรมร่วมกัน...ตั้งแต่รถไฟเหาะตีลังกา...ไวกิง...บ้านผีสิง...และจบลงที่กระเช้าครับ"...
เก่งและไอซ์เดินไปจับคู่กันและพูดคุยกันอย่างเฮฮา...แต่สำหรับอีกสามคู่ที่เหลือ...เงียบ...คือสิ่งเดียวที่ใช้บรรยายได้... เกรซส่งยิ้มให้พี่โตโน่แบบไม่คิดอะไรในขณะที่โตโน่รู้สึกผิดกับเกรซมาก...ลูกเกตก็ทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่กับเซนเพราะมองหน้าเซนที่ไรก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้..ส่วนเซนก้ได้แต่ใช้ความเงียบกลบเกลื่อนความเขิน...ส่วนคู่สุดท้าย...กันเห็นว่าริทพยายามไม่มองหน้าเขา...แต่เลือกที่จะมองไปทางพี่โตโน่หรือคนอื่นๆแทน...ทำให้ความรู้สึกบางอย่างแล่นขึ้นมาเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างจุกอยู่ที่คอ...เกลียดกันแล้วเหรอริท...
"เอาล่ะครับเมื่อทุกคนยืนอยู่กับคู่ของตัวเองแล้ว ทีมงานเชิญเลยครับ"เมื่อสิ้นเสียงพี่แฟรงค์ ทีมงานเดินเข้าไปที่น้องๆทั้ง8คนพร้อมกับสวมปลอกแขนให้โดยที่มีกุญแจล็อคอยู่ กัน-ริท เกด-เซน โตโน่-เกรซ ต่างอึ่งและเงียบยิ่งกว่าเดิม
"ใครที่ชนะในเกมส์นี่ ถึงจะได้ลูกกุญแจไป และก็จะเป็นอิสระ ส่วนที่เหลือเราจะมีเกมส์สนุกๆให้เล่นกันอีก เอาล่ะพี่จะขออธิบายกติกาก่อนดีกว่า พี่จะแบ่งออกเป็น4ฐาน นั้นก็คือ 1บ้านผีสิง 2.รถไฟเหาะ 3.ไวกิ้ง 4.กระเช้า โดยที่ ทีมที่1 ไปฐานที่1 ทีม2 ไปฐานที่2 ทีม3ไปญานที่3 ทีม4ไปฐานที่4 แล้วเมื่อทำภารกิจเสร็จในแต่ละฐานก็ให้วนไปที่ฐานใหม่ได้ทันที"พี่แฟรงค์ร่ายยาวจนแต่ล่ะคน สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วมีเพียง ไอซ์และเก่งที่ยังคงร่าเริงและคุยกันอย่างสนุกสนาน
"และในแค่ละฐานจะมีดาว1ดวง ใครที่เก็บดาวได้ครบ4ดวง ถึงจะมีสิทธิ์ในกุญแจ โอเคกติกาก็มีแค่นี้เอาล่ะ ตอนนี้ก็หมดเวลาของพี่แล้ว ไว้ช่วงเย็นๆเราค่อยมาพบกันใหม่ ขอให้ทุกๆคนสนุกกับการทำกิจกรรมในครั้งนี้ โชคดีครับ"พี่แฟรงค์พูดพร้อมกับที่ทีมงานในแต่ล่ะกลุ่มพาพวกเขาเหล่านั้นไปที่ฐานของตน
แล่ะคู่ต่างแยกย้ายกันไปตามฐานของตนเอง โดยไอซ์และเก่งที่ดูจะสบายๆที่สุดเดินนำลิ่วๆไป แต่กระนั้น ไอซ์ก็อดจะหันไปมองริทอย่างเป็นห่วงไม่ได้ เพราะตั้งแต่ริทไปจับคู่กับกัน ดูริทจะสีหน้าแย่กว่าเดิมอีก
"ไปได้แล้วไอ้น้อง ปล่อยให้พี่ๆเค้าเคลียร์กันเองเหอะ" เก่งพูดแล้วก็ดึงแขนให้ไอซ์ตามไปอย่างรวดเร็ว ไอซ์จึงต้องยอมไปตามแรงดึง โดยไม่ทันได้ถามว่า กันกับริทมีเรื่องอะไรกัน
ฐานแรก...กัน-ริท...ไวกิ้ง...
เดินก็ห่างกันไม่ถึงเมตรเพราะกุญแจมือที่ล๊อกเอาไว้...แต่ทำไมความรู้สึกภายในใจมันเหมือนไกลกันขนาดนี้...กันได้แต่แอบชำเลืองมองใบหน้าด้านข้างของริทที่แสดงสีหน้าเรียบสะจนน่าใจหาย...แค่ไม่ได้อยู่ข้างพี่โตโน่...เขาจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของริทเลยสินะ
"มาเลยครับน้องกันน้องริท..."แล้วพนักงานคุมเครื่องก็พาสองคนนี้ขึ้นประจำที่บนไวกิ้ง หลังจากนั่งกระจำที่...
มีแวบนึงที่ริทอดใจหันไปมองคนข้างๆไม่ได้...เขาไม่ชอบบรรยากาศเครียดๆแบบนี้...และยิ่งไม่ชอบที่กันกับเขาต้องมาอยู่ในความรู้สึกแปลกๆอย่างนี้...แต่พอไวกิ้งเริ่มแกว่ง...ริทก็ต้องเลิกคิดดดดดดดดดดด......พระเจ้า...น่ากลัววว...
แล้วมือเล็กก็คว้ามือคนข้างๆมาบีบไว้แน่นเพราะความกลัว...
กันที่กำลังใจหวิวหน่อยๆ จากความเร็วและความสูงของไวกิ้ง เมื่อรู้สึกถึงการสัมผัสเขาจึงหันไปดู และเมื่อได้เห็นว่าชายหนุ่มข้างๆจับมือเขาไว้แน่น ก็ทำให้เขาลืมความรู้สึกเมื่อครู่ไปสิ้น และยิ้มออกมาแทน
"กัน ริทกลัวววว" ริททำหน้าตกใจกว่าเก่าเมื่อไวกิ้งลอยไปถึงด้านบนสุด กันที่มองริทตลอดจึงกุมมือริทแน่นขึ้น พร้อมพูดขึ้นว่า
"ถึงริทจะเกลียดกัน แต่กันก็ยังรักริทนะ" กันคงจะไม่คิดว่า จังหวะที่กันพูดนั้นเองที่เสียงหวีดร้องของคนอื่นๆได้เงียบลงพร้อมกัน ทำให้ริทที่แม้จะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ก็ยังได้ยินสิ่งที่กันพูดเต็มสองหู เมื่อริทได้ยินสิ่งที่กันพูดออกมา หน้าที่แดงอยู่แล้วเพราะความกลัวก็แดงหนักขึ้นมาอีกแต่เพราะความเสียว+ความกลัว ทำให้ริทไม่ได้พูดอะไรกับกัน
"ย้ากกกกกกกกกกก"เสียงริทดังสนั่นเพราะความกลัว กันที่มองหน้าริทอยู่ก็เห็นว่าใบหน้าของริทเริ่มซีดลง ด้วยโชคช่วยทำให้ไวกิ้งค่อยๆหยุดลงกันประคองริทออกมาจากไวกิ้ง ยังไม่ทันจะถึงพื้น ริทก็อ้วกออกมาเต็มๆ(ดีน่ะอ้วกไปคนล่ะทางกับที่กันอยู่)
"คุณตกรอบในการแข่งขันครั้งนี่ค่ะ กติกาของไวกิ้งคือ ผู้เข้าแข่งขันของเดอะสตาร์ห้ามอ้วกหลังจากที่เล่นเสร็จ" "ครับ ไม่เป็นไรครับ"กันพูดพร้อมกับประคองริทไปฐานต่อไป "อ๊อดดดดด"เสียงหมดเวลาฐานแรกดังขึ้น
"ประกาศขณะนี้ ทีมที่คว้าดาวดวงแรกไปคือ ไอซ์-เก่งครับ" เสียงทีมงานเดอะสตาร์ดังขึ้น
ฐานแรก...โตโน่-เกรซ...กระเช้า...
"สูงจังเลย...พี่โตโน่เคยมาเล่นกระเช้าที่นี้มั้ยค่ะ" เกรซมองออกไปข้างนอก...ด้วยความสูงขนาดนี้...ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นนกที่กำลังบินอยู่ยนท้องฟ้า...แต่คำถามที่ถามไปไม่ได้รับคำตอบ...เกรซเลยหันมามองหน้าพี่ชายที่กำลังนั่งมองมาทางเธอแบบเงียบๆ
"เป็นอะไร...พี่โตโน่ไม่สบายเหรอ" สาวน้อยที่ไม่ได้คิดอะไรรีบเอื้อมมือไปแตะหน้าผากร่างสูง...แต่ยังไม่ทันที่มือนุ่มจะโดน...มือของโตโน่ก็มาขว้าเอาไว้เสียก่อน
"พี่ขอโทษนะเกรซ"... เกรซอึ้งไปสักพักแล้วก็กลับมาร่าเริงยิ้มแย้มเหมือนเดิม
"ขอโทษเรื่องอะไรพี่โตโน่ เรื่องที่พี่พูดในเดลี่น่ะหรอ ไม่ต้องขอโทษก็ได้ หนูรู้ว่าพี่ทีมงานเค้าตัดต่อ ดูยังหนูตอนพูดว่า พี่ว่าหนูสวยไหมล่ะ ทีมงานยังตัดต่อเลย(แอบแขวะทีมงาน 555+)"เกรซพูดพร้อมกับปล่อยมือจากโตโน่ แต่ไม่ทันที่โตโน่จะได้พูดอะไร อยู่ดีดีกระเช้าก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"ประกาศจากเจ้าหน้าที่ควบคุม ตอนนี้คุณทั้งสองจะต้องปฎิบัติภารกิจคือ จับลูกโป่งที่ติดกับเส้นดายให้ได้"
"อะไรน่ะ!!!!"ทั้งสองคนตะโกนออกมาพร้อมๆกัน
"พี่โน่...เอาไงดีอะ ลูกโป่งอยู่ตั้งไกล"เกรซบอกพลางทำหน้าเศร้าๆ
"เอางี้ เดี๋ยวพี่จับเกรซไว้ แล้วเกรซเอื้อมไปหยิบลูกโป่ง "โตโน่พูดพลางทำท่าเตรียมรับเกรซ
"เอางั้นหรอ เกรซตัวหนักนะ "พอเกรซพูดจบโตโน่ก็พยักหน้า พลางเอื้อมไปจับลูกโป่งแบบไม่เต็มใจ แต่กระเช้าก็เพิ่มความเร็วขึ้น ทำให้เกรซที่ยังไม่ได้ตั้งตัวหล่นลงมาทับโตโน่ แล้วจมูกของโตโน่ก็มาอยู่ที่แก้มของเกรซ
ทั้งคู่นิ่งอึ้งอยู่หลายวินาที จนมีสัญญาณดังว่า
"หมดเวลาแล้วคะ...ภารกิจนี้ของคุณไม่สำเร็จ"
TBC
จาก
http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C9066063/C9066063.html
ส่วนด้านนอกนั้น เกตและเซนที่ออกมาก่อนริทและโตโน่ ก็กำลังพูดจาทักทาย และกอด เพื่อนๆพี่ๆ ทั้งสามคน เพื่อให้หายคิดถึง โดยไม่ทันได้เห็นว่า กัน กำลังมองดูชายหนุ่มสองคนที่กอดกันอยู่ด้วยแววตาหม่นหมอง... ริท รักพี่โตโน่จริงๆ...สินะ
ขณะเดียวกัน หมอเก่งที่กำลังคุยกับน้องๆ ก็ละสายตามามองกัน และเลยไปถึงริทและโตโน่ที่ยังกอดกันนิ่ง และมันก็ทำให้เขารู้ว่า กัน น้องชายของเขา กำลัง..มีความรัก
"มันอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิดก็ได้นะกัน" เก่งพยายามพูดเมื่อเห็นว่าดวงตาคมฉายแววหม่นหมอง...กันหันกลับมามองหน้าพี่หมอแล้วฝืนยิ้มให้แสดงเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ครับ...เข้าไปคุยในบ้านกันเถอะ...พี่เก่งเกรซไอซ์" กันรีบกลบเกลื่อนความรู้สึกภายในใจ...ความรู้สึกที่มาจากความจริง...ว่าริทเลือกใคร...
เสี้ยววินาทีหนึ่งที่ทั้ง8คนเดินมารวมกันก่อนเดินเข้าไปในบ้าน...สายตาริทก็บังเอิญหันไปสบกันสายตาของกันเข้า...แต่...ว่างเปล่า...ความรู้สึกที่กันส่งมากลับไม่มี...เพราะกันรีบหันไม่คุยกับพี่เก่งต่อ...ทิ้งให้ริทได้แต่ยืนนิ่งๆอยู่อย่างนั้น
ในขณะนั้น ริทและกันไม่รู้เลยว่ามีสายตาอีก 2 คู่จับจ้องมาที่เขาทั้งสอง สายตาคู่หนึ่งมองมาที่กันด้วยความเป็นห่วง ส่วนอีกสายตาหนึ่งมองมาที่ริทด้วยความเจ็ปปวด
"พี่เซนพวกเรา ไปเอาน้ำกับขนมมาให้เกรซ พี่เก่งแล้วก็ ไอซ์ดีกว่า"เกดรีบพูดแทรกขึ้นมาเมื่อเห็นบรรยากาศเริ่มไม่ค่อยดี
"ก็ดีเหมือนกัน ริทไปช่วยพี่กับเกดหน่อยซิ"เซนเรียกริทเพื่อหวังว่า เอาตัวต้นเหตุออกอาจจะทำให้เหตุการณ์ทั้งหมดสงบลงได้
"ไม่ต้องริทเดี่ยวไอซ์ไปช่วยเอง"ไอซ์เสนอตัวขึ้นมา(เซนแอบคิดในใจ "เกิดมามีน้ำใจอะไรตอนนี้") และแล้วเซน เกด ไอซ์ก็เข้าไปในห้องครัว ทิ้งให้เก่ง เกรซ โตโน่ ริท กันนั่งอยู่เพียง5คน (โอ้โห!!! 5คนนี้เป็นชนวนทั้งนั้นเลย 5555+)
หนุ่มสาวห้าคนนั่งลงที่ห้องนั่งเล่นของบ้าน โดยที่เกรซ เก่ง และกัน นั่งด้วยกัน ส่วนริทและโตโน่นั่งที่โซฟาอีกตัว
"พี่เก่ง สามคนนี้เค้าเป็นอะไรกันอ่ะ นั่งเงียบกันหมใดเลย?" สาวน้อยที่ไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรด้วยอดจะกระซิบถามเก่งไม่ได้เมื่อเห็นบรรยากาศอึมครึมที่ก่อตัวขึ้น
"ขนมมาแล้วค้า!!!" เสียงเกตดังขึ้นก่อนที่เก่งจะได้ตอบอะไรกับเกรซ เมื่อเกรซได้ยินเสียงเกด ความสนใจในเรื่องเมื่อกี้ก็หายไปในทันที เกรซรีบพุ่งเข้าไปหาเกด
"มามา พี่เกดเดี๋ยวเกรซช่วย"
"ไม่ต้องเลยๆ เกรซช่วยเดี๋ยวเพื่อนๆไม่ได้กินกันพอดี ยิ่งเบลอๆอยู่ช่วงนี้"เกดรีบบอกก่อนที่เกรซจะเข้ามาช่วย
"โถพี่เกดอ่า ก็เกรซอยากช่วย"
ในระหว่างนั้นพี่แฟรงค์ก็เดินเข้ามาทำให้ทุกๆคนพุ่งความสนใจไปที่พี่แฟรงค์
"เอาล่ะครับ เป็นที่รู้กันว่า วันนี้ทางรายการเดอะสตาร์ได้จัดให้พวกเรามาอยู่พร้อมหน้าพร้อมตากัน และพี่มีข่าวดีมาบอก วันนี้ทางรายการจะพาพวกเราออกไปเที่ยวนอกสถานที่ แต่จะเป็นที่ไหน พี่ไม่บอกน่ะ เดี๋ยวก็รู้กันเอง"พี่แฟรงค์พูดพร้อมกับส่งสายตาไปที่น้องๆในบ้านทั้ง8คน
"เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา...พี่ว่าน้องๆขึ้นรถตู้ไปกันเลยดีกว่า" ว่าแล้วพี่แฟรงค์ก็รีบกวาดต้อนทั้ง 8 คนไปขึ้นรถ...ไม่ได้รู้เลยสักนิดว่าจินใจของแต่ละคนนั้น...ไปเที่ยวไม่ไหวจริงๆ แล้วพอถึงเวลาขึ้นรถ...ลำดับการเข้าไปนั่งในรถตู้ก็ช่างไม่เป็นใจเหลือเกิน...เมื่อ..โตโน่ ริท ไอซ์ถูกดันให้เข้าไปนั่งเบาะหลังสุด...มีเซน กัน เก่งอยู่เบาะที่สองและเกรซกับลูกเกดนั่งอยู่เบาะหน้าสุด... เกตลอบหันไปส่งสายตาแสดงความกังวลใจไปให้เซน...ซึ่งเซนได้แต่ลอบถอนหายใจแทนคำตอบ...
"พี่ริทมีเรื่องไม่สบายใจรึเปล่า สีหน้าไม่ดีเลยอ่ะ?" ไอซ์มที่นั่งอยู่ข้างๆถามขึ้นอย่างเป็นห่วง เมื่อเห็นริททำหน้าซึมๆมาตลอด
"เปล่านี่ พี่ก็แค่ปวดหัวนิดหน่อย" ริทตอบพร้อมกับพยายามฉีกยิ้มให้อีกฝ่ายได้หายกังวล แต่ริทคนซื่อก็ไม่สมารถตบตาไอซ์ได้สำเร็จ หนุ่มน้อยผิวเข้มจึงขยับเข้ามาอีกนิดแล้วบอกว่า
"พี่โกหกไม่เนียนเลยนะ เราให้ไอซ์ฟังเหอะ...ไอซ์เป็นหว่งนะ" ริทหันมามองตาไอซ์ที่แสดงความห่วงใยให้เห็นอย่างชัดเจน และเป็นเวลาเดียวกับที่โตโน่หันมามองทั้งสองคน และได้เห็นว่า มือขวาของไอซ์วางอยู่บนมือซ้ายของริท โดยทื่ทั้งสองคนเหมือนจะยังไม่รู้ตัว
"พี่โตโน่ พี่ริท ไอ้ไอซ์ คุยอะไรกันอยู่หน้าเครียดเชียว ร่าเริงหน่อยซิ"เกรซพูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริงเหมือนเคยของเธอ
"เอาล่ะทุกๆคน ถึงแล้ว"พี่แฟรงค์พูดขึ้นจึงทำให้ทุกๆคนเปิดผ้าม่านรถออกมาดูว่าที่นี่คือที่ไหน ปรากฏว่ามันคือ ดรีมเวิลล์นั้นเอง
เมื่อรถมาถึงที่นี่ทุกๆคนต่างทยอยลงมาจากรถ และพี่แฟรงค์ก็เริ่มพูดต่อ
"เอาล่ะครับ ที่ทีมงานจัดขึ้นมานั้นก็เพื่อให้พวกเราทุกคนคลายเครียดและเพื่อกระชับความสัมพันธ์ยิ่งขึ้น โดยทางทีมงานได้สุ่มให้พวกเราดำเนินกิจกรรมกันเป็นคู่ๆซึ่งมีดังต่อไปนี้...."พี่แฟรงค์พูดพร้อมกับประกาศออกมา
1.หมายเลข1 เกด คู่ กับหมายเลข 5 เซน
2.หมายเลข2 ไอซ์ คู่ กับหมายเลข 4 เก่ง
3.หมายเลข3 กัน คู่ กับหมายเลข 8 ริท
4.หมายเลข6 โตโน่ คู่กับ หมายเลข 7 เกรซ
-----------------------------------------------------------------------
ทันทีที่สิ้นคำประกาศของพี่แฟรงค์...เหล่าเดอะสตาร์ทั้ง 8 ก็ได้แต่หันมองหน้ากันไปมาอย่างเร็วๆ...มองหน้า...คนที่ไม่ได้ถูกจับให้คู่กัน.. "เดินไปหาคู่ตัวเองเลยครับน้องๆ...จะได้ไปทำกิจกรรมร่วมกัน...ตั้งแต่รถไฟเหาะตีลังกา...ไวกิง...บ้านผีสิง...และจบลงที่กระเช้าครับ"...
เก่งและไอซ์เดินไปจับคู่กันและพูดคุยกันอย่างเฮฮา...แต่สำหรับอีกสามคู่ที่เหลือ...เงียบ...คือสิ่งเดียวที่ใช้บรรยายได้... เกรซส่งยิ้มให้พี่โตโน่แบบไม่คิดอะไรในขณะที่โตโน่รู้สึกผิดกับเกรซมาก...ลูกเกตก็ทำตัวไม่ถูกเมื่ออยู่กับเซนเพราะมองหน้าเซนที่ไรก็อดที่จะหน้าแดงไม่ได้..ส่วนเซนก้ได้แต่ใช้ความเงียบกลบเกลื่อนความเขิน...ส่วนคู่สุดท้าย...กันเห็นว่าริทพยายามไม่มองหน้าเขา...แต่เลือกที่จะมองไปทางพี่โตโน่หรือคนอื่นๆแทน...ทำให้ความรู้สึกบางอย่างแล่นขึ้นมาเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างจุกอยู่ที่คอ...เกลียดกันแล้วเหรอริท...
"เอาล่ะครับเมื่อทุกคนยืนอยู่กับคู่ของตัวเองแล้ว ทีมงานเชิญเลยครับ"เมื่อสิ้นเสียงพี่แฟรงค์ ทีมงานเดินเข้าไปที่น้องๆทั้ง8คนพร้อมกับสวมปลอกแขนให้โดยที่มีกุญแจล็อคอยู่ กัน-ริท เกด-เซน โตโน่-เกรซ ต่างอึ่งและเงียบยิ่งกว่าเดิม
"ใครที่ชนะในเกมส์นี่ ถึงจะได้ลูกกุญแจไป และก็จะเป็นอิสระ ส่วนที่เหลือเราจะมีเกมส์สนุกๆให้เล่นกันอีก เอาล่ะพี่จะขออธิบายกติกาก่อนดีกว่า พี่จะแบ่งออกเป็น4ฐาน นั้นก็คือ 1บ้านผีสิง 2.รถไฟเหาะ 3.ไวกิ้ง 4.กระเช้า โดยที่ ทีมที่1 ไปฐานที่1 ทีม2 ไปฐานที่2 ทีม3ไปญานที่3 ทีม4ไปฐานที่4 แล้วเมื่อทำภารกิจเสร็จในแต่ละฐานก็ให้วนไปที่ฐานใหม่ได้ทันที"พี่แฟรงค์ร่ายยาวจนแต่ล่ะคน สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วมีเพียง ไอซ์และเก่งที่ยังคงร่าเริงและคุยกันอย่างสนุกสนาน
"และในแค่ละฐานจะมีดาว1ดวง ใครที่เก็บดาวได้ครบ4ดวง ถึงจะมีสิทธิ์ในกุญแจ โอเคกติกาก็มีแค่นี้เอาล่ะ ตอนนี้ก็หมดเวลาของพี่แล้ว ไว้ช่วงเย็นๆเราค่อยมาพบกันใหม่ ขอให้ทุกๆคนสนุกกับการทำกิจกรรมในครั้งนี้ โชคดีครับ"พี่แฟรงค์พูดพร้อมกับที่ทีมงานในแต่ล่ะกลุ่มพาพวกเขาเหล่านั้นไปที่ฐานของตน
แล่ะคู่ต่างแยกย้ายกันไปตามฐานของตนเอง โดยไอซ์และเก่งที่ดูจะสบายๆที่สุดเดินนำลิ่วๆไป แต่กระนั้น ไอซ์ก็อดจะหันไปมองริทอย่างเป็นห่วงไม่ได้ เพราะตั้งแต่ริทไปจับคู่กับกัน ดูริทจะสีหน้าแย่กว่าเดิมอีก
"ไปได้แล้วไอ้น้อง ปล่อยให้พี่ๆเค้าเคลียร์กันเองเหอะ" เก่งพูดแล้วก็ดึงแขนให้ไอซ์ตามไปอย่างรวดเร็ว ไอซ์จึงต้องยอมไปตามแรงดึง โดยไม่ทันได้ถามว่า กันกับริทมีเรื่องอะไรกัน
ฐานแรก...กัน-ริท...ไวกิ้ง...
เดินก็ห่างกันไม่ถึงเมตรเพราะกุญแจมือที่ล๊อกเอาไว้...แต่ทำไมความรู้สึกภายในใจมันเหมือนไกลกันขนาดนี้...กันได้แต่แอบชำเลืองมองใบหน้าด้านข้างของริทที่แสดงสีหน้าเรียบสะจนน่าใจหาย...แค่ไม่ได้อยู่ข้างพี่โตโน่...เขาจะไม่ได้เห็นรอยยิ้มของริทเลยสินะ
"มาเลยครับน้องกันน้องริท..."แล้วพนักงานคุมเครื่องก็พาสองคนนี้ขึ้นประจำที่บนไวกิ้ง หลังจากนั่งกระจำที่...
มีแวบนึงที่ริทอดใจหันไปมองคนข้างๆไม่ได้...เขาไม่ชอบบรรยากาศเครียดๆแบบนี้...และยิ่งไม่ชอบที่กันกับเขาต้องมาอยู่ในความรู้สึกแปลกๆอย่างนี้...แต่พอไวกิ้งเริ่มแกว่ง...ริทก็ต้องเลิกคิดดดดดดดดดดด......พระเจ้า...น่ากลัววว...
แล้วมือเล็กก็คว้ามือคนข้างๆมาบีบไว้แน่นเพราะความกลัว...
กันที่กำลังใจหวิวหน่อยๆ จากความเร็วและความสูงของไวกิ้ง เมื่อรู้สึกถึงการสัมผัสเขาจึงหันไปดู และเมื่อได้เห็นว่าชายหนุ่มข้างๆจับมือเขาไว้แน่น ก็ทำให้เขาลืมความรู้สึกเมื่อครู่ไปสิ้น และยิ้มออกมาแทน
"กัน ริทกลัวววว" ริททำหน้าตกใจกว่าเก่าเมื่อไวกิ้งลอยไปถึงด้านบนสุด กันที่มองริทตลอดจึงกุมมือริทแน่นขึ้น พร้อมพูดขึ้นว่า
"ถึงริทจะเกลียดกัน แต่กันก็ยังรักริทนะ" กันคงจะไม่คิดว่า จังหวะที่กันพูดนั้นเองที่เสียงหวีดร้องของคนอื่นๆได้เงียบลงพร้อมกัน ทำให้ริทที่แม้จะใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ก็ยังได้ยินสิ่งที่กันพูดเต็มสองหู เมื่อริทได้ยินสิ่งที่กันพูดออกมา หน้าที่แดงอยู่แล้วเพราะความกลัวก็แดงหนักขึ้นมาอีกแต่เพราะความเสียว+ความกลัว ทำให้ริทไม่ได้พูดอะไรกับกัน
"ย้ากกกกกกกกกกก"เสียงริทดังสนั่นเพราะความกลัว กันที่มองหน้าริทอยู่ก็เห็นว่าใบหน้าของริทเริ่มซีดลง ด้วยโชคช่วยทำให้ไวกิ้งค่อยๆหยุดลงกันประคองริทออกมาจากไวกิ้ง ยังไม่ทันจะถึงพื้น ริทก็อ้วกออกมาเต็มๆ(ดีน่ะอ้วกไปคนล่ะทางกับที่กันอยู่)
"คุณตกรอบในการแข่งขันครั้งนี่ค่ะ กติกาของไวกิ้งคือ ผู้เข้าแข่งขันของเดอะสตาร์ห้ามอ้วกหลังจากที่เล่นเสร็จ" "ครับ ไม่เป็นไรครับ"กันพูดพร้อมกับประคองริทไปฐานต่อไป "อ๊อดดดดด"เสียงหมดเวลาฐานแรกดังขึ้น
"ประกาศขณะนี้ ทีมที่คว้าดาวดวงแรกไปคือ ไอซ์-เก่งครับ" เสียงทีมงานเดอะสตาร์ดังขึ้น
ฐานแรก...โตโน่-เกรซ...กระเช้า...
"สูงจังเลย...พี่โตโน่เคยมาเล่นกระเช้าที่นี้มั้ยค่ะ" เกรซมองออกไปข้างนอก...ด้วยความสูงขนาดนี้...ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นนกที่กำลังบินอยู่ยนท้องฟ้า...แต่คำถามที่ถามไปไม่ได้รับคำตอบ...เกรซเลยหันมามองหน้าพี่ชายที่กำลังนั่งมองมาทางเธอแบบเงียบๆ
"เป็นอะไร...พี่โตโน่ไม่สบายเหรอ" สาวน้อยที่ไม่ได้คิดอะไรรีบเอื้อมมือไปแตะหน้าผากร่างสูง...แต่ยังไม่ทันที่มือนุ่มจะโดน...มือของโตโน่ก็มาขว้าเอาไว้เสียก่อน
"พี่ขอโทษนะเกรซ"... เกรซอึ้งไปสักพักแล้วก็กลับมาร่าเริงยิ้มแย้มเหมือนเดิม
"ขอโทษเรื่องอะไรพี่โตโน่ เรื่องที่พี่พูดในเดลี่น่ะหรอ ไม่ต้องขอโทษก็ได้ หนูรู้ว่าพี่ทีมงานเค้าตัดต่อ ดูยังหนูตอนพูดว่า พี่ว่าหนูสวยไหมล่ะ ทีมงานยังตัดต่อเลย(แอบแขวะทีมงาน 555+)"เกรซพูดพร้อมกับปล่อยมือจากโตโน่ แต่ไม่ทันที่โตโน่จะได้พูดอะไร อยู่ดีดีกระเช้าก็เพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
"ประกาศจากเจ้าหน้าที่ควบคุม ตอนนี้คุณทั้งสองจะต้องปฎิบัติภารกิจคือ จับลูกโป่งที่ติดกับเส้นดายให้ได้"
"อะไรน่ะ!!!!"ทั้งสองคนตะโกนออกมาพร้อมๆกัน
"พี่โน่...เอาไงดีอะ ลูกโป่งอยู่ตั้งไกล"เกรซบอกพลางทำหน้าเศร้าๆ
"เอางี้ เดี๋ยวพี่จับเกรซไว้ แล้วเกรซเอื้อมไปหยิบลูกโป่ง "โตโน่พูดพลางทำท่าเตรียมรับเกรซ
"เอางั้นหรอ เกรซตัวหนักนะ "พอเกรซพูดจบโตโน่ก็พยักหน้า พลางเอื้อมไปจับลูกโป่งแบบไม่เต็มใจ แต่กระเช้าก็เพิ่มความเร็วขึ้น ทำให้เกรซที่ยังไม่ได้ตั้งตัวหล่นลงมาทับโตโน่ แล้วจมูกของโตโน่ก็มาอยู่ที่แก้มของเกรซ
ทั้งคู่นิ่งอึ้งอยู่หลายวินาที จนมีสัญญาณดังว่า
"หมดเวลาแล้วคะ...ภารกิจนี้ของคุณไม่สำเร็จ"
TBC
จาก
http://www.pantip.com/cafe/chalermkrung/topic/C9066063/C9066063.html
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น